Αρχικά, θα εδραιώσουμε τι εννοούμε με τον όρο σωτηρία. Γενικά, αυτός ο όρος, μπορεί να αναφέρεται σε κάθε είδους
απελευθέρωση. Σε θεολογικό πλαίσιο σημαίνει απελευθέρωση «από τη δύναμη και την
επιρροή της αμαρτίας». Μέσα από την Αγία Γραφή, είναι φανερό ότι η σωτηρία έχει
να κάνει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μπορούμε να πούμε σωθήκαμε, με την έννοια, ότι κάποια
στιγμή στο παρελθόν συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες μας, ελευθερωθήκαμε από τον έλεγχο
της αμαρτίας στη ζωή μας, και πήραμε δύναμη να ζήσουμε για το Θεό. Για
παράδειγμα, ο Παύλος είπε: «Ουχί εξ έργων
δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς,
δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).
Μπορούμε ακόμα να πούμε ότι είμαστε
σωσμένοι, γιατί τη στιγμή που το λέμε απολαμβάνουμε τη συγχώρεση των
αμαρτιών μας, τη δύναμη που μας ικανώνει να ζούμε για το Θεό και την ελευθερία
από τη δύναμη και τα αποτελέσματα της αμαρτίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Παύλος
λέει: «κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι»
(Εφεσ.β:5). Η ανάσταση και η ζωή του Χριστού επηρεάζουν τη σωτηρία στο παρόν.
Δεν εξαγόρασε - με το θάνατό Του - μόνο τη σωτηρία από τις αμαρτίες του
παρελθόντος, αλλά με τη ζωή Του μας προμηθεύει τη νίκη κατά της αμαρτίας, δια
του Πνεύματός Του που κατοικεί μέσα μας (Ρωμ.ε:10 & Α’ Ιωάν.δ:4).
Όμως, υπό μια άλλη έννοια της λέξης, η σωτηρία είναι κάτι μελλοντικό ακόμα.
Δεν έχουμε ακόμα ελευθερωθεί ολοκληρωτικά από την κατάρα της αμαρτίας. Ζούμε
ακόμα σ’ αυτόν τον αμαρτωλό και ατελή κόσμο, έχουμε θνητά σώματα, έχουμε την
αμαρτωλή φύση μέσα μας, πειραζόμαστε και βέβαια έχουμε τη δυνατότητα ν’ αμαρτήσουμε.
Η σωτηρία μας θα ολοκληρωθεί, μόνο όταν πάρουμε τα ένδοξα, αθάνατα σώματα, όπως
το αναστημένο σώμα του Ιησού (Ρωμ.η:23 Φιλιπ.γ:20-21).
Από τότε και σ’ όλη την αιωνιότητα, δεν θα υποκείμεθα σε αρρώστιες, πόνους,
πειρασμούς, θάνατο (Α’ Κορ.ιε:51-57). Αυτό το τελευταίο στάδιο σωτηρίας στο
σχέδιο του Θεού ονομάζεται δόξα (Ρωμ.η:30), και θα συμβεί όταν ο Ιησούς επιστρέψει
για να πάρει την εκκλησία Του (Α’ Θεσ.δ:14-17
Α’ Ιωάν.γ:2). Γι’ αυτό η Βίβλος πολλές φορές αναφέρεται στη σωτηρία σαν
ένα μελλοντικό γεγονός.
«Αλλά δια της χάριτος του
Κυρίου Ιησού Χριστού πιστεύομεν ότι θέλομεν σωθή, καθ’ όν τρόπον και εκείνοι» (Πράξ.ιε:11).
«διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς
η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν» (Ρωμ.ιγ:11).
«ούτω και ο Χριστός, άπαξ
προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς
αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν δια σωτηρίαν» (Εβρ.θ:28).
Η σχέση ανάμεσα στο παρελθόν,
παρόν και μέλλον της σωτηρίας.
Προφανώς, οι τρεις χρόνοι της σωτηρίας είναι στενά συνδεδεμένοι.
Μελλοντική σωτηρία, θα έρθει σ’ αυτούς που γεύτηκαν τη σωτηρία του παρελθόντος
και του παρόντος στη ζωή τους. Όσοι σώζονται στο παρόν έχουν πλήρη ασφάλεια για
τη σωτηρία του μέλλοντος. Όμως, κάποια εμπειρία σωτηρίας στο παρελθόν, δεν
εγγυάται αυτόματα μελλοντική σωτηρία. Είμαστε υπεύθυνοι να διατηρήσουμε τη
σωτηρία μας μέχρι τέλους. Όπως σωθήκαμε δια της πίστεως στον Ιησού, θα σωθούμε
τελικά (μελλοντικά), μόνο αν συνεχίσουμε να ζούμε δια πίστεως στον Ιησού.
Μπορούμε να χάσουμε την παρούσα σωτηρία μας και τις υποσχέσεις για μελλοντική
σωτηρία με την εκούσια επιστροφή στην αμαρτία ή την απιστία. Ο σύνδεσμος
ανάμεσα στη σωτηρία του παρελθόντος και του μέλλοντος, είναι η σωτηρία στο παρόν.
Πολλά εδάφια επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια. Ο Ιησούς δίδαξε την απόλυτη
ανάγκη να μένουμε σ’ Αυτόν και να τηρούμε τις εντολές Του (Ιωάν.ιε:1-14). Ακόμα
είπε: «ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος
θέλει σωθή» (Ματθ.ι:22). «δια να μη
απολεσθή πάς ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.γ:16).
Σ’ αυτό το τελευταίο εδάφιο, η λέξη «πιστεύων»
είναι σε ενεστώτα χρόνο που σημαίνει ότι η πράξη συνεχίζεται στο παρών.
Κατά τον ίδιο
τρόπο, ο Παύλος έγραψε για το ευαγγέλιο του Χριστού ότι είναι: «δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον
πιστεύοντα, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η
δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστην, καθώς είναι γεγραμμένον, Ο δε
δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως» (Ρωμ.α:16-17). Η σωτηρία θα έρθει σ’ αυτούς
που προχωράνε από πίστη σε πίστη, σ’ αυτούς που συνεχίζουν να ζουν δια πίστεως.
Ο απόστολος Παύλος
ακόμα έγραψε: «μετά φόβου και τρόμου
εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν» (Φιλιπ.β:12). Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε
να σωθούμε μόνοι μας, αλλά μάλλον ότι πρέπει συνειδητά να παραμείνουμε και να
διαφυλάξουμε τη σωτηρία μας. Πρέπει να βλέπουμε τη σωτηρία με δέος και σεβασμό,
κατανοώντας ότι μπορεί να τη χάσουμε αν δεν την εκτιμήσουμε ανάλογα. Πρέπει να
είμαστε πολύ προσεκτικοί στα κόλπα του Σατανά και διστακτικοί στο να κάνουμε
κακό.
Πολλά άλλα εδάφια μας δίνουν παρόμοιες συμβουλές:
Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν,
επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και του
ακούοντάς σε» (Α’ Τιμ.δ:16)
«Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του
Θεού επί μεν τους πεσόντας, την αυστηρότητα επί σε δε την χρηστότητα, εάν
επιμείνης εις την χρηστότητα διότι άλλως κι εσύ θέλεις αποκοπή» (Ρωμ.ια:22)
«Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον το οποίον
εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε δια του
οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό εκτός εάν
επιστεύσατε ματαίως» (Α’ Κορ.ιε:1-2)
Ακόμα, πολλά άλλα
εδάφια μας λένε ότι μπορούμε να χάσουμε τη σωτηρία μας λόγω απιστίας ή
ανυπακοής: (Γαλ.ε:4 Α’ Τιμ.ε:12 Εβρ.ιβ:14-15
Ιάκ.ε:19-20 Β’ Πέτρ.α:10 β:1
β:20-21 Αποκ.γ:5).
Με λίγα λόγια, ακόμα δεν έχουμε πάρει όλα τα αιώνια οφέλη της σωτηρίας
και γι’ αυτό η μελλοντική σωτηρία μας είναι ακόμα μια ελπίδα. «Διότι με την ελπίδα εσώθημεν» και
έχουμε «την ελπίδα της σωτηρίας»
(Ρωμ.η:24 & Α’ Θεσ.ε:8). Αυτή η ελπίδα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή
ευχή, ωστόσο είμαστε ασφαλείς στη σωτηρία αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε σύμφωνα
με το ευαγγέλιο. Ο μόνος τρόπος να σωθούμε αιώνια, είναι να σωθούμε από την
αμαρτία σήμερα.
Η τελευταία θέση δημιουργεί το ερώτημα: πως μπορούμε να σωθούμε απ’ την αμαρτία
σήμερα, σ’ αυτή τη ζωή; Ας δούμε τρία κρίσιμα σημεία της Καινής Διαθήκης
σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Το πρώτο απ’ αυτά, προέρχεται απ’ τη διακονία του
Ιησού Χριστού. Τα άλλα δύο, είναι τα μοναδικά μέσα στην Καινή Διαθήκη, που
κάποιος ρωτάει πως να σωθεί.
