Πράξ.ς:1-6 Εν δε ταις ημέραις ταύταις, ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγεινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία. Τότε οι δώδεκα, προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον· Δεν είναι πρέπον να αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης· ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν και Νικόλαον, προσήλυτον Αντιοχέα, τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων και προσευχηθέντες επέθεσαν επ' αυτούς τας χείρας.
Υπάρχουν μερικά σημαντικά γεγονότα που θέλουμε να επιστήσουμε την
προσοχή σου στον διορισμό των πρώτων διακόνων:
Πρώτον, βλέπουμε ότι η εκκλησία ήταν σε καλή κατάσταση, προχωρούσε
κανονικά πριν διορίσουν τους διακόνους. Δεν επιλέχθηκαν μέχρι να χρειαστούν.
Δεύτερον, δεν όρισαν περισσότερους διακόνους από αυτούς που ήταν
απαραίτητοι για την εκτέλεση των καθηκόντων που τους ανατέθηκαν. Την εποχή που
διορίστηκαν υπήρχαν χιλιάδες μαθητές στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ και θεωρούσαν
ότι επτά θα ήταν επαρκείς γι’ αυτό το μεγάλο σώμα.
Τρίτον, οι διάκονοι διορίστηκαν για να φροντίζουν τα υλικά πράγματα έτσι
ώστε οι απόστολοι να μπορούν να ασχοληθούν με τον λόγο του Θεού.
Μερικοί έχουν την λανθασμένη εντύπωση ότι οι διάκονοι έχουν το έργο της
πρόσληψης και της απόλυσης των ποιμένων και της έκδοσης οδηγιών για το πώς να
συνεχίσουν το έργο, αλλά η θέση του διακόνου δεν είναι αξίωμα εξουσίας, αλλά
μάλλον υπηρεσίας.
Αυτοί οι διάκονοι έπρεπε να είναι κάτω από εκείνους που δόθηκαν στον λόγο
του Θεού και έπρεπε να νοιάζονται μόνο για τις φυσικές υποθέσεις της εκκλησίας.
Τέταρτον, ενώ ήταν η εκκλησία που ανέλαβε το έργο της εκλογής των επτά
ανδρών, όμως αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για τις πνευματικές υποθέσεις τους διόρισαν
και τους χειροτόνησαν. Η επιλογή του λαού υπόκειται στον τελικό διορισμό των
μαθητών.
Α’
Τιμ.γ:8-13 Οι διάκονοι ωσαύτως πρέπει
να ήναι σεμνοί, ουχί δίγλωσσοι, ουχί δεδομένοι εις οίνον πολύν, ουχί
αισχροκερδείς, έχοντες το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως. Και
ούτοι δε ας δοκιμάζωνται πρώτον, έπειτα ας γίνωνται διάκονοι, εάν ήναι
άμεμπτοι. Αι γυναίκες ωσαύτως σεμναί, ουχί κατάλαλοι, εγκρατείς, πισταί κατά
πάντα. Οι διάκονοι ας ήναι μιας γυναικός άνδρες, κυβερνώντες καλώς τα τέκνα
αυτών και τους οίκους αυτών. Διότι οι καλώς διακονήσαντες αποκτώσιν εις εαυτούς
βαθμόν καλόν και πολλήν παρρησίαν εις την πίστιν την εις τον Ιησούν Χριστόν.
Εδώ βρίσκουμε σε απλή γλώσσα τα προσόντα ενός διακόνου. Παρατηρούμε ότι
οι διάκονοι όπως οι πρεσβύτεροι πρέπει πρώτα να δοκιμαστούν, ή με άλλα λόγια να
αποδειχτούν, πριν χειροτονηθούν.
Όταν ένας διάκονος χειροτονείται γραφικά, έχει μια δουλειά εφ’ όρου ζωής,
με μόνο δύο τρόπους μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Ο ένας είναι να αποστατήσει,
και ο άλλος είναι με προαγωγή, όπως στην περίπτωση του Στέφανου και του
Φίλιππου (Πράξ.ζ, Πράξ.η:5-13 και Πράξ.κα:8).
Η Α’ Κορ.ιβ:28 μας λέει ότι ο Θεός έθεσε στην εκκλησία χαρίσματα βοήθειας
και κυβέρνησης. Πιστεύουμε ότι η θέση του διακόνου έχει να κάνει με την βοήθεια.
Υπάρχουν και άλλα πολύ χρήσιμα είδη βοήθειας στην εκκλησία, αν ο Κύριος μπορεί
να εργαστεί το θέλημά Του στις ζωές εκείνων που έχει καλέσει.
Διαβάζουμε ότι πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί. Ο
λόγος γι’ αυτό είναι ότι όλοι όσοι καλούνται δεν θα πληρούν τις απαιτήσεις του
Θεού και ναυαγούν στην κλήση τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να αριθμηθούν με
τους εκλεκτούς Του.
Φαίνεται ότι κάποιοι που καλούνται στην διακονία, δεν είναι ικανοί να
ηγηθούν παρόλο που έχουν μια καλή διακονία στον λόγο του Θεού.
Κάποιοι από αυτούς, που απέτυχαν σε μια θέση ηγεσίας, βρήκαν μια πολύ
χρήσιμη και επιτυχημένη διακονία όταν δέχτηκαν να γίνουν βοηθοί του ποιμένα.
Ένας ποιμένας που έχει όραμα να εξαπλωθεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου σε
παραμελημένες περιοχές, μπορεί να χρησιμοποιήσει προς μεγάλο όφελος έναν αφιερωμένο
βοηθό, ο οποίος είναι πρόθυμος να εργαστεί κάτω από έναν καλό άνθρωπο του Θεού.
Θα ήταν όμορφο να βγει έξω και να αναλάβει μια συνάντηση, ή μια σπιτική μελέτη
ώστε να ελαφρύνει την δουλειά του ποιμένα.
Βρίσκουμε ότι ο απόστολος Παύλος είχε μαζί του τον Τιμόθεο και τον Σίλα σαν
βοηθούς στα ευαγγελιστικά του ταξίδια (Πράξ.ιζ:14,15). Μετά την φυλάκιση του
Παύλου στη Ρώμη, είχε τον Τιμόθεο και τον Τίτο για να συνεχίσουν το έργο (Α’ Τιμ.α:3,
Τίτος α:5). Επίσης, είχε τον Μάρκο, τον Λουκά και άλλους.
Β’ Τιμ.δ:11. Αν
μελετήσεις τις ζωές όλων των βοηθών του Παύλου, θα ανακαλύψεις ότι ήταν καλοί,
υπάκουοι νεαροί άνδρες που ήταν πρόθυμοι να αποσταλούν από τον Παύλο. Δεν
θεώρησαν ότι καθοδηγούνταν από άνθρωπο, υπακούοντας στις οδηγίες ενός χρισμένου
ανθρώπου του Θεού.
Πολλοί εργάτες που καλούνται στο έργο του Θεού, έχουν χαλάσει την κλήση
και την χρησιμότητά τους, με το να μην είναι αρκετά ταπεινοί για να εργαστούν κάτω
από έναν καταξιωμένο εργάτη.
Δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα για να είναι ευαγγελιστές και έτσι
δεν έχουν ανοιχτές πόρτες. Μερικοί βρίσκονται για χρόνια σ’ αυτή την άκαρπη
κατάσταση πηγαίνοντας από μέρος σε μέρος χωρίς να καταφέρνουν κάτι.
Θα μπορούσαν να έχουν καρπό, αν είχαν διδαχθεί να εργαστούν σαν βοηθοί
και ήταν πρόθυμοι να αποδείξουν το έργο τους, ώστε να μπορούν να καυχώνται στον
εαυτό τους και όχι στον άλλο.
Γαλ.ς:3,4 Διότι
εάν τις νομίζη ότι είναι τι ενώ είναι μηδέν, εαυτόν εξαπατά. Αλλ' έκαστος ας
εξετάζη το εαυτού έργον, και τότε εις εαυτόν μόνον θέλει έχει το καύχημα και
ουχί εις τον άλλον·
Κάποιοι αυτού του πνεύματος, έχουν γίνει πολύ δυσαρεστημένοι και
επικριτικοί και μιλάνε άσχημα σχεδόν για κάθε ποιμένα ή εκκλησία.
Κάποιοι πάνε σε μια εκκλησία με «πραότητα», σαν πρόβατα, σαν να είναι
ευλογία, αλλά το κίνητρό τους είναι να κλέψουν τις καρδιές των πιστών ώστε να μπορέσουν
να ελέγχουν την συνάθροιση, ή τουλάχιστον διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω
αυτών.
Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να κρατούνται μακριά, γιατί ο Παύλος λέει, «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, να προσέχητε τους
ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα εναντίον της διδαχής, την οποίαν σεις
εμάθετε, και απομακρύνεσθε απ' αυτών. Διότι οι τοιούτοι δεν δουλεύουσι τον
Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά την εαυτών κοιλίαν, και διά λόγων καλών και
κολακευτικών εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων» (Ρωμ.ις:17,18).
Οι νέοι είναι απαραίτητοι στην διακονία γιατί ο Ιωάννης έχει πει, «Έγραψα προς εσάς, νεανίσκοι, διότι είσθε
ισχυροί και ο λόγος του Θεού μένει εν υμίν και ενικήσατε τον πονηρόν» (Α’
Ιωάν.β:14).
Οι ισχυροί νέοι άνδρες μπορούν να εργαστούν για ώρες σε οποιαδήποτε
επίπονη πνευματική εργασία και να επιτύχουν πολύ περισσότερα από τους
ηλικιωμένους, λόγω της ικανότητάς τους να υπομείνουν δυσκολίες.
Μακάρι ο Κύριος να μας δώσει περισσότερους νέους εργάτες και να τους
δώσει το σαφές όραμα μιας επιτυχημένης διακονίας.
