Ιεζ.ις:35-52, 59-63
Με την έκφραση· «δια τούτο...», αρχίζει το σημερινό μας ανάγνωσμα. Κι ενώ τα πρώτα 34 εδάφια του κεφαλαίου, μας περιέγραψαν τη γέννηση και την πορεία πτώσης του λαού του Θεού, (απομάκρυνση από του Θεού τις εντολές και παγίδευση στις αφομοιωτικές δυνάμεις των γύρω εθνών), σήμερα το λόγο παίρνει ο Θεός.
Το μαστίγιο της κρίσης Του πέφτει βαρύ. Οι χαρακτηρισμοί της αγιότητάς Του, προκαλούν το ανθρώπινο δέος. Η λέξη «πορνεία», διατρέχει όλο το κείμενο της καταδικαστικής απόφασης του Θεού, για ένα λαό που πείσμονα κι εξοργιστικά είχε διαλέξει την αντινομία, να ζει κάτω από το όνομα του Θεού, αλλά έξω από το άγιο θέλημά Του.
Είναι αλήθεια φοβερό όταν ο άνθρωπος «κατορθώσει» ν’ απομακρύνει από πάνω του το έλεος του Θεού και να προκαλέσει την αγιότητά Του. Όσοι το ’καμαν, λαοί ή άτομα, γίνανε στην Ιστορία μνημεία φρίκης, που στο βάθρο τους έντονα μένει χαραγμένη η προειδοποίηση: «ενθυμείσθε το λαό Ισραήλ». Έτσι όμοια, όπως κείνο το - «ενθυμείσθε τη γυναίκα του Λωτ» (Λουκ.ιζ:32).
Όμως το εφιαλτικό τούτο σκηνικό δεν κλείνει χωρίς να δοθεί στα τελευταία εδάφια (59-63) η υπόμνηση και η διαβεβαίωση, του ελέους του Θεού. Βραχυπρόθεσμα με την επιστροφή από την αιχμαλωσία. Μακροπρόθεσμα με την «Αιώνιο Διαθήκη», στο πρόσωπο και στο έργο του Χριστού. Είναι τούτο ένα πνευματικό μοτίβο, που διακατέχει, όλες τις προφητείες της Παλιάς Διαθήκης. Η αμαρτία που φέρνει την κρίση, για ν’ ακολουθήσει το έλεος.
