Η αρχική εκπλήρωση
των προφητειών σχετικά με την ομιλία γλωσσών, συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής.
Τότε που 120 Εβραίοι μαθητές του Χριστού βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα και μίλησαν
σε γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αποστόλων, των αδελφών του Κυρίου, της
μητέρας του Ιησού και κάποιων γυναικών:
«Και
ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και
εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν
όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι
γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες
Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν
εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:1-4).
Ένας
υπερφυσικός ήχος γέμισε το δωμάτιο, δηλώνοντας ότι το Άγιο Πνεύμα έχει έρθει
εκεί για να φανερωθεί μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο και για να κάνει ένα ιδιαίτερο
έργο. Οι γλώσσες σαν φωτιά που κάθισαν πάνω στον καθένα, σήμαιναν ότι το Πνεύμα
ήταν έτοιμο να βαπτίσει και να πληρώσει όλους όσους ήταν εκεί. Μετά απ’ αυτό,
όλοι γέμισαν από το Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να μιλάνε σε ξένες γλώσσες καθώς το
Πνεύμα τους έδινε. Άρχισαν να μιλάνε σε γλώσσες μόνο αφού ήρθε το Πνεύμα, έτσι
το γεγονός αυτό αποτέλεσε το μοναδικό σημείο ότι ο καθένας είχε βαπτιστεί ή
πλησθεί με το Πνεύμα.
Ο ήχος του
ανέμου και οι γλώσσες σαν φωτιάς ποτέ δεν εμφανίστηκαν ξανά στις Γραφές.
Προφανώς, συνόδευσαν τη θεμελίωση της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης και την
πρώτη έκχυση του Αγίου Πνεύματος, όπως οι αστραπές, οι κεραυνοί και η φωτιά
συνόδευσαν το δόσιμο του Νόμου στην Παλιά Διαθήκη (Έξ.ιθ:16-19).
Αφού ο
Θεός φανέρωσε μ’ αυτό τον τρόπο ότι το Πνεύμα Του ήταν πλέον ελεύθερα διαθέσιμο
για τον καθένα, δεν χρειαζόταν κάθε φορά η ίδια έμφαση. Αντίθετα όμως με τη
φωτιά και τον άνεμο, η ομιλία σε γλώσσες επαναλαμβάνεται αρκετές φορές στη
Βίβλο. Εφόσον αυτό είναι το μοναδικό σημείο που σχετίζεται ιδιαίτερα με την
προσωπική εμπειρία της βάπτισης με Πνεύμα (τα άλλα, η φωτιά και ο άνεμος, ήταν
σημεία διαθεσιμότητας πλέον του Πνεύματος), η ομιλία σε γλώσσες έχει διαχρονική
σημασία και σπουδαιότητα που τα άλλα δύο σημεία δεν έχουν.
Εβραίοι
από πολλά έθνη βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσουν τη γιορτή της
Πεντηκοστής. Όταν οι 120 έλαβαν το Πνεύμα και άρχισαν να μιλάνε σε γλώσσες,
πολλοί απ’ αυτούς τους επισκέπτες άρχισαν να μαζεύονται, αντιπροσωπεύοντας 14
διαφορετικά έθνη (Πράξ.β:5-11). Άκουγαν λοιπόν όλοι αυτοί οι Εβραίοι τους 120
να μιλάνε σε διάφορες γλώσσες και αναγνώριζαν τις γλώσσες των χωρών που
διέμεναν. Αυτό τους εξέπληξε καθότι αγράμματοι Γαλιλαίοι δεν είχαν ποτέ
διδαχτεί αυτές τις γλώσσες.
Κάποιοι
ισχυρίζονται ότι ο Θεός έκανε αυτό το θαύμα για να μπορέσουν όλοι αυτοί οι
ξένοι να ακούσουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Όμως, αμέσως μετά, ο Πέτρος κήρυξε
σε όλους αυτούς σε μία γλώσσα, προφανώς Αραμαϊκά, τη γενέθλια γλώσσα όλων των
Εβραίων εκείνη την εποχή, ή Ελληνικά, τη διεθνή εμπορική γλώσσα. Όπως και να
έχει το πράγμα, το ακροατήριο δεν χρειαζόταν το θαύμα των γλωσσών, για να
ακούσει το μήνυμα του Ευαγγελίου.
Αντίθετα,
ο Θεός χρησιμοποίησε τις γλώσσες σαν θαυματουργικό σημείο για να τους δείξει
ότι είχε βαπτίσει με το Πνεύμα Του. Ο Πέτρος χρησιμοποίησε τις ερωτήσεις και
τις παρατηρήσεις τους σχετικά με τις γλώσσες για να ξεκινήσει το κήρυγμά του,
και τους είπε ότι αυτό είναι η εκπλήρωση της προφητείας του Ιωήλ σχετικά με την
έκχυση του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.β:14-21). Αργότερα, στο κήρυγμά του, ο Πέτρος
είπε: «Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς
του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε
τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε» (Πράξ.β:33). Το ακροατήριο
μόλις είχε δει και είχε ακούσει ανθρώπους να μιλάνε σε γλώσσες, έτσι ο Πέτρος
το επισήμανε και το συσχέτισε με την υπόσχεση του Αγίου Πνεύματος.
