Έχω προσπαθήσει, στο μεγαλύτερο
μέρος της ζωής μου, να είμαι ευχάριστος
στους ανθρώπους που είναι γύρω μου. Νομίζω ότι σαν παιδί, είχα την τάση να θέλω
να υπακούω αυτούς που ήταν ανώτεροι μου (γονείς, δάσκαλοι). Όταν μεγάλωσα,
κατάφερα να προσθέσω σ’ αυτή τη στάση, την τάση να αποφεύγω οποιαδήποτε
διόρθωση ή σύγκρουση. Η μόνη εναλλακτική λύση είναι να κάνω χαρούμενους όλους
γύρω μου ενώ εγώ καταπιέζω τα συναισθήματά μου, τις απογοητεύσεις μου και
διαφωνίες μου. Και ό, τι κατακρατάμε μέσα μας... τελικά διαρρέει, ή εκρήγνυται,
και αισθάνομαι τόσο ένοχος.
Οι ποιμένες είναι ιδιαίτερα
επιρρεπείς στο να προσπαθούν να ευχαριστήσουν όλους. Θέλουν να αρέσουν τα κηρύγματα
τους, να αισθάνονται καλά μετά από μια συμβουλή που θα δώσουν, να συμφωνούν όλοι
με την όρασή τους και τον τρόπο που οδηγούν την εκκλησία, και να αισθάνονται οι
άνθρωποι καλύτερα που τους έχουν κοντά τους. Ενώ κάποιο επίπεδο ενθάρρυνσης και
αγάπης προς τους άλλους είναι υγιές και βιβλικό, αν δεν προσέξουμε, αυτό τελικά
μπορεί να «φουσκώσει» το εγώ μας, με μια ψεύτικη ταπείνωση, και να αλλάξει τον
τρόπο που οδηγούμε και ζούμε.
Παρακάτω λοιπόν, θα δείτε μια λίστα
των ανθρώπων που έχετε το δικαίωμα να μην τους ευχαριστείτε πια...
5. Οι επικριτές
Πάντα θα έχετε μερικούς τέτοιους.
Δεν έχουν πάντα άδικο, αλλά συχνά μεταδίδουν τα σχόλιά τους με λάθος πνεύμα.
Και μερικές φορές, είναι πράγματι τελείως λάθος. Μου έχουν πει ότι είμαι «απρόσιτος».
Αυτό με πόνεσε. Εγώ, απρόσιτος; Ποιος είναι πιο προσιτός από μένα; Τελικά το
«κατάπια», αλλά είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξω κάποιες συμπεριφορές μου με τους ανθρώπους.
Ωστόσο, πολύ πιο συνηθισμένη
είναι η κενή περιεχομένου φλυαρία της κριτικής που καλά θα κάνουμε απλά να την
αγνοήσουμε. Ακούστε αυτή τη μεγάλη αλήθεια: μόνο και μόνο το γεγονός, ότι
αποδεχόμαστε πλήρως την ταυτότητά μας σαν παιδιά του Θεού, μπορεί να δημιουργήσει
την αναληθή και άστοργη κριτική από τους άλλους. Να ακούς κριτική από πιστούς
φίλους που θέλουν τη βελτίωσή σου και αγνόησε τους υπόλοιπους εμπιστευόμενος τις
αλήθειες που ο Θεός λέει για σένα σαν παιδί Του, μέσω του λόγου Του.
Για να το πούμε λίγο διαφορετικά,
υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν το δικαίωμα να μου μιλάνε κάθετα για τη ζωή μου,
όπου χρειάζεται διόρθωση. Υπάρχουν όμως οι άγνωστοι και οι γνωστοί με διάφορες
απόψεις για μένα που απλά δεν ξέρουν την καρδιά μου. Εκτίμησε την πρώτη
περίπτωση σαν «πληγή από ένα φίλο» και πέταξε τη δεύτερη. Ζήσε ικανοποιώντας
τις απαιτήσεις του Άγιου Θεού μόνο!
4. Οι «αντίπαλοι»
Για τον ποιμένα, αυτό μπορεί να σημαίνει
το διάκονο, τον πρεσβύτερο, τον ταμία, το δάσκαλο του Κυριακού. Στον κόσμο των
επιχειρήσεων είναι μια παράσταση που παίζεται συχνά, αφεντικά και συνάδελφοι
προσπαθούν να αναρριχηθούν, ακόμη κι αν χρειαστεί να πατήσουν πάνω στο κεφάλι
σου. Δεν έχετε κανένα λόγο να τους «χαϊδεύετε». Μπορεί να έχετε καλεστεί να
τους υπηρετήσετε «ως εις τον Κύριον και
ουχί εις ανθρώπους» (Κολ.γ:22-25), αλλά δεν έχετε καλεστεί να τους κρατάτε ευτυχισμένους.
Κάθε φορά που συγκατατίθεστε στις
φωνές εκείνων που αποδοκιμάζουν τον τρόπο που τους οδηγείτε, θυσιάζετε λίγη από
τη Θεόδοτη εξουσία σας μέσα στην εκκλησία. Οι ποιμένες ειδικότερα, έχουν κληθεί
να επισκοπούν χωρίς να κατακυριεύουν την κληρονομία του Θεού. Με άλλα λόγια, ο
Θεός σε καλεί συχνά να οδηγήσεις το λαό Του, ακόμη και όταν ο καθένας δεν
συμφωνεί. Ρώτησε το Μωυσή ή τον Πέτρο ή τον ίδιο τον Ιησού.
Μερικές φορές ανακαλώ στιγμές από
τη ζωή μου σαν ποιμένας και θα ήθελα να είχα τα κότσια να ρισκάρω να χάσω τη
θέση μου ή τουλάχιστον να επικριθώ για την προσκόλλησή μου σε ό, τι πίστευα ότι
ο Θεός ήθελε να κάνω. Αλλά αυτό που βλέπω, μερικές φορές, είναι στιγμές που ενέδωσα
στην πίεση, για χάρη της υπομονής, με σκοπό την πνευματική μου αύξηση,
επιλέγοντας να ικανοποιήσω επιθετικούς παίκτες αντί να κάνω ό, τι χρειάζεται
για να μιλήσω σ’ ένα αμαρτωλό. Θα ήθελα να άφηνα το Θεό να με οδηγήσει ώστε να
ικανοποιώ μόνο Αυτόν.
3. Οι συνεργάτες
Όλοι θέλουμε επιβεβαίωση από τους
συνεργάτες και συναδέλφους. Θέλουμε να γνωρίζουν ότι είμαστε σαν κι αυτούς και
ότι μπορούν να μας έχουν εμπιστοσύνη. Αλλά χρειάστηκε να αποδεχτώ, ειδικά τον
τελευταίο καιρό, το γεγονός ότι δεν θα είμαι αρκετά συντηρητικός για μερικούς
από τους συνεργάτες μου, ή αρκετά φιλελεύθερος για άλλους. Μπορεί ποτέ να μην έχω
την έγκρισή τους. Ενώ ένας συνεργάτης μου θα χαρακτηρίσει πολύ μαλακή τη στάση
μου σχετικά με κάποιο θέμα, ένας άλλος θα διακηρύττει ότι ήμουν πάρα πολύ σκληρός
και άκαμπτος.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι
δεν μπορώ να κάνω χαρούμενους τους συνεργάτες μου για να κερδίσω την έγκρισή
τους για όλες τις απόψεις μου, έχω αποφασίσει να είμαι αυτός που ο Θεός με κάλεσε
να είμαι.
2. Οι άπιστοι
Η αποστολή από τον Ιησού, να
ευαγγελίσουμε τον κόσμο, μας υποχρεώνει να είμαστε σοφοί, ευαίσθητοι, γεμάτοι
με αγάπη και χάρη, καθώς με υπομονή παρουσιάζουμε το ευαγγέλιο στον κόσμο με
τρόπο που μπορεί να το κατανοήσει και να το ζήσει. Αλλά ο Ιησούς δεν μας ζήτησε
ποτέ να αποδυναμώσουμε ή να μεταβάλουμε την αλήθεια. Μας κάλεσε να διαλέξουμε
μια θέση δίπλα σε άλλους αμαρτωλούς, χωρίς αυτό να σημαίνει να συμμετέχουμε σε
οποιαδήποτε αμαρτία τους, (έχουμε αρκετές δικές μας για να μετανοήσουμε). Είναι
καλό να είμαστε δημιουργικοί στην επικοινωνία μας και στις μεθόδους
ευαγγελισμού, αλλά δεν είναι απαραίτητο να ζητάμε την έγκριση των απίστων. Ζήσε
με τέτοιο τρόπο ώστε να ευχαριστείς το Θεό μόνο.
1. Η οικογένειά σου
Ναι, ακριβώς αυτό! Το να ζεις για
να ευχαριστήσεις τη σύζυγο και τα παιδιά σου, μπορεί να σκοτώσει εσένα, το γάμο
σου και τη σχέση σου με τα παιδιά σου. Πέρασα την πρώτη δεκαετία του γάμου μου,
αγαπώντας τη γυναίκα μου με μια ελαφρώς δυσλειτουργική συμπεριφορά. Προσπαθούσα
να την κάνω ευτυχισμένη και να μη θυμώσει μαζί μου για οτιδήποτε. Άρα, ήμουν
ανέντιμος για τα λάθη μου, τις αποτυχίες μου και τις εσωτερικές μάχες, και την
πλαισίωσα με ένα αρνητικό φως.
Τελικά, συνειδητοποίησα, ότι δεν θέλει
να με νικήσει και δεν επιζητά να με κατακρίνει. Είναι καλή. Κάποιες φορές θα
νευριάζει, αλλά έχουμε ακόμα περιθώριο να ζητήσουμε διαζύγιο ή να αλληλοσκοτωθούμε
για τις διαφορές μας. Πραγματικά με αγαπάει. Κι εγώ την αγαπώ πραγματικά. Η
χάρη που μου έδειξε όλα αυτά τα χρόνια, με έχει κάνει κάποιον που εγώ ποτέ δεν
θα γινόμουν χωρίς αυτήν. Και δεν τα γράφω αυτά για να την ευχαριστήσω. Θέλω να την
υπηρετήσω, να την αγαπάω και να την οδηγήσω σωστά, αλλά θέλω να σταματήσω να
προσπαθώ να την ευχαριστήσω.
Όταν πρόκειται για τα παιδιά μας,
ο κίνδυνος εδώ μπορεί να είναι πιο προφανής. Καλεστήκαμε να τα οδηγήσουμε και
να τα ποιμάνουμε, να τα διορθώνουμε, να τα ενθαρρύνουμε και να τα διδάξουμε.
Δεν καλεστήκαμε για να τα κρατήσουμε ευτυχισμένα. Και κάθε φορά που επιλέγουμε
για να τα κρατήσουμε ευτυχισμένα αντί να τα βοηθήσουμε να ζουν άγια, ενισχύουμε
τον εγωισμό που έχουν από την αμαρτωλή φύση που κληρονόμησαν από εμάς για να ξεκινήσουν.
Αν ζεις για να ικανοποιείς την
εκκλησία σου, τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου ή τους επικριτές σου, είσαι έτοιμος
για πνευματική και συναισθηματική εξουθένωση. Επιπλέον, τραβιέσαι μακριά από το
Θεό, που όπως οι Γραφές λένε, είναι Αυτός «προς
ον έχομεν να δώσωμεν λόγον» (Εβρ.δ:13).
Έχεις μόνο ένα πρόσωπο να
ευχαριστείς — το Δημιουργό σου. Εξυπηρέτησε άλλους. Ενθάρρυνε άλλους. Επιδίωξε να
αποδέχεσαι και να συνεργάζεσαι όμορφα με άλλους. Αλλά ζήσε έτσι ώστε να
ικανοποιείς ένα, Τον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας.
