Γιατί ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου;

Σήμερα θα εξετάσουμε τον Ψαλμό κγ. Αυτός είναι ένας πολύ αγαπημένος ψαλμός.

Αμέτρητοι άνθρωποι κατά τη διάρκεια πολλών γενεών έχουν βρει ελπίδα σε αυτόν, σε περιόδους μεγάλου φόβου και πανικού.

Στον 23ο Ψαλμό, ο Δαβίδ μιλάει πολύ προσωπικά για τον Θεό. Ισχυρίζεται ότι ο Κύριος είναι ο Ποιμένας του.

Σήμερα το πρωί πιστεύω ότι αξίζει να μάθουμε γιατί ο Δαβίδ είπε ότι ο Θεός είναι ο ποιμένας του και γιατί μπορούμε να πούμε το ίδιο κι εμείς.

 

Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου επειδή με γνωρίζει

Ψαλμ.κγ:1 Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός.

Ο Δαβίδ αρχίζει τον 23ο Ψαλμό λέγοντας: «Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου». Αυτή η δήλωση συγκλόνισε πραγματικά τους αναγνώστες των βιβλικών χρόνων, επειδή στον αρχαίο Ισραήλ μιλούσαν μόνο για τον «Θεό ημών» (Δευτ.ς:4) ξεχνώντας ότι ο Θεός του Ισραήλ είναι επίσης προσωπικός Θεός.

Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο Ιησούς τους είπε την παραβολή για «το χαμένο πρόβατο» (Λουκ.ιε:3-7).

Ένα κοπάδι μπορεί να έχει μόλις 10 ζώα ή εκατοντάδες από αυτά. Ένας καλός ποιμένας γνωρίζει κάθε πρόβατο στο ποίμνιο, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλος θα μπορούσε να είναι ο αριθμός:

Ιωάν.ι:3-5 Εις τούτον ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα την φωνήν αυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά. Και όταν εκβάλη τα εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών, και τα πρόβατα ακολουθούσιν αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν αυτού. Ξένον όμως δεν θέλουσιν ακολουθήσει, αλλά θέλουσι φύγει απ' αυτού, διότι δεν γνωρίζουσι την φωνήν των ξένων.

Παρόμοια, στον Ψαλμό 23, όταν ο Δαβίδ χρησιμοποιεί τη μεταφορά του Ποιμένα για να περιγράψει τον Θεό, δεν θέλει να προσδώσει απλά έναν τίτλο ή ένα όνομα στον Κύριο, αλλά να δείξει τη σχέση μεταξύ του Θεού και των τέκνων της διαθήκης Του.

Στις 15 Νοεμβρίου 2022, ο παγκόσμιος πληθυσμός έφτασε τα 8 δισεκατομμύρια άτομα, ένα ορόσημο για την ανθρώπινη ανάπτυξη. Και η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός γνωρίζει τον καθένα από αυτούς τους ανθρώπους με το όνομά του.

Μάθημα:

Όχι μόνο ξέρει αλλά νοιάζεται. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο που έδωσε τον ένα και μοναδικό Γιο Του, ώστε όποιος πιστεύει σ' αυτόν να μην χαθεί, αλλά να έχει αιώνια ζωή (Ιωάν.γ:16).

Η Αγία Γραφή λέει επίσης ότι:

Ιωάν.α:12 Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού·

 

2. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου επειδή μου προμηθεύει

Ψαλμ.κγ:1-3α Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός. Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν· εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν. Ηνώρθωσε την ψυχήν μου…

Τα πρόβατα προφανώς δεν μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες τους. Ωστόσο, ο ποιμένας γνωρίζει τις ανάγκες κάθε ζώου στο ποίμνιο.

Η Αγία Γραφή λέει ότι δεν χρειάζεται να προσευχόμαστε μακρές προσευχές όπως κάνουν οι ειδωλολάτρες, επειδή ο Θεός ο Δημιουργός μας γνωρίζει τις ανάγκες μας ακόμη και πριν τις ζητήσουμε:

Ματθ.ς:7-8 Όταν δε προσεύχησθε, μη βαττολογήσητε ως οι εθνικοί· διότι νομίζουσιν ότι με την πολυλογίαν αυτών θέλουσιν εισακουσθή. Μη ομοιωθήτε λοιπόν με αυτούς· διότι εξεύρει ο Πατήρ σας τίνων έχετε χρείαν, πριν σεις ζητήσητε παρ' αυτού.

Οι «χλοερές βοσκές» είναι τα πλούσια και καταπράσινα βοσκοτόπια, όπου τα πρόβατα δεν χρειάζεται να μετακινούνται από τόπο σε τόπο για να χορτάσουν.

Τα χωράφια, ακόμη και τμήματα της ερήμου, θα ήταν πράσινα κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης.

Αλλά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, τα πρόβατα θα οδηγηθούν σε πολλά μέρη σε αναζήτηση τροφής.

Η φροντίδα του Θεού δεν είναι εποχιακή, αλλά σταθερή και άφθονη!

Οι βοσκοί δεν επιτρέπουν στα πρόβατα να πίνουν από τρεχούμενο νερό (ποτάμια κ.λπ.), επειδή τα πρόβατα ενώ σκύβουν για να πιούν νερό μπορεί να πέσουν μέσα. Γι' αυτό οι βοσκοί αντλούν νερό από τα πηγάδια και δίνουν στα πρόβατά τους να πιούν.

Αυτά τα πηγάδια στη Μέση Ανατολή είναι πολύ βαθιά και απαιτούν ειδικούς μηχανισμούς για την άντληση νερού.

Μάθημα:

Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τις ανάγκες μας, γιατί όπως ο Ποιμένας γνωρίζει τις ανάγκες του ποιμνίου του και τους οδηγεί σε πράσινα βοσκοτόπια και νερά, έτσι και ο Θεός γνωρίζει τις ανάγκες μας, καθώς και πώς και πού να τις ικανοποιήσει.

Για άλλη μια φορά η Καινή Διαθήκη μαρτυρεί τη θεία πρόνοιά Του:

Ματθ.ς:25-34 Διά τούτο σας λέγω, μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε· δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής και το σώμα του ενδύματος; Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών; Αλλά τις από σας μεριμνών δύναται να προσθέση μίαν πήχην εις το ανάστημα αυτού; Και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν ουδέ κλώθουσι. Σας λέγω όμως ότι ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως εν τούτων. Αλλ' εάν τον χόρτον του αγρού, όστις σήμερον υπάρχει και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον, ο Θεός ενδύη ούτω, δεν θέλει ενδύσει πολλώ μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι; Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.

Ωστόσο, υπάρχει μια προϋπόθεση. Ο Θεός δεν θα συντηρήσει την απληστία που μας καταστρέφει:

Παρ.λ:8  Ματαιότητα και λόγον ψευδή απομάκρυνε απ' εμού· πτωχείαν και πλούτον μη δώσης εις εμέ· τρέφε με με αυτάρκη τροφήν.

Θα ικανοποιήσει μόνο τις γνήσιες ανάγκες μας:

Ιακ.δ:1-3 Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας; ουχί εντεύθεν, εκ των ηδονών σας, αίτινες στρατεύονται εντός των μελών σας; Επιθυμείτε και δεν έχετε· φονεύετε και φθονείτε, και δεν δύνασθε να επιτύχητε· μάχεσθε και πολεμείτε· αλλά δεν έχετε, επειδή δεν ζητείτε· ζητείτε και δεν λαμβάνετε, διότι κακώς ζητείτε, διά να δαπανήσητε εις τας ηδονάς σας.

 

3.Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου επειδή με ανορθώνει

Ψαλμ.κγ:3 Ηνώρθωσε την ψυχήν μου·

Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τα πρόβατα από άλλα ζώα. Είναι χαζά και αθώα πλάσματα ανίκανα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Επιπλέον, σε αντίθεση με τα σκυλιά ή άλλα οικιακά ζώα, τα πρόβατα που πέφτουν στην πλάτη τους δεν μπορούν να σηκωθούν εκτός αν κάποιος τα αναποδογυρίσει και τα βοηθήσει να σταθούν στα πόδια τους.

Ο λόγος που ένα πρόβατο πέφτει ανάποδα, καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Οι πιο συνηθισμένοι είναι φυσικά αίτια όπως η αφυδάτωση και η πείνα, καθώς και οι γύπες, οι ύαινες και τα άγρια σκυλιά.

Γι' αυτό, ένας καλά πληροφορημένος ποιμένας εξετάζει συχνά το κοπάδι του για τυχόν πεσμένα ζώα και σπεύδει να τα βοηθήσει αν βρει κάποια.

Σε περίπτωση που το κοπάδι είναι πολύ μεγάλο, παρατηρεί τον ουρανό για την παρουσία γυπών.

Μάθημα:

Περιττό να πούμε ότι ακριβώς όπως τα πρόβατα, έτσι και εμείς είμαστε χαζοί και ανίκανοι να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας ενάντια στα σχέδια του Σατανά, ειδικά λόγω της ξεπεσμένης φύσης που κυριαρχεί στη συμπεριφορά μας:

Ψαλμ.να:5  Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν μήτηρ μου.

Μας κάνει να πέσουμε στην αμαρτία και αργότερα ευχόμαστε να μην κάναμε ποτέ αυτό που κάναμε. Σε τέτοιες στιγμές είναι σημαντικό να μετανοήσουμε και να επιτρέψουμε στον Κύριο να μας αποκαταστήσει.

Δεν πρέπει να αφήσουμε περιθώρια για αισθήματα ενοχής. Αυτό ήταν εμφανές στη ζωή του Πέτρου.

Στον Λουκ.κβ:61-62 ο Πέτρος μετανόησε και ο Ιησούς τον αποκατέστησε στον Ιωάν.κα:15-17.

Ο Ιούδας, από την άλλη πλευρά, έκανε το αντίθετο. Αυτοκτόνησε επειδή επέτρεψε αισθήματα ενοχής στην καρδιά του αντί να μετανοήσει και να επιτρέψει στο Πνεύμα του Θεού να τον αποκαταστήσει (Ματθ.κζ:3-5).

 

4. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου επειδή με καθοδηγεί

Ψαλμ.κγ:3 … με ώδήγησε διά τρίβων δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού.

Ένας ποιμένας γνωρίζει ακριβώς πού βρίσκονται οι καλύτεροι τόποι τροφής και οδηγεί τα πρόβατά του σε αυτά τα μέρη.

Ο Δαβίδ λέει το ίδιο για τον Θεό επειδή τον κατηύθυνε σε μονοπάτια ευθύτητας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και τον κατέστησε ικανό να κερδίσει μεγάλες μάχες εναντίον των εχθρών του έθνους που κυβερνούσε.

Μας οδηγεί σε μονοπάτια δικαιοσύνης για τη δική του δόξα και τιμή.

Ματθ.ε:16 Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.

Αυτό μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο Θεός ενδιαφέρεται ιδιοτελώς για το όνομά του, αλλά δεν είναι αλήθεια.

Όπως όλα σε αυτόν τον ψαλμό, έτσι και αυτό το εδάφιο πρέπει να ερμηνεύεται στο πλαίσιο της ποιμαντικής.

Ποια τιμή θα μπορούσε να πάρει ο Δαβίδ αν επέτρεπε στο ποίμνιο να πάει να αναζητήσει τροφή μόνο του και έτσι να περπατήσει προς το θάνατο;

Παρόμοια, πώς μπορούμε να κερδίσουμε τους πνευματικά χαμένους για τον Θεό αν δεν είναι πεπεισμένοι για την αγαθότητά Του που εκφράζεται προς τα παιδιά Του;

Καθοδηγώντας μας, ο Θεός δείχνει στον κόσμο ότι είναι εκατό τοις εκατό αξιόπιστος και πιστός.

Μάθημα:

Τα περισσότερα από τα προβλήματα, αν όχι όλα, που αντιμετωπίζουμε στη ζωή είναι τα αποτελέσματα του ότι δεν δίνουμε προσοχή στην οδηγία του Θεού.

Μπορούμε να απολαύσουμε κάθε μικρή στιγμή της προσωπικής μας ζωής, του γάμου, της σταδιοδρομίας και της διακονίας μας, αν είμαστε ευαίσθητοι στην καθοδήγησή του.

Ξέρει τι είναι καλύτερο για εμάς και θα βοηθήσει στην επίτευξη των στόχων μας, αρκεί να είναι αγνοί και σύμφωνοι με το θέλημά Του.

 

5. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου επειδή με προστατεύει

Ψαλμ.κγ:4 Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθή κακόν· διότι συ είσαι μετ' εμού

Η έκφραση «σκιά θανάτου» απεικονίζει το θάνατο σαν βαθιά σκιά ή σαν βαθύ σκοτάδι.

Αυτή η εικόνα του θανάτου συμπληρώνει τη μεταφορά του βοσκού, επειδή ο βοσκός μερικές φορές πρέπει να οδηγήσει το κοπάδι του για τροφή μέσα από χαράδρες με απότομους βράχους.

Εκτός από τον κίνδυνο να γλιστρήσουν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα σ’ αυτές τις χαράδρες να κυκλοφορούν άγρια ζώα.

Όμως, τα πρόβατα που ακολουθούν το μονοπάτι του ποιμένα δεν χρειάζεται να ανησυχούν για γκρεμούς ή αρπακτικά, επειδή ο ποιμένας θα τα πολεμήσει:

Α ́ Σαμ.ιζ:34-36 Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Σαούλ, Ο δούλός σου έβοσκε τα πρόβατα του πατρός αυτού, και ήλθε λέων και άρκτος και ήρπασε πρόβατον εκ του ποιμνίου· και εξήλθον κατόπιν αυτού και επάταξα αυτόν και ηλευθέρωσα αυτό εκ του στόματος αυτού· και καθώς εσηκώθη εναντίον μου, ήρπασα αυτόν από της σιαγόνος και επάταξα αυτόν και εθανάτωσα αυτόν· επάταξεν ο δούλός σου και τον λέοντα και την άρκτον· και ο Φιλισταίος ούτος ο απερίτμητος θέλει είσθαι ως εν εκ τούτων, επειδή εξουθένησε τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος.

Το σκοτάδι στις χαράδρες συμβολίζει διαφορετικές περιόδους στη ζωή του Δαβίδ. Η νίκη του επί του Γολιάθ ήταν ένα σημείο καμπής και για καλό και για κακό.

Το καλό ήταν ότι ασυνείδητα κέρδισε τις καρδιές των Ισραηλιτών. Το κακό ήταν ότι ο Σαούλ τον ζήλευε τόσο πολύ που τον ήθελε νεκρό.

Ο θάνατος ακολουθούσε τον Δαβίδ παντού. Στην Κεειλά, νίκησε τους Φιλισταίους. Στη συνέχεια, έπρεπε να διαφύγει για τη ζωή του (Α ́ Σαμ.κγ:1-29).

Όταν ο Θεός οδήγησε τον Δαβίδ στο θρόνο, στην πραγματικότητα τον πέρασε μέσα από την κοιλάδα της σκιάς του θανάτου (όπως ένας ποιμένας οδηγεί το ποίμνιό του σε πράσινα βοσκοτόπια μέσα από την κοιλάδα του θανάτου) αλλά η παρουσία του Θεού ήταν μαζί του ακόμη και στην κοιλάδα του θανάτου.

Η παρουσία Του στη ζωή του Δαβίδ ήταν πιο ισχυρή από την πάντα παρουσιαζόμενη σκιά του θανάτου (Α ́ Σαμ.κγ:14):

Ο δε Δαβίδ εκάθησεν εν τη ερήμω, εν τόποις οχυροίς, και έμενεν επί τινός όρους εν τη ερήμω Ζιφ. Και αυτόν εζήτει ο Σαούλ πάσας τας ημέρας· ο Θεός όμως δεν παρέδωκεν αυτόν εις την χείρα αυτού.

Μάθημα:

Τα προβλήματα δεν απουσιάζουν από τη ζωή. Υπάρχουν και ορισμένες περίοδοι όπου απειλείται η ίδια η ύπαρξή μας.

 

6. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου γιατί με παρηγορεί

Ψαλμ.κγ:4β η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρηγορούσιν.

Η ράβδος και η βακτηρία αναφέρονται σε ένα μόνο πράγμα. Έχει 4 κύριες εφαρμογές για τον βοσκό. (Εκτός από το ότι είναι σύμβολο της εξουσίας του πάνω στα πρόβατα).

    1. Να διώξει άγρια ζώα που συνήθως επιδιώκουν να κατασπαράξουν τα πρόβατα.

   2. Το κοίλο μέρος της γκλίτσας το χρησιμοποιεί για να αρπάξει απαλά από τα πόδια τα πρόβατα που απομακρύνονται και να τα προσθέσει πίσω στο κοπάδι.

   3. Την χρησιμοποιεί για την εξέταση των προβάτων. Σηκώνει το μαλλί του προβάτου από το δέρμα του για να ελέγξει για εξανθήματα, πληγές ή ελαττώματα.

   4. Για να μετρήσει τα πρόβατα. Στην ορολογία της Παλαιάς Διαθήκης, αυτό αναφέρεται σαν πέρασμα «κάτω από τη ράβδο».

Ιεζ.κ:37 Και θέλω σας περάσει υπό την ράβδον και θέλω σας φέρει εις τους δεσμούς της διαθήκης.

Ο βοσκός κρατά τη ράβδο του πάνω από τα πρόβατα και μετράει κάθε πρόβατο που μπαίνει από την πύλη. Τι θα συμβεί αν ανακαλύψει ότι ένας από αυτά λείπει; Βάζει τα άλλα στο μαντρί και ξεκινά την αναζήτηση του χαμένου.

Μάθημα:

Η ράβδος και η βακτηρία και στις τέσσερις εφαρμογές έφεραν παρηγοριά στα πρόβατα. Στην πορεία μας με τον Θεό, αυτή η ράβδος δεν είναι άλλη από τον λόγο Του.

Ανέφερα πριν ότι το ραβδί του ποιμένα είναι σύμβολο εξουσίας πάνω στα πρόβατά του.

Παρόμοια, ο λόγος του Θεού συμβολίζει την εξουσία του πάνω στη ζωή μας, η οποία φέρνει παρηγοριά όταν υποτασσόμαστε οικειοθελώς σε αυτόν.

Υπό το φως της τετραπλής εφαρμογής της ράβδου του ποιμένα, ο λόγος του:

    1. μας βοηθά να αντιστεκόμαστε στους πειρασμούς (Ψαλμ.ριθ:11).

    2. μας εμποδίζει να παίρνουμε λάθος αποφάσεις (Ψαλμ.ριθ:105).

    3. ερευνά τις καρδιές μας (Εβρ.δ:12).

  4. καταδικάζει τους αμαρτωλούς και τους οδηγεί στο σταυρό του Χριστού (Πράξ.β:37-40).

 

7. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου επειδή με εξυψώνει

Ψαλμ.κγ:5,6 Ητοίμασας έμπροσθέν μου τράπεζαν απέναντι των εχθρών μου· ήλειψας εν ελαίω την κεφαλήν μου· το ποτήριόν μου υπερχειλίζει. Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου· και θέλω κατοικεί εν τω οίκω του Κυρίου εις μακρότητα ημερών.

Αυτό το εδάφιο περιγράφει την πιστότητα του Κυρίου στα παιδιά Του ακόμη και σε καιρούς μεγάλων δοκιμασιών.

Από τη ζωή του Δαβίδ δεν έλειπαν ποτέ οι άνθρωποι που τον ζήλευαν και ήθελαν τόσο πολύ την πτώση και το θάνατό του.

Π.χ.: ο Σαούλ (Α ́ Σαμ.ιη:7-10), άνθρωποι που ανήκαν στον στενό του κύκλο (Α ́ Χρον.κζ:33, Β ́ Σαμ.ιε:31) και ο γιος του Αβεσσαλώμ (Β ́ Σαμ.ις:11).

Ωστόσο, ο Ψαλμ.κε:3 λέει ότι ο Θεός εξύψωσε και τίμησε τον Δαβίδ και ντρόπιασε τους εχθρούς του.

Στην αρχαιότητα συνηθιζόταν ο οικοδεσπότης ενός συμποσίου να αλείφει τους τιμώμενους καλεσμένους με λάδι που είχαν προστεθεί αρώματα.

το ποτήριόν μου υπερχειλίζει Ίσως αναφέρεται και στη μεγάλη ποτίστρα που μπορούσε να χωρέσει περίπου 170 λίτρα, από την οποία έπιναν τα πρόβατα.

Μάθημα:

Ο Δαβίδ ήταν επιδέξιος πολεμιστής. Ένας βασιλιάς που κέρδισε τις καρδιές του λαού του. Ένας ισχυρός άνδρας που κλήθηκε και χρίστηκε από τον Θεό.

Παρόλα αυτά, δεν προσπάθησε να ανταποδώσει ή να πολεμήσει τους εχθρούς του με τη δική του δύναμη.

Αυτό φάνηκε στη μάχη του εναντίον του Γολιάθ (Α ́ Σαμ.ιζ:34-37, Α ́ Σαμ.ιζ:38-40, Α ́ Σαμ.ιζ:45-47).

Ποτέ δεν επιδίωξε να εκδικηθεί τους εχθρούς του, κάτι που ήταν εμφανές στην αντίδρασή του στην πονηρία του Σαούλ (Α ́ Σαμ.κδ:1-22).

Πίστευε ότι και η μάχη και η εκδίκηση ανήκουν στον Θεό, (Α ́ Σαμ.ιζ:47, Ρωμ.ιβ:19). Κάνοντάς το αυτό, περίμενε τον Κύριο.

Δυστυχώς, εδώ είναι που οι περισσότεροι από εμάς τα κάνουμε θάλασσα.

Ο Κύριος δεν μπορεί να μας υψώσει, να μας τιμήσει ενώπιον των εχθρών μας ή να εξασφαλίσει προμήθειες που ξεχειλίζουν σε καιρούς καταιγίδων, εκτός αν αφήσουμε τόσο τη μάχη όσο και την εκδίκηση γι’ Αυτόν.

Ο Ιησούς πρόσταξε τους μαθητές του να αγαπούν τους εχθρούς τους και να προσεύχονται γι' αυτούς που τους καταδιώκουν (Ματθ.ε:44).

Συμπέρασμα

Είπα στην αρχή αυτού του μηνύματος ότι η μεταφορά του Ποιμένα αναφέρεται στη σχέση του Θεού με τα τέκνα της διαθήκης του.

Μπορεί να με ρωτήσετε τι σημαίνει να είσαι παιδί διαθήκης και πώς μπορώ να γίνω;

Επιτρέψτε μου να εξηγήσω με τον απλούστερο δυνατό τρόπο.

Μια διαθήκη είναι βασικά μια υπό όρους συμφωνία μεταξύ δύο ή περισσότερων μερών.

Η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο ήταν πάντα μια σχέση διαθήκης. Στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός σχετιζόταν με τον εκλεκτό λαό Του χρησιμοποιώντας το Μωσαϊκό νόμο που απαιτούσε τέλεια υπακοή.

Η παραβίαση του Νόμου ήταν αμαρτία που προκαλούσε τιμωρία και αποχωρισμό από τον Θεό. Μπορούσε να διορθωθεί μόνο με θυσία ζώων σαν προσφορά περί αμαρτίας.

Οι θυσίες των ζώων έπρεπε να τελειοποιήσουν και να καθαρίσουν τον λατρευτή. Έπρεπε να αποκαταστήσουν την ενοχή του και την αμαρτία  του.

Ωστόσο, οι θυσίες των ζώων δεν μπορούσαν να πετύχουν τίποτα από αυτά, επειδή ήταν απλά σκιές των μελλόντων αγαθών (Εβρ.ι:1-10).

Αν οι θυσίες των ζώων ήταν μάταιες, γιατί ο Θεός διέταξε τη σφαγή αθώων ζώων;

Ο Θεός ήθελε ο λαός του να συνειδητοποιήσει ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος και δεν μπορεί να σταματήσει παρά μόνο με το αίμα ενός ανθρώπου που δεν γνώρισε την αμαρτία.

Β’ Κορ.ε:21 διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού.

Δεδομένου ότι ο θάνατος του Ιησού πλήρωσε πλήρως τον μισθό της αμαρτίας μας, δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για θυσίες ζώων και είναι η Νέα Διαθήκη μέσω της οποίας απολαμβάνουμε την αδιάσπαστη σχέση με τον Θεό.

Όποιος Τον δέχεται, έχει τη δύναμη να γίνει παιδί (διαθήκης) του Θεού που του δίνει το δικαίωμα να απολαμβάνει την ποιμαντική φροντίδα του Θεού στη ζωή του.