Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά κηρύγματα έχουν γίνει για το
βασιλιά Δαβίδ, και συγκεκριμένα σχετικά με τη μεγάλη αμαρτία του. Τι γίνεται
όμως με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αμαρτίας; Υπάρχουν διδάγματα που μπορούμε
να μάθουμε πέρα από τα προφανή; Μπορούν αυτά που συνέβησαν στη ζωή του Δαβίδ να
οδηγήσουν τη ζωή μας;
Η απάντηση είναι: Ναι! Θα δούμε τι μπορούμε να αποκομίσουμε
απ’ αυτό το επεισόδιο. Ας ξεκινήσουμε με μια επισκόπηση της ιστορίας και της
ζωής του Δαβίδ "μετά" τη Βηθ-σαβεέ:
Πριν από τη Βηθ-σαβεέ, η ζωή του Δαβίδ ήταν υποδειγματική.
Βρίσκουμε εδώ ένα νέο άνδρα γεμάτο με το πνεύμα του Θεού, ένα νέο άντρα που δεν
φοβάται να βγει στη μάχη, ν’ αντιμετωπίσει ένα γίγαντα, ν’ αφήσει το Θεό να τον
νικήσει μέσω αυτού και να σώσει το λαό του. Καθώς ακολουθούμε τη ζωή του Δαβίδ,
βλέπουμε ότι συνεχίζει, παρά τις εξαιρετικές αντιξοότητες, να ζει για τον Κύριο.
Βλέπουμε το Δαβίδ να δαπανά χρόνια της ζωής του σε φυγή από
τη ζήλια του βασιλιά Σαούλ. Τον βλέπουμε ν’ αφήνει την οικογένεια, τη σύζυγό
του, τον καλύτερο φίλο του, μια μεγάλη ζωή, και να κρύβεται σε σπηλιές, ζώντας μια
κυνηγημένη ζωή, ακόμη να φτάνει μέχρι τα σύνορα των εχθρικών εδαφών,
προκειμένου να γλυτώσει από τον αντίπαλό του. Αλλά στο τέλος της εμπειρίας του
Δαβίδ στην "έρημο", τον βλέπουμε υψωμένο σαν βασιλιά όλου του Ισραήλ.
Σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας του Ισραήλ, βλέπουμε μια
αύξηση δόξας για το λαό του Θεού. Βλέπουμε τους Φιλισταίους και όλους τους άλλους
αντιπάλους του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των παλαιών εχθρών, να υποχρεώνονται
να υποταχθούν κάτω από το Δαβίδ. Βλέπουμε γίγαντες να σκοτώνονται. Βλέπουμε την
ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ, την κορυφαία πόλη του λαού του Θεού. Τα πάντα
"φαίνονται καλά", όπως θα λέγαμε.
Μέχρι εκείνη την ημέρα. Εκείνη τη μέρα που ο Δαβίδ επέτρεψε
στην περιέργειά του να του πάρει ότι καλλίτερο είχε.
Ο Δαβίδ, έτυχε να δει μια όμορφη γυναίκα να κάνει μπάνιο στο
δώμα του σπιτιού της.
Β΄Σαμ.ια:2,3 «Και προς το εσπέρας, ότε ο Δαβίδ
εσηκώθη από της κλίνης αυτού, περιεπάτει επί του δώματος του βασιλικού οίκου·
και είδεν από του δώματος γυναίκα λουομένην· και η γυνή ήτο ώραία την όψιν
σφόδρα. Και απέστειλεν ο Δαβίδ και ηρεύνησε περί της γυναικός. Και είπε τις,
Δεν είναι αύτη Βηθ-σαβεέ, η θυγάτηρ του Ελιάμ, η γυνή Ουρίου του Χετταίου;»
Τη χρονική στιγμή για την οποία μιλάμε, ο Δαβίδ έχει εκατοντάδες
συζύγους και παλλακές. Κι απ’ το χαρέμι σίγουρα δεν λείπουν όμορφες γυναίκες.
Αλλά αυτός θέλει αυτή τη ΜΙΑ γυναίκα, αυτή την ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ γυναίκα, την
ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ γυναίκα.
Επιτρέπει στην περιέργειά του και την επιθυμία του να ξεπεράσουν
την καλή του υπόληψη: «Και απέστειλεν ο
Δαβίδ μηνυτάς και έλαβεν αυτήν· και ότε ήλθε προς αυτόν, εκοιμήθη μετ' αυτής,
διότι είχε καθαρισθή από της ακαθαρσίας αυτής· και επέστρεψεν εις τον οίκον
αυτής. Και συνέλαβεν η γυνή· και αποστείλασα απήγγειλε προς τον Δαβίδ και
είπεν, Έγκυος είμαι». (Β΄Σαμ.ια:4,5).
Φυσικά όλα αυτά ήταν αρκετά κακά, αλλά το πράγμα γίνεται ακόμα
χειρότερο. Στη συνέχεια, ο Δαβίδ προσπαθεί να καλύψει την αμαρτία του, από το σύζυγό
της κοπέλας, φέρνοντάς τον πίσω στο σπίτι του από τη μάχη. Όταν όμως το δόλιο
σχέδιό του δεν λειτουργεί, φτάνει στη δολοφονία. Στο τέλος, ο Δαβίδ τιμωρείται
για τη σοβαρή αμαρτία του και το παιδί πεθαίνει. Ο Δαβίδ μετανοεί. Μαθαίνει το
μάθημά του.
Δυστυχώς για το Δαβίδ, αυτό ΔΕΝ είναι το τέλος της ιστορίας.
Αν ήταν, θα το βλέπαμε σαν μια απλή διήγηση για το πώς η αμαρτία οδηγεί πάντα στην
τιμωρία. Αλλά εάν συνεχίσουμε να διαβάζουμε το υπόλοιπο του βιβλίου Β΄ Σαμουήλ,
βλέπουμε μια ταχεία παρακμή στην ιστορία του Ισραήλ, και ιδίως, στην προσωπική
δόξα του Δαβίδ. Βλέπουμε τον πρωτότοκο γιο του, τον Αμνών, να βιάζει την κόρη
του Θάμαρ. Βλέπουμε πώς ο αδελφός της Θάμαρ, ο Αβεσσαλώμ, καταφεύγει στη
δολοφονία, στη συνέχεια φανερώνει μια αποκλίνουσα συμπεριφορά, και τέλος
προσπαθεί να ιδιοποιηθεί το θρόνο του πατέρα του. Και αρχικά, φαίνεται να το πετυχαίνει!
Ο Δαβίδ φεύγει από την Ιερουσαλήμ! Γίνεται μια αιματηρή μάχη! Σκοτώνεται ο
Αβεσσαλώμ!
Εντάξει, όλα αυτά είναι αρκετά κακά πράγματα! Τώρα ο Δαβίδ
μπορεί να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ, έτσι δεν είναι;
Και όμως όχι, αυτό δεν τελειώνει εδώ. Εάν συνεχίσετε να διαβάζετε,
σύντομα θα ανακαλύψετε ότι στη συνέχεια, διάφορες φυλές του Ισραήλ προσπάθησαν να
αποσχιστούν, και υπήρξαν κι άλλοι σφετεριστές του θρόνου του Δαβίδ. Τελικά,
ακόμη και η διαδοχή του επόμενου βασιλιά σημαδεύτηκε με αίμα όταν ο γιος του
Δαβίδ, Αδωνίας, προσπάθησε να αρπάξει το θρόνο από τον αδελφό του Σολομώντα,
που τον είχε χρίσει ο Θεός.
Λοιπόν, τι δίδαγμα μπορούμε να διδαχτούμε σήμερα, απ’ αυτή τη
σύντομη επισκόπηση της ζωής του Δαβίδ μετά την πτώση του;
Υπάρχουν σοβαρές συνέπειες εξαιτίας των αμαρτιών μας, φίλοι
μου! Ναι, ο Θεός μας συγχωρεί! Και βέβαια μας βλέπει σαν να μην έχουμε ποτέ
αμαρτήσει, αλλά δεν μπορεί να "αναιρέσει" τις συνέπειες των αμαρτιών
μας!
Η σύγχρονη ιστορία καταγράφει πολλές παρόμοιες ιστορίες. Εργάτες
του Θεού να πέφτουν σε αμαρτία με πολλαπλές συνέπειες.
Τώρα, θα μπορούσε να ειπωθεί, ότι τα φρικτά αποτελέσματα αυτών
των αμαρτιών έχουν τη ρίζα τους στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι κατείχαν θέσεις
επιρροής. Και δεδομένου ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε βασιλιάδες,
και κατά πάσα πιθανότητα μόνο πολύ λίγοι είναι ποιμένες, ίσως δεν χρειάζεται να
προσέξουν αυτή την προειδοποίηση!
Όμως, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή ή χαμηλή είναι η θέση μας,
ο καθένας μας βρίσκεται σε ένα χώρο που πρέπει να είναι παράδειγμα. Ας το θυμόμαστε
αυτό κάθε στιγμή, κάθε μέρα. Ας θυμόμαστε να διατηρούμαστε ελεύθεροι από
αμαρτία, ώστε το θέλημα του Θεού να μπορεί να γίνει πραγματικά στη ζωή μας και
τη ζωή των ανθρώπων γύρω μας!
