Ξεβόλεμα

Γένεση ιβ

Μία τάση μέσα στην καρδιά του ανθρώπου είναι να θέλει να βολευτεί. Να ριζώσει. Να τακτοποιηθεί. Να κατασταλάξει. Να εξασφαλιστεί.

Αυτή η τάση διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο περιστατικό της Βαβέλ. Πριν χτίσουν τον πύργο διαβάζουμε στο εδ.2 «καθώς μετακινούνταν από την ανατολή, βρήκαν μια πεδιάδα στη χώρα της Σεναάρ κι εγκαταστάθηκαν εκεί». Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι είπαν στο εδ.4 να χτίσουν μια πόλη εκεί και έναν πύργο. Πριν αποφασίσουν να χτίσουν την πόλη και τον πύργο, αποφασίζουν να εγκατασταθούν σε ένα μέρος.

Ο Θεός τους είχε δώσει την αποστολή, «αυξάνεσθε και πληθύνεστε» ή «να κάνετε πολλά παιδιά, ώστε να πολλαπλασιαστείτε, να γεμίσετε τη γη και να κυριαρχήστε σ’ αυτήν» (Γεν.α:28). Ο άνθρωπος όμως προτιμά να βολευτεί και να ασχοληθεί με τα δικά του.

Το κεφ.ια όμως δεν τελειώνει με τους κατοίκους της Βαβέλ. Από το εδ. 10 και μετά έχουμε μία ακόμη γενεαλογία που τελειώνει με τον Θάρα τον πατέρα του Αβραάμ. Διαβάζουμε λοιπόν στο κλείσιμο του κεφ.ια, «Ο Θάρα πήρε το γιο του Άβραμ, τον εγγονό του το Λωτ, γιο του Αράν, και τη νύφη του τη Σάρα, γυναίκα του Άβραμ και τους οδήγησε έξω από την Ουρ των Χαλδαίων για να πάνε στη Χαναάν». Τώρα προσέξτε τη συνέχεια. «Έφτασαν ΟΜΩΣ μέχρι τη Χαρράν κι εγκαταστάθηκαν εκεί. Ο Θάρα έζησε διακόσια πέντε χρόνια και πέθανε εκεί στη Χαρράν».

Δεν ξέρω αν μπορείτε να δείτε τις ομοιότητες με αυτό που έγινε με τους ανθρώπους στη Βαβέλ. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο για να εξαπλώνεται και για να προχωρά και να επεκτείνεται σε όλη τη γη. Γιατί; Επειδή ο άνθρωπος είναι η εικόνα Του. Έτσι ο Θεός θέλει να γεμίσει με την εικόνα Του, με την αντανάκλαση της δόξας Του ΟΛΗ τη γη. Τι έγινε στη Βαβέλ. Οι άνθρωποι αποφάσισαν να «εγκατασταθούν» σε έναν τόπο και να φροντίσουν για τη δική τους δόξα.

Τι έγινε με τον Θάρα, τον πατέρα του Αβραάμ; Αρχικά τον βλέπουμε να «κινείται» και μάλιστα προς την σωστή κατεύθυνση, «προς την Χαναάν» αλλά μετά κι αυτός όπως και οι άνθρωποι πριν στη Βαβέλ αποφασίζει να «εγκατασταθεί».

Προσέξτε το θέμα εδώ δεν είναι τόσο γεωγραφικό όσο θεολογικό, πνευματικό. Η ουσία του θέματος είναι ότι ο άνθρωπος έχει μία αποστολή από το Θεό. Πρέπει να κινείται συνεχώς προς την εκπλήρωση των σκοπών του Θεού για τη ζωή Του. Όμως αντί να το κάνει αυτό προτιμά να βολευτεί, να εγκατασταθεί ώστε να ασχοληθεί με την εκπλήρωση των δικών του σκοπών για τη ζωή του. Αντί να οικοδομεί τη βασιλεία του Θεού, χτίζει το δικό του πύργο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εκκλησίας του Χριστού σήμερα είναι το ίδιο αυτό παλαιό πρόβλημα. Είναι η αντικατάσταση της κλήσης του Θεού με το βόλεμα. Είναι ότι λέμε, καλά είναι και εδώ στη Χαρράν ενώ ο Θεός έχει για μας την Χαναάν. Είναι το ότι αντί να περπατούμε στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας προτιμούμε να εγκατασταθούμε στους μικρούς εφήμερους βολικούς παραδείσους προσπαθώντας να καταπνίξουμε τις ενοχές μας μέσα στην θάλασσα της απάθειας ή της ευμάρειας.

Πώς αντιδρά όμως ο Θεός; Τι έκανε στη Βαβέλ; Γκρέμισε τον πύργο του βολέματος και διασκόρπισε τους λαούς. Τι έκανε με τον Αβραάμ;
 

Και είδαμε ότι αυτό ήταν και κρίση αλλά και έλεος. Το ίδιο διαβάζουμε και στο κεφ.ιβ. «Ο Κύριος είπε στον Άβραμ, ‘φύγε από τη χώρα σου, από τους συγγενείς σου κι από το σπίτι του πατέρα σου’»

Και θα μπορούσε να πει ο Αβραάμ. Μα εδώ εγκαταστάθηκα. Ταχτοποιήθηκα. Έχτισα τη ζωή μου. Είμαι κάποιος, με ξέρουν και τους ξέρω. Έχω ένα όνομα. Δεν το βλέπεις έχω βολευτεί! Θα μπορούσε να τα πει έτσι. Τον βλέπουμε όμως να υπακούει.

Κι ο δρόμος της υπακοής θα είναι συχνά μοναχικός. Στα Εβραϊκά λέει κατά λέξη βγάλε τον εαυτό σου έξω! Θα είσαι μόνος. Θα ξεχωρίσεις.
 

Θα διαφέρεις. Δεν είναι απλά «φύγε» αλλά «διαχώρισε τη θέση σου»!

Ο δρόμος της υπακοής θα είναι συχνά άγνωστος. Αν μας φαίνεται δύσκολο το πρώτο μέρος της κλήσης, δηλαδή το να αφήσει πίσω του το βόλεμα, τότε δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα. Γιατί η μεγάλη δυσκολία, η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το δεύτερο. Διαβάζουμε έτσι, «πήγαινε σε μια χώρα που εγώ θα σου δείξω».

ΘΑ!

Όχι «να» αλλά «θα»! Όχι «να η χώρα» αλλά «θα σου δείξω».

Η δυσκολία δεν είναι μόνο το «άφησε» αλλά και το «πήγαινε».

Δεν είναι μόνο το τι αφήνεις αλλά και το πού πηγαίνεις.

Εδώ ο Θεός του λέει άφησε τα όλα και ξεκίνα να ταξιδεύεις. Ο Αβραάμ ρωτά «πού»; Θα σου δείξω αργότερα. Μετά ο Θεός του λέει ότι θα αποκτήσει παιδί. Πώς;

Θα σου δείξω αργότερα. Στη συνέχεια ο Θεός του ζητά να θυσιάσει το παιδί του. Γιατί; Θα σου δείξω αργότερα. Ο δρόμος της υπακοής θα είναι μακρύς. Το ταξίδι της υπακοής, το ταξίδι της εκχώρησης, το ταξίδι της υπηρεσίας δεν τελειώνει ποτέ. Αν και θα μελετήσουμε διεξοδικότερα αυτή την συγκλονιστική περικοπή από τη ζωή του Αβραάμ αξίζει να την αναφέρουμε και εδώ.

Στο κεφ.κβ έχουμε το τελευταίο περιστατικό του αφηγηματικού κύκλου που αφορά άμεσα τη ζωή του Αβραάμ. Και εκεί ο Αβραάμ ακούει την ίδια ακριβώς κλήση. «Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή… και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά» Με τα ίδια ακριβώς λόγια. Με την ίδια ακριβώς ιδιαίτερη εβραϊκή σύνταξη (λεκ – λεκά) «πήγαινε» Το ίδιο θέμα. Έχτισα όλη μου τη ζωή γύρω από αυτό το παιδί…

«Πήγαινε»

Στο κεφ.ιβ ο Θεός του ζητά να θυσιάσει τον οίκο του πατέρα του.

Στο κεφ.κβ ο Θεός του ζητά να θυσιάσει τον δικό του οίκο.

Στο κεφ.ιβ ο Θεός του ζητά να θυσιάσει το παρελθόν του.

Στο κεφ.ιβ ο Θεός του ζητά να θυσιάσει το μέλλον του.

Μην νομίζεις ότι η μία μεγάλη πράξη παραχώρησης, η μία διακονία στην οποία υπηρέτησες κάποτε με πιστότητα σε καλύπτει για το υπόλοιπο της ζωής. Η κλήση, φύγε και πήγαινε συνεχίζει να ηχεί ξανά και ξανά στη ζωή σου.

Ο δρόμος της υπακοής οδηγεί σε ξεχείλισμα ευλογίας. Η κλήση του Θεού συνδέεται με υπόσχεση. Και τελικά τα πάντα είναι θέμα ζυγίσματος.
 

Προτιμάς να δεις τον Μικρούτσικο ή την Μαρία την άσχημη παρά να εκκλησιαστείς για να ακούσεις τον λόγο του Θεού επειδή τελικά επέλεξες να πιστέψεις ότι αυτό είναι καλύτερο για σένα. Ότι το ένα είναι πιο βολικό από το άλλο το ξέρω. Αλλά τι θα δώσει στη ζωή σου νόημα;

Προτιμάς να γυρνάς νωρίς στο σπίτι σου, να βάζεις τις πυτζάμες σου και να μην ανησυχείς για τίποτα παρά το να αναλάβεις με πιστότητα μια διακονία επειδή τελικά επέλεξες να πιστέψεις ότι αυτό είναι καλύτερο για σένα.
 

Ότι το ένα είναι πιο βολικό από το άλλο το ξέρω. Αλλά τι θα δώσει στη ζωή σου νόημα;

Προτιμάς να δώσεις κι άλλα χρήματα για να αγοράσεις κι άλλα πράγματα παρά να προσφέρεις περισσότερο στο έργο του Κυρίου επειδή τελικά πίστεψες ότι αυτό είναι καλύτερο για σένα. Ότι το ένα είναι πιο βολικό από το άλλο το ξέρω. Αλλά τι θα δώσει στη ζωή σου νόημα;

Δείτε όμως σας παρακαλώ τον επίλογο της ζωής του Θάρα. Ο Θάρα εγκαταστάθηκε στην Χαρράν, βολεύτηκε στην Χαρράν και «έζησε διακόσια πέντε χρόνια και πέθανε εκεί στη Χαρράν».

Αν ο Αβραάμ έλεγε όχι στην κλήση του Θεού. Τότε η ζωή του θα χωρούσε μέσα σε αυτήν την φράση. Έζησε και πέθανε εκεί στη Χαρράν. Δεν ξέρω ποιος θέλεις να είναι ο δικός σου επίλογος. Αν διαλέξεις το βόλεμα τότε θα είναι: Έζησε και πέθανε μέσα στο βόλεμα. Αν διαλέξεις την πορεία προς την επαγγελία θα είναι: Έδωσε και γι' αυτό έλαβε ευλογία!