Πρόσεχε ποιον ακολουθείς!

Να ακολουθείς τον ποιμένα σου, αλλά μόνο αν αυτός ακολουθεί τον Χριστό!

Να ακολουθείς τον ποιμένα που φοβάται τον Θεό, όχι όλους τους ποιμένες.

Αυτό μπορείς να το κάνεις, διακρίνοντας κατά πόσο διδάσκει σωστά τον λόγο του Θεού και κατά πόσο ζει σύμφωνα με την Γραφή.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (6)

ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ

Είναι το να δίνεις την δουλειά που πρέπει να γίνει σε άλλους για να την κάνουν. Ένας έξυπνος άνθρωπος ποτέ δεν θα προσπαθήσει να κάνει όλες τις δουλειές μόνος του αλλά θα κοιτάξει να αναθέσει σε άλλους, και μάλιστα να τους εμπνεύσει να κάνουν την δουλειά όπως αυτός θα την έκανε.  Αυτό είναι μια πολύ σημαντική αρχή στην ηγεσία. Ο μόνος τρόπος για να κάνω κάποιον να κάνει μια δουλειά, είναι να του την αναθέσω.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (5)

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Η διοίκηση πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους για να εκπαιδεύουν άγρια άλογα. Είχαν καταλάβει ότι μπορούν να καταφέρουν πολύ περισσότερα με τα άλογα παρά με τους ανθρώπους γιατί ήταν δυνατότερα (ΗP). Έτσι, ένας καλός ορισμός για την διοίκηση είναι: «Να χρησιμοποιείς την ανθρώπινη δύναμη για την επίτευξη κάποιου έργου». Υπάρχουν 5 βασικά βήματα:

1. Μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα μόνος σου. Όσο πιο μεγάλη είναι η εκκλησία, τόσο πιο πολύ βοήθεια χρειάζεσαι. Είναι απαραίτητο. Μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα μόνος σου, αλλά γίνε καλός διοικητής στο να οδηγείς τους άλλους να κάνουν την δουλειά σου. Δώσε τους κατευθύνσεις, προγράμματα και θα σε βοηθήσουν ώστε να γίνει το θέλημα του Θεού στην εκκλησία που ο Θεός σου εμπιστεύθηκε.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (1)

1.  ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΣΑΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

Επειδή πρόκειται να οδηγήσεις ανθρώπους, να διδάξεις και να κηρύξεις, πρέπει να έχεις μια σταθερή βάση. Πρέπει σαν άτομο να αυξηθείς πνευματικά για να μπορέσεις να βοηθήσεις κι άλλους να αναπτυχθούν.

Εφεσ.δ:1,2  Σας παρακαλώ λοιπόν εγώ, ο δέσμιος εν Κυρίω, να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως καθ’ ήν προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη....

Η Βίβλος μας λέει ότι ο Θεός έδωσε στην εκκλησία αποστόλους, προφήτες, ευαγγελιστές, δασκάλους, ποιμένες (Εφεσ.δ:11-15) και στο εδ.8 λέει ότι αυτά δόθηκαν σαν δώρα-χαρίσματα στους ανθρώπους, στην εκκλησία.  Ακριβώς γι’ αυτές τις διακονίες μιλάμε σήμερα, για την κλήση που ο Θεός μας έχει κάνει.

Το πρεσβυτέριο και η διακονία της ηγεσίας

Α' Τιμ.ε:17,   γ:4-5,   Τίτος α:7,   Α' Πέτρου ε:3

Ένα άλλο λάθος που κάνουν κάποιοι κατά τα λοιπά αξιόλογοι άνθρωποι, είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά θεωρούν ότι το έργο στο οποίο εργάστηκαν «τους ανήκει». Δένονται τόσο πολύ με αυτό, ώστε τους είναι αδύνατο να μετακινηθούν κάπου αλλού, και όταν ο Θεός τους μιλάει και τους καλεί σε κάποιον άλλο τομέα του αγρού Του, εκείνοι κάνουν πως δεν ακούν ή κλείνουν τα αυτιά τους και σαν άλλοι «Ιωνάδες» επιμένουν να κάνουν «το δικό τους».

Παρ’ όλο που γνωρίζουν ότι η εκκλησία είναι «του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή» (Α’ Κορ.γ:9), αντιμετωπίζουν τους πιστούς και τις διακονίες ως «περιουσία» τους, που μπορούν να ορίζουν και να διαθέτουν όπως κάθε φορά τους αρέσει.