Επιστολές (9)

 

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΜΕΡΟΣ IV 

Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

 

Α’ Κορ. ιγ

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό (Α’ Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.

Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο.

Είναι αγάπη θυσίας. Η άλλη λέξη είναι «φιλέω». Αυτός είναι ένας κατώτερος τύπος αγάπης, όπως κάποιος αγαπά κάποιον σε μια αμοιβαία σχέση αγάπης.

Επιστολές (8)

 

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

 

Α. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

 

Α’ Κορ.ια:6-16 & ιδ:34,35

Στο κεφ.ια ο Παύλος ασχολήθηκε με την σωστή συμπεριφορά την ώρα της λατρείας στην εκκλησία. Η συμπεριφορά της γυναίκας έπρεπε να βασίζεται στην αρχή της υποταγής στον άντρα. Το επίμαχο θέμα του Παύλου είχε να κάνει με την εξουσία. Η γυναίκα κάλυπτε το κεφάλι της σαν σημείο αναγνώρισης της εξουσίας του άντρα της και ο άντρας άφηνε το κεφάλι του ακάλυπτο για να φανερώσει την εξουσία του Χριστού.

Πριν ο Παύλος διορθώσει τις γυναίκες, τις επαίνεσε για τις παραδόσεις που είχαν φυλάξει. Επιθυμία του ήταν ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό τόσο πολύ, όσο κι εκείνος. Ο Χριστός ατιμαζόταν, αν κάποιος άντρας προσευχόταν με σκεπασμένο το κεφάλι. Ήταν όνειδος για την γυναίκα να έχει το κεφάλι της κουρεμένο η ξυρισμένο, γιατί αυτό έδειχνε ότι δεν υποτασσόταν στον άντρα. Ο άντρας είναι η δόξα και εικόνα του Χριστού και η γυναίκα είναι η δόξα του άντρα.

Επιστολές (7)

 

Η ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

 

Α. ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

 

Α’ Κορ.γ - δ

1. Η σαρκικότητα των σχισμάτων

Οι Κορίνθιοι πίστευαν, ότι ο Παύλος τους δίδασκε σ’ ένα κατώτερο πνευματικό επίπεδο από το δικό τους, όμως ο Παύλος τους υπηρετούσε σύμφωνα με τις επιτακτικές ανάγκες τους.

Δεν μπορούσε να τους δώσει πνευματικό κρέας γιατί ήταν ακόμα νήπια εν Χριστώ. Η σαρκικότητα των σχισμάτων ανάμεσά τους ήταν ενδεικτική της νηπιακής τους κατάστασης. Πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα σχίσματα στην εκκλησία είναι πάντα ενδεικτικά νηπιότητας και σαρκικότητας.

Επιστολές (6)

 

Η ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

 

Α. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Αυτή η επιστολή γράφτηκε από τον απόστολο Παύλο όπως διαβάζουμε στο α:1 «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού.....». Ακόμα στο ις:21 διαβάζουμε: «Ο δε ασπασμός εγράφη με την χείρα εμού του Παύλου».

Ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή πιθανόν την Άνοιξη του 57 μ.Χ. από την Έφεσο. Ξέρουμε δε ότι ήταν στην Έφεσο απ’ το ις:8 «θέλω δε μείνει εν Εφέσω έως της Πεντηκοστής».

 

Β. ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Η πόλη της Κορίνθου ήταν Ρωμαϊκή αποικία και βρισκόταν στον ισθμό της Κορίνθου, που ήταν ο κύριος εμπορικός δρόμος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μέσω των φυσικών λιμανιών της Κορίνθου διακινούταν το εμπόριο του κόσμου. Η πόλη καταστράφηκε απ’ τους Ρωμαίους το 146 π.Χ. αλλά ανοικοδομήθηκε με καθαρό λευκό μάρμαρο 100 χρόνια αργότερα απ’ τον Ιούλιο Καίσαρα.

Όταν ο Παύλος πήγε για πρώτη φορά στην Κόρινθο το 51 μ.Χ. βρήκε μια ακμάζουσα εμπορική πόλη. Ήταν η μητρόπολη της Ελλάδας και η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που την ξεπερνούσαν μόνο η Ρώμη, η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια.

Ο πληθυσμός ήταν κυρίως Έλληνες, με ανακατεμένες μειονότητες Ρωμαίων Ιουδαίων και άλλων εθνικοτήτων. Οι κάτοικοι της Κορίνθου επιδίδονταν σε θεάματα, διασκεδάσεις και ακολασίες πολλών ειδών. Η Κόρινθος ονομαζόταν η «Λαμπρή Έπαρση» της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ψηλά πάνω απ’ την πόλη ήταν μεγαλοπρεπής ναός από λευκό μάρμαρο, αφιερωμένος στην προστάτισσα της πόλης, Αφροδίτη, την θεά του έρωτα (πορνείας) και της ομορφιάς. Η λατρεία της Αφροδίτης έδινε τόπο για κάθε είδους ανηθικότητα στην Κόρινθο.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Κορινθίους (4)

Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

Α’ Κορ. ιγ

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο απ’ το Θεό (Α’Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.

Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο. Είναι αγάπη θυσίας. Η άλλη λέξη είναι «φιλέω». Αυτός είναι ένας κατώτερος τύπος αγάπης, όπως κάποιος αγαπά κάποιον σε μια αμοιβαία σχέση αγάπης. 

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Κορινθίους (3)

Α. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

Α’ Κορ.ια:6-16 & ιδ:34,35

Στο κεφ.ια ο Παύλος ασχολήθηκε με τη σωστή συμπεριφορά την ώρα της λατρείας στην εκκλησία. Η συμπεριφορά της γυναίκας έπρεπε να βασίζεται  στην αρχή της υποταγής στον άντρα. Το επίμαχο θέμα του Παύλου είχε να κάνει με την εξουσία. Η γυναίκα κάλυπτε το κεφάλι της σαν σημείο αναγνώρισης της εξουσίας του άντρα της και ο άντρας άφηνε το κεφάλι του ακάλυπτο για να φανερώσει την εξουσία του Χριστού.

Πριν ο Παύλος διορθώσει τις γυναίκες, τις επαίνεσε για τις παραδόσεις που είχαν φυλάξει. Επιθυμία του ήταν ν’ ακολουθήσουν το Χριστό τόσο πολύ, όσο κι εκείνος. Ο Χριστός ατιμαζόταν, αν κάποιος άντρας προσευχόταν με σκεπασμένο το κεφάλι. Ήταν όνειδος για τη γυναίκα να έχει το κεφάλι της κουρεμένο η ξυρισμένο, γιατί αυτό έδειχνε ότι δεν υποτασσόταν στον άντρα. Ο άντρας είναι η δόξα και εικόνα του Χριστού και η γυναίκα είναι η δόξα του άντρα.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Κορινθίους (2)

 Α. ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

Α’ Κορ.γ - δ

1. Η σαρκικότητα των σχισμάτων

Οι Κορίνθιοι πίστευαν, ότι ο Παύλος τους δίδασκε σ’ ένα κατώτερο πνευματικό επίπεδο από το δικό τους, όμως ο Παύλος τους υπηρετούσε σύμφωνα με τις επιτακτικές ανάγκες τους. Δεν μπορούσε να τους δώσει πνευματικό κρέας γιατί ήταν ακόμα νήπια εν Χριστώ. Η σαρκικότητα των σχισμάτων ανάμεσά τους ήταν ενδεικτική της νηπιακής τους κατάστασης. Πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα σχίσματα στην εκκλησία είναι πάντα ενδεικτικά νηπιότητας και σαρκικότητας. 

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Κορινθίους (1)

Α. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Αυτή η επιστολή γράφτηκε από τον απόστολο Παύλο όπως διαβάζουμε στο α:1 «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού.....». 

Ακόμα στο ις:21 διαβάζουμε: «Ο δε ασπασμός εγράφη με την χείρα εμού του Παύλου». Ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή πιθανόν την Άνοιξη του 57 μ.Χ. από την Έφεσο. Ξέρουμε δε ότι ήταν στην Έφεσο απ’ το ις:8 «θέλω δε μείνει εν Εφέσω έως της Πεντηκοστής».

Β. ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Η πόλη της Κορίνθου ήταν Ρωμαϊκή αποικία και βρισκόταν στον ισθμό της Κορίνθου, που ήταν ο κύριος εμπορικός δρόμος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μέσω των φυσικών λιμανιών της Κορίνθου διακινούταν το εμπόριο του κόσμου. Η πόλη καταστράφηκε απ’ τους Ρωμαίους το 146 π.Χ. αλλά ανοικοδομήθηκε με καθαρό λευκό μάρμαρο 100 χρόνια αργότερα απ’ τον Ιούλιο Καίσαρα.

Όταν  ο Παύλος πήγε για πρώτη φορά στην Κόρινθο το 51 μ.Χ. βρήκε μια ακμάζουσα εμπορική πόλη. Ήταν η μητρόπολη της Ελλάδας και η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που την ξεπερνούσαν μόνο η Ρώμη, η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια. Ο πληθυσμός ήταν κυρίως Έλληνες, με ανακατεμένες μειονότητες Ρωμαίων Ιουδαίων και άλλων εθνικοτήτων. Οι κάτοικοι της Κορίνθου επιδίδονταν σε θεάματα, διασκεδάσεις και ακολασίες πολλών ειδών. Η Κόρινθος ονομαζόταν η «Λαμπρή Έπαρση» της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.