Μέσα στις σελίδες της Βίβλου, που είναι ο λόγος του Θεού, το
συναντάμε ξεκάθαρα. Ο καιρός του Τέλους. Ένα Τέλος συγκεκριμένο, καθορισμένο,
σημαδιακό. Είναι φυσικό όμως κάποιος ν’ αντιδράσει με τούτη την πηγή
πληροφόρησης. Ίσως πει ότι η Βίβλος είναι μεν αξιόλογο βιβλίο, όμως βαθιά
επηρεασμένο από θρησκευτικά στοιχεία. Πολλοί τα απορρίπτουν, δεν τα λογαριάζουν
καν.
Είναι πολλοί συγγραφείς Αμερικανοί και Ευρωπαίοι που μιλούν
για κάποια «3 ή 4 λεπτά πριν απ’ το βαθύ σκοτάδι του Τέλους». Εκεί τοποθετούν
το στίγμα της σύγχρονης ιστορίας μας. Κάποιο έγκυρο περιοδικό πρόσφατα δημοσίευσε
άρθρο όπου υποστηρίζεται καθαρά πως η μόνη ελπίδα του σύγχρονου κόσμου μας βρίσκεται
στην ξαφνική και απρόσμενη εμφάνιση ενός δυνατού άνδρα που θα προέλθει από
κάποιο μέρος της γης.
Είναι φανερό στις μέρες μας πως όχι μόνο ανάμεσα στους
κοινούς λαϊκούς ανθρώπους, αλλά επιστήμονες και αρχηγοί κρατών μιλούν για τις
θολερές και γιομάτες φόβο και αβεβαιότητα συνθήκες που πνίγουν τον κόσμο μας,
που απειλούν σοβαρά πλέον την ύπαρξή μας.
Κάποιοι θα μιλήσουν περιφρονητικά γι’ αυτή τη μερίδα
διανοουμένων της εποχής μας, θα τους αποκαλέσουν επηρεασμένους, ίσως πληρωμένους
και κάπως αναχρονιστικούς ή και θρησκόληπτους. Όμως ας προσθέσουμε τούτο το
σημείο. Ας πάρουμε την ακραία περίπτωση πως οι άνθρωποι αυτοί είναι από κάπου επηρεασμένοι
ή θρησκόληπτοι, αυτό τους το γνώρισμα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο νάχουν δίκιο,
να λένε την αλήθεια αντλώντας τα στοιχεία τους από κάποιες πηγές που ίσως δεν
μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους. Αν λένε την αλήθεια για τις μέρες μας, για το
Τέλος που ζυγώνει, τι έχει να κάμει το ποια είναι η προέλευση τους, ποια η
δογματική τους τοποθέτηση; Αν τα γεγονότα συμμαχούν μαζί τους, οι χαμένοι θα
είμαστε μεις, όλοι όσοι βρήκαμε φτηνές δικαιολογίες για να ξεγλιστρήσουμε από
την απειλή με ανόητο τρόπο.
Κάπου εκεί μέσα στα όσα λέγονται, ακούγονται, γράφονται,
είναι η αλήθεια. Οδεύει το δικό της δρόμο μέσα απ’ τα γεγονότα, μέσα από τις
παγκόσμιες εξελίξεις. Δεν είναι τυχαία η στροφή σε παγκόσμια κλίμακα προς την
απειλή μιας ολοκληρωτικής καταστροφής, προς τον ερχομό του τέλους πάνω στη
φλούδα της γης.
Στο ευαγγέλιο του Λουκά υπάρχει ένα εδάφιο-κλειδί που
χρειάζεται να το προσέξει κανείς γνήσια και σοβαρά. «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να
γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσή
σας» (Λουκάς κα:28).
Αυτά που θα αρχίσουν να γίνονται έχουν σημασία για μας, κι
αν έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται, τότε δεν υπάρχουν χρονικά ή άλλα περιθώρια
για συζήτηση.
Ο σύγχρονος εξελιγμένος κόσμος μας φαίνεται σαν νάχει
ιστορία ζωής μόλις 150 χρόνια πίσω. Αν και ο άνθρωπος πάνω στη γη έχει ιστορία,
σύμφωνα με το λόγο του Θεού, περίπου 6.000 χρόνια, όμως οι μεγάλες εξελίξεις
και η πρόοδος του ανθρώπου είναι εμφανής και ραγδαία μόλις πριν από λίγες 10ετίες.
Πριν από 6.000 χρόνια περίπου πλάστηκε ο Αδάμ, ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη γη.
Κάπου 1.600 χρόνια μετά από τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου έγινε η
καταστροφή της γης από τον κατακλυσμό. Το πώς ήταν πριν από τον κατακλυσμό ο
κόσμος και η εξέλιξή του, ελάχιστα γνωρίζουμε. Όμως δεν είναι παραπάνω από 150
χρόνια που ο άνθρωπος έκαμε πραγματικά άλματα που επηρέασαν τόσο αποφασιστικά
το μέλλον του πάνω στη γη.
Τα προηγούμενα βήματα προόδου και εξέλιξης ήταν με ρυθμό
βραδύ και πολύ διατακτικά καμωμένα. Το 1450 μ.Χ. ήταν που ανακαλύφθηκε η
τυπογραφία. Αργότερα άρχισαν οι επιμέρους εφαρμογές της. Όμως αυτό που έχουμε
στα χέρια μας σήμερα, που λέγεται ηλεκτρονική (φωτοσύνθεση) και πληροφορική στο
χώρο αυτό, είναι ένα γιγάντιο άλμα, που μόλις λίγες δεκαετίες πριν άρχισε να
εφαρμόζεται.
Θα μπορούσαμε εκ του ασφαλούς να πούμε πως η εποχή μας των
εξελίξεων και της τεχνολογικής αναμόρφωσης αρχίζει από το 1850 μ.Χ. κι έχει ζωή
165 χρόνων μόνο.
Η μελέτη μας θάχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς σε όλη της
την πορεία και τούτο θάναι ο λόγος του Θεού, που τόσο υπεύθυνα και πολύπλευρα
μιλά για το Τέλος. Ο Δανιήλ στο 11ο κεφάλαιό του μιλάει για το Τέλος. Το 10ο
κεφάλαιο είναι εισαγωγικό και το 12ο παίζει το ρόλο συμπεράσματος, πάνω στο
θέμα πάντα των ημερών του Τέλους.
Τα σημεία της εκρηκτικής αύξησης της γνώσης και των ταξιδιών
των ανθρώπων μπορούμε να τα θεωρήσουμε δεδομένα στις μέρες μας. Όταν ο Ρ.
Φούλτον γύρω στα 1806 παρουσίασε την πρώτη μηχανική εφαρμογή του τιθασευμένου
ατμού στις ατμομηχανές, κανένας δεν τολμούσε να κάνει όνειρα. Ακολούθησε ο
σιδηρόδρομος, το ατμόπλοιο, που όλ’ αυτά τώρα πια θεωρούνται μουσειακά είδη,
όταν σκεφτούμε τα ταχύπλοα σκάφη και τα υπερηχητικά ταξίδια.
Όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα αυτοκίνητα στην Αμερική, ο κόσμος
ήξερε μόνο το κάρο με το άλογο και όπως ήταν φυσικό τα αποκαλούσε «κάρα χωρίς
άλογο». Οι μοντέρνες τάσεις της μηχανικής συνδυάζουν στις μέρες μας τις μεγάλες
ταχύτητες, υψηλές αποδόσεις, άνεση, οικονομία και, γιατί όχι, ομορφιά και
πλούτο εμφάνισης.
Τώρα το ποια ήταν η επίδραση όλων αυτών των εξελίξεων πάνω
και μέσα στον άνθρωπο, είναι τεράστιας σημασίας, αλλά ξεχωριστό θέμα. Εμάς το
αντικείμενό μας είναι το Τέλος. Όλες αυτές οι ανακαλύψεις, όλα τα βήματα της
προόδου είναι στην πραγματικότητα οι ψηφίδες που συνθέτουν το τέλος μπροστά στα
μάτια μας. Ίσως φαίνεται τολμηρό, όμως είναι γεγονός πως ο άνθρωπος με τα ίδια
του τα χέρια, με τη λογική και την κρίση του χτίζει το Τέλος. Μόνος του το
κατασκευάζει, ο ίδιος και θα το υποστεί.
Τροφοδότησαν ένα τεράστιο κομπιούτερ σε πανεπιστήμιο της
Αμερικής με τα στοιχεία και τις παραμέτρους των ημερών μας. Μόλυνση,
υπερπληθυσμός, οικονομικά σχήματα, πολιτική, κοινωνικές τάσεις, τρομοκρατία,
οικολογία κ.λπ. Και μετά ζήτησαν από το κομπιούτερ να δώσει στοιχεία για το
μέλλον αυτού του κόσμου, ηλικία, διάρκεια ζωής, εξελίξεις. Το κομπιούτερ σταμάτησε,
καμιά απάντηση. Με αυτά τα στοιχεία που μου δώσατε, με τέτοιες παραμέτρους,
αδύνατη η συνέχιση της ζωής στον πλανήτη, κανένα μέλλον, είπε. Και αυτό είναι
το Τέλος, το Τέλος όλων, το Τέλος όλων μας.
