Για να πετύχει κανείς οτιδήποτε, χρειάζεται κόπος.
«Τα αγαθά κόποις κτώνται» (Αριστοτέλης).
Ο μαθητής, ο/η σύζυγος, ο γεωργός, ο επαγγελματίας,
κοπιάζουν προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους.
Όταν κάνεις μόνο αυτά που ξέρεις να κάνεις, τότε δεν κάνεις αρκετά.
Αποκ.β:2-3 Εξεύρω τα έργα σου και τον κόπον σου και την
υπομονήν σου, και ότι δεν δύνασαι να υποφέρης τους κακούς, και εδοκίμασας τους
λέγοντας ότι είναι απόστολοι, και δεν είναι, και εύρες αυτούς ψευδείς· και
υπέφερες και έχεις υπομονήν και διά το όνομά μου εκοπίασας, και δεν απέκαμες.
Α’ Τιμ.δ:10 επειδή διά τούτο και κοπιάζομεν και
ονειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ
πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.
Α’ Κορ.γ:8 Ο φυτεύων δε και ο ποτίζων είναι έν· και
έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά τον κόπον αυτού.
Θα λάβουμε το μισθό μας ανάλογα με τον κόπο μας. Πόσο έχω
κοπιάσει; Κοπιάζω; Μπορείς να ξέρεις από τώρα τι να περιμένεις!
Α’ Κορ.ιε:58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί,
αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο
κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.
Μπορεί ό,τι κάνεις να είναι ασήμαντο, αλλά είναι σημαντικό
να το κάνεις.
Α’ Θεσ.α:3 αδιαλείπτως ενθυμούμενοι το εις την πίστιν
έργον σας και τον κόπον της αγάπης και την υπομονήν της ελπίδος του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών,
Β’ Κορ.ια:23 υπηρέται του Χριστού είναι; παραφρονών λαλώ,
πλειότερον εγώ· εις κόπους περισσότερον, εις πληγάς καθ' υπερβολήν, εις φυλακάς
περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις.
- Γιατί αργεί η απάντηση;
- Γιατί δεν αυξανόμαστε;
- Γιατί δεν προχωράμε;
- Γιατί τόση χλιαρότητα;
- Γιατί αδειάζουν οι εκκλησίες;
- Γιατί, Γιατί, Γιατί….
Η απάντησε σε όλα αυτά τα γιατί είναι: (Β’ Χρον.ζ:14) και ο λαός μου,
επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, (1)
ταπεινώσωσιν εαυτούς και (2)
προσευχηθώσι και (3) εκζητήσωσι το πρόσωπόν μου και (4)
επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του
ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών.
Ο Θεός εδώ ζητάει 4 πράγματα, όχι 1, την προσευχή.
Αυτό είναι το εύκολο. Θα γίνει όμως σωστά και στην ώρα της,
όταν πρώτα ο λαός του Θεού ταπεινωθεί.
Το κόστος δεν το κανονίζουμε εμείς, αλλά ο Θεός.
Δεν λέει να προσευχηθούμε για ταπείνωση, γιατί δεν έρχεται
έτσι.
Ταπείνωση: ειλικρινής αναγνώριση της πεσμένης
κατάστασής μας και της αδυναμίας μας.
Εκζήτηση του προσώπου Του: να αποβλέπουμε σ’ Αυτόν
και μόνο για κάθε αποκατάσταση.
Επιστροφή από πονηρές οδούς: Αυτό είναι το δύσκολο.
Και είναι δύσκολο γιατί ας αρέσει, μας βολεύει, μας εξασφαλίζει, μας προβάλει!
Παρ.κη:13 Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει
ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς θέλει ελεηθή.
Τελειοποιούμαι σημαίνει εργάζομαι και η προσπάθεια είναι
προσπάθεια μόνο όταν αρχίζει να πονάει. Εξετάζω τον εαυτό μου και ζητάω από το
Θεό να με φτιάξει.
Β’ Κορ.ς:4-5 αλλά εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως
υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν
ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν
νηστείαις,
Β’ Κορ.ι:15 και δεν καυχώμεθα εις τα άμετρα εις ξένους
κόπους, αλλ' έχομεν ελπίδα, ότι αυξανομένης της πίστεώς σας, θέλομεν μεγαλυνθή
εις εσάς εκ περισσού κατά τον κανόνα ημών,
Το καλό είναι ότι σ’ αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι
μας. Το Άγιο Πνεύμα βοηθά στις δικές μας αδυναμίες.
Μπορεί το έργο να είναι σκληρό, αλλά όταν αρχίσουμε να
βλέπουμε τα αποτελέσματα θα χαρούμε!
Υπάρχει ένα λαμπρό μέλλον και αξίζει να το ζήσουμε επειδή «Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις
και θέλει εκτελέσει» (Α’ Θεσ.ε:24).
Η εξάσκηση μας κάνει τέλειους, ή μάλλον κατάλληλους για την
τελειότητα.
Ο προορισμός μας είναι να πάμε εκεί που πήγε ο Χριστός.
Ιωάν.ιδ:2-3 Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά
οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού
υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς
εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.
Δεν κοπιάζουμε μόνοι μας!
Ματθ.κη:20 διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα
παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της
συντελείας του αιώνος. Αμήν.
Α’ Κορ.ιε:10 αλλά χάριτι Θεού είμαι ότι είμαι· και η εις
εμέ χάρις αυτού δεν έγεινε ματαία, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα,
πλην ουχί εγώ, αλλ' η χάρις του Θεού η μετ' εμού.
Όταν βαδίζουμε προς την τελειότητα αγωνιζόμενοι,
σταδιακά θ’ αναπτύξουμε το χαρακτήρα που ζητά ο Θεός.
Α’ Κορ.ις:15-16 Σας παρακαλώ δε, αδελφοί· εξεύρετε την
οικίαν του Στεφανά, ότι είναι απαρχή της Αχαΐας και αφιέρωσαν εαυτούς εις την
διακονίαν των αγίων· να υποτάσσησθε
και σεις εις τους τοιούτους και εις πάντα τον συνεργούντα και κοπιώντα.
Εβρ.ιβ:4 Δεν αντεστάθητε έτι μέχρις αίματος
αγωνιζόμενοι κατά της αμαρτίας,
Φιλ.α:27 Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του
Χριστού, διά να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω είτε ενώ είμαι απών, την
κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις εν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μιά ψυχή διά την
πίστιν του ευαγγελίου,
