Δέκατο

«Ο δε Ηλίας είπε προς αυτήν, Μη φοβού· ύπαγε, κάμε ως είπας· πλην εξ αυτού κάμε εις εμέ πρώτον μίαν μικράν πήτταν και φέρε εις εμέ, και έπειτα κάμε διά σεαυτήν και διά τον υιόν σου»(A΄ Βας.ιζ:13)

Εδώ βρισκόμαστε σε ένα πολύ σημαντικό περιστατικό της Γραφής, που μας δείχνει μια μεγάλη αλήθεια που μπορεί να ξεκλειδώσει μεγάλες ευλογίες για τη ζωή μας.

Μία από τις βασικότερες αρχές του λόγου του Θεού, είναι η σπορά και ο θερισμός! Στην Γαλ.ς:7 μας λέει «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει».

Τώρα μπορούμε να πούμε ότι αυτό καλύπτει κάθε τομέα της ζωής μας! Δηλαδή αν σπέρνουμε αγάπη, θα θερίσουμε αγάπη. Ο λόγος του Θεού μας λέει στην Γέν.α:11 ότι ο κάθε σπόρος παράγει σύμφωνα με το είδος του! Δηλαδή αν πας σήμερα σε ένα χωράφι και σπείρεις σπόρο ντομάτας, αυτό που θα πάρεις θα είναι ντομάτα και όχι πατάτα! Αυτό που θα σπείρεις αυτό θα θερίσεις!

Όλο το φυσικό σύστημα στο οποίο ζούμε κινείται με χρήματα και αν δεν μάθετε να είστε καλοί διαχειριστές των χρημάτων από νωρίς….τότε θα βρεθείτε σε πολύ άσχημη θέση αργότερα! 

Ο κόσμος έχει πολλούς άλλους θεούς εκτός απ’ το μοναδικό Θεό, πράγμα που είναι μεγάλη αμαρτία μπροστά στα μάτια του Θεού. Γιατί ο Κύριος είπε να μην έχουμε άλλους θεούς εκτός από Αυτόν (Έξοδος κ:3). Ένας απ’ τους μεγάλους θεούς του κόσμου είναι τα χρήματα! Και ξέρεις ποιος μπορεί να γίνει θεός σου; Αυτός που υπηρετείς! Και πολύς κόσμος υπηρετεί τα χρήματα! Είναι εξαρτημένος από αυτά! Είναι δεμένος με αυτά! Όλη η ζωή του περιτριγυρίζεται γύρω από αυτά!

Ο Θεός όμως δεν το καθόρισε έτσι! Ο Θεός καθόρισε τα χρήματα να υπηρετούν εμάς! Να υπηρετούν τους σκοπούς και την μετάδοση του ευαγγελίου!

Η πρώτη ένδειξη αγάπης ενός ανθρώπου προς τον Κύριο, είναι το αν Τον τιμάει με τα οικονομικά του! Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σου εκεί θα είναι και η καρδιά σου (Ματθ.ς:21)! Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει στον Κύριο από τα οικονομικά του τότε δεν θα του δώσει και από τίποτα άλλο. Γιατί ο θησαυρός του είναι τα λεφτά του και όχι ο Κύριος!

Αυτό που ο Θεός δεν θέλει για τη ζωή μας, είναι να είμαστε εξαρτημένοι και δεμένοι με τα χρήματα και να τα αγαπάμε βάζοντας τα πάνω απ’ Αυτόν! Αυτό το καυτηριάζει ο λόγος του Θεού! Και εδώ πολλοί χριστιανοί είναι μπερδεμένοι! Ο λόγος του Θεού δεν λέει να μην έχουμε χρήματα αλλά να μην είμαστε φιλάργυροι. Δηλαδή να μην τα αγαπάμε (Α΄ Τιμ.ς:10). Και ποιος είναι αυτός που πραγματικά δεν τα αγαπάει; Αυτός που δεν φοβάται να τα δώσει!

Ο λόγος του Θεού μας λέει πως αυτός που είναι πιστός στα λίγα θα είναι και πιστός και στα πολλά (Λουκ.ις:10).

Δηλαδή αν δεν μάθεις να είσαι πιστός στον Κύριο στα λίγα που έχεις, τότε δεν θα είσαι πιστός σ’ αυτόν ούτε όταν μεγαλώσεις, ούτε όταν πιάσεις δουλειά και βγάζεις πολλά! Το ότι δεν δουλεύεις δεν σημαίνει ότι δεν έχεις έστω και λίγο σπόρο, όσο μικρός κι αν είναι για να προσφέρεις στον Κύριο!

Στο 11, 12 εδάφιο λέει κάτι ακόμα εξίσου σημαντικό: «Εάν λοιπόν εις τον άδικον μαμωνά δεν εφάνητε πιστοί, τον αληθινόν πλούτον τις θέλει σας εμπιστευθή; Και εάν εις το ξένον δεν εφάνητε πιστοί, τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας;».

Δηλαδή αν δεν φανούμε πιστοί απέναντι στον Κύριο στα υλικά πράγματα - στα χρήματα, σ’ αυτά που χειριζόμαστε κάθε μέρα, πώς θα μπορέσει ο Κύριος να μας εμπιστευθεί τα αιώνια πράγματα, το χρίσμα Του;

Πολλοί άνθρωποι ζητάνε το χρίσμα και τη δύναμη του Θεού αλλά δεν είναι διαθέσιμοι να προσφέρουν στον Κύριο ούτε το ελάχιστο από τα χρήματά τους…!

Ο Θεός όμως αυτό που εξετάζει είναι οι καρδιές μας, η στάση μας! (Μάρκ.ιβ:41) Δεν έχει ανάγκη τα χρήματά μας, όλη η γη και το χρυσάφι είναι δικό Του! Αυτό που θέλει είναι την καρδιά μας! Μια καρδιά που είναι ελεύθερη από τα γήινα!

Και αν στο ξένο δεν φανούμε πιστοί ποιος θα μας δώσει το δικό μας; Δηλαδή το δέκατο είναι του Κυρίου! Δεν είναι δικό μας! Είναι ξένο! Ο Κύριος θα μπορούσε να μην μας το δίνει! Αλλά μας το δίνει, δίνοντας μας και παράλληλα την επιλογή να του το δώσουμε πίσω με καρδιά ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης!

Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο μας βοηθάει να μην ξεχνάμε από πού έρχονται όλα όσα έχουμε! Όχι απ’ την δύναμη μας, την ικανότητά μας και τα πτυχία μας αλλά από την δική Του χάρη και ευλογία! Αν λοιπόν δεν μπορούμε να είμαστε πιστοί στο δέκατο που δεν μας ανήκει και το κρατάμε για τον εαυτό μας, πώς ο Θεός θα μας δώσει αυτό που είναι δικό μας;

Άρα πρώτα τιμάς τον Κύριο με το δέκατο σου! Αυτή είναι η βάση της ευλογίας! Δίνεις στον Κύριο αυτό που Του ανήκει, ακόμα κι αν είναι 1 ευρώ! Τώρα η προσφορά δεν είναι τα δέκατα. Τα δέκατα ανήκουν ήδη στον Κύριο. Προσφορά είναι κάτι που δίνεις από αυτό που σου ανήκει. Είναι δηλαδή κάτι επιπλέον απ’ το δέκατο. Αλλά σίγουρα χωρίς το δέκατο, η εισφορά σου δεν θα έχει το αποτέλεσμα που περιμένεις, γιατί το δέκατο είναι η βάση της ευλογίας.

Το δέκατο το δίνουμε στην εκκλησία που ανήκουμε. Και για να ευλογείται πρέπει η εκκλησία που ανήκουμε να είναι ζωντανή, να τρεφόμαστε πνευματικά και να έχει σωστή διδασκαλία ειδικά σ’ αυτό το θέμα. Να είναι εκκλησία που ξέρει να σπέρνει. Τότε ο σπόρος σου και το δέκατο σου θα έχει μεγάλο θερισμό!

Δευτ.κς:14: «δεν έφαγον εξ αυτών εις το πένθος μου, ούτε έλαβον εκ τούτων διά ακάθαρτον χρήσιν, ούτε έδωκα εξ αυτών διά νεκρόν· υπήκουσα εις την φωνήν Κυρίου του Θεού μου, έκαμον κατά πάντα όσα προσέταξας εις εμέ».

Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε το δέκατο για δική μας χρήση, νομίζοντας ότι εμείς το χρειαζόμαστε περισσότερο από το Θεό και δεν πρέπει να το δίνουμε σε νεκρά έργα.

Έτσι λοιπόν, βλέπουμε στο Α’ Βασιλέων τον Ηλία που τον οδήγησε ο Κύριος σε μια χήρα γυναίκα για να τον τρέφει. Όμως υπήρχε τόση πείνα που αυτή η γυναίκα είχε μόνο λίγο λάδι και αλεύρι για να φάνε αυτή και ο γιος της και ύστερα να πεθάνουν. Δεν είχε τίποτα άλλο.

Ο Κύριος δεν οδήγησε τον Ηλία σ’ αυτή την γυναίκα γιατί δεν είχε τρόπο να θρέψει τον Ηλία. Αν διαβάσεις πιο πριν θα δεις ότι είχε προστάξει κόρακες και τον έτρεφαν σε εκείνον τον χείμαρρο.

Ο Κύριος ήθελε να δώσει την ευκαιρία σ’ αυτή τη γυναίκα να σπείρει στον άνθρωπο του Θεού και να θερίσει ευλογία και αύξηση, ώστε να ζήσει αυτή και ο γιος της. Έτσι λοιπόν ο Ηλίας της ζήτησε να φέρει ΠΡΩΤΑ σ’ αυτόν να φάει και της έδωσε το λόγο του Κυρίου ότι το αλεύρι και το λάδι δεν θα ελαττώνονταν.

Η γυναίκα υπάκουσε στο λόγο του Κυρίου και είδε την εκπλήρωση και το θερισμό. Και όχι μόνο δεν άδειασε το αλεύρι και το λάδι, αλλά πήρε και το παιδί της πίσω ζωντανό όταν ήταν έτοιμο να πεθάνει. Θέρισε την πίστη της και την υπακοή της στον Κύριο! Γιατί υπάκουσε πρώτα στον Κύριο προτού να δει τίποτα!

Πολλές φορές περιμένουμε πνευματικές διεξόδους και θαύματα για κρίσιμες καταστάσεις αλλά δεν θέλουμε να σπείρουμε τίποτα για αυτό! Θέλουμε να δούμε πρώτα για να πιστέψουμε και μετά να δώσουμε στον Κύριο. Όμως η βασιλεία του Θεού δεν δουλεύει έτσι! Ο ίδιος ο Θεός έσπειρε ό,τι καλύτερο είχε, το μονογενή γιό Του, και μετά απόλαυσε τους καρπούς αμέτρητων γιων και θυγατέρων!

Ο Θεός είναι πιστός και όπως ενήργησε στη ζωή αυτής της γυναίκας, το ίδιο κάνει και με μας. Γιατί ο Θεός κινείται και δουλεύει μέσα στους νόμους Του και όσο κι αν μας αγαπάει δεν θα αλλάξει το λόγο Του για να καλύψει τη δική μας ασυνέπεια και «τσιγκουνιά», για να είμαστε εμείς «βολεμένοι»! Εμείς πρέπει να αλλάξουμε και να μοιάσουμε σ’ Αυτόν, στην καρδιά Του.

Και όταν σε καλεί να σπείρεις κάτι ασυνήθιστο, κάτι που ίσως φαίνεται ότι προς στιγμή χάνεις τα πάντα, δεν είναι γιατί θέλει να σου στερήσει, αλλά γιατί θέλει να μάθεις να Τον εμπιστεύεσαι ολοκληρωτικά, θέλει η καρδιά σου να είναι τελείως ελεύθερη και τότε να μπορέσει να σου δώσει περισσότερα!

Ο Κύριος ευαρεστείται στην πίστη! Και πίστη είναι όταν ακόμα δεν βλέπεις τίποτα, να τιμάς και να υπακούς τον Κύριο! Ο Ιησούς είπε, μακάριος αυτός που δεν είδε και πίστεψε (Ιωάν.κ:29)!

Είναι μακάριο να είσαι πιστός στον Κύριο μέσα από αντίξοες συνθήκες και να έχεις πάρει την απόφαση θανάτου όπως αυτή η γυναίκα. Που είπε Κύριε θα σε τιμήσω, ακόμα κι αν δεν έχω εγώ να φάω, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνω. Και ο Κύριος βέβαια δεν την άφησε αλλά την αντάμειψε, γιατί είναι τέλειος και πιστός σ’ αυτούς που Τον τιμούν!

Πάρτε το λόγο του Θεού στα σοβαρά, ΔΩΣΤΕ ΠΡΩΤΑ στον Κύριο αυτό που Του ανήκει, όχι γιατί αποβλέπετε στο μισθό αλλά γιατί αγαπάτε πραγματικά τον Κύριο και τότε τίποτα δεν θα μπορεί να εμποδίσει τη βροχή των ευλογιών για τη ζωή σας και το μέλλον σας!

«Φέρετε πάντα τα δέκατα εις την αποθήκην, διά να ήναι τροφή εις τον οίκόν μου· και δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι' αυτήν. Και θέλω επιτιμήσει υπέρ υμών τον καταφθείροντα, και δεν θέλει φθείρει τους καρπούς της γης σας· ουδέ η άμπελός σας θέλει απορρίψει προ καιρού τον καρπόν αυτής εν τω αγρώ, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Και θέλουσι σας μακαρίζει πάντα τα έθνη· διότι σεις θέλετε είσθαι γη επιθυμητή, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Μαλαχ.γ:10-12).

Είσαι έτοιμος να βγάλεις τους περιορισμούς από το εισόδημά σου; Ο Κύριος μας δείχνει πώς μπορούμε να το κάνουμε.

Ο Ιησούς έρχεται σύντομα! Δεν έχουμε χρόνο να καθόμαστε και να ευχόμαστε να είχαμε αρκετά χρήματα για να προχωρήσουμε στις πόρτες που ο Θεός ανοίγει μπροστά μας.

Δεν έχουμε χρόνο να λέμε «ίσως μια μέρα όταν τα οικονομικά μας δεν θα είναι τόσο σφιχτά, θα δώσουμε σε αυτή ή σε εκείνη τη διακονία για να μπορέσουν να πληρωθούν τα έξοδα που απαιτούνται». Χρειάζεται να αυξηθούμε ώστε να μπορούμε να δίνουμε – και χρειάζεται να το κάνουμε τώρα!

ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΡΟΥΤΙΝΑ

 «Mα, μπορεί να πεις, γνωρίζω χριστιανούς που δίνουν τα δέκατά τους για χρόνια αλλά δεν είναι οικονομικά εύποροι».

Στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις. Απλά γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν βάλει το δέκατο απ’ το εισόδημά τους μέσα στο κουτί αλλά στην πραγματικότητα δεν δεκάτισαν. Όλοι το έχουμε κάνει αυτό κατά καιρούς.

Βλέπεις τα δέκατα δεν είναι απλά υπόθεση της τσέπης αλλά είναι υπόθεση της καρδιάς. Έτσι συμβαίνει με όλα τα πράγματα που αφορούν στο Θεό. Πάντα κοιτάει την καρδιά.

Όταν λοιπόν δεκατίζουμε σαν μία θρησκευτική ρουτίνα, χωρίς πίστη, αλλά απλά επειδή πρέπει να το κάνουμε και όχι σαν μια γνήσια έκφραση της αγάπης μας, τότε χάνουμε τις ευλογίες που συνεπάγονται όταν δεκατίζουμε.

Αυτό ακριβώς συνέβη στους ανθρώπους που ζούσαν στην εποχή του Μαλαχία. Έφερναν τις θυσίες τους στον Κύριο. Έκαναν τις απαραίτητες διαδικασίες που έπρεπε να κάνουν. Αλλά δεν ευλογούνταν. Στην πραγματικότητα, ζούσαν κάτω από μια οικονομική κατάρα, επειδή η στάση της καρδιάς τους δεν ήταν σωστή. Στο πρώτο κεφάλαιο του Μαλαχία μπορούμε να διαβάσουμε τι τους είπε ο Θεός:

«Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, που είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, που ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες καταφρονείτε το όνομά μου, και λέγετε, Εις τι κατεφρονήσαμεν το όνομά σου; Προσεφέρετε άρτον μεμιασμένον επί του θυσιαστηρίου μου και είπετε, Εις τι σε εμιάναμεν; Εις το ότι λέγετε, Η τράπεζα του Κυρίου είναι αξιοκαταφρόνητος. Και αν προσφέρητε τυφλόν εις θυσίαν, δεν είναι κακόν; και αν προσφέρητε χωλόν ή άρρωστον, δεν είναι κακόν; πρόσφερε τώρα τούτο εις τον αρχηγόν σου· θέλει άρα γε ευαρεστηθή εις σε ή υποδεχθή το πρόσωπόν σου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. (Μαλαχ.α:6-8).

Τι έλειπε από τα δέκατα και τις προσφορές αυτών των ανθρώπων; Η τιμή! Δεν έδιναν στον Κύριο το καλύτερο τους. Επειδή δεν αγαπούσαν και δεν τιμούσαν το Θεό μες στις καρδιές τους, του πρόσφεραν τα απομεινάρια. Εκπλήρωναν θρησκευτικές διαδικασίες τηρώντας έναν τύπο, χωρίς πραγματική λατρεία.

Σαν άνθρωποι που δεκατίζουμε, πρέπει να διδαχτούμε από αυτούς. Όταν βρίσκουμε τον εαυτό μας να υποφέρει από οικονομική στέρηση και πίεση πρέπει να ελέγξουμε τη στάση μας γρήγορα! Πρέπει να σιγουρευτούμε πως δίνουμε στο Θεό το καλύτερό μας (όχι τα απομεινάρια) και Τον τιμούμε με όλη την καρδιά μας.

ΕΝΩΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Εάν δεν είσαι σίγουρος για το αν η καρδιά σου είναι σωστή, να ένας καλός τρόπος για να το καταλάβεις. Έλεγξε τη στάση σου την ώρα της εισφοράς. Στον Μαλαχία α:13 μας λέει ποια ήταν η στάση των Ισραηλιτών. Έλεγαν «Ιδού, οποία ενόχλησις»!

Είχες ποτέ αυτή τη σκέψη όταν ερχόταν η ώρα να δώσεις την εισφορά σου ή το δέκατό σου στον Κύριο; Ήθελες ποτέ να κρύψεις το πορτοφόλι σου ώστε να μη χρειαζόταν να δώσεις; Εάν ναι, χρειάζεται να αλλάξεις τη στάση σου.

Ο Κύριος είναι Αυτός που σου έδωσε όλα όσα έχεις. Του ανήκουν όλα όσα βρίσκονται στη γη επειδή Αυτός τα έφτιαξε. Φυσικά, μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να βρουν λύσεις στα οικονομικά αδιέξοδα τους, με το δικό τους σχέδιο. Θα πουν «Δεν μπορώ πραγματικά να αντεπεξέλθω δίνοντας όλο το δέκατό μου στον Κύριο, γι’ αυτό θα δώσω μόνο το πέμπτο».

Αλλά αυτό δε θα δουλέψει. Επειδή ο λόγος του Θεού λέει πως τα πρώτα δέκα ανήκουν στον Κύριο. Εάν Του δώσουμε οτιδήποτε λιγότερο τότε Τον κλέβουμε (Μαλ.γ:8).

Λευιτ.κζ:28-30: «Ουδέν όμως καθιέρωμα, το οποίον καθιερώση τις εις τον Κύριον εκ των όσα έχει, από ανθρώπου έως κτήνους και έως αγρού της ιδιοκτησίας αυτού, θέλει πωληθή ουδέ θέλει εξαγορασθή· παν καθιέρωμα είναι αγιώτατον εις τον Κύριον. Ουδέν καθιέρωμα καθιερωθέν παρά ανθρώπου θέλει εξαγορασθή· εξάπαντος θέλει θανατωθή. Και παν δέκατον της γης, είτε εκ του σπόρου της γης είτε εκ του καρπού των δένδρων, του Κυρίου είναι· είναι άγιον εις τον Κύριον».

Έτσι όπως το δέκατο ανοίγει την πόρτα στην αύξηση και στις ευλογίες του Κυρίου, κλέβοντας το δέκατο που ανήκει στον Κύριο και χρησιμοποιώντας το για τον εαυτό μας, αυτό ανοίγει την πόρτα στη μείωση, στην έλλειψη και στην οικονομική καταστροφή που ο διάβολος φέρνει. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να αντεπεξέλθεις και να βγεις ψηλά, κρατώντας το δέκατο.

ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

Όταν πραγματικά καταλάβεις τι υπέροχο πράγμα είναι να δεκατίζεις, θα δυσκολεύεσαι να μην είσαι ενθουσιασμένος μ’ αυτό. Θα θέλεις να χοροπηδήσεις και να φωνάξεις και να δοξάσεις τον Κύριο κάθε φορά που το σκέφτεσαι. Δεν θα είσαι απρόθυμος για το δέκατο του Κυρίου, αλλά θα Τον ευχαριστείς που το αφήνει να κυλήσει μέσα από τα δικά σου χέρια.
Θα μπορούσε να μην το κάνει αυτό ξέρεις. Θα μπορούσε να μας δίνει απλά το 90% και να κρατάει το 10%. Αλλά δεν το έκανε. Μας το έδωσε ώστε να μπορούμε να το χρησιμοποιούμε για να κρατάμε την πόρτα της ευλογίας ανοιχτή. Το έδωσε σε μας ώστε να μπορούμε να το επιστρέψουμε και να εδραιώσουμε μία διαθήκη ευλογίας μαζί Του.

Συνειδητοποιείς τι υπέροχο προνόμιο είναι να έχουμε μία οικονομική διαθήκη με τον Παντοδύναμο Θεό; Καταλαβαίνεις τι σημαίνει να είμαστε συνδεδεμένοι με την οικονομία του Ουρανού;

Σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για την ύφεση την κρίση ή την πτώχευση. Δεν υπάρχει ύφεση ή πτώχευση στον ουρανό. Σημαίνει ότι μπορούμε να κοιμόμαστε με ειρήνη το βράδυ, όταν ο υπόλοιπος κόσμος είναι τρομοκρατημένος από το φόβο της οικονομικής αποτυχίας.

Οι άνθρωποι στις ημέρες του Μαλαχία έλεγαν: «Μάταιον είναι να δουλεύη τις τον Θεόν· και, Τις η ωφέλεια ότι εφυλάξαμεν τα διατάγματα αυτού και ότι περιεπατήσαμεν πενθούντες ενώπιον του Κυρίου των δυνάμεων; Και τώρα ημείς μακαρίζομεν τους υπερηφάνους· ναι, οι εργαζόμενοι την ανομίαν υψώθησαν, ναι, οι πειράζοντες τον Θεόν, και αυτοί εσώθησαν» (γ:14-15).

Ο Θεός δεν ευαρεστήθηκε σ’ αυτά τα λόγια. Επειδή ήταν σκληρά λόγια εναντίον Του. Γιατί; Επειδή ήταν λόγια απιστίας αντί λόγια πίστης!
Βλέπεις ο Θεός όχι μόνο θέλει να δεκατίζουμε με τιμή και αγάπη, αλλά επίσης θέλει να το κάνουμε με πίστη! Χρειάζεται πίστη για να ευαρεστήσουμε το Θεό (Εβρ.ια:6). Εάν δεν έχεις πίστη ότι ο Θεός θέλει να σε ευλογήσει, τότε πάρε τη Γραφή σου και μελέτησε τις υποσχέσεις που έχει για σένα σαν άνθρωπος που δεκατίζεις. Γιατί «η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού» (Ρωμ.ι:17).

Μελέτησε το λόγο Του ώστε να μπορείς να δεκατίζεις πιστεύοντας ότι ο Θεός θα κρατήσει το μέρος της διαθήκης Του και θα σε ευλογήσει! Ο Θεός αγαπάει να δεκατίζεις με αυτού του είδους την πεποίθηση. Ευχαριστιέται όταν εσύ δίνεις με αυτή τη στάση της τιμής και της ευχαριστίας, έχοντας εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν ότι θα σε φροντίσει.

«Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριον ελάλουν προς αλλήλους· και ο Κύριος προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού· και θέλουσιν είσθαι εμού, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εν τη ημέρα εκείνη, όταν εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμά μου· και θέλω σπλαγχνισθή αυτούς, καθώς σπλαγχνίζεται άνθρωπος τον υιόν αυτού, όστις δουλεύει αυτόν» (Μαλαχ.γ:16-17).

ΚΥΡΙΕ……ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΜΕ!

Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός έχει ήδη δείξει σε μας πλούσια καλοσύνη και αγαθότητα. Μας έχει ήδη δώσει παραπάνω από όσα είχαμε ποτέ ονειρευτεί ως δυνατά. Μας έσωσε. Μας θεράπευσε. Μας ευλόγησε με χίλιους διαφορετικούς τρόπους. Κι αυτό πρέπει να θυμόμαστε κάθε φορά που δίνουμε τα δέκατα και τις προσφορές μας. Πρέπει να ερχόμαστε μπροστά στον Κύριο και να τον ευχαριστούμε που μας έφερε στη γη της υπόσχεσης. Δώσε τα δέκατά σου με διάθεση ευχαριστίας.

Αν διαβάσεις το Δευτ.κς, θα δεις ότι αυτό ήταν που ο Θεός οδήγησε τον Ισραήλ να κάνει. Δεν ήθελε απλά να ρίχνουν τα δέκατά τους χωρίς να βάζουν την καρδιά τους σ’ αυτό. Τους πρόσταξε να έρχονται με το δέκατο, έχοντας πάρει την απόφαση να Τον λατρεύσουν μ’ αυτό, λέγοντας:

«Σύριος περιπλανώμενος ήτο ο πατήρ μου, και κατέβη εις Αίγυπτον, και παροικήσας εκεί μετά ολίγων ανθρώπων κατεστάθη εκεί έθνος μέγα, δυνατόν και πολυάριθμον· και οι Αιγύπτιοι εταλαιπώρησαν ημάς και κατέθλιψαν ημάς και επέβαλον εφ' ημάς σκληράν δουλείαν· και ανεβοήσαμεν προς Κύριον τον Θεόν των πατέρων ημών, και εισήκουσεν ο Κύριος της φωνής ημών, και επέβλεψεν επί την θλίψιν ημών και επί τον μόχθον ημών και επί την καταδυνάστευσιν ημών· και εξήγαγεν ημάς ο Κύριος εξ Αιγύπτου εν χειρί κραταιά και εν βραχίονι εξηπλωμένω, και με τέρατα μεγάλα και με σημεία και με θαύματα· και εισήγαγεν ημάς εις τον τόπον τούτον, και έδωκεν εις ημάς την γην ταύτην, γην ρέουσαν γάλα και μέλι· και τώρα, ιδού, έφερα τας απαρχάς των καρπών της γης, την οποίαν συ, Κύριε έδωκας εις εμέ. Και θέλεις καταθέσει αυτάς ενώπιον Κυρίου του Θεού σου, και θέλεις προσκυνήσει ενώπιον Κυρίου του Θεού σου» (Δευτ.κς:5-10)

Θα κάνουμε καλά να λέμε το ίδιο πράγμα κάθε φορά που δίνουμε τα δέκατά μας στον Κύριο. Να λέμε: «Πατέρα, κάποτε ήμουν χαμένος, ένας δέσμιος της αμαρτίας, χωρίς ελπίδα και χωρίς διαθήκη μαζί Σου. Αλλά Εσύ έδωσες τον Ιησού για να με λυτρώσει….. Σ’ ευχαριστώ Κύριε που με ελευθέρωσες από την εξουσία του σκότους και με μετέφερες στη βασιλεία του αγαπητού Υιού Σου. Σ’ ευχαριστώ που παίρνεις το δέκατό μου σαν έκφραση της λατρείας μου προς Εσένα».

Αλλά δεν πρέπει να σταματήσουμε εκεί. Πρέπει επίσης να πούμε όπως οι Ισραηλίτες: «Εξεκαθάρισα εκ της οικίας μου τα αφιερώματα, και προσέτι έδωκα αυτά εις τον Λευΐτην και εις τον ξένον, εις τον ορφανόν και εις την χήραν, κατά πάντα τα προστάγματά σου, τα οποία προσέταξας εις εμέ· δεν παρέβην τας εντολάς σου ουδέ ελησμόνησα αυτάς· δεν έφαγον εξ αυτών εις το πένθος μου, ούτε έλαβον εκ τούτων διά ακάθαρτον χρήσιν, ούτε έδωκα εξ αυτών διά νεκρόν· υπήκουσα εις την φωνήν Κυρίου του Θεού μου, έκαμον κατά πάντα όσα προσέταξας εις εμέ· επίβλεψον εκ του οίκου σου του αγίου, εκ του ουρανού, και ευλόγησον τον λαόν σου τον Ισραήλ, και την γην την οποίαν έδωκας εις ημάς, καθώς ώμοσας προς τους πατέρας ημών, γην ρέουσαν γάλα και μέλι» (εδ12-15).

Μήπως ένας τέτοιος τρόπος ομιλίας σε κάνει να νιώθεις άβολα; Νομίζεις ότι ο Θεός θα ενοχληθεί αν του πεις να σε ευλογήσει; Δεν θα ενοχληθεί. Θα ευχαριστηθεί! Γιατί στην πραγματικότητα η ευλογία ήταν δική Του ιδέα! Ήταν αυτό που ήθελε να κάνει από την αρχή μέχρι τώρα!

Γι’ αυτό μην ντρέπεσαι! Δεκάτισε με παρρησία! Δεκάτισε με χαρά! Δώσε στον Κύριο 10% από το εισόδημά σου και 100% απ’ την καρδιά σου! 

Δες ακόμα:
 http://epistoligr.blogspot.gr/2011/06/blog-post_4455.html
http://epistoligr.blogspot.gr/2011/06/2_18.html
http://epistoligr.blogspot.gr/2011/06/3_18.html
http://epistoligr.blogspot.gr/2011/06/4.html
http://epistoligr.blogspot.gr/2011/06/5.html