ΤΥΠΟΙ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
Ι. ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ
ΝΑΟ
Τι τεράστια δυσαναλογία ανακαλύπτουμε καθώς
συγκρίνουμε τις διαφορές ανάμεσα στη μικρή, ταπεινή τέντα που μεταφερόταν πάνω
στη ζεστή άμμο της ερήμου και στη μεγαλοπρέπεια του ναού του Σολομώντα!
Όλα τα πλούτη της γης χρησιμοποιήθηκαν, προκειμένου
να γίνει ο ναός ένα θέαμα δόξας για όσους τον έβλεπαν. Οι Εθνικοί που κοιτούσαν
τη Σκηνή του Μαρτυρίου, δεν έβλεπαν κάτι που να τους ελκύει. Έπρεπε κανείς να
μπει μέσα στη Σκηνή για να εκτιμήσει την ομορφιά της. Όμως, άνθρωποι ήρθαν από
κοντινά και μακρινά μέρη για να δουν το μεγαλείο του ναού του Σολομώντα και δεν
μπορούσαν παρά να αναγνωρίσουν τη μεγαλειότητά του, άσχετα αν συμπαθούσαν ή όχι
το Βασιλιά.
Η ίδια τεράστια διαφορά φαίνεται στις δύο
ελεύσεις του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η διακονία Του εδώ στη γη ήταν ταπεινή.
Ακόμα κι αυτοί που έβλεπαν τα θαύματά Του, δεν αναγνώριζαν ότι είναι ο Θεός του
ουρανού Αυτός που ήρθε στη γη εν σαρκί. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσαν να
το ξέρουν αν δεν τους το αποκάλυπτε το Πνεύμα, όπως έγινε με τον Πέτρο. Σήμερα,
πρέπει κανείς να είναι εν Χριστώ για να μπορέσει να εκτιμήσει την ομορφιά Του.
Όταν όμως ο Ιησούς έρθει στη δεύτερη έλευσή Του, δεν θα έρθει για να χλευαστεί,
να ταπεινωθεί και να σταυρωθεί. Θα φανεί με την εξυψωμένη θέση που κατέχει, σαν
ο Κύριος των πάντων. Όλοι οι άνθρωποι, άσχετα αν συμπαθούν το σχέδιό Του ή όχι,
θα Τον δουν μέσα στη Βασιλική Του δόξα, τη δόξα του Πατέρα. Πόσο διαφορετική θα
είναι η διακονία του Ιησού την περίοδο της Χιλιετούς Βασιλείας! Όπως πρώτα
φτιάχτηκε η Σκηνή του Μαρτυρίου και ακολούθησε η οικοδομή του ναού, έτσι και οι
προφήτες «ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς Πνεύμα
τού Χριστού ότε προεμαρτύρει τά πάθη τού Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας»
(Α΄Πέτρ.α:11).
Πολλά πράγματα που είναι αλήθεια για το Χριστό,
την κεφαλή του σώματος, είναι επίσης αλήθεια για το σώμα Του, την εκκλησία. Ενώ
μέσα σε κάθε μέλος της εκκλησίας, κατοικεί η δόξα του Θεού, η ζωή του πιστού
πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ένα ταξίδι που περιστοιχίζεται από πολλές δοκιμασίες
και που αρκετές φορές θα χρειαστεί να γίνουμε μέτοχοι στις θλίψεις και τα
παθήματα του Κυρίου. Ωστόσο, «τα παθήματα τού παρόντος καιρού δεν είναι άξια
να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς»
(Ρωμ.η:18).
ΙΙ. Η ΣΚΗΝΗ ΚΑΤΕΛΑΜΒΑΝΕ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ
Οπουδήποτε κι αν στρατοπέδευαν για κάποιο
διάστημα οι υιοί Ισραήλ, ή σε οποιαδήποτε πορεία κι αν βρισκόταν, η σκηνή
έπρεπε να βρίσκεται στο κέντρο του στρατοπέδου (Αριθ.ι). Ο Ιησούς πρέπει να
είναι πάντοτε η κεφαλή και το κέντρο της εκκλησίας. Όλες οι δραστηριότητες
πρέπει να περιστρέφονται γύρω απ’ Αυτόν. Κανένα πρόγραμμα δεν πρέπει να
ξεκινάει αν δεν υποκινείται από το Άγιο Πνεύμα και δεν δίνει δόξα σ’ Αυτόν. Αν
ο Ιησούς είναι το κύριο αντικείμενο της αγάπης του Χριστιανού, ακόμα κι αν
ηγέτες πέσουν στην άκρη του δρόμου, αυτός θα συνεχίσει. Ας κρατήσουμε το Χριστό
στο κέντρο! Εβρ.η:2 Α΄Κορ.ια:3.
ΙΙΙ. Η ΣΚΗΝΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ
Η Σκηνή ήταν υποκείμενη στις ίδιες
καταιγίδες και τους ίδιους ανέμους που μάστιζαν και την πιο μικρή σκηνή των
υιών Ισραήλ. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Χριστός συμμετείχε στις αντιξοότητες του κόσμου
και πειράστηκε σε όλα τα σημεία, όπως εμείς, για να μπορεί να βοηθήσει αυτούς
που πειράζονται (Εβρ.δ:15 β:18).
