Να ενθυμώμεθα τους πτωχούς

«… μόνον μας παρήγγειλαν να ενθυμώμεθα τους πτωχούς, το οποίον και εσπούδασα αυτό τούτο να κάμω…» Γαλ.β:10

Β’ Κορ.η & θ

Πράξ.ια:29 Όθεν οι μαθηταί απεφάσισαν, έκαστος αυτών κατά την εαυτού κατάστασιν, να πέμψωσι βοήθειαν προς τους αδελφούς τους κατοικούντας εν τη Ιουδαία·

Ρωμ.ιβ:13 εις τας χρείας των αγίων μεταδίδοντες, την φιλοξενίαν ακολουθούντες.

Γαλ.ς:9,10 Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ. Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.

Διάκονοι: Το λησμονημένο λειτούργημα

Η φτώχεια αποτελεί μια από τις συνέπειες της πτώσης. Ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, ο κόσμος στον οποίο Αυτός εγκατέστησε τους προπάτορές μας ήταν πλήρης του πλούτου των θείων ευλογιών. Όλες οι ανάγκες του ανθρώπου προμηθευόταν με αφθονία.

«Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμεν να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν» (Γεν.β:8,9).

Τα ύδατα των ποταμών και το χρυσάφι και οι πολύτιμοι λίθοι που αναφέρονται στα εδ.10-14 είναι δείγματα της αφθονίας που βρίσκεται στον Θεό. Με την τίμια εργασία του Αδάμ ο κήπος είχε τη σωστή φροντίδα, όλες οι ανάγκες του ικανοποιούντο. Δεν του έλλειπε τίποτε. Η απόλαυση των αγαθών της γης θα ήταν ένα δείγμα της ευαρεσκείας του Ίδιου του Θεού.

Έλεος: Δίνοντας αυτό που μας δόθηκε

 

Ιάκωβος β:5-17

«Σε τι διαφέρει η αγαθοεργία της εκκλησίας από τις δραστηριότητες κάποιας φιλανθρωπικής οργάνωσης».

Το ερώτημα αυτό θα μας βοηθήσει να σκεφτούμε και να ψάξουμε τη Βίβλο για να σφυρηλατήσουμε μία θεολογία ελέους. Δηλαδή το χριστιανικό τρόπο να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκες, που ζουν αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι.

O Ιάκωβος, πριν μας πει τι πρέπει να κάνουμε για τους ανθρώπους με ανάγκες, μας λέει πώς πρέπει να τους δούμε. Ποια πρέπει να είναι η άποψή μας για αυτούς. Ποια είναι η Χριστιανική ματιά που ρίχνουμε πάνω τους. Και είπαμε ότι μας καλεί να τους δούμε σαν όντα που αξίζουν την τιμή, την αξιοπρέπεια. Μας καλεί να τους τιμήσουμε (Στο εδ.6 τους επιπλήττει λέγοντάς τους «εσείς εξευτελίζετε το φτωχό»). Αξίζουν την ίδια θέση με αυτόν που είναι πλούσιος (αυτό είναι το θέμα των πρώτων εδαφίων).

Πες μου λοιπόν, τι σου ανήκει;

Ποιον αδικώ, λέει ο πλούσιος, προστατεύοντας αυτά που μου ανήκουν;

Πες μου λοιπόν, τι σου ανήκει; Από που τα πήρες και τα έφερες στη ζωή σου;

Δεν ήρθες στον κόσμο γυμνός; Γυμνός δεν θα επιστρέψεις στη γη; Που τα βρήκες αυτά που έχεις τώρα; Αν πιστεύεις ότι στα χάρισε η τύχη είσαι άθεος, δεν αναγνωρίζεις τον δημιουργό, δεν νοιώθεις ευγνωμοσύνη γι αυτόν που στα έδωσε αν όμως παραδέχεσαι ότι προέρχονται απ το Θεό, πες μου για ποιο λόγο στα έδωσε;

ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Λουκάς ις:19-31

Από την ιστορία του πλούσιου και του Λάζαρου, ιδιαίτερα δε από το χαμό του πρώτου, μπορούμε να πάρουμε ορισμένα πολύ χρήσιμα μαθήματα, όπως ότι:

1. Κάποιος μπορεί να ’χει χρήματα, να ντύνεται άψογα, να γλεντάει καθημερινά κι όμως μέσα του να ’ναι φτωχός και κούφιος (δες κι αποκάλυψη γ:17). Επώνυμος στους ανθρώπους, ανώνυμος στο Θεό (εδ.19).

Το έργο του Χριστού κι εσύ!

Λουκάς δ:14-30

Ο Ιησούς γεμάτος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος επιστρέφει στον τόπο όπου μεγάλωσε, εκεί που ζούσε με την οικογένειά του. 

Διαβάζουμε ότι μεγάλωσε η φήμη του, όλοι τον ήξεραν και ο τρόπος με τον οποίο δίδασκε ήταν να πηγαίνει στις συναγωγές τους.