Η μελλοντική ομορφιά για το λαό του Θεού, απλώνεται θαυμαστά μπροστά στα μάτια μας. Ένας νέος ουρανός, μια νέα γη κι ένας θαυμαστός Κύριος μας περιμένουν. Οφείλουμε λοιπόν ν’ αγωνιστούμε ένθερμα προκειμένου να διατηρήσουμε τη σωτηρία μας.
Εισαγωγή
Δεν έχουμε τις λέξεις που θα μπορέσουν να περιγράψουν επαρκώς την ένδοξη ομορφιά του νέου ουρανού και της νέας γης.
Ωστόσο, αυτά που ο Θεός μας έχει αποκαλύψει είναι εκπληκτικά και μας αφήνουν άφωνους. Ουσιαστικά ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα για την αιωνιότητα. Ο Θεός δεν σχεδίασε ν’ αποκαλύψει πάρα πολλά στον άνθρωπο σχετικά με την αιωνιότητα του παρελθόντος και του μέλλοντος.
Η Βίβλος είναι πρωταρχικά η αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο σε μια περίοδο 7 χιλιάδων χρόνων. Ο Θεός ξεκίνησε αυτή την αποκάλυψη με τα λόγια: «Εν αρχή…» (Γέν.α:1). Εδώ σταματάει η αιωνιότητα του παρελθόντος και ξεκινάει ο χρόνος. Η αιωνιότητα του μέλλοντος ξεκινάει με το πρώτο εδάφιο της Αποκ.κα. Η φανέρωση του νέου ουρανού και της νέας γης σηματοδοτεί την αρχή της αιωνιότητας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γνώση μας για την αιωνιότητα είναι ατελής.
«Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην» (Α΄Κορ.ιγ:12).
Θα πρέπει ν’ αφήσουμε τις κατάλληλες αρχές να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε το ένδοξο μέλλον των λυτρωμένων:
1. Δεν πρέπει να κάνουμε υποθέσεις και να πιθανολογούμε, αλλά να κρατάμε τα γεγονότα. Η πίστη δεν οικοδομείται πάνω στη φαντασία μας, αλλά στις αβίαστες δηλώσεις του λόγου του Θεού.
2. Θα πρέπει να ερμηνεύουμε τις Γραφές κατά γράμμα μέσα στην απλότητά τους. Η Γραφή εννοεί ακριβώς αυτό που λέει. Είναι επικίνδυνο να προσθέτουμε. Μια απλή δήλωση αλήθειας είναι πολύ καλύτερη από εξεζητημένους συλλογισμούς, προϊόντα της ανθρώπινης λογικής.
Χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι και κατηγορηματικοί όταν περιγράφουμε τη δόξα του νέου ουρανού και της νέας γης, μένοντας στην απλότητα του λόγου του Θεού.
Ι. Η ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
Α. Ο μολυσμένος (φυσικός) κόσμος
«Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν» (Ρωμ.η:22).
Ο πλανήτης μας, η γη, έχει υποφέρει πολύ πόνο από τότε που ο άνθρωπος αμάρτησε με τα συνακόλουθα αποτελέσματα.
Το πρώτο εδάφιο της Γραφής περιγράφει το γεγονός της δημιουργίας:
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην» (Γέν.α:1).
Δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς τι έγινε στην περιγραφή του δεύτερου εδαφίου (Γεν.α:2), όμως, κάτι συνέβη που δημιούργησε σκοτάδι. Η ερμηνεία της Εβραϊκής λέξης, ακριβώς αυτό φανερώνει.
Ο Θεός ξεκινά τη δημιουργία ακριβώς απ’ αυτό το σημείο, και δηλώνει ότι κάθε τι που δημιουργεί είναι καλό. Η γη ήταν τέλεια και όμορφη όταν δημιουργήθηκε με το λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος έπεσε και τότε έκανε την εμφάνισή της η αμαρτία. Απ’ αυτή τη στιγμή, υπάρχει πόνος και δυστυχία. Αυτό γινόταν όλο και πιο έντονο, μέχρι που ολόκληρος ο κόσμος – φυσικός, φυτικός, ζωικός, και ο άνθρωπος – βρέθηκαν σε αναταραχή και αγωνία. Ζούμε στα τέλη αυτής της περιόδου. Ο κόσμος βιώνει τους σπασμούς του θανάτου της παλιάς εποχής και τους πόνους της γέννας της καινούριας.
Πολύ λίγα πράγματα έχουν μείνει ακλόνητα και ισόβια όσο αφορά στη Γη. Συγκριτικά, η επιφάνεια της Γης δεν είναι πιο παχιά απ’ ότι το τσόφλι του αυγού στο αυγό. Το φοβερό γεγονός είναι ότι το τσόφλι έχει ραγίσει και συνεχώς κουνιέται και μετακινείται. Τα κύρια χημικά στοιχεία που αποτελούν την ατμόσφαιρα – οξυγόνο, υδρογόνο, άζωτο και άνθρακας – καθιστούν τη Γη μια ισχυρή ωρολογιακή βόμβα.
Η μελλοντική ασφάλεια της Γης εξαρτάται από μια εύθραυστη ισορροπία της φύσης που ο άνθρωπος συνεχώς καταστρέφει.
Μόνο η Αμερική αποβάλλει στον αέρα περίπου 140.000.000 τόνους ρύπων το χρόνο. 90.000.000 τόνοι ρύπων προέρχονται μόνο από τα αυτοκίνητα. Δηλητηριώδεις ρύποι καλύπτουν σχεδόν κάθε πόλη και είναι η αιτία των κλιματικών αλλαγών και της καταστρεπτικής όξινης βροχής που δημιουργεί τόσα προβλήματα στο περιβάλλον.
Οι ωκεανοί σ’ όλο τον κόσμο μετατρέπονται ταχύτατα σε τεράστιες χαβούζες. Δηλητηριώδη απόβλητα συσσωρεύονται σε τιμές συναγερμού. Πολλά ποτάμια έχουν γίνει υπόνομοι αποβάλλοντας τα τοξικά τους απόβλητα στις θάλασσες. Λέγεται, ότι ο μισός βυθός της Βαλτικής θάλασσας είναι ήδη νεκρός.
Στις μέρες του Νώε, ο Θεός τιμώρησε τη Γη με κατακλυσμό.
«διά των οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος» (Β΄Πέτρ.γ:6).
Την επόμενη φορά ο Θεός θα κρίνει τον κόσμο με φωτιά.
«οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη διά του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διά το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων» (Β΄Πέτρ.γ:7).
Πριν υπάρξει ο νέος ουρανός και η νέα γη, τα παλιά πρέπει να καταστραφούν. Ο απόστολος Πέτρος στη δεύτερη επιστολή του ξεκαθαρίζει ότι αυτή η Γη θα καταστραφεί ξαφνικά με μεγάλο θόρυβο, τα στοιχεία θα πυρακτωθούν και θα διαλυθούν και η γη θα κατακαεί (Β΄Πέτρ.γ:10).
Β. Ο ηθικά διεφθαρμένος κόσμος
Η σημερινή ανήθικη κοινωνία εκφυλίζεται σταθερά μέχρι να διαφθαρεί και να εξαχρειωθεί όπως τα Σόδομα. Έκτοτε, από την πτώση των πρωτοπλάστων, η αμαρτία διαφθείρει συνεχώς τις ζωές των ανθρώπων. Ωστόσο, σ’ αυτούς τους τελευταίους καιρούς, υπάρχει μια διαστροφή που ελέγχει τα μυαλά και τις καρδιές πολλών ανθρώπων. Η ηθική της τελευταίας γενιάς έχει ξεπέσει πάρα πολύ.
Στο μυαλό και στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων, η αμαρτία δεν είναι πια αμαρτία. Οι συνθήκες της ανθρώπινης φυλής μοιάζουν πάρα πολύ μ’ εκείνες της εποχής του Νώε. Τότε, που οι διαλογισμοί των καρδιών των ανθρώπων ήταν μόνο κακία.
«Και είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας» (Γέν.ς:5).
Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές απάντρευτες μητέρες. Στατιστικές δείχνουν ότι 2 στις 3 κοπέλες χάνουν την παρθενιά τους γύρω στα 15 τους χρόνια. Ο αριθμός των εκτρώσεων αυξάνει συνεχώς.
Η ομοφυλοφιλία είναι σε έξαρση. Η πορνογραφία, αυτό το καρκίνωμα, κατατρώγει την ηθική δύναμη της κοινωνίας. Η αιμομιξία δεν θεωρείται επιλήψιμη και η παιδική πορνεία αυξάνει επικίνδυνα.
Σίγουρα, ο Θεός δεν θα παραβλέψει αυτή τη διαφθορά της κοινωνίας για πολύ ακόμα.
Όταν ο Θεός κρίνει και τιμωρεί τη Γη, εμπλέκονται τα πάντα. Κανένα ίχνος κακού δεν μπορεί να παραμείνει που θα μπορούσε να μολύνει το νέο Ουρανό και τη νέα Γη.
Υπάρχει τριών ειδών ουρανός:
1. Ο ατμοσφαιρικός ουρανός γύρω από τη Γη σε απόσταση 24-32 χλμ.
2. Ο αστρικός ουρανός που περιέχει τους διάφορους μεγάλους γαλαξίες.
3. Ο «τρίτος ουρανός» που για το παρών βρίσκεται ο θρόνος του Θεού (Β΄Κορ.ιβ:2).
Ο ατμοσφαιρικός ουρανός είναι στην εξουσία του Σατανά. Αυτός είναι ο άρχοντας της εξουσίας του αέρα (Εφες.β:2).
Οι χριστιανοί παλεύουν με τα πονηρά πνεύματα στα επουράνια (Εφες.ς:12). Είναι προφανές, ότι όταν ο Θεός κρίνει αυτό τον πλανήτη, και καθαρίσει όλο τον κόσμο από το κακό, ο ατμοσφαιρικός ουρανός πρέπει να αναλωθεί με φωτιά. Η Βίβλος δεν δείχνει ότι και ο αστρικός ουρανός θα καταστραφεί. Κατά πάσα πιθανότητα οι γαλαξίες και τ’ αστέρια θα παραμείνουν ανέγγιχτα.
Είναι σίγουρο ότι αυτός ο κόσμος θα καθαριστεί με φωτιά και τίποτα που είναι ακάθαρτο και μολύνει δεν θα μείνει. Η καταστροφή θα είναι ολοκληρωτική και απόλυτη.
ΙΙ. ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ
Α. Εν συγκρίσει με την αρχή του χρόνου
Είναι ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τα δύο τελευταία κεφάλαια της Βίβλου, με τα τρία πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Πολλά από τα πράγματα που ο Θεός έφερε στην ύπαρξη κατά τη δημιουργία, μετά την πτώση του ανθρώπου καταργούνται. Η Βίβλος ξεκινάει με τη δήλωση της δημιουργίας του ουρανού και της Γης. Αυτά θα διαλυθούν και ο Θεός θα δημιουργήσει νέο ουρανό και νέα Γη.
Στην αρχή της δημιουργίας, ο Θεός διαχώρισε τα νερά από την ξηρά και έτσι εμφανίστηκαν οι θάλασσες. Στην αρχή της αιωνιότητας, δεν θα υπάρχει πλέον θάλασσα. Κατά τον ίδιο τρόπο, στη Γένεση διαβάζουμε για την αρχή του σκότους, της νύχτας, του ήλιου, της σελήνης, του θανάτου, του πόνου και της κατάρας. Όλα αυτά θα τελειώσουν. Ωστόσο, αντίθετα, κάποια πράγματα που εξαφανίστηκαν θα επανεμφανιστούν: το δέντρο της ζωής και ο ποταμός της ζωής. Στην αρχή, ο άνθρωπος οδηγείτο από την παρουσία του Θεού, αλλά στην αρχή της αιωνιότητας, ο Θεός θα «κατέβει» για να «συγκατοικήσει» με τους ανθρώπους.
«Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ' αυτών Θεός αυτών» (Αποκ.κα:3).
Κυριολεκτικά, η έννοια αυτού του εδαφίου είναι ότι ο τόπος κατοίκησης του Θεού θα είναι με τους ανθρώπους. Πόσο διαφορετικό είναι αυτό, από το να φανερώνεται περιστασιακά και να οδηγεί τον άνθρωπο! Ο Θεός θα κατοικεί και πάλι μαζί με τον άνθρωπο.
Τι θαυμαστή εμπειρία που θα είναι αυτό! Κάθε αποτέλεσμα της αμαρτίας θα εξαφανιστεί και κάθε τι λάθος θα διορθωθεί.
Β. Τα πάντα θα είναι αιώνια
Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές που θα συμβούν είναι ότι ο χρόνος θα γίνει αιωνιότητα. Εμείς που είμαστε κτίσματα και η ζωή μας περιορίζεται από το χρόνο, δεν έχουν την πνευματική ικανότητα να καταλάβουμε πλήρως την αιωνιότητα.
Δεν θα υπάρχει πλέον μέρα και νύχτα που να διαρκεί 24 ώρες. Δεν θα υπάρχουν μήνες, δεν θα γυρίζουμε φύλα ημερολογίων. Δεν θα υπάρχουν εποχές, καλοκαιρινοί καύσωνες και χειμωνιάτικοι παγετοί.
Στα πρώτα 20 κεφάλαια της Αποκάλυψης, ο χρόνος εκφράζεται σε μέρες (Αποκ.ιβ:6), σε μήνες (αποκ.ια:2), και σε χρόνια (Αποκ.κ:2). Όμως, στο 21ο κεφάλαιο, τα πάντα περιγράφονται σαν αιώνια.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
