Τί θα πρέπει να κάνουμε αν νομίζουμε ότι ο ποιμένας μας είναι λάθος; Αν
το λάθος αναφέρεται σε κάποια μέθοδο ή πρόγραμμα ή ιδιαίτερη διδασκαλία, θα
πρέπει να είμαστε ταπεινοί και υπάκουοι. Μπορούμε να έχουμε διαφορετικές γνώμες
και πεποιθήσεις, αλλά ακόμη και τότε θα πρέπει να υποστηρίζουμε και να σεβόμαστε
τους θεοσεβείς ηγέτες. Δεν έχουμε ποτέ το δικαίωμα να μουρμουρίζουμε, να
παραπονιόμαστε ή να σπείρουμε έριδες. Αν θέλουμε ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα μπορούμε
να προσευχόμαστε και να περιμένουμε το Θεό να τα εργαστεί. Μερικές φορές ίσως
είναι κατάλληλη ώρα να προτείνουμε με σεβασμό κάποιες υποδείξεις κατ’ ευθείαν
στον ποιμένα. Αν δεν μπορείς ενεργά να συνεργαστείς για κάτι, τουλάχιστον μην
κάνεις τίποτα για να το εμποδίσεις ή να το υπονομεύσεις.
Αν ένας εργάτης
ενεργεί με ασυνέπεια, ζει αμαρτωλά, ή διδάσκει ψευδοδιδασκαλίες, τότε πρέπει να
φέρουμε το θέμα σ’ αυτούς που είναι εξουσία πάνω απ’ αυτόν και να τους αφήσουμε
να το ξεκαθαρίσουν.
Αν και έχουμε
δώσει έμφαση στη σπουδαιότητα της υπακοής στην εξουσία, θα θέλαμε να
ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα. Πρώτο, ότι ηγέτες μπορεί να μετακινηθούν από τη
θέση τους όταν αυτό γίνει με τη σωστή συμπεριφορά και διαδικασία. Δεύτερο, κανείς
δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί ηγέτες σε πνευματικά λάθη ή σε καταστάσεις
που είναι κόντρα στο λόγο του Θεού. Ακολουθούμε ηγέτες όσο αυτοί ακολουθούν το
Χριστό (Α΄Κορ.ια:1 & Γαλ.α:8).
Ανεξαρτησία. Είδαμε
πώς όλοι πρέπει να είμαστε κάτω από κάποια εξουσία δοσμένη απ’ το Θεό. Ακόμα
και ο Πέτρος που είχε τα κλειδιά της Βασιλείας ήταν υπάκουος στην κυβέρνηση της
εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ επικίνδυνο να προχωράει κανείς
ανεξάρτητος, γιατί τότε ποιος είναι εξουσία πάνω απ’ αυτόν; Μερικοί λένε, “Έχω
την κλήση του Θεού. Είμαι κατ’ ευθείαν κάτω απ’ το Θεό και δεν έχω ανάγκη
κανένα να μου πει τί να κάνω”. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια όσο κηρύττεις και
ελευθερώνεις την αλήθεια και το μήνυμα του ευαγγελίου σ’ αυτούς που έχουν
ανάγκη. Ωστόσο δεν είναι αλήθεια ότι η εκκλησία δεν έχει εξουσία και έλεγχο
πάνω σου. Σύμφωνα με τις επιστολές προς Τίτο και Τιμόθεο, υπάρχουν συγκεκριμένα
προσόντα για ένα κήρυκα. Για παράδειγμα, η ανικανότητα κάποιου να κυβερνήσει το
σπίτι του μπορεί να του αφαιρέσει το δικαίωμα να γίνει ή να παραμείνει εργάτης
(Α΄Τιμ.γ:4-5). Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι τρόποι να εκτελούνται αυτές οι
απαιτήσεις.
Άνθρωποι που δεν
μπορούν να εργαστούν μαζί με άλλους πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και να
εξετάσουν τους εαυτούς τους. Γιατί δεν μπορούν να δουλέψουν μαζί με άλλους;
Γιατί νομίζουν
ότι μόνο οι δικές τους ιδέες είναι οι καλύτερες; Γιατί νομίζουν ότι πάντοτε
έχουν δίκιο; Γιατί θέλουν να είναι ανεξάρτητοι; Συνήθως κάποια έλλειψη υποταγής
έχει να κάνει με το πρόβλημα.
Υπάρχουν κάποιοι
που πηδάνε από εκκλησία σε εκκλησία γιατί έχουν το ίδιο πρόβλημα. Δεν μπορούν
να δεχτούν εξουσία, κανόνες, κρίση ή επίπληξη. Αν έτσι είναι τα πράγματα, αυτοί
επαναστατούν ενάντια στο Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι καλά θα κάνουν να καθίσουν και
να εξετάσουν τους εαυτούς τους προσεκτικά για να δουν γιατί δεν είναι ευχαριστημένοι
εκεί που ο Θεός τους βάζει. Είναι επειδή πάντοτε οι άλλοι είναι λάθος, ή επειδή
δεν μπορούν να δεχτούν εξουσία από πάνω τους;
Είναι μέσα στο
θέλημα του Θεού, για τον κάθε πιστό ν’ ανήκει σε κάποια τοπική εκκλησία
(Εβρ.ι:25). Στο φως των εδαφίων: Εφεσ.δ:11-16
Β’ Τιμ.δ:1-4 Εβρ.ιγ:17 και άλλων,
είναι καθαρά μέσα στο θέλημα του Θεού για κάθε τοπική συνάθροιση να υπάρχει μια
σειρά εξουσίας και ηγεσίας σύμφωνα με τις αρχές του Λόγου του Θεού. Επιπλέον,
πιστεύουμε ότι είναι μέσα στο θέλημα του Θεού για κάθε τοπική συνάθροιση και
για κάθε εργάτη να είναι συνδεδεμένος και οργανωμένος με μια μεγαλύτερη ομάδα
πιστών (Ψαλμ.ρλγ:1). Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτοί που αλλάζουν εκκλησίες
ή βαδίζουν ανεξάρτητοι, δεν κάνουν το θέλημα του Θεού αλλά είναι επαναστατικά
στοιχεία που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο δικό τους θέλω.
Κάθε συνάθροιση
τελικά θα έρθει σε επικοινωνία με κάποια άλλη, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό
με ποιους θα έχεις κοινωνία. Είναι πολύ καλό να έχεις κοινωνία με πιστούς που
έχουν αποδείξει την πιστότητά τους στην εκκλησία και που έχουν τις ίδιες
βασικές διδασκαλίες και πεποιθήσεις. Αναγνωρίζουμε ότι ο Θεός εργάζεται ανάμεσα
σε διάφορες συναθροίσεις, αλλά επίσης γνωρίζουμε ότι είναι πολύ επικίνδυνο να
δημιουργεί κανείς αδιάκριτα στενές σχέσεις με άτομα που ο Θεός προσπαθεί να τα
οδηγήσει σε περισσότερη αλήθεια. Μπορείς να έχεις κάποια σχέση μαζί τους, όμως
μέχρι ενός σημείου. Προσπάθησε να τους οδηγήσεις, διατήρησε φιλικές σχέσεις
μαζί τους, αλλά όχι στενή κοινωνία γιατί τελικά θα εξασθενίσουν τα δικά σου
πρότυπα κι η δική σου πίστη.
Αυτό που συχνά
συμβαίνει με τις ομάδες που θέλουν να βαδίζουν ανεξάρτητες είναι ότι πιεστικά
ζητούν κοινωνία με ανθρώπους που δεν έχουν υγιείς βάσεις, διδασκαλία και
πρότυπα, ή με άτομα που η δογματική τοποθέτηση και συμπεριφορά τους είναι κάτι
άγνωστο. Επίσης, ένα άλλο γνώρισμα αυτών των ομάδων είναι ότι δέχονται τον καθένα
που έρχεται από άλλη εκκλησία δίχως να αισθάνονται την ευθύνη να επικοινωνήσουν
με τον προηγούμενο ποιμένα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία μιας
εκκλησίας γεμάτης από υποκριτές, δυσαρεστημένους πιστούς, και ανθρώπους που
έχουν μια προϊστορία άρνησης κάθε εξουσίας. Ιστορικά, έχει αποδειχθεί ότι είναι
πολύ δύσκολο για μια απομονωμένη ομάδα να διατηρήσει αγιασμό και δογματική
καθαρότητα, ενώ αντίθετα στην ενότητα υπάρχει δύναμη. Υποτασσόμενοι στις
εξουσίες του Θεού στη ζωή μας, θα έχουμε την προστασία Του, την ευλογία και την
οδηγία Του.
Οφέλη της ενότητας. Πιστεύουμε ότι κάποια μορφή οργάνωσης είναι μέσα στο θέλημα του Θεού για
να εμποδίσει καταστάσεις όπως αυτές που περιγράψαμε παραπάνω, καθώς και για
τους λόγους που η πρώτη εκκλησία είχε οργάνωση. Η οργάνωση προάγει τον
ευαγγελισμό και τη σωτηρία ψυχών. Ακόμα προάγει τις ενωμένες προσπάθειες,
συνενώνοντας τους οικονομικούς πόρους και τα διάφορα ταλέντα (αρετές, διακονίες)
που υπάρχουν. Ενισχύει την πίστη και τις πεποιθήσεις. Είναι σημαντική βοήθεια
στο ιεραποστολικό έργο (όπως γινόταν στην πρώτη εκκλησία) και έτσι κάθε τοπική
εκκλησία μπορεί να έχει το μερίδιό της στην εκπλήρωση της εντολής να κηρυχτεί
το ευαγγέλιο σ’ όλη την κτίση.
Η οργάνωση είναι
μια προστασία ενάντια στις προσπάθειες διείσδυσης του Σατανά και της αμαρτίας
μέσα στην εκκλησία. (Μόνος σου ίσως να μην βλέπεις κάτι που κάποιος άλλος
μπορεί να δει). Όπως στην πρώτη εκκλησία, προμηθεύει τα μέσα να γνωρίζεις ποιος
είναι καλός, ποιος είναι κακός και ποιος είναι ψευδοπροφήτης. Μπορούμε εν
γνώσει μας να κάνουμε παρέα με ανθρώπους που έχουν την ίδια θαυμαστή πίστη μ’
εμάς. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε την εξουσία που είναι δοσμένη από το Θεό για
να βάζουμε πρότυπα και να διατηρούμε τα Βιβλικά προσόντα στη διακονία και
ηγεσία. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με καινούριες καταστάσεις και κρίσιμες
αποφάσεις, μπορούμε να μαζευτούμε μαζί και να έχουμε μια εν Πνεύματι Αγίω
ομοφωνία όπως έκανε η εκκλησία στις Πράξ.ιε. Παρ.ια:14 Εκκλ.δ:9-12 Πράξ.ιε:28.
Όπως επιμείναμε
σ’ αυτό το κεφάλαιο, πρέπει να υπάρχει το μέσον δια του οποίου ο Θεός θα μπορεί
να οργανώσει το δικό Του σύστημα εξουσίας. Αυτή η εξουσία είναι απαραίτητη για
την τελειοποίηση του καθένα. Είναι ένας απαραίτητος φρουρός που κρατά τις
τοπικές συναθροίσεις μέσα στο κυρίως ρεύμα του θελήματος του Θεού. Η ποικιλία
των απόψεων μέσα σε μια μεγάλη ομάδα, βοηθάει να διατηρείται η ομάδα σε
ισορροπία - ούτε τόσο στενόμυαλη, ούτε τόσο φιλελεύθερη.
