Πάνω στο οικονομικό θέμα υπάρχουν πολλές λάθος γνώμες, που οφείλονται κατά μεγάλο βαθμό στην έλλειψη γνώσης. Η Βίβλος τονίζει: “Διά τούτο ο λαός μου εφέρθη εις αιχμαλωσίαν, διότι δεν έχει επίγνωσιν” (Ησ.ε:13).
Πολλοί πιστοί είναι δεμένοι με διάφορες αβάσιμες γνώμες σχετικά με τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το Θεό, απλά γιατί δεν έχουν αρκετή γνώση σ’ αυτό τον σημαντικό τομέα της χριστιανικής ζωής. Πολλοί Χριστιανοί δεν δίνουν δέκατα γιατί είναι αιχμάλωτοι στο λάθος.
Είναι σημαντικό ότι όταν οι Ισραηλίτες ήταν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα δεν έδιναν δέκατα. Όταν επέστρεψαν μετά από εβδομήντα χρόνια και ξαναδιάβασαν το νόμο, άρχισαν πάλι να τα δίνουν (Νεεμία ι:37-39).
Πολλοί πιστοί που έχουν αιχμαλωτιστεί από τον εχθρό δεν δίνουν χρήματα στο έργο του Θεού. Όταν όμως ο Θεός τους ελευθερώσει και αποκτήσουν γνώση διαβάζοντας το λόγο Του, αρχίζουν πάλι να δίνουν γενναιόδωρα.
Ο Ησαΐας λέει ότι άνθρωποι που δεν έχουν γνώση αιχμαλωτίζονται εύκολα από τον εχθρό. “Γνώση” σημαίνει κατοχή αλήθειας στο νου. Η αλήθεια ελευθερώνει (Ιωαν.η:32). Η Βιβλική έννοια της λέξης “άγνοια” είναι έλλειψη πνευματικής γνώσης. Η πνευματική άγνοια δεν αναφέρεται σ’ ένα αμόρφωτο άτομο, αλλά σ’ αυτό που δεν έχει πάρει από το Χριστό τη γνώση της αλήθειας Του (Εφ.δ:18, Α’Πετρ.α:14). Όσοι έρχονται στο Χριστό αποκτούν “τη γνώση της αλήθειας” κι ελευθερώνονται από την πνευματική άγνοια (Α’ Τιμ.β:4, Εβρ.ι:26)
Όμως η γνώση είναι προοδευτική: όταν ερχόμαστε στο Χριστό παίρνουμε στοιχειώδη γνώση, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να γνωρίζουμε περισσότερο Αυτόν και το λόγο Του. Αυτή η προοδευτική διαδικασία ονομάζεται ανάπτυξη στη γνώση του Κυρίου μας (Β’Πετρ.γ:18, Εφ.δ:12-16, Κολ.β:19).
Ο Παύλος αγωνιζόταν ιδιαίτερα εναντίον της πνευματικής άγνοιας ανάμεσα στους πιστούς. Ήξερε ότι όσο οι Χριστιανοί είχαν αμφιβολίες και σύγχυση σχετικά με ορισμένες διδασκαλίες, ο διάβολος θα τους εκμεταλλευόταν και θα τους αιχμαλώτιζε (Β’Κορ. β:11).
Γι’ αυτό το λόγο μπορούμε να δούμε πόσο δυνατά ο απόστολος χτυπούσε το πρόβλημα της πνευματικής άγνοιας (Α’Κορ.ι:1, ιβ:1, Β’Κορ.β:11, Α’Θεσ.δ:13, Β’Πετρ.γ:8). Ο πιστός που δεν έχει τη σωστή γνώση σχετικά με τα οικονομικά για το έργο του Θεού, αιχμαλωτίζεται από τον εχθρό και από διδασκαλίες που προπαγανδίζουν ενάντια σ’ αυτό.
Ο διάβολος θέλει να θολώσει στην όραση του πιστού την αλήθεια της μεγάλης ευλογίας που παίρνει όταν δίνει στο έργο του Θεού (Λουκ.ς:38). Ο Σατανάς ξέρει ότι αν ο πιστός αποκτήσει αυτή τη γνώση θα νιώσει την ευθύνη να ενεργήσει θετικά. Προσπαθεί επομένως να εμποδίσει τα παιδιά του Θεού να μάθουν να δίνουν στο έργο Του (Ιωαν.ι:10).
Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς ήρθε για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου αποκαλύπτοντας τις παγίδες του (Α’Ιωάν.γ:8, Εβρ.β:14-15).
Ο Ιησούς ήρθε να μας ελευθερώσει όχι μόνο από τις αμαρτίες μας αλλά και από κάθε λανθασμένη ιδέα ή προκατάληψη που μπορεί να έχουμε πάρει απ’ αυτό το κοσμικό σύστημα (Ιωάν.η:36). Είμαι “εν Χριστώ” σημαίνει είμαι πραγματικά ελεύθερος.
Ο Θεός θέλει να μας ελευθερώσει από κάθε δέσιμο του εχθρού, ακόμη και στον τομέα των χρημάτων. Ο Κύριος θα μας δώσει τη δύναμη να υπερπηδήσουμε την παγίδα του να μη δίνουμε στο έργο του Θεού. Μας έχει εφοδιάσει για να πολεμήσουμε το Σατανά.
Τα όπλα μας είναι δυνατά, συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων επειδή καθαιρούμεν λογισμούς, και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού (Β’Κορ.ι:4-5).
Όταν ένας σωστός ποιμένας διδάσκει να δίνουμε στο Θεό, δεν σημαίνει ότι είναι ιδιότροπος ή προβάλει τις προσωπικές του ιδέες, ούτε σημαίνει ότι κλέβει και κατακυριεύει τους ανθρώπους. Εκπληρώνει το καθήκον του να πει στην εκκλησία αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Βοηθάει να ελευθερώ-νονται οι άνθρωποι από την αιχμαλωσία του εχθρού δίνοντας γνώση για το πώς και γιατί δίνει κάποιος στο έργο του Κυρίου. Εάν δεν δώσει στην εκκλησία αυτή τη διδασκαλία, καταπιέζει μια αλήθεια που θα φέρει τις ευλογίες του Θεού στις ζωές των πιστών.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η γνώση είναι δύναμη ενάντια στο Σατανά και γίνεται ένα αποτελεσματικό όπλο για να ελευθερωθούμε απ’ τον εχθρό. (Β’Κορ. β:11, ι:4-5).
Ο διάβολος θέλει να θολώσει στην όραση του πιστού την αλήθεια της μεγάλης ευλογίας που παίρνει όταν δίνει στο έργο του Θεού (Λουκ.ς:38). Ο Σατανάς ξέρει ότι αν ο πιστός αποκτήσει αυτή τη γνώση θα νιώσει την ευθύνη να ενεργήσει θετικά. Προσπαθεί επομένως να εμποδίσει τα παιδιά του Θεού να μάθουν να δίνουν στο έργο Του (Ιωαν.ι:10).
Καταφεύγει σε σαρκικά επιχειρήματα, μάταιες φαντασιώσεις, πικραμένους πιστούς, εργάτες χωρίς πεποιθήσεις, και πολλές άλλες μεθόδους για να μπερδέψει και να εμποδίσει τη γνώση αυτής της μεγάλης αλήθειας. Μας λέει: «Αυτά τα χρήματα είναι δικά σου. Εργάστηκες σκληρά για να τα κερδίσεις, και τώρα πρόκειται να τα δώσεις στην εκκλησία ή στον ποιμένα; Δεν έχεις καν αρκετά να καλύψεις τα δικά σου έξοδα, πολύ λιγότερο της εκκλησίας ή του ποιμένα... Αυτή η ιστορία με τα δέκατα δεν είναι αληθινή. Γιατί να δουλεύεις εσύ για να ζει κάποιος άλλος;»
Ο διάβολος πάντα μιλάει κατά της γνώσης της αλήθειας. Γνωρίζει ότι εκ φύσεως είναι δύσκολο για ένα πιστό ν’ αποχωριστεί τα χρήματα. Γνωρίζει ότι αν μάθουμε να δίνουμε στο Θεό θα λάβουμε ευλογία απ’ Αυτόν, και το έργο Του θα προχωρήσει και θ’ αυξηθεί.
Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς ήρθε για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου αποκαλύπτοντας τις παγίδες του (Α’Ιωάν.γ:8, Εβρ.β:14-15).
Ο Ιησούς ήρθε να μας ελευθερώσει όχι μόνο από τις αμαρτίες μας αλλά και από κάθε λανθασμένη ιδέα ή προκατάληψη που μπορεί να έχουμε πάρει απ’ αυτό το κοσμικό σύστημα (Ιωάν.η:36). Είμαι “εν Χριστώ” σημαίνει είμαι πραγματικά ελεύθερος.
Ο Θεός θέλει να μας ελευθερώσει από κάθε δέσιμο του εχθρού, ακόμη και στον τομέα των χρημάτων. Ο Κύριος θα μας δώσει τη δύναμη να υπερπηδήσουμε την παγίδα του να μη δίνουμε στο έργο του Θεού. Μας έχει εφοδιάσει για να πολεμήσουμε το Σατανά.
Τα όπλα μας είναι δυνατά, συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων επειδή καθαιρούμεν λογισμούς, και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού (Β’Κορ.ι:4-5).
Όταν ένας σωστός ποιμένας διδάσκει να δίνουμε στο Θεό, δεν σημαίνει ότι είναι ιδιότροπος ή προβάλει τις προσωπικές του ιδέες, ούτε σημαίνει ότι κλέβει και κατακυριεύει τους ανθρώπους. Εκπληρώνει το καθήκον του να πει στην εκκλησία αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Βοηθάει να ελευθερώ-νονται οι άνθρωποι από την αιχμαλωσία του εχθρού δίνοντας γνώση για το πώς και γιατί δίνει κάποιος στο έργο του Κυρίου. Εάν δεν δώσει στην εκκλησία αυτή τη διδασκαλία, καταπιέζει μια αλήθεια που θα φέρει τις ευλογίες του Θεού στις ζωές των πιστών.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η γνώση είναι δύναμη ενάντια στο Σατανά και γίνεται ένα αποτελεσματικό όπλο για να ελευθερωθούμε απ’ τον εχθρό. (Β’Κορ. β:11, ι:4-5).
Η γνώση μεταφράζεται σε δύναμη.
Η πλήρης γνώση κάποιου πράγματος μας ελευθερώνει από το να κάνουμε λάθη και μας κάνει υπεύθυνους να υπακούμε την αλήθεια, ανάλογα με τη γνώση που έχουμε. Δεν υπάρχει γνώση χωρίς υπευθυνότητα (Ιακ. δ:17).
Αν έχουμε αμφιβολίες σχετικά με τις οικονομικές μας υποχρεώσεις, είναι καλό να εξετάσουμε τις αξίες μας και να ανανεώσουμε το νου μας για να συμμορφωθεί με το λόγο του Θεού. Ένας αλλαγμένος νους δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να υπακούσει την αλήθεια όσον αφορά το να δίνει στο Θεό.
Είμαστε νέα κτίσματα, επομένως ο τρόπος που σκεπτόμαστε σχετικά με τα χρήματα θα πρέπει να είναι κι αυτός νέος. Ο Θεός υποσχέθηκε να μας κατευθύνει σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Ο λόγος λέει: “Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής” (Ψαλμ.ις:11).
Ο Ησαΐας λέει: “Και τα ώτα σου θέλουσιν ακούει λόγον όπισθεν σου, λέγοντα, Αύτη είναι η οδός, περιπατείτε εν αυτή όταν στρέφησθε επί τα δεξιά, και όταν στρέφησθε επί τα αριστερά” (Ησ.λ:21).
Η πνευματική οδηγία που χρειαζόμαστε τόσο πολύ είναι διαθέσιμη, αρκεί να τη ζητήσουμε. Ο Θεός δε θέλει να είμαστε στο σκοτάδι. Η αλλαγή μιας λάθος σκέψης είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επαναπόκτηση της αξίας του λόγου του Θεού.
Πολλά λάθη έγιναν στις ημέρες του Ιωσία γιατί ο νόμος του Θεού είχε χαθεί. Όταν βρέθηκε πάλι, υπήρξε ένα μεγάλο ξύπνημα στο λαό, που τους έκανε να επιστρέψουν στο Θεό και τις εντολές Του. Όταν ερευνήσουν τις Γραφές, πολλοί θα ξαναδεχτούν την αλήθεια να δίνουν δέκατο στο Θεό.
Είναι εύκολο να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε σαρκικά χωρίς να δεχόμαστε ή να καταλαβαίνουμε το νου του Χριστού σχετικά με τα χρήματα, αλλά τότε είναι σαν να παραβλέπουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.
Είναι καθήκον μας να μελετήσουμε, κι αν είναι αναγκαίο, να προσαρμόσουμε το νου μας στο λόγο του Θεού. Μόνο απαιτώντας και υπακούοντας τη γνώση μπορούμε αποτελεσματικά να ξεφύγουμε την αιχμαλωσία στο λάθος.
Αφού πάρουμε τη γνώση σχετικά με το να δίνουμε στο Θεό και τη βάλουμε σ’ εφαρμογή, ο διάβολος θα χάσει την επιρροή του σ’ αυτό τον τομέα της ζωής μας. Η μεγάλη αλήθεια σχετικά με το να δίνουμε στο Θεό θα φέρει ελευθερία (Ιωαν.η:32).
Ο Ιησούς είπε: “Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύει διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύετε Θεόν και Μαμμωνά”. (Ματθ.ς:24). Ο μεγάλος φιλόσοφος Βάκων είπε, “τα χρήματα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός κύριος”.
Το να έχεις χρήματα δεν είναι κακό. Είναι η αγάπη για τα χρήματα που σκλαβώνει πολλούς ανθρώπους ώστε να μην μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σωστά (Α’Τιμ.ς:10). Τα χρήματα δεν θα έπρεπε να μας σκλαβώνουν αλλά να μας υπηρετούν.
Μέσα στη Γραφή δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος είναι ο Κύριος του παντός. Ο Θεός είναι ο Κύριος της γης, γιατί “Του Κυρίου είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή” (Ψαλμ.κδ:1). (Δες επίσης Ψαλμ.ν:10-12, Εξοδ.ιθ:5). Ακόμα και τα παιδιά μας ανήκουν στον Κύριο και όταν τα αφιερώνουμε σ’ Εκείνον αναγνωρίζουμε το δικαίωμα κατοχής πάνω τους (Ψαλμ.ρκζ:3, Ιεζ.ις:20-21).
Επιπλέον, η εκκλησία ανήκει στον Κύριο, γιατί την αγόρασε με το ίδιο Του το αίμα (Πραξ.κ:28). Ο Ιησούς είπε: “Επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου” (Ματθ.ιζ:18).
Έχοντας στην ιδιοκτησία Του την εκκλησία συλλογικά, ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης του πιστού ατομικά. Είμαστε ο “αποκτηθείς λαός αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού” (Εφ.α:14). Ο Παύλος είπε: “Διότι ηγοράσθητε διά τιμής δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματος σας, και διά του πνεύματος σας, τα οποία είναι του Θεού”. (Α’Κορ.ς:20) Είμαστε η νόμιμη ιδιοκτησία του Θεού. Αυτός είναι ο νόμιμος Κύριος μας (Α’Κορ.ζ:23, Β’Πετρ.β:1) Είμαστε ο λαός του Θεού (Α’Πετρ.β:9-10).
Αν ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης όλων αυτών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, φαίνεται λογικό να έχει δικαίωμα και στα οικονομικά μας. Η Βίβλος λέει ότι Αυτός είναι ο Κύριος του αργύρου και του χρυσού. “Εμού είναι το αργύριον και εμού το χρυσίον, λέει ο Κύριος των δυνάμεων” (Αγγαίος β:8). Τα χρήματα είναι δικά μας μόνο με την έννοια ότι ο Θεός μας τα δάνεισε για να μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας και να τρέξει το ευαγγέλιο.
Όταν ήμασταν στον κόσμο, ο διάβολος ήταν ο κύριος της ζωής μας, των σωμάτων, των πνευμάτων, των σπιτιών, κι ακόμα και των χρημάτων μας. Τώρα που είμαστε στην εκκλησία, έχουμε ένα νέο ιδιοκτήτη, τον Ιησού.
Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε την κυριότητα του Ιησού πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ακόμα και πάνω στα οικονομικά μας. Πόσο λυπηρό είναι που πολλοί άνθρωποι Τον ονομάζουν Κύριο της ζωής τους αλλά όχι των πορτοφολιών τους. Ο Θεός δεν θα είναι ποτέ ο Κύριος της ζωής μας αν δεν είναι επίσης ο Κύριος των χρημάτων μας. Ποιος είναι ο Κύριος μας, ο Ιησούς ή τα “ευρώ”;
Μέσω της αναγέννησης, ο Θεός έγινε ο Κύριος της ζωής μας. Αυτός είναι ο Κύριος του σώματος, του πνεύματος, ακόμα και των οικονομικών μας. Θα δώσουμε λογαριασμό των πράξεων που κάναμε με το σώμα και το πνεύμα, καθώς και πώς χρησιμοποιήσαμε τα χρήματα που ο Θεός μας ε-μπιστεύτηκε.
Σαν διαχειριστής ενός σπιτιού ή περιουσίας, ο οικονόμος είναι το άτομο που είναι άμεσα υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία των ευθυνών που του έχουν ανατεθεί (Λουκ.ιβ:42-44).
Η αξίωση για τους οικονόμους δεν είναι η επιτυχία αλλά η πιστότητα. “Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθεί έκαστος πιστός” (Α’Κορ.δ:2).
Η λέξη κλειδί στη χριστιανική ζωή είναι η “πιστότητα”. “Γίνου πιστός μέχρι θανάτου” (Αποκ.β:10). Πώς μπορούμε να περιμένουμε το Θεό να μας δώσει μεγαλύτερες υπευθυνότητες εάν δεν είμαστε πιστοί στους βασικούς τομείς της χριστιανικής μας ζωής; Ας είμαστε πιστοί, σταθεροί χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε στις υπευθυνότητές μας.
Η θέση του οικονόμου δεν περιορίζεται στη διακονία που ο Θεός μας έχει δώσει. Περιλαμβάνει κάθε πλευρά της χριστιανικής ζωής, ακόμα και τα χρήματά μας. Έχουμε την ευθύνη να διαχειριζόμαστε πιστά τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύθηκε, είτε είναι λίγα είτε πολλά. Οι πιστοί πρέπει να δείχνουν πιστότητα στις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το Θεό, όπως και σε κάθε άλλο τομέα της ζωής τους.
Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το τί είναι ένας διαχειριστής ή οικονόμος μπορεί να βρεθεί στον Ματθαίο κε:14-30. Σ’ αυτή την παραβολή των ταλάντων βρίσκουμε τί σημαίνει οικονόμος απ’ το στόμα του Ιησού. Σε κάθε υπηρέτη δόθηκε, σύμφωνα με την ικανότητά του, ένας αριθμός ταλάντων.
Ενώ δε μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι αυτή η παραβολή εφαρμόζεται σε πολλούς τομείς της χριστιανικής υπηρεσίας, σίγουρα εφαρμόζεται και στη διαχείριση των χρημάτων που ο Θεός μας εμπιστεύτηκε.
Οι πιστοί υπηρέτες γνώριζαν ότι τα χρήματα δεν ανήκουν σ’ αυτούς, γι’ αυτό φρόντισαν να τα διαχειριστούν καλά. Το εδάφιο 18 λέει ότι ο υπηρέτης που έλαβε ένα τάλαντο “έκρυψε τα χρήματα του κυρίου του”. Να ένα βιβλικό παράδειγμα ότι τα χρήματα που ο Κύριος μας δίνει ανήκουν σ’ Αυτόν και όχι σε μας.
Τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύεται προέρχονται απ’ Αυτόν, γιατί κάθε καλό δώρο έρχεται από το Θεό (Ιακ.α:17).
Δεν υπάρχει καλύτερος λόγος απ’ το Γολγοθά και δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση από τη βασιλεία του Θεού, γιατί αυτά πληρώνουν τον καλύτερο τόκο. Εάν δεν είμαστε πρόθυμοι να επενδύσουμε σε κάτι, είναι γιατί δεν πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε.
Ο Θεός θα ανταμείψει την πιστότητα σε κάθε σφαίρα της πνευματικής ζωής μας, και μια μέρα θα ακούσουμε τα πιο σπουδαία λόγια που ένας Χριστιανός μπορεί ν’ ακούσει “εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει”. Ας σιγουρευτούμε ότι ο Κύριος θα μπορέσει να ανταμείψει την πιστότητά μας στη διαχείριση των χρημάτων Του.
Ένας απ’ τους κύριους νόμους του Θεού, είναι αυτός της σποράς και του θερισμού. Στην αρχή ο Θεός καθιέρωσε αυτό το νόμο στο φυσικό κόσμο (Γεν.α:11-12) και είναι ακόμα σε ισχύ σαν πνευματικός νόμος στην Καινή Διαθήκη.
Οι Παροιμίες ια:24-25 λένε: “Οι μεν σκορπίζουσιν, και όμως περισσεύονται οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν. Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή κι αυτός”.
Στον Εκκλησιαστή ια:1 λέει: “Ρίψον τον άρτον σου επί πρόσωπον των υδάτων διότι εν ταις πολλαίς ημέραις θέλεις εύρει αυτόν”. Αργά ή γρήγορα ότι δώσαμε στον Κύριο θα μας επιστραφεί (Παρ. ιθ:17) και μάλιστα με ευλογίες.
Στο Λουκά ς:38 λέει: “Δίδετε, και θέλει δοθεί εις εσάς μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον, και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας. Διότι με το αυτό μέτρον με το οποίο μετρείτε, θέλει αντιμετρηθεί εις εσάς”.
Ο Παύλος μπορούσε να πει στους Κορίνθιους: “Τούτο δε λέγω, ότι ο σπείρων με φειδωλία, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει και ο σπείρων με αφθονία, και με αφθονία θέλει θερίσει” (Β’Κορ.θ:6).
Το να δίνουμε είναι μια θεία αρχή, κι αν το εφαρμόσουμε, θα θερίσουμε θετικά αποτελέσματα στις εκκλησίες μας και στην προσωπική μας ζωή.
Μερικοί άνθρωποι ζουν με τη φιλοσοφία “Όλα για μένα, τίποτε για τους άλλους” γιατί δεν έχουν μάθει το νόμο του Χριστού “Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη” (Πραξ.κ:35). Αυτή η δήλωση έχει ονομαστεί ο ένατος μακαρισμός αν και κανείς από τους συγγραφείς των Ευαγγελίων δεν τον κατέγραψε στα γραπτά του. Ο Παύλος πήρε αυτά τα λόγια απ’ το στόμα του Κυρίου σχετικά με την ευλογία που βρίσκεται στο να δίνουμε.
Δεν δίνουμε για να πάρουμε, γιατί τότε τα κίνητρα μας θα ήταν λάθος. Δεν δίνουμε για να σωθούμε, αλλά επειδή σωθήκαμε. Το δίδειν είναι προϊόν της σωτηρίας. Δίνουμε στον Κύριο και στο έργο Του γιατί Τον αγαπάμε. Η αγάπη πρέπει να είναι το κίνητρό μας για να δίνουμε, και εάν δίνουμε γιατί αγαπάμε, θα λάβουμε τις ευλογίες Του τώρα και στην ζωή που θα έρθει.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Η πλήρης γνώση κάποιου πράγματος μας ελευθερώνει από το να κάνουμε λάθη και μας κάνει υπεύθυνους να υπακούμε την αλήθεια, ανάλογα με τη γνώση που έχουμε. Δεν υπάρχει γνώση χωρίς υπευθυνότητα (Ιακ. δ:17).
Το αποτέλεσμα της απόκτησης περισσότερης γνώσης, είναι ότι γινόμαστε υπεύθυνοι για την αλήθεια που δεχτήκαμε (Β’Πετρ.β:21, Λουκ.ιβ:48). Αν μάθουμε ότι πρέπει να δίνουμε στο Θεό, είμαστε υπεύθυνοι να υπακούσουμε αυτή την αλήθεια.
Αν έχουμε αμφιβολίες σχετικά με τις οικονομικές μας υποχρεώσεις, είναι καλό να εξετάσουμε τις αξίες μας και να ανανεώσουμε το νου μας για να συμμορφωθεί με το λόγο του Θεού. Ένας αλλαγμένος νους δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να υπακούσει την αλήθεια όσον αφορά το να δίνει στο Θεό.
Είμαστε νέα κτίσματα, επομένως ο τρόπος που σκεπτόμαστε σχετικά με τα χρήματα θα πρέπει να είναι κι αυτός νέος. Ο Θεός υποσχέθηκε να μας κατευθύνει σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Ο λόγος λέει: “Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής” (Ψαλμ.ις:11).
Ο Ησαΐας λέει: “Και τα ώτα σου θέλουσιν ακούει λόγον όπισθεν σου, λέγοντα, Αύτη είναι η οδός, περιπατείτε εν αυτή όταν στρέφησθε επί τα δεξιά, και όταν στρέφησθε επί τα αριστερά” (Ησ.λ:21).
Η πνευματική οδηγία που χρειαζόμαστε τόσο πολύ είναι διαθέσιμη, αρκεί να τη ζητήσουμε. Ο Θεός δε θέλει να είμαστε στο σκοτάδι. Η αλλαγή μιας λάθος σκέψης είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επαναπόκτηση της αξίας του λόγου του Θεού.
Πολλά λάθη έγιναν στις ημέρες του Ιωσία γιατί ο νόμος του Θεού είχε χαθεί. Όταν βρέθηκε πάλι, υπήρξε ένα μεγάλο ξύπνημα στο λαό, που τους έκανε να επιστρέψουν στο Θεό και τις εντολές Του. Όταν ερευνήσουν τις Γραφές, πολλοί θα ξαναδεχτούν την αλήθεια να δίνουν δέκατο στο Θεό.
Είναι εύκολο να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε σαρκικά χωρίς να δεχόμαστε ή να καταλαβαίνουμε το νου του Χριστού σχετικά με τα χρήματα, αλλά τότε είναι σαν να παραβλέπουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.
Είναι καθήκον μας να μελετήσουμε, κι αν είναι αναγκαίο, να προσαρμόσουμε το νου μας στο λόγο του Θεού. Μόνο απαιτώντας και υπακούοντας τη γνώση μπορούμε αποτελεσματικά να ξεφύγουμε την αιχμαλωσία στο λάθος.
Αφού πάρουμε τη γνώση σχετικά με το να δίνουμε στο Θεό και τη βάλουμε σ’ εφαρμογή, ο διάβολος θα χάσει την επιρροή του σ’ αυτό τον τομέα της ζωής μας. Η μεγάλη αλήθεια σχετικά με το να δίνουμε στο Θεό θα φέρει ελευθερία (Ιωαν.η:32).
Ο Ιησούς είπε: “Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύει διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύετε Θεόν και Μαμμωνά”. (Ματθ.ς:24). Ο μεγάλος φιλόσοφος Βάκων είπε, “τα χρήματα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός κύριος”.
Το να έχεις χρήματα δεν είναι κακό. Είναι η αγάπη για τα χρήματα που σκλαβώνει πολλούς ανθρώπους ώστε να μην μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σωστά (Α’Τιμ.ς:10). Τα χρήματα δεν θα έπρεπε να μας σκλαβώνουν αλλά να μας υπηρετούν.
Μερικοί άνθρωποι είναι υπηρέτες των χρημάτων, αλλά άλλοι έμαθαν πώς να τα κάνουν να δουλεύουν για την ευημερία των οικογενειών τους και του έργου του Θεού. Για να μην πέσουμε στην παγίδα να υπηρετούμε τα χρήματα, είναι σημαντικό ν’ αναγνωρίσουμε ποιος είναι ο πραγματικός κύριος των οικονομικών μας.
Ο Θεός, ο Κύριος του Παντός
Οι άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν φράσεις όπως “το αμάξι μου” ή “τα λεφτά μου”. Βέβαια αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, αλλά μερικές φορές αυτά είναι τα συμπτώματα μιας διεστραμμένης αντίληψης όσον αφορά τις υλικές ευλογίες απ’ το Θεό. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι οι ιδιοκτήτες των υπαρχόντων τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ότι ο Θεός είναι ο Κύριος και Ιδιοκτήτης του παντός.
Μέσα στη Γραφή δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος είναι ο Κύριος του παντός. Ο Θεός είναι ο Κύριος της γης, γιατί “Του Κυρίου είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή” (Ψαλμ.κδ:1). (Δες επίσης Ψαλμ.ν:10-12, Εξοδ.ιθ:5). Ακόμα και τα παιδιά μας ανήκουν στον Κύριο και όταν τα αφιερώνουμε σ’ Εκείνον αναγνωρίζουμε το δικαίωμα κατοχής πάνω τους (Ψαλμ.ρκζ:3, Ιεζ.ις:20-21).
Επιπλέον, η εκκλησία ανήκει στον Κύριο, γιατί την αγόρασε με το ίδιο Του το αίμα (Πραξ.κ:28). Ο Ιησούς είπε: “Επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου” (Ματθ.ιζ:18).
Έχοντας στην ιδιοκτησία Του την εκκλησία συλλογικά, ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης του πιστού ατομικά. Είμαστε ο “αποκτηθείς λαός αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού” (Εφ.α:14). Ο Παύλος είπε: “Διότι ηγοράσθητε διά τιμής δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματος σας, και διά του πνεύματος σας, τα οποία είναι του Θεού”. (Α’Κορ.ς:20) Είμαστε η νόμιμη ιδιοκτησία του Θεού. Αυτός είναι ο νόμιμος Κύριος μας (Α’Κορ.ζ:23, Β’Πετρ.β:1) Είμαστε ο λαός του Θεού (Α’Πετρ.β:9-10).
Αν ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης όλων αυτών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, φαίνεται λογικό να έχει δικαίωμα και στα οικονομικά μας. Η Βίβλος λέει ότι Αυτός είναι ο Κύριος του αργύρου και του χρυσού. “Εμού είναι το αργύριον και εμού το χρυσίον, λέει ο Κύριος των δυνάμεων” (Αγγαίος β:8). Τα χρήματα είναι δικά μας μόνο με την έννοια ότι ο Θεός μας τα δάνεισε για να μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας και να τρέξει το ευαγγέλιο.
Αν και τιμούμε το Θεό με το δέκατο του εισοδήματος μας, δεν θα έπρεπε να νομίζουμε ότι μόνο 10% ανήκουν σ’ Αυτόν. Το υπόλοιπο 90% ανήκει επίσης στο Θεό. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να το χειριζόμαστε με τρόπο που Τον ευχαριστεί.
Όταν ήμασταν στον κόσμο, ο διάβολος ήταν ο κύριος της ζωής μας, των σωμάτων, των πνευμάτων, των σπιτιών, κι ακόμα και των χρημάτων μας. Τώρα που είμαστε στην εκκλησία, έχουμε ένα νέο ιδιοκτήτη, τον Ιησού.
Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε την κυριότητα του Ιησού πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ακόμα και πάνω στα οικονομικά μας. Πόσο λυπηρό είναι που πολλοί άνθρωποι Τον ονομάζουν Κύριο της ζωής τους αλλά όχι των πορτοφολιών τους. Ο Θεός δεν θα είναι ποτέ ο Κύριος της ζωής μας αν δεν είναι επίσης ο Κύριος των χρημάτων μας. Ποιος είναι ο Κύριος μας, ο Ιησούς ή τα “ευρώ”;
Μέσω της αναγέννησης, ο Θεός έγινε ο Κύριος της ζωής μας. Αυτός είναι ο Κύριος του σώματος, του πνεύματος, ακόμα και των οικονομικών μας. Θα δώσουμε λογαριασμό των πράξεων που κάναμε με το σώμα και το πνεύμα, καθώς και πώς χρησιμοποιήσαμε τα χρήματα που ο Θεός μας ε-μπιστεύτηκε.
Διαχειριστές
Αφού ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης του παντός, ποια πρέπει να είναι η σχέση του πιστού με τα χρήματα που ο Θεός του εμπιστεύτηκε; Ο πιστός δεν είναι ο ιδιοκτήτης, αλλά ο διαχειριστής, εκείνων των χρημάτων. Η λέξη “διαχειριστής” στην Καινή Διαθήκη προέρχεται από τη λέξη “οικονόμος” και αναφέρεται στους εργάτες και διδασκάλους του Κυρίου (Α’Κορ.δ:1-2), τους πιστούς γενικά (Α’Πετρ.δ:10), και τους επισκόπους (ποιμένες) των εκκλησιών (Τίτος α:5-7). Στην κυριολεξία σημαίνει “αυτός που τακτοποιεί το σπίτι”.
Σαν διαχειριστής ενός σπιτιού ή περιουσίας, ο οικονόμος είναι το άτομο που είναι άμεσα υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία των ευθυνών που του έχουν ανατεθεί (Λουκ.ιβ:42-44).
Ένας οικονόμος είναι εκείνος που διαχειρίζεται, διεξάγει, κυβερνά, ή διευθύνει τις υποθέσεις ενός άλλου. Όταν μιλάμε για χριστιανική θέση οικονόμου, αναφερόμαστε στην εξάσκηση της υπευθυνότητάς μας σαν οικονόμοι ή διαχειριστές όλων αυτών που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων και των χρημάτων.
Η αξίωση για τους οικονόμους δεν είναι η επιτυχία αλλά η πιστότητα. “Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθεί έκαστος πιστός” (Α’Κορ.δ:2).
Η πιστότητα στους τομείς που ο Κύριος μας έχει εμπιστευτεί είναι μια προϋπόθεση για να μας αναθέσει μεγαλύτερες ευθύνες. Ο Ιησούς τόνισε αυτή τη μεγάλη αλήθεια όταν είπε: “Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει” (Ματθ.κε:21).
Η λέξη κλειδί στη χριστιανική ζωή είναι η “πιστότητα”. “Γίνου πιστός μέχρι θανάτου” (Αποκ.β:10). Πώς μπορούμε να περιμένουμε το Θεό να μας δώσει μεγαλύτερες υπευθυνότητες εάν δεν είμαστε πιστοί στους βασικούς τομείς της χριστιανικής μας ζωής; Ας είμαστε πιστοί, σταθεροί χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε στις υπευθυνότητές μας.
Η θέση του οικονόμου δεν περιορίζεται στη διακονία που ο Θεός μας έχει δώσει. Περιλαμβάνει κάθε πλευρά της χριστιανικής ζωής, ακόμα και τα χρήματά μας. Έχουμε την ευθύνη να διαχειριζόμαστε πιστά τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύθηκε, είτε είναι λίγα είτε πολλά. Οι πιστοί πρέπει να δείχνουν πιστότητα στις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το Θεό, όπως και σε κάθε άλλο τομέα της ζωής τους.
Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το τί είναι ένας διαχειριστής ή οικονόμος μπορεί να βρεθεί στον Ματθαίο κε:14-30. Σ’ αυτή την παραβολή των ταλάντων βρίσκουμε τί σημαίνει οικονόμος απ’ το στόμα του Ιησού. Σε κάθε υπηρέτη δόθηκε, σύμφωνα με την ικανότητά του, ένας αριθμός ταλάντων.
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι τα “τάλαντα” σ’ αυτό το εδάφιο αναφέρονται στις ικανότητες ή ιδιότητες που έχει κάποιος, ενώ στην πραγματικότητα αναφέρονται στα χρήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η λέξη “τάλαντο” δεν θα μπορούσε να έχει συμβολική έννοια, αλλά θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε και την κυριολεκτική της έννοια.
Κυριολεκτικά, ένα τάλαντο ήταν μια Εβραϊκή μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείτο για να μετράει το χρυσό, το ασήμι και άλλα πολύτιμα μέταλλα. Ένα τάλαντο χρυσού ήταν ισοδύναμο, λίγο πολύ με 21277 ευρώ και ένα τάλαντο αργύρου άξιζε 1467 ευρώ.
Κυριολεκτικά, ένα τάλαντο ήταν μια Εβραϊκή μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείτο για να μετράει το χρυσό, το ασήμι και άλλα πολύτιμα μέταλλα. Ένα τάλαντο χρυσού ήταν ισοδύναμο, λίγο πολύ με 21277 ευρώ και ένα τάλαντο αργύρου άξιζε 1467 ευρώ.
Ενώ δε μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι αυτή η παραβολή εφαρμόζεται σε πολλούς τομείς της χριστιανικής υπηρεσίας, σίγουρα εφαρμόζεται και στη διαχείριση των χρημάτων που ο Θεός μας εμπιστεύτηκε.
Οι πιστοί υπηρέτες γνώριζαν ότι τα χρήματα δεν ανήκουν σ’ αυτούς, γι’ αυτό φρόντισαν να τα διαχειριστούν καλά. Το εδάφιο 18 λέει ότι ο υπηρέτης που έλαβε ένα τάλαντο “έκρυψε τα χρήματα του κυρίου του”. Να ένα βιβλικό παράδειγμα ότι τα χρήματα που ο Κύριος μας δίνει ανήκουν σ’ Αυτόν και όχι σε μας.
Τα χρήματα που ο Θεός μας εμπιστεύεται προέρχονται απ’ Αυτόν, γιατί κάθε καλό δώρο έρχεται από το Θεό (Ιακ.α:17).
Καθώς διαχειριζόμαστε τα χρήματα που μας εμπιστεύτηκε ο Κύριος, είτε είναι λίγα είτε πολλά, δεν θα έπρεπε να κάνουμε λιγότερα από τους πιστούς υπηρέτες στην παραβολή.
Είναι ευθύνη μας να διαχειριστούμε τα χρήματα του Κυρίου μας σοφά. Πρέπει να προσέχουμε να μην τα χρησιμοποιούμε μόνο για τις δικές μας ανάγκες αλλά επίσης να τα επενδύουμε στο έργο του Κυρίου για να εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο σ’ ολόκληρο τον κόσμο και να βοηθηθούν οι φτωχοί.
Είναι ευθύνη μας να διαχειριστούμε τα χρήματα του Κυρίου μας σοφά. Πρέπει να προσέχουμε να μην τα χρησιμοποιούμε μόνο για τις δικές μας ανάγκες αλλά επίσης να τα επενδύουμε στο έργο του Κυρίου για να εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο σ’ ολόκληρο τον κόσμο και να βοηθηθούν οι φτωχοί.
Δεν υπάρχει καλύτερος λόγος απ’ το Γολγοθά και δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση από τη βασιλεία του Θεού, γιατί αυτά πληρώνουν τον καλύτερο τόκο. Εάν δεν είμαστε πρόθυμοι να επενδύσουμε σε κάτι, είναι γιατί δεν πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε.
Ο Θεός θα ανταμείψει την πιστότητα σε κάθε σφαίρα της πνευματικής ζωής μας, και μια μέρα θα ακούσουμε τα πιο σπουδαία λόγια που ένας Χριστιανός μπορεί ν’ ακούσει “εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει”. Ας σιγουρευτούμε ότι ο Κύριος θα μπορέσει να ανταμείψει την πιστότητά μας στη διαχείριση των χρημάτων Του.
Ένας απ’ τους κύριους νόμους του Θεού, είναι αυτός της σποράς και του θερισμού. Στην αρχή ο Θεός καθιέρωσε αυτό το νόμο στο φυσικό κόσμο (Γεν.α:11-12) και είναι ακόμα σε ισχύ σαν πνευματικός νόμος στην Καινή Διαθήκη.
Στους Γαλάτες ς:7 λέει, “Μη πλανάσθε ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει”. Αυτός ο νόμος αναφέρεται και στα οικονομικά θέματα.
Οι Παροιμίες ια:24-25 λένε: “Οι μεν σκορπίζουσιν, και όμως περισσεύονται οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν. Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή κι αυτός”.
Στον Εκκλησιαστή ια:1 λέει: “Ρίψον τον άρτον σου επί πρόσωπον των υδάτων διότι εν ταις πολλαίς ημέραις θέλεις εύρει αυτόν”. Αργά ή γρήγορα ότι δώσαμε στον Κύριο θα μας επιστραφεί (Παρ. ιθ:17) και μάλιστα με ευλογίες.
Στο Λουκά ς:38 λέει: “Δίδετε, και θέλει δοθεί εις εσάς μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον, και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας. Διότι με το αυτό μέτρον με το οποίο μετρείτε, θέλει αντιμετρηθεί εις εσάς”.
Ο Παύλος μπορούσε να πει στους Κορίνθιους: “Τούτο δε λέγω, ότι ο σπείρων με φειδωλία, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει και ο σπείρων με αφθονία, και με αφθονία θέλει θερίσει” (Β’Κορ.θ:6).
Το να δίνουμε είναι μια θεία αρχή, κι αν το εφαρμόσουμε, θα θερίσουμε θετικά αποτελέσματα στις εκκλησίες μας και στην προσωπική μας ζωή.
Ο Σολομών είπε: “Τίμα τον Κύριον από των υπαρχόντων σου, και από των απαρχών πάντων των γεννημάτων σου και θέλουσιν εκχειλίζει από νέου οίνου” (Παρ.γ:9-10).
Μερικοί άνθρωποι ζουν με τη φιλοσοφία “Όλα για μένα, τίποτε για τους άλλους” γιατί δεν έχουν μάθει το νόμο του Χριστού “Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη” (Πραξ.κ:35). Αυτή η δήλωση έχει ονομαστεί ο ένατος μακαρισμός αν και κανείς από τους συγγραφείς των Ευαγγελίων δεν τον κατέγραψε στα γραπτά του. Ο Παύλος πήρε αυτά τα λόγια απ’ το στόμα του Κυρίου σχετικά με την ευλογία που βρίσκεται στο να δίνουμε.
Δεν δίνουμε για να πάρουμε, γιατί τότε τα κίνητρα μας θα ήταν λάθος. Δεν δίνουμε για να σωθούμε, αλλά επειδή σωθήκαμε. Το δίδειν είναι προϊόν της σωτηρίας. Δίνουμε στον Κύριο και στο έργο Του γιατί Τον αγαπάμε. Η αγάπη πρέπει να είναι το κίνητρό μας για να δίνουμε, και εάν δίνουμε γιατί αγαπάμε, θα λάβουμε τις ευλογίες Του τώρα και στην ζωή που θα έρθει.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
