Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς
τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος. οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεόν. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο,
καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς
τῶν ἀνθρώπων· καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. Ἐγένετο
ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ θεοῦ ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν ἵνα
μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσιν δι' αὐτοῦ. οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς
ἀλλ' ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὁ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον,
ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο καὶ ὁ
κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι
δὲ ἔλαβον αὐτὸν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοὺ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς
τὸ ὄνομα αυτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς
ἀλλ' ἐκ θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα
τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας
«Ἐν ἀρχῇ
ἦν ὁ λόγος» Αυτή είναι η φράση με την οποία αρχίζει ο Ιωάννης το
Ευαγγέλιο του και θα λέγαμε ότι είναι ο πρόλογος, ή η εισαγωγή στο κυρίως θέμα
του βιβλίου Του, που είναι να μας δείξει τον Ιησού Χριστό, όχι σαν άνθρωπο,
αλλά σαν τον ίδιο το Θεό Πατέρα «εν σαρκί».
Ο Ιωάννης
φανερώνει τον Ιησού Χριστό, όχι από τη γέννηση Του σαν άνθρωπος στη Βηθλεέμ,
αλλά την πραγματική Του γέννηση, μέσα στον Πατέρα Θεό, σαν την αρχή και το
σκοπό όλης της δημιουργίας.
Μας Τον φανερώνει
σαν τον Αμνό, ο οποίος προϋπήρχε σαν ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως μέσα στο νου
του Θεού, μέσα στο Λόγο Του. Μας δείχνει ότι η αληθινή δημιουργία, που είναι η
πνευματική, έλαβε χώρα και τελείωσε πρώτα μέσα στο Λόγο του Θεού, στο νου Του
και μετά ένα ένα στοιχείο άρχισε να υπάρχει και να δημιουργείται από το ρήμα
του Θεού. Πάντοτε όμως με αίτιο, αφετηρία και σκοπό, τον Ιησού Χριστό.
Εφεσ.α:9-10: γνωρίσας
ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ.
εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ
Χριστῷ τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἐν αὐτῷ..
Αυτός ήταν ο
σκοπός και το σχέδιο του θελήματος του Πατέρα Θεού, σύμφωνα με την καλή διάθεση
που προέθεσε μέσα Του. Αυτή είναι η αρχή και η αιτία της ύπαρξης πάντων: ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ.
Ξέρουμε ότι τα
πάντα θα υποταχτούν στο Χριστό, είτε ορατά είτε αόρατα. Αυτό ήταν το θέλημα του
Θεού, ο Λόγος Του, πριν ακόμη υπάρξει οτιδήποτε. Μέσα στο Λόγο του Θεού υπήρχε
αυτό το σχέδιο, το οποίο ήταν συγκεντρωμένο στον άνθρωπο Ιησού Χριστό, στον
Αμνό του Θεού. Άρα ο Χριστός ήταν και είναι ο ενδιάθετος Λόγος, ο σκοπός και το
θέλημα του Πατέρα, η ευδοκία του Πατέρα, μέσα στον οποίο συγκέντρωσε τα πάντα.
Κολ.α:14-20 Όταν η Γραφή αναφέρεται στο Χριστό,
σαν το κέντρο και την αιτία μέσα στη διάθεση του Θεού, δεν αναφέρεται σε «θεό
Υιό» - γιατί δεν υπάρχει ούτε σαν όρος, ούτε δεύτερη θεότητα ή πρόσωπο μέσα στη
θεότητα - αλλά στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στο Αρνίο.
Έτσι κι εδώ,
αναφέρεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού. Αν μπορούσε κανείς να δει το Λόγο του
Θεού, δηλαδή το νου του Θεού, τη σκέψη Του, την ευδοκία Του, πριν ακόμη υπάρξουν
όλα όσα υπάρχουν, αυτό που θα έβλεπε, θα ήταν ο Ιησούς Χριστός, το Αρνίο το
εσφαγμένο. Αυτός είναι ο Λόγος του Θεού.
Ο Ιωάννης άρχισε
το Ευαγγέλιο του με το «ΕΝ ΑΡΧΗ», όχι τυχαία, αλλά για να μας συνδέσει με ένα
άλλο «ΕΝ ΑΡΧΗ» που συναντάμε στη Γέν.α:1 Εν αρχη εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.
Το «εν αρχή» της Γένεσης, έχει να κάνει με
την αρχή της υλικής δημιουργίας. Μας περιγράφει πως ξεκίνησε η δημιουργία, με
το Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και
έγεινε φώς· (Γέν.α:3).
Ο Ιωάννης όμως
δεν μιλάει γι’ αυτή την αρχή και γι’ αυτό το φυσικό φως, γιατί θα ήταν μια
επανάληψη στα θεόπνευστα αυτά λόγια που έγραψε ο Μωυσής. Ο Ιωάννης μας μιλάει για
την αρχή της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον
εις τον κόσμον.
Θέλει να δείξει
πως, πότε και που ξεκίνησε όλη αυτή η δημιουργία. Μας λέει λοιπόν ότι «εν αρχή ήν ο Λόγος». Αυτή ήταν ή αρχή
της πνευματικής δημιουργίας, ο Λόγος του Θεού, ο νους, η σκέψη, ο σκοπός και το
σχέδιο του Πατέρα Θεού. Ο Λόγος λοιπόν ήταν πάντοτε μέσα στον Πατέρα.
Ο Λόγος είναι η
σκέψη, το σχέδιο, ο σκοπός, που εξωτερικεύεται άμεσα ή μελλοντικά με την
ομιλία, το ρήμα και φανερώνει την ενδόμυχη διάθεση.
Ο Ιησούς Χριστός,
είναι ο Λόγος του Θεού, τόσο ο ενδιάθετος, όσο και ο προφορικός, δηλαδή το Ρήμα
του Θεού. Ο Θεός προκειμένου να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, χρησιμοποιεί σαν
μέσο τον Αμνό, το Μεσίτη, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, γιατί υπήρξε ο μόνος
αναμάρτητος, ο μόνος που υποτάχτηκε τέλεια στο θέλημα του Πατέρα.
Το μέσο αυτό της
επαφής του Πατέρα με εμάς, βλέπουμε ότι δημιουργήθηκε πρώτα μέσα στο σχέδιο,
την καλή διάθεση (ευδοκία) του Θεού, και εξωτερικεύτηκε πρώτα με τύπους, όπως
οι θυσίες των Αρνίων, η σκηνή του Μαρτυρίου κ.τ.λ. και στον ορισμένο καιρό
φανερώθηκε με τη γέννηση Του στη Βηθλεέμ και τριάντα χρόνια αργότερα φανερώθηκε
στον Ισραήλ μέσα από τον Ιωάννη το Βαπτιστή.
Αυτός ο Λόγος
λοιπόν ήταν «εν αρχή» και όχι κάποιος
δεύτερος θεός που να είναι ο Λόγος του πρώτου.
Η έννοια «Λόγος»
προϋποθέτει ένα πρόσωπο, ότι είναι ο νους, η σκέψη και η έκφραση κάποιου.
Ο Λόγος
περιλαμβάνει όλο το σχέδιο της δημιουργίας και της σωτηρίας του ανθρώπου, που
συγκεφαλαιώνεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στον Λέοντα του Ιούδα, στη ρίζα και
το γένος του Δαυίδ.
Πριν ο Χριστός
φανερωθεί σαν άνθρωπος στη γη, ήταν ο ενδιάθετος Λόγος, που είχε στόχο να φέρει
σε ύπαρξη την πνευματική δημιουργία, αφού πρώτα θα υπήρχαν οι κατάλληλες
συνθήκες ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να υπάρξει πάνω στη γη.
Έτσι, ο ίδιος
Λόγος είπε «γεννηθήτω φως» και ο
ίδιος Λόγος είναι που «έγινε σαρξ».
Την πρώτη φορά σαν «Ρήμα», τη δεύτερη φορά σαν «Ζωντανός Λόγος», οντότητα και
ύπαρξη, που προείδε και προγνώρισε ο Πατέρας.
Και οι δύο αυτές
φανερώσεις είναι του Πατέρα, Τον βλέπουμε να σκέπτεται και να σχεδιάζει, και
μετά να εργάζεται εκτελώντας τη σκέψη Του!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
