Η εκκλησία "μας"

Η ιστορία της εκκλησίας δεν ξεκίνησε το 1900 από την Αμερική αλλά το 33 από το Ισραήλ και είναι αδιάλειπτος μέχρι σήμερα. Δεν είναι και λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι εξήλθαμε από τον πεντηκοστιανισμό.

Σίγουρα την επίσημη "ιστορία" την γράφουν οι "νικητές". Κόβουν και ράβουν τα γεγονότα, εξαφανίζουν χρονικές περιόδους, συνθλίβουν και συκοφαντούν ότι δεν τους εξυπηρετεί, εξιστορούν τις μυθοπλασίες τους σαν παράδοση, προσθέτουν και πλαστογραφούν ότι περνάει από το κραταιό τους χέρι.

Επειδή το θρήσκευμα των μαζών είναι για τα καθεστώτα από τα βασικότερα εργαλεία υποταγής και χειρισμού των συνειδήσεων, η εκκλησιαστική ιστορία υπόκειται στους ίδιους κανόνες παραποίησης της αλήθειας που έχουν καθ υπερβολήν χρησιμοποιηθεί και στην πολιτική ιστορία.. Αυτό που επιτρέπουν να διδάσκεται σαν αλήθεια πρέπει να αποκοιμίζει τους ανθρώπους και όχι να τους αφυπνίζει. Ετσι λοιπόν τίποτα στην ιστορία της εκκλησίας δεν αφέθηκε στην τύχη. Δεν δίνουν σημασία στο τι έγινε, αλλά τι πρέπει να πιστεύεις ότι έγινε.

Η εκκλησία μας, η δική "μας" εκκλησία ακολουθεί το Χριστό. Δέν αποτελείται απο"νικητές", ούτε έχει αγώνα εγκόσμιο να νικήσει.

Δεν έχει επισκοπές πολυτελείας, δεν κάνει υποχωρήσεις και συνθήκες με τους κρατούντες.Δεν δημιουργεί θρησκευτικα φέουδα και "άγιες" αυτοκρατορίες. Δεν έχει υπηκόους και υποτακτικούς. 

Δεν δημιουργεί πλέγματα συμφερόντων. Δεν θα υπάρξει ποτέ σαν επίσημο θρήσκευμα κανενός κράτους, αλλά θα περιμένει την εγκαθίδρυση της  βασιλείας του Κυρίου. 

Δεν έχει "ιερές" εξετάσεις και λογοκρισίες. Δεν θα πει ποτέ ότι "είμαι πλούσιος, και πλούτισα και δεν έχω χρεία κανενός". Ηταν πάντα ενδεής και ταλαιπωρημένη και διωκόμενη και δακτυλοδεικτούμενη.

Δεν έχει πατέρες και αυθεντίες, πλούσιες θεολογίες και αστραφτερά και ακαταλαβίστικα δόγματα. Δεν έχει μυστήρια και μυστικά. 

Δεν είναι αυλή θαυμάτων. Δεν είναι προθάλαμος καταξίωσης αλλά διασυρμού. Δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο για μεγαλεπήβολα σχέδια, για σημαντικές προσωπικές επιτυχίες.  Δεν είναι μέσο προόδου και ευημερίας. 

Δεν έχει να σας χαρίσει, ούτε να σας πουλήσει τίποτα, κανένα διαχρονικό συγχωροχάρτι. 

Μόνο τον Ιησού έχει, και αυτόν σταυρωμένο. 

Μιλώντας για ιστορία βέβαια δεν πρέπει να παγιδευτούμε στην αποδοχή μέρους της "παράδοσης", ούτε πρέπει να στοχεύουμε στην καθιέρωση μιας παράλληλης παράδοσης (που ούτως ή άλλως υπάρχει και δεν μπορούν να την εξαφανίσουν τελείως), διότι ότι οι απόστολοι μας παρέδωσαν είναι αρκετό. Ειναι προς γνώση και συμμόρφωση. Οποιος δεν γνωρίζει την ιστορία του δεν έχει υπόσταση, δεν έχει ρίζες, είναι αναγκασμένος να δέχεται σαν γεγονότα ότι τα κοσμικά συστήματα του φανερώνουν.