Καὶ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετ' ἐμοῦ, καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς.
(από τώρα και στο
εξής θα χρησιμοποιούμε το κριτικό κείμενο UBS)
«Και
επέστρεψα βλέπειν την φωνήν»
Το πρώτο πράγμα που βλέπει ο Ιωάννης, ενώ
είναι εν Πνεύματι στην ημέρα του Κυρίου, είναι Αυτός που θα του πει όλα όσα
πρόκειται να γίνουν.
Έστρεψε λοιπόν να δει τη φωνή που του
μιλούσε και είναι πολύ φυσικό η καρδιά του να σκίρτησε όταν άκουσε αυτή τη
φωνή, γιατί ήταν η ίδια φωνή που άκουγε στη γη, μόνο που τώρα δεν ήταν η ήσυχη
σιγανή εκείνη φωνή, αλλά δυνατή σαν ήχος σάλπιγγας. Αυτό συμβαίνει γιατί τώρα ο
Χριστός φανερώνεται σαν ο Τέλειος, ο Παντοδύναμος, ο Παντοκράτωρ Θεός του σύμπαντος
και Άρχων των βασιλείων της γης.
Είναι θαυμαστό ότι όταν θέλεις να δεις τον
Κύριο, θα Τον δεις μέσα στην εκκλησία Του, ανάμεσα στις 7 λυχνίες. Ο Κύριος
είναι πάντοτε μέσα στην εκκλησία Του, που σημαίνει ότι είναι λάθος αυτό που
ορισμένοι πιστεύουν, ότι δηλ. ο Χριστός είναι στον ουρανό κι ότι το Πνεύμα το
Άγιο είναι αυτό που είναι τώρα μέσα στην εκκλησία. Είναι ο Χριστός μας σαν Πνεύμα Άγιο ανάμεσά
μας γιατί Αυτός είναι το Πνεύμα. Είδε 7 λυχνίες, αλλά μετά λέει είδε εν τω μέσω
των λυχνιών «όμοιον με υιόν ανθρώπου».
Αυτό που γύρισε να δει ο Ιωάννης είναι ο Ιησούς κι αυτό είναι που θέλει ο Θεός
να δούμε σ’ αυτό το βιβλίο. Να δούμε τον Ιησού σαν Θεό και Πατέρα, σαν Κύριο
της εκκλησίας.
«και
επιστρέψας»
Αυτή η στροφή προς την κατεύθυνση της φωνής
ήταν η συμβολική στροφή του Ιωάννη μέσα στον χρόνο όπως είδαμε πριν, γιατί
εκείνη τη στιγμή ήδη βρισκόταν στην ημέρα του Κυρίου, στο τέλος σχεδόν του
χρόνου.
«είδον
επτά λυχνίας χρυσάς»
Η λυχνία ήταν συνήθως ένα πήλινο δοχείο που
το γέμιζαν λάδι και το οποίο είχε ένα φιτίλι που το άναβαν για να φωτίζει.
Αυτές οι λυχνίες ή κοινώς λυχνάρια ήταν χρυσές.
Πολλοί λένε ότι επειδή ήταν χρυσές,
αναφέρονται στην επτάφωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου που αναφέρεται στην
Εξ.κε:31-40 και Εξ.λζ:17-24.
Όμως το κείμενο δεν υπονοεί κάτι τέτοιο.
Επίσης στο Ναό του Σολομώντα βρίσκουμε 10 λυχνίες και όχι απλώς μία. Αν αυτό
που είδε ο Ιωάννης αντιπροσωπεύει τη σκηνή του Μαρτυρίου, τότε που είναι τα
άλλα στοιχεία για να στηριχτεί;
Στην Αποκ.β:5 ο Ιησούς προειδοποιεί την
εκκλησία της Εφέσου ότι αν δεν μετανοήσει θα κινήσει τη λυχνία από τον τόπο
της. Αυτό δείχνει ότι 1 από τις 7 θα
μετακινηθεί και όχι ότι μια λυχνία θ’ αφαιρεθεί από τη βάση της επτάφωτης
λυχνίας.
Μπορεί κάθε μια από τις λυχνίες να είναι
ένα ξεχωριστό στοιχείο που να δίνει φως.
Η 7φωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου αντιπροσωπεύει το τέλειο φως του
Θεού εν Χριστώ Ιησού, ήταν όμως μια λυχνία με 7 διακλαδώσεις. Αυτές όμως οι 7 λυχνίες της Αποκάλυψης είναι
διαφορετικά στοιχεία σε 7 διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Πάντως και οι δύο περιπτώσεις συμβολίζουν
το ίδιο πράγμα: Το τέλειο φως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Οι 7 λυχνίες εδώ παρουσιάζονται σαν να
βρίσκονται σε ουράνιο χώρο. Το Πνεύμα του Θεού δεν προσπαθεί να μας δείξει τη
Σκηνή του Μαρτυρίου, αλλά μάλλον τον ουράνιο ναό του Θεού τον αχειροποίητο όπως
λέει στην προς Εβραίους επιστολή.
Αυτός είναι ο ΓΙΑΧΒΕ, ο ΙΗΣΟΥΣ που
κατοίκησε στη Σκηνή του Μαρτυρίου και στο ναό του Σολομώντα. Τώρα όμως δεν
είμαστε στην Παλαιά Οικονομία, αλλά στη νέα. Είναι μια εντελώς διαφορετική
εικόνα. Ο ΓΙΑΧΒΕ κατοικεί τώρα ανάμεσα στο λαό Του, στην εκκλησία Του. Και ο
Παύλος λέει : «εις τους οποίους ηθέλησεν
ο Θεός να φανερώσει τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εις τα έθνη
όστις είναι ο Χριστός εις εσάς η ελπίς της δόξης» (Κολ.α:27) Και ο
Ιωαν.α:14 λέει: «Και ο λόγος έγινε σάρξ
και κατώκοισε μεταξύ ημών».
Ο Ιωάννης συνεχίζει στο α:20 και μας δίνει
το νόημα των 7 λυχνιών. Οι λυχνίες είναι φανερά σύμβολα των 7 εκκλησιών που σαν
κύρια εργασία τους έχουν να δίνουν φως, το φως του Ευαγγελίου, που είναι ο
Χριστός.
