Κάποτε ο Χριστός με τους μαθητές του, είδαν κάποιον «τυφλό εκ
γενετής» (Ιωάννης θ:1). Κι είναι αλήθεια ένα μεγάλο δράμα, να μην έχεις ποτέ
δει το ξημέρωμα και τη δύση του ήλιου, να μην έχουν χαϊδέψει ποτέ τα μάτια σου
την ομορφιά των λουλουδιών, το φτερωτό κόσμο του Θεού, τον έναστρο ουρανό. Να
μην έχεις γνωρίσει άλλο κόσμο, παρά μονάχα αυτόν του σκοταδιού και του
ψηλαφίσματος. Δράμα όμως ακόμη μεγαλύτερο είναι, ξαφνικά να χάσεις το φως που
είχες και να βυθιστείς στο σκοτάδι. Να βυθιστείς σε μια ισόβια νύχτα, ενώ
ξέρεις ότι υπάρχει αυγή κι ηλιόλουστη μέρα.
1. Τα μάτια της ψυχής
Και οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν προσέξει, ότι «νους ορά».
Υπάρχει δηλ. η πνευματική όραση, η οποία από το Δημιουργό είναι δοσμένη να
θεωρεί την πνευματική πραγματικότητα, όπως τα σωματικά μάτια την ύλη. Ο «κατ’
εικόνα Θεού» άνθρωπος, με τη διπλή τούτη όραση είναι από το Θεό προικισμένος.
Εκφράσεις όπως - «θέλουσι ιδεί τον Θεό, οι καθαροί την καρδία» (Ματθαίος ε:8),
«εάν πιστεύσεις θα δεις τη δόξα του Θεού» (Ιωάννης ια:40), «βλέπων τον αόρατον
ενεκαρτέρησε» (Εβραίους ια:27) κλπ., μιλούν για τούτη την πνευματική όραση, τα
μάτια της ψυχής.
2. Η μεγάλη συμφορά
Όσο κι αν μας συγκλονίζει το δράμα του ανθρώπου που τυφλώνεται,
ίσως από κάποιο ατύχημα, τούτο περιορίζεται στις διαστάσεις μικρού επεισοδίου,
αν συγκριθεί με την τραγωδία της πνευματικής τύφλωσης που χτύπησε ολόκληρη την
ανθρωπότητα. Στο ερώτημα - «γιατί δεν πιστεύουν οι άνθρωποι», ο Χριστός στο Ιωάννης
ιβ:40 απάντησε - «ο Διάβολος ετύφλωσε τους οφθαλμούς (της καρδίας) αυτών, για
να μη... επιστρέψωσι» στον Θεό (Εφεσίους α:18). Κι αυτό έγινε - «άπιστων όντων»
(Β’ Κορινθίους δ:4) και «μισούντων» (Α’ Ιωάννης β:11).
3. Ένδοξη αφετηρία-κατάντημα
Ο άνθρωπος λοιπόν δεν είναι ένας «εκ γενετής τυφλός».
Γεννήθηκε στο φως και για να ’ναι «φωστήρας που να λάμπει» (Φιλιππησίους β:15).
Είχε το φως, από Εκείνον που «φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον στον κόσμο» (Ιωάννης
α:9). Όμως, το 'χάσε. Γι’ αυτό γράφει, για «χαμένο παράδεισο», για «Προμηθέα
πυρφόρο» κλπ. Σ’ αυτή την τύφλωση είναι αφιερωμένο το μήνυμα της Βίβλου,
ιδιαίτερα το τραγικό τρίτο κεφάλαιο της Γένεσης. Γι’ αυτό και η πανανθρώπινη
κραυγή - «τι να κάμω για να σωθώ... Ραββουνί, να αναβλέψω» (Πράξεις ις:30, Μάρκος
ι:51).
4. Ποιος επισκέφθηκε τους πνευματικά τυφλούς!
Αναμφίβολα, ο Χριστός. Αυτός που είναι «το φως του κόσμου» (Ιωάννης
η:12). Αυτός που ήλθε «φως εις φωτισμόν των εθνών» (Λουκάς β:32). Ο ίδιος που
γιόμισε τις άδειες κόγχες των ματιών του τυφλού με πηλό και «...ήλθεν βλέπων» (Ιωάννης
θ:7). Γιατί, όπως ο Pascal, έλεγε- «έξω του Χριστού, δεν έχουμε παρά σκοτάδι
μέσα μας και γύρω μας». Και η υπόσχεσή του είναι πως «κείνος πού Τον ακολουθεί
δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής» (Ιωάννης η:12).
5. Η παράδοξη ανθρώπινη συμπεριφορά
Η Βίβλος μας εξηγεί πως ενώ «το φως ήλθε στον κόσμο, οι
άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι μάλλον παρά το φως» (Ιωάννης γ:19). Και στην
εύλογη απορία - «μα γιατί;», δίνει την απάντηση - «διότι τα έργα τους ήσαν
πονηρά». Να η εξήγηση και η τραγωδία. Άνθρωποι του σκότους, τυ- φλοπόντικοι και
αρουραίοι της γης, για να μη αποτινάξουμε από πάνω μας την αμαρτία που φυτρώνει
και μεγαλώνει πάντα στο σκοτάδι. Εκατομμύρια άνθρωποι και σύνολα οργανωμένα
«μισούν το φως και δεν έρχονται στο φως», γιατί μερίδα ζωής τους κάμανε το
σκοτάδι.
6.
Η προσωπική πρόσκληση
Χθες και σήμερα, ακούγεται η σωτήρια πρόσκληση του Χριστού -
«σηκώθητι ο κοιμώμενος και ανάστηθι εκ τών νεκρών και θα σέ φωτίσει ο Κύριος»
(Εφεσίους ε:14). Ζητάνε τα μάτια της ψυχής σου φως; Έλα στον Κύριο, «το φως του
κόσμου». Θέλεις να μάθεις γιατί ήλθες στον κόσμο, πού πηγαίνεις όταν του
σώματος τα μάτια κλείσουν, πάρε το λόγο του Χριστού στα χέρια σου, που «φωτίζει
και συνετίζει τους απλούς» (Ψαλμός ριθ:130). Θέλεις να υπηρετήσεις
αποτελεσματικά τον συνάνθρωπό σου; Οδήγησέ τον στο φως, το Χριστό. Κρίμα ενώ «το
φως ήλθε στον κόσμο», εσύ να μένεις στο σκοτάδι!..
