Ο γάμος του Αρνίου (1)

 

I. Τι ΔΕΝ είναι η Εκκλησία.

 

1. Δεν αποτελεί συνέχεια της «Εβραϊκής οικονομίας» με άλλο όνομα.

Οι Εβραίοι τώρα και μέχρι καιρού, έχουν παραγκωνιστεί ώστε η «οδός» να είναι ανοικτή για να περάσει η Εκκλησία.

Ο Ιησούς είπε: «Ο νόμος και οι προφήται έως Ιωάννου υπήρχον» (Λουκ.ις:16).

Αν οι Γραφές βάζουν τον Μωυσή και το Νόμο σε μια Οικονομία και τον Χριστό και τη Χάρη σε μια άλλη, ας σεβόμαστε τη θεία τάξη και ας μην ενώνουμε αυτό που ο Θεός έχει ξεχωρίσει.

2. Δεν είναι «Η Βασιλεία».

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήρθε κηρύττοντας ότι η «Βασιλεία των Ουρανών» ήταν «πλησίον» και ο Ιησούς έστειλε τους Δώδεκα και τους Εβδομήκοντα να κάνουν το ίδιο, αλλά ο Ιουδαϊκός λαός απέρριψε τον Βασιλιά του και έτσι η ίδρυση της Βασιλείας αναβλήθηκε.

Δεν μπορεί να υπάρξει Βασιλεία μέχρις ότου επιστρέψει ο «Ευγενής άνθρωπος» που έχει πάει σε μια «μακρινή χώρα» για να λάβει τη Βασιλεία. (Λουκ.ιθ:11-27).

Η Εκκλησία ποτέ δεν συγχέεται με τη Βασιλεία στις Γραφές.

Η Εκκλησία συγκρίνεται με:

·        «Οίκο» Α ́ Τιμ.γ:15 αλλ' εάν βραδύνω, διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας.

·        Ναό» Α ́ Κορ.γ:16,17 Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός· διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.

·        «Σώμα» Α ́ Κορ.ιβ:27-31 Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος.

αλλά ποτέ με Βασιλεία.

Ο Χριστός είναι η «ΚΕΦΑΛΗ» της Εκκλησίας Του:

Εφεσ.α:22 και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν,

Εφεσ.δ:15 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός,

Κολ.α:18 και αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας· όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, διά να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα,

αλλά ποτέ δεν αναφέρεται σαν Βασιλιάς της.

Η σχέση της Εκκλησίας με τον Χριστό πρέπει να είναι αυτή της «Νύφης». Εφες.ε:23-32, Αποκ.κα:2,9,10.

 

II. Τι ΕΙΝΑΙ η Εκκλησία.

 

1. Είναι ένα «μυστήριο».

Η Βασιλεία δεν ήταν μυστήριο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης το περιγράφουν με λαμπρούς όρους. Αλλά υπήρχε κάτι που ήταν «Μυστήριο» γι' αυτούς, και αυτό ήταν που επρόκειτο να έρθει ανάμεσα στα «Πάθη και τη Δόξα» του Χριστού:

Α ́ Πέτρ.α:9-12 απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας, την σωτηρίαν των ψυχών. Περί της οποίας σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται οι προφητεύσαντες περί της χάριτος, ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς· ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας· εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι' εαυτούς, αλλά δι' ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς διά των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν Πνεύματι Αγίω τω αποσταλέντι απ' ουρανού, εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.

Ο Ιησούς υπαινίχθηκε ότι επρόκειτο να υπάρξει κάτι που θα ονομαζόταν «Εκκλησία», αλλά δεν είπε πότε θα εμφανιζόταν ή πώς θα ήταν:

Ματθ.ις:13-20 Ότε δε ήλθεν ο Ιησούς εις τα μέρη της Καισαρείας της Φιλίππου, ηρώτα τους μαθητάς αυτού, λέγων· Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου; Οι δε είπον· Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν και άλλοι Ιερεμίαν ή ένα των προφητών. Λέγει προς αυτούς· Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι; Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος είπε· Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ' ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής. Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι εάν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.

Το «μυστήριο της Εκκλησίας» αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον απόστολο Παύλο.

Εφεσ.γ:1-11 Διά τούτο εγώ ο Παύλος, ο δέσμιος του Ιησού Χριστού υπέρ υμών των εθνικών, επειδή ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπέρ υμών, ότι δι' αποκαλύψεως εφανέρωσεν εις εμέ το μυστήριον, καθώς προέγραψα συντόμως, εξ ων δύνασθε αναγινώσκοντες να νοήσητε την εν τω μυστηρίω του Χριστού γνώσιν μου, το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη διά Πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας, να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ διά του ευαγγελίου, του οποίου έγεινα υπηρέτης κατά την δωρεάν της χάριτος του Θεού, την δοθείσαν εις εμέ κατά την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού. Εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού και να φωτίσω πάντας, ποία είναι η κοινωνία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ όστις έκτισε τα πάντα διά του Ιησού Χριστού, διά να γνωρισθή τώρα διά της εκκλησίας εν τοις επουρανίοις εις τας αρχάς και τας εξουσίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού, κατά την αιώνιον πρόθεσιν, την οποίαν έκαμεν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών,

Από αυτό βλέπουμε ότι η Εκκλησία ήταν άγνωστη στους πατριάρχες και προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Το ότι οι εθνικοί επρόκειτο να σωθούν δεν ήταν μυστήριο (Ρωμ.θ:24-30).

«ημάς τους οποίους εκάλεσεν ουχί μόνον εκ των Ιουδαίων αλλά και εκ των εθνών; Καθώς και εν τω Ωσηέ λέγει· Θέλω καλέσει λαόν μου τον ου λαόν μου, και ηγαπημένην την ουκ ηγαπημένην· και εν τω τόπω, όπου ερρέθη προς αυτούς, δεν είσθε λαός μου, εκεί θέλουσι καλεσθή υιοί Θεού ζώντος. Ο δε Ησαΐας κράζει υπέρ του Ισραήλ· Αν και ο αριθμός των υιών Ισραήλ ήναι ως η άμμος της θαλάσσης, το υπόλοιπον αυτών θέλει σωθή· διότι θέλει τελειώσει και συντέμει λογαριασμόν μετά δικαιοσύνης, επειδή συντετμημένον λογαριασμόν θέλει κάμει ο Κύριος επί της γης. Και καθώς προείπεν ο Ησαΐας· Εάν ο Κύριος Σαβαώθ δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς σπέρμα, ως τα Σόδομα ηθέλομεν γείνει και με τα Γόμορρα ηθέλομεν ομοιωθή. Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; Ότι τα έθνη τα μη ζητούντα δικαιοσύνην έφθασαν εις δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δε την εκ πίστεως».

Το «Μυστήριο» ήταν, ότι ο Θεός επρόκειτο να σχηματίσει ένα εντελώς «ΝΕΟ ΠΡΑΓΜΑ», αποτελούμενο τόσο από Ιουδαίους όσο και από Εθνικούς, που θα ονομαζόταν «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ».

 

2. Είναι ένα «Κεκλημένο» Σώμα.

Η λέξη Εκκλησία σημαίνει «Συνέλευση» ή συνάθροιση «κεκλημένων».

Αλλά η λέξη δεν χρησιμοποιείται αποκλειστικά για το σώμα του Χριστού.

Ο Ισραήλ ήταν μια «εκκλησία» ή μια Συνέλευση ανθρώπων που «κλήθηκαν» από άλλους λαούς και έθνη και ονομάζεται στις Πράξ.ζ:38, «εκκλησία εν τη ερήμω».

Κάθε συνάθροιση πιστών που ενώνονται σαν ομάδα είναι μια «εκκλησία»

Ματθ.ιη:17 Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης.

Α ́ Κορ.ιδ:19,35 πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον…… Αλλ' εάν θέλωσι να μάθωσι τι, ας ερωτώσιν εν τω οίκω τους άνδρας αυτών· διότι αισχρόν είναι εις γυναίκας να λαλώσιν εν εκκλησία.

Ο σκοπός αυτής της οικονομίας φαίνεται στο «Θείο Πρόγραμμα», που περιγράφεται από τον απόστολο Ιάκωβο στην ομιλία του στην πρώτη Εκκλησιαστική Σύνοδο (Πράξ.ιε:13-18), όπου δηλώνει ότι ο Θεός επεσκέφθη τα έθνη ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν διά το όνομα αυτού.

Ο σκοπός λοιπόν αυτής της οικονομίας είναι η «σύναξη» της Εκκλησίας.

Ενώ ο Ισραήλ είναι ένα «κεκλημένο σώμα», είναι ένα «Εθνικό Σώμα», που αποτελείται αποκλειστικά από τους απογόνους του Αβραάμ, η Εκκλησία δεν είναι «Εθνικό Σώμα».

Δεν αποτελείται από το λαό κάποιου έθνους, αλλά από άτομα από κάθε λαό, φυλή και έθνος.

Α’ Κορ.ι:32 Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού,

Το ότι ο Ισραήλ και η Εκκλησία είναι διακριτές και χωριστές ομάδες και δεν μπορούν να αναμειχθούν, είναι σαφές από το γεγονός ότι η «εκλογή» τους έγινε σε διαφορετικές ημερομηνίες.

Η «εκλογή» της Εκκλησίας προηγείται της «εκλογής» του Ισραήλ, διότι ο Ισραήλ επιλέχθηκε στον Αβραάμ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ενώ η Εκκλησία επιλέχθηκε δι’ ΑΥΤΟΥ (του Ιησού) πρὸ καταβολῆς κόσμοῦ.

Ματθ.κε:34 Τότε ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού· Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.

Εφεσ.α:4-6 καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, εις έπαινον της δόξης της χάριτος αυτού, με την οποίαν εχαρίτωσεν ημάς διά του ηγαπημένου αυτού,

 

3. Είναι το «Σώμα του Χριστού».

Εφεσ.α:22,23 και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος.

Τα συμφραζόμενα δείχνουν, ότι αυτή η «Ηγεσία» δεν ήταν δυνατή μέχρις ότου ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα:

Εφεσ.α:20 την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις,

Η Εκκλησία, επομένως, δεν θα μπορούσε να υπάρχει πριν υπάρξει Κεφαλή, διότι ο Θεός δεν δημιουργεί ακέφαλα πράγματα.

Η Εκκλησία είναι το Σώμα του οποίου ο Χριστός είναι η Κεφαλή.

Στην Α ́ Κορ.ιβ:12,13 μας λέει πώς σχηματίζεται αυτό το «Σώμα».

Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός· διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν.

Βλέπουμε ότι είναι το «Βάπτισμα του Πνεύματος» που μας ενσωματώνει στο «ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ».

Επομένως, δεν θα μπορούσε να υπάρξει Εκκλησία μέχρι την «Ημέρα της Πεντηκοστής»:

Πράξ.α:4,5 Και συνερχόμενος μετ' αυτών, παρήγγειλε να μη απομακρυνθώσιν από Ιεροσολύμων, αλλά να περιμένωσι την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ' εμού. Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας.

Πράξ.β:1-4 Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.

Ο Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του, που ασχολείται κυρίως με την Εκκλησία, τονίζει αυτό το βάπτισμα:

Εφεσ.δ:4-6 Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων και διά πάντων και εν πάσιν υμίν.

Για να μην θεωρηθεί λάθος ως προς το τι εννοούσε ο Παύλος με το «Εν σώμα» του Α’ Κορ.ιβ:13 (ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα), λέει, στο εδ.27, «Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος».

Και στην Ρωμ.ιβ:5 το επιβεβαιώνει:

«ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων».

Το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι ένα «Σώμα» που αποτελείται από «ζωντανά μέλη» δείχνει ότι δεν είναι μια «Οργάνωση», αλλά ένας «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ».

Σε μια «Οργάνωση» μπορείς να αλλάξεις κάποιες μονάδες, όπως πόρτες, παράθυρα, οροφή, δάπεδα κ.λπ., ενός κτιρίου.

Μπορούν να αφαιρεθούν και να αντικατασταθούν από νέα μέρη χωρίς να καταστραφεί η ακεραιότητα του κτιρίου.

Αλλά ένα ανθρώπινο σώμα είναι ένας οργανισμός. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις ένα μάτι, ή αυτί, ή χέρι, ή πόδι, ή ακόμα και ένα νύχι ή δόντι, χωρίς να καταστρέψεις την ακεραιότητα του σώματος και να προκαλέσεις ακρωτηριασμό.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι το να χάσει ο Χριστός ένα μέλος του Σώματός Του (την Εκκλησία) σημαίνει ακρωτηριασμός.

Ούτε μπορεί να πεθάνει η Εκκλησία, σαν «Σώμα Χριστού», γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ νεκρό σώμα κάτω από μια ζωντανή κεφαλή.

Ο Χριστός, η Κεφαλή, είναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και δεν μπορεί ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΞΑΝΑ, γιατί μας λέει στην Αποκ.α:18, «και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων…».

Επομένως, «όταν ο Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή, τότε και σεις μετ' αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη» (Κολ.γ:4).

Ο Ιησούς Χριστός δεν έδωσε τη ζωή Του μόνο ΓΙΑ την Εκκλησία, αλλά και ΣΤΗΝ Εκκλησία.

Γιατί όμως να αποκαλούμε την Εκκλησία «Σώμα Χριστού»; Σε τι χρησιμεύει ένα σώμα;

Είναι η Εκδήλωση της προσωπικότητας.

Ένας άνθρωπος μπορεί να υπάρξει χωρίς φυσικό σώμα, όπως η ψυχή υπάρχει χωρίς φυσικό σώμα μεταξύ του θανάτου και της ανάστασης του σώματος, αλλά αυτή η ύπαρξη δεν μπορεί να εκδηλωθεί.

Έτσι, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Χριστός, ο οποίος είναι τώρα σε δόξα, μπορεί να φανερωθεί στον κόσμο είναι μέσω του σώματός Του ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο κόσμος μπορεί να δει τον Χριστό σήμερα είναι στους πιστούς χριστιανούς. Αυτό πιθανώς εννοούσε ο Παύλος όταν έγραψε στους Φιλιππησίους:

«Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός….» (Φιλ.α:21). Δηλαδή, να ξαναζήσει ο Χριστός στον Παύλο, ώστε ο κόσμος να μπορέσει να Τον δει στον Παύλο.