Η νευροτοξικότητα από το φθόριο έχει αποτελέσει αντικείμενο ακαδημαϊκής συζήτησης για δεκαετίες. Είναι τώρα γνωστό ότι μειώνει την αντίληψη και ενισχύει την ασβεστοποίηση της επίφυσης.
Το φθόριο (F) είναι ίσως το πρώτο ανόργανο ιόν που επέστησε την προσοχή για τις τοξικές επιδράσεις της και τώρα η τοξικότητα F μέσω του πόσιμου νερού είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Η έκθεση σε F προκαλεί ορισμένους τύπους καρκίνου, βλάπτει το αναπαραγωγικό σύστημα και προκαλεί καρδιαγγειακές και νευρολογικές ασθένειες.
Η φθορίωση των δοντιών προκαλεί, νευροεκφυλιστικές αλλαγές που σχετίζονται με μια μορφή οξειδωτικού στρες που είναι γνωστή ως υπεροξείδωση των λιπιδίων. Η λιπιδική υπεροξείδωση στον εγκέφαλο μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της συνολικής περιεκτικότητας των φωσφολιπιδίων του εγκεφάλου. Λόγω αυτών των γνωστών μηχανισμών το φθόριο συνδέεται με νευροτοξικότητα και νευροεκφυλισμό και οι πολυφαινόλες στην κουρκουμίνη είναι νευροπροστατευτικές ουσίες.
Η κουρκουμίνη είναι αντιοξειδωτικό και αυξάνει την ενδογενή παραγωγή γλουταθειόνης στον εγκέφαλο, που είναι σημαντική αντιοξειδωτική άμυνα του συστήματος. Μειώνει σημαντικά την τοξική επίδραση του F με την επαύξηση της αντιοξειδωτικής άμυνας και προστατεύει από τον νευροεκφυλισμό, προστατεύει τον εγκέφαλο και αποκαθιστά τις βλάβες του εγκεφάλου.
