Λουκάς ις:19-31
Από την ιστορία του πλούσιου και του Λάζαρου, ιδιαίτερα δε
από το χαμό του πρώτου, μπορούμε να πάρουμε ορισμένα πολύ χρήσιμα μαθήματα,
όπως ότι:
1. Κάποιος μπορεί να ’χει χρήματα, να ντύνεται άψογα, να
γλεντάει καθημερινά κι όμως μέσα του να ’ναι φτωχός και κούφιος (δες κι
αποκάλυψη γ:17). Επώνυμος στους ανθρώπους, ανώνυμος στο Θεό (εδ.19).
2. Κάποιος, αντίθετα από τον πρώτο, μπορεί να ’ναι φτωχός
και μόνος κι όμως στην πραγματικότητα να ’ναι πλούσιος (Β’ Κορινθίους η:9,
Ιάκωβος β:5), και επώνυμος στο Θεό (20).
3. Κάποιος μπορεί να μετράει τις ημέρες του με τα χρήματά
του (βλ. άτοπους λογαριασμούς του πλούσιου, Λουκάς ιβ:19), όμως το «εγένετο αποθανείν»
(22), υπήρξε και είναι η αυλαία στον επίγειο βίο όλων μας.
4. Κάποιος μπορεί στη ζωή του να μην έχει συντροφιά παρά
μονάχα τους σκύλους, όμως στην αναχώρησή του από τούτο τον πρόσκαιρο κόσμο «να
τον συνοδεύουν άγγελοι» (22).
5. Κάποιος που το «υψώσατε τους οφθαλμούς σας» (Ιωάννης δ:35)
πείσμονα δεν το κάνει εδώ στη γη, θ’ αναγκαστεί όμως να το κάμει... «εν τω άδη»
(23).
6. Κάποιος μπορεί να μετανοήσει όμως η μετάνοια του να ’ναι
τόσο άκαιρη και άκαρπη, όσο το πότισμα ενός δέντρου, αφού τ’ αφήσαμε να
ξεραθεί. Και στη μετάνοια ισχύει το «καιρός παντί πράγματι» (Εκκλησιαστής γ:1).
7. Κάποιος που θα δοκιμάσει να εφαρμόσει τα κρατούντα σε
τούτη τη ζωή στην άλλη («στείλε τον Λάζαρο», θα πω στον υπηρέτη μου κλπ.), θα
εκπλαγεί από το «μέγα χάσμα» (24,26) και τη δική του γυμνότητα κι αδυναμία.
8. Κάποιος που ενοχλείται από εκφράσεις όπως «ο σκώληξ δεν
τελευτά και το πυρ δεν σβένυται» (Μάρκος θ:48), μαθαίνει ότι σκουλήκι
απαισιότερο από το «μνήσθητι» (24), δεν υπάρχει.
9. Κάποιος μπορεί να λέει - «αύριο θα μιλήσω για το Χριστό
στους οικείους μου», όμως η τραγικότητα του «ίνα μη και αυτοί έλθωσι» (28),
δείχνει πόσο επείγον είναι να δώσουμε το μήνυμα στους οικείους μας.
Συμπέρασμα:
Σε τούτη τη ζωή «ύψωσε τα μάτια σου» στο Θεό. Σε τούτη τη
ζωή φώναξε - Χριστέ «ελέησέ με». Σε τούτη τη ζωή, δείξε ενδιαφέρον για τη
σωτηρία τη δική σου και των οικείων σου. «Σήμερα, είναι καιρός ευπρόσδεκτος και
ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους ς:2).
