ζ:10 Στη συνέχεια οι άρχοντες δίνουν δώρα (εδ.11-18)
Κάθε φυλή έδωσε τα ίδια πράγματα. Ενότητα, ταυτότητα και ομόνοια. Εμείς
το πρώτο δώρο που δίνουμε στον Κύριο είναι η καρδιά μας, ο εαυτός μας μετά το
πιο άμεσο δώρο μας για τον Κύριο είναι η λατρεία μας σ’ Αυτόν.
Α' Κορ.α:10 πρέπει οι καρδιές μας να είναι δοσμένες σ’ αυτή
την ενότητα για να τη φέρει ο Θεός. Όμως ποτέ εις βάρος της αλήθειας του λόγου.
πρόσφεραν: 1 ασημένιο δίσκο γεμάτο σιμιγδάλι ζυμωμένο με
λάδι. Πρώτα ο Χριστός και έπειτα οι λυτρωμένοι άγιοι, αγγεία του Θεού -
αναμάρτητοι, αγνοί, χρισμένοι με έλαιο.
Ασήμι= λύτρωση. Σιμιγδάλι = ο
λόγος του Θεού. Λάδι = Πνεύμα Άγιο
1 λεκάνη αργυρή γεμάτη σιμιγδάλι ζυμωμένη με λάδι= Οι ίδιοι τύποι σε
διαφορετικό αγγείο. Κι έτσι μας θέλει ο Θεός, αγγεία γεμάτα.
1 θυμιαματοδόχο χρυσό γεμάτο θυμίαμα= ο Χριστός και οι άγιοι γεμάτοι
δοξολογία και αίνο, που συμμετέχουν της θείας φύσεως.
Πρέπει να είμαστε γεμάτοι θυμίαμα, προσφορά για το Θεό. Όχι μόνο να
ζητάμε αλλά και να δοξάζουμε τον Κύριο γιατί είναι κάτι στο οποίο ευαρεστείται
ο Θεός.
Ο Θεός τους έβαλε να θυμιάζουν και να γεμίζει ο τόπος από καπνούς και
όμορφες μυρωδιές, για να δείξει πώς αισθάνεται όταν προσευχόμαστε και δίνουμε
δόξα και λατρεία σ' Εκείνον.
1 μόσχο, 1 κριό και 1 αρνί σαν ολοκαύτωμα
1 τράγο σαν προσφορά περί αμαρτίας
2 βόδια, 5 κριάρια, 5 τράγους, 5 αρνιά σαν ειρηνική προσφορά. Τις
ειρηνικές προσφορές τις έτρωγε ο Λευίτης μαζί μ' αυτόν που την πρόσφερε.
ζ:89
Ο Θεός μίλησε στο Μωυσή από το ιλαστήριο, σήμερα ο Θεός μιλάει σ' εμάς
απ' το Χριστό γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά «δια» και «εν» τω Χριστώ.
Μόνο όταν ο λαός έδωσε τα πάντα στο Θεό, έκαναν τις προσφορές τους,
πήραν τις αποφάσεις τους, μόνο τότε μπόρεσε ο Θεός να τους μιλήσει. Αν μέσα στο
λαό ο καθ' ένας βαδίζει το δρόμο του δίχως να τον ενδιαφέρει τι λέει ο Θεός, παίρνει
πρωτοβουλίες που δεν του επιτρέπονται, αποφασίζει σύμφωνα με τη γνώμη του κι
όχι με τη γνώμη του Θεού, τότε ο Θεός προσβάλλεται, κρύβεται και δεν μιλάει.
Όταν όμως ο Θεός βλέπει ένα λαό με ανοιχτή καρδιά να προσφέρει όλες τις προσφορές
της καρδιάς και του πνεύματος και υλικές προσφορές, τότε έρχεται σε επαφή μαζί
μας και μας μιλάει.
τnν φωνήν του λαλούντος ένας ο λαλών και όχι πολλοί.
Η φωνή δεν ήλθε από τις πλάκες του νόμου, αλλά από το ιλαστήριο. Ο
Θεός κάθε φορά που μιλούσε στο Μωυσή, μιλούσε με βάση το αίμα του αρνίου. Αν
δεν υπήρχε το αίμα του αρνίου, δεν θα μπορούσε ο Θεός να μιλήσει και σ' εμάς.