Κανείς
δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό
αγώνα. Όμως «τον καλόν αγώνα της
πίστεως» (Α’ Τιμ. ς:12), δεν
τον διεξάγουν οι ερασιτέχνες, οι καιροσκόποι και οι ιδιοτελείς χαρακτήρες, αλλά
οι αληθινοί αγωνιστές.
Μόνο
εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και αρετές, έλκονται από τον πνευματικό
αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές.
Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή
φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε
ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια
στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.
Ο
πνευματικός αγώνας είναι σκληρός αλλά αποτελεσματικός, γι’ αυτό και αξίζει κάθε
θυσία, και ο αληθινός πνευματικός αγωνιστής αναλαμβάνει να υποστεί όλους τους
κινδύνους, να υποστεί ζημίες, πίκρες, στενοχώριες, απογοητεύσεις, ακόμη και να
γίνει αποσυνάγωγος και να βαδίσει μόνος στην έρημο ή την εξορία.
Οδηγός
του πνευματικού αγωνιστή δεν είναι το ρεύμα της εποχής, για τούτο και αδιαφορεί
τελείως αν πρόκειται να δυσαρεστήσει ακόμη και τους φίλους του ή και
καλοπροαίρετους ανθρώπους. Δεν τον ενδιαφέρει αν βρεθεί στην απομόνωση και στην
καταφρόνια ούτε επηρεάζεται κατά πόσον θα συνάξει τους καρπούς των αγώνων του
ενόσω ζει, επειδή γνωρίζει ότι ο κόπος του θα ωφελήσει τις επόμενες γενεές.
Προϋπόθεση
για τον πνευματικό αγωνιστή, που αγωνίζεται με θυσία και αυταπάρνηση, χωρίς να
υπολογίζει τις δυσκολίες, είναι να έχει βαθιά πίστη στον Αρχηγό της Ζωής, ο
Οποίος –επειδή είπε την αλήθεια– πέρασε από τους ίδιους δρόμους, από μονοπάτια
ερήμου και απομόνωσης, και επειδή εναντιώθηκε στον υποκριτή και τον Φαρισαίο,
ανέβηκε στο σταυρό του Γολγοθά.
Δεν
είναι καθόλου εύκολο (α) να είσαι μόνος, (β) να λες την αλήθεια, (γ) να στερηθείς τη φιλία και τα καλά λόγια των
άλλων, (δ) να μην ακολουθείς μαζί με
τους πολλούς το ρεύμα της ζωής. Οπωσδήποτε είναι δύσκολος ο πνευματικός αγώνας,
γι’ αυτό χρειάζεται να έχεις πεποίθηση και δυνατή προσωπικότητα, θέληση,
ικανότητα και αποτελεσματικότητα. Κυρίως όμως πρέπει να έχεις καθαρή συνείδηση
και ισχυρή πίστη.
Ο
πνευματικός αγωνιστής βρίσκεται απόλυτα εναρμονισμένος με τη διδασκαλία του
Ευαγγελίου, που γι’ αυτόν είναι δρόμος και πορεία ζωής.
Δεν
υπάρχει ωραιότερο από το να ζει ο άνθρωπος ελεύθερος, μάλιστα ν’ απολαμβάνει
την ομορφιά και τη χαρά της αγωνιστικής ζωής μέσα στο πνεύμα της θυσίας.
Χωρίς
αμφιβολία, ο πνευματικός αγώνας σημαίνει θυσία και θυσία σημαίνει αυταπάρνηση,
ακόμη και θάνατο, έτσι όμως έρχεται η ζωή, μέσα από τον κύκλο: «Εάν ο κόκκος του σίτου... αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» (Ιωάν.ιβ:24).
