Είναι η σπονδυλική στήλη των κοινωνιών όλων των εποχών που
πέρασαν και των άλλων που ίσως ζήσουμε.
Πειθαρχημένη, αλλά έντονη προσπάθεια
υποκατάστασης του ζωντανού Θεού. Μια έμφυτη αντίδραση εναντίον του προσώπου
Του. Γεννιόμαστε μ’ αυτήν, υπάρχει μέσα μας και τη χρησιμοποιούμε καθημερινά,
ασυνείδητα τις περισσότερες φορές. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της αμαρτίας.
Εναντίωση του ανθρώπου στο ζωντανό Θεό.
Εκείνο που παίζει αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωής
του ανθρώπου είναι η γκάμα των υποκατάστατων που προσπαθεί να ταιριάξει στο
κενό που αφήνει πίσω της η απουσία του ζωντανού Θεού. Απίθανες συλλήψεις,
αδύναμα κατασκευάσματα, προϊόντα αγωνίας και ανοησίας.
Πρώτα αρπάχτηκε απ’ τον εαυτό του. Στις μέρες μας είναι
αντικείμενο λατρείας. Τζόγκινγκ, αερόμπικ, δίαιτα, φυσικές τροφές. Η αναζήτηση
της καλής φυσικής κατάστασης μετατρέπεται σε έμμονη ιδέα. Η ικανοποίηση σε
ατομικό επίπεδο και η σεξουαλικότητα κυριαρχούν στην καθημερινή ζωή. Διάφοροι
σοβαροί ερμηνευτές και μελετητές της εποχής μας δεν χρειάζονται περισσότερα
σημεία για να διαγνώσουν ότι ο πολιτισμός μας νοσεί και να καταγγείλουν τον
ναρκισσισμό και ηδονισμό που διέπουν τον σύγχρονο άνθρωπο στο σύνολό του.
O αιώνας μας έχει πολλά θλιβερά χαρακτηριστικά. Δεσπόζει η
λατρεία του ατόμου και η αδιαφορία. Προς όλες τις κατευθύνσεις. Αδιαφορία που
πηγάζει από απανωτές πληγές απογοήτευσης και προδοσίας, κυρίως των νέων. Αυτό
το θανατερό κλείσιμο του ατόμου στον κόσμο του είναι το πιο θανατερό κτύπημα
στα θεμέλια της κοινωνίας μας.
Έχουμε δίπλα μας την πείνα, την αρρώστια, την απόγνωση, κι
εμείς κάνουμε δίαιτα και πληθαίνουν τα κέντρα αδυνατίσματος, την ίδια ώρα που
οι μαύροι πεθαίνουν γιατί δεν έχουν να φάνε. Αυτό το σημείο, η άχαρη αυτή
πόλωση είναι απόδειξη πως το σύνθημα που ακολουθήσαμε είναι αποτυχημένο. Ούτε ισορροπία,
ούτε δικαιοσύνη, ούτε ικανοποίηση.
