Η
Ασσυρία βάδιζε εναντίον της Αιθιοπίας, ο λαός της οποίας είναι άνθρωποι ψηλοί
και μαλακοί. Ενώ προχωρεί ο στρατός, ο Θεός δεν τους σταματά. Φαίνεται σα να
τους άφησε ελεύθερους να κάμουν ό,τι θέλουν. Ενώ ήσυχα τους παρατηρεί από τη
σκοπιά Του, ο ήλιος εξακολουθεί να λάμπει πάνω τους. Αλλά πριν από το θέρος, όλος
ο περήφανος στρατός της Ασσυρίας τσακίζεται μ’ ευκολία, όπως πέφτουν τα κλαδιά
κάτω από το κλαδευτήρι του γεωργού.
Δεν
είναι αλήθεια θαυμαστή αυτή η εικόνα του Θεού; Να μένει ήσυχος και να παρατηρεί.
Η ησυχία Του δεν σημαίνει συγκατάθεση για όσα συμβαίνουν. Η σιωπή Του δε σημαίνει
έγκριση. Απλά περιμένει την ώρα Του και θα σηκωθεί την κατάλληλη στιγμή. Κι ενώ
τα σχέδια των ασεβών φαίνεται να πετυχαίνουν, θα τους κατακλύσει με καταστροφή.
Καθώς κοιτάμε σήμερα το κακό του κόσμου, και σκεφτόμαστε βλέποντας την φαινομενική
επιτυχία των αδίκων, καθώς δειλιάζουμε κάτω από την πίεση εκείνων που μας
μισούν, ας θυμηθούμε την εικόνα αυτή: Τον Θεό ήρεμο αλλά που παρατηρεί.
Υπάρχει
και μια άλλη πλευρά του ζητήματος. Ο Ιησούς είδε τους μαθητές Του που κωπηλατούσαν
μες στη φουρτουνιασμένη νύχτα. Παρατηρούσε τις διαδοχικές φάσεις της αγωνίας
που κατείχε τη Βηθανία, όταν ο Λάζαρος στην αρρώστια του προχωρούσε προς το θάνατο,
ώσπου υπέκυψε και θάφτηκε στο βραχώδη τάφο. Μα ο Χριστός περίμενε τη στιγμή
κατά την οποία θα μπορούσε να επέμβει αποτελεσματικά. Σου φαίνεται ότι ηρεμεί
για σένα;
Μη ξεχνάς όμως ότι σε παρακολουθεί. Βλέπει τα πάντα. Έχει το δάχτυλό
Του στο σφυγμό σου, κι είναι τελείως ευαίσθητος στις διακυμάνσεις του. Θα έλθει
να σε σώσει, όταν φθάσει η κατάλληλη στιγμή. Όσο κι αν σιωπά, μπορούμε να είμαστε
απόλυτα βέβαιοι, ότι ο Κύριος μας δεν τα χάνει ούτε στενοχωριέται.
