ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ια:4 Ούτοι είναι αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι αι ιστάμενοι ενώπιον του Θεού και της γής.

ούτοι είναι αι δύο ελαίαι.

Αυτό είναι το βασικότερο στοιχείο σχετικά με το ποιοι είναι αυτοί οι δύο μάρτυρες. Αποκαλούνται δύο ελαίες. Αυτό είναι απόδειξη ότι πρόκειται για δύο σύνολα ανθρώπων κι όχι για δύο ανθρώπους, γιατί μέσα στο λόγο του Θεού οι ελαίες συμβολίζουν δύο πνευματικά σύνολα ανθρώπων.

Στην επιστολή προς Ρωμ.ια:17-24 υπάρχει το κλειδί για την ερμηνεία αυτού του συμβόλου. Ο Παύλος εδώ γράφει προς τους εθνικούς Χριστιανούς της Ρώμης. Τους εξηγεί ορισμένα από τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, πώς ο Θεός αρχικά είχε εργαστεί με το λαό Ισραήλ, αλλά επειδή απεκόπησαν απ’ Αυτόν εξαιτίας της απιστίας τους, ο Θεός στράφηκε τώρα στα έθνη. Τους εξηγεί πώς πολλοί από το λαό Ισραήλ απεκόπησαν, όμως στο τέλος των καιρών ο Θεός θα επαναφέρει τους Ισραηλίτες στη διαθήκη Του και θα συμφιλιώσει όλο το έθνος με τον Εαυτό Του, εννοείται βέβαια αυτούς που θα μετανοήσουν ειλικρινά και θα πιστέψουν.

Στη Ρωμ.ια:17-24 αναφέρει την αγριελιά που συμβολίζει τους εθνικούς, και την φυσική ελαία, την καλιελαία που συμβολίζει το λαό Ισραήλ. Στο εδ.25 λέει: «τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών». Εδώ ο Παύλος δίνει μια πλήρη αποκάλυψη για ποιο πράγμα μιλάει με τα σύμβολα της αγριελαίας και της καλιελαίας.

Ο λαός Ισραήλ είναι η καλιελαία, οι φυσικοί κλάδοι, οι οποίοι ενώ έπρεπε να φέρουν καλό καρπό για το Θεό, απεκόπησαν εξαιτίας της απιστίας τους. Μετά, ο Θεός στράφηκε στα έθνη και πολλοί εθνικοί πίστεψαν στον Ιησού Χριστό και κεντρίστηκαν πνευματικά σε καλιελαία.

Το κέντρισμα ή μπόλιασμα είναι όταν πάρουμε ένα κλαδί αγριελιά και το μπολιάσουμε σε μια φυσική ελιά, τότε θα παρατηρήσουμε ότι θα φέρει καρπό ακριβώς το ίδιο σαν να ήταν φυσικός κλάδος.

Αυτό είναι το κλειδί σχετικά με το ποιοι είναι οι δύο μάρτυρες. Πρόκειται για δύο ομάδες ανθρώπων, των Ιουδαίων και των εθνικών Χριστιανών της Μεγ. θλίψης.

Η αγριελαία είναι έξω από τον κήπο, μακριά στα χωράφια, στην ερημιά. Αυτό συμβολίζει τους εθνικούς αγίους, οι οποίοι ήταν έξω από το Ιουδαϊκό έθνος, είχαν όμως την πίστη του Αβραάμ, αν και δεν καταγόταν από την γενιά του Αβραάμ. Πνευματικά όμως γίνονται κοινωνοί της ρίζας και της παχύτητας της ελαίας. Ανήκουν στον πνευματικό λαό Ισραήλ.

Φυσικοί κλάδοι δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν την πίστη του Αβραάμ, αλλά είναι κι από τη γενιά του Αβραάμ. Η φυσική ελαία είναι η ίδια με την καλιελαία που συμβολίζει το λαό Ισραήλ (Ωσηέ ιδ:4-6   Ιερ.ια:16   Ψαλμ.νβ:6, 8  Ζαχ. δ:3).

Ο λόγος του Θεού λοιπόν μας οδηγεί να εφαρμόσουμε αυτή την ερμηνεία στους δύο μάρτυρες. Αν δεν γίνει έτσι, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί οι δύο μάρτυρες και θα μπλεχτούμε σε πλήθος υποθέσεων χωρίς να μπορούμε ν’ αποδείξουμε τίποτα. Πρέπει να βασίζουμε κάθε διδασκαλία και να την ερμηνεύουμε παίρνοντας καθαρές γραφές του λόγου του Θεού. Επίσης η χρονική περίοδος των 1260 ημερών μας δείχνει ότι πρόκειται για την ίδια περίοδο με τους αγίους της θλίψης.

Αποκ.ια:2 Αναφέρεται στην άγια πνευματική πόλη του Θεού την εκκλησία της Λαοδίκειας, της θλίψεως, η οποία θα καταπατηθεί και θα διωχθεί για 3,5 χρόνια.

Αποκ.ια:3 Πρόκειται πάλι για την ίδια χρονική περίοδο των 3,5 ετών, που την ονομάζει σαν 1260 μέρες ή 42 μήνες (Αποκ.ιβ:6)

Αποκ.ια:7 Όταν οι δύο μάρτυρες τελειώσουν τη μαρτυρία τους, το θηρίο, όλο το σύστημα του Α/Χ θα κάνει πόλεμο μαζί τους, θα τους νικήσει και θα τους θανατώσει. Στην Αποκ.ια:5-7 αναφέρεται η ίδια χρονική περίοδος της Μεγ. θλίψης από άλλη άποψη. Λέει ότι δόθηκε στον Α/Χ στόμα λαλούν μεγάλα και βλασφημίας, και δόθηκε σ’ αυτόν η εξουσία να κάνει πόλεμο με τους αγίους 42 μήνες και να νικήσει αυτούς. Βλέπουμε λοιπόν ότι πρόκειται για τους μάρτυρες της θλίψης και στις δύο περιπτώσεις.

Αποκ.ζ:9 Πρόκειται γι’ αυτό το αναρίθμητο πλήθος, που πλήρωσαν με τη ζωή τους κατά τη Μεγ. θλίψη, όμως αργότερα ο Θεός τους ανασταίνει και τους αρπάζει στην παρουσία Του. Εδώ ο Ιωάννης τους βλέπει να βρίσκονται ήδη στον ουρανό ενδεδυμένοι στολές λευκές. Στο εδ.14 αναφέρεται στο ίδιο σύνολο ανθρώπων και λέει ότι είναι οι ερχόμενοι από τη Μεγ. θλίψη, οι οποίοι έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου.

Στη Μεγ. θλίψη λοιπόν, φυσικό είναι να υπάρχουν Ιουδαίοι και Εθνικοί Χριστιανοί, που έμειναν στη γη επειδή δεν αρπάχτηκαν. Είναι αυτοί που δεν είχαν πάρει τη μεγάλη απόφαση ν’ ακολουθήσουν το Χριστό με όλη τους την καρδιά.

Στην αρχή της εξάπλωσης του Ευαγγελίου, υπήρχε πάλι διπλή μαρτυρία προς τον κόσμο, από τους Ιουδαίους και Εθνικούς Χριστιανούς. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η ίδια κατάσταση θα υπάρχει και κατά την τελευταία εκκλησιαστική περίοδο, την περίοδο της Λαοδίκειας.

αι δύο ελαίαι

Ο λόγος που αποκαλούνται συμβολικά δύο μάρτυρες, είναι ότι φέρνουν διπλή μαρτυρία για το ίδιο πράγμα. Πρόκειται για μια νομικά δεσμευτική μαρτυρία, για μια επίσημη μαρτυρία. Η μαρτυρία τους είναι μια επίσημη διακήρυξη του Θεού και του σχεδίου Του. Στέκονται σαν επίσημοι μάρτυρες και διακηρύττουν ότι αυτό το σύστημα του Α/Χ είναι ένα ψεύδος και προέρχεται από τον ίδιο το Σατανά.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;

Αυτή η μαρτυρία είναι πιο ισχυρή και δεσμευτική όταν γίνεται από δύο ομάδες ανθρώπων διεσπαρμένων σε όλο το πρόσωπο της γης. Στην Α’ Κορ.ιγ:1 ο Παύλος λέει: «επί στόματος δύο η τριών μαρτύρων θέλει βεβαιούσθαι πάς λόγος». Πρόκειται για μια επίσημη μαρτυρία και διακήρυξη για κάτι πολύ σημαντικό.

Είναι δύο μάρτυρες, οι οποίοι προφητεύουν τον καιρό που το βαθύτερο σκοτάδι και η μεγαλύτερη απάτη και το ψεύδος που έχει δοκιμάσει ποτέ ο άνθρωπος, κυριαρχεί πάνω στη γη.

Τον ίδιο καιρό όμως που φαίνεται ότι ο Σατανάς έχει κυριαρχήσει πάνω στη γη και την έχει σκεπάσει με πνευματικό σκοτάδι που ποτέ πριν δεν έγινε, ο Θεός έχει τους δύο μάρτυρές Του που θ’ αποκαλύψουν το ψεύδος του συστήματος του Α/Χ κι ότι πρόκειται να καταστραφεί από το Θεό για να εγκαθιδρύσει τη δική Του πραγματική βασιλεία ειρήνης.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο αυτοί οι δύο μάρτυρες δεν είναι δύο άνθρωποι, αλλά δύο ομάδες ανθρώπων είναι ότι η πόλη στην οποία θα βρίσκονται είναι συμβολική. Στην Αποκ.ια:8 λέει ότι τα πτώματα αυτών θέλουσι κείσθαι επί της πλατείας της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη.

Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει κανένα μέρος πάνω στη γη που να καλείται Σόδομα και Αίγυπτος, όπου ο Κύριος ημών εσταυρώθη. Αν όμως πάρουμε αυτές τις πόλεις με την συμβολική τους σημασία, τότε πρόκειται για ένα παγκόσμιο σύστημα, το οποίο είναι τόσο σφιχτά δεμένο, ώστε φαίνεται σαν μια πόλη. Αυτή η πόλη είναι μοναδική, αλλά έχει τρία διαφορετικά ονόματα, και αυτά τα ονόματα είναι συμβολικά και αναφέρονται στην στάση του κόσμου, στο κοσμικό φρόνημα.

Τα Σόδομα έχουν καταστραφεί μαζί με τα Γόμορρα και βρίσκονται στο βυθό της Νεκράς θάλασσας. Δεν υπάρχουν σήμερα σαν πόλεις.

Αίγυπτος δεν είναι το όνομα κάποιας πόλης. Δεν υπάρχει καμία πόλη πάνω στη γη που να αποκαλείται Αίγυπτος - η Αίγυπτος είναι κράτος. Όμως η Αίγυπτος είναι τύπος του αμαρτωλού κόσμου.

Ο Ιησούς δε σταυρώθηκε μέσα σε πόλη. Σταυρώθηκε έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ, αλλά μέσα στην πόλη της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η παγκόσμια κυβέρνηση των εσχάτων ημερών αναφέρεται αλλού μέσα στο λόγο του Θεού σαν μια προέκταση ή αναβίωση της παλιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Στο Δαν.β:31-45 ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας είδε ένα ενύπνιο. Είδε σε εικόνα  τη μορφή του, η οποία ήταν τεράστια και είχε χρυσή κεφαλή, η οποία συμβόλιζε την Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία, το στήθος και οι βραχίονες ήταν από άργυρο, και αυτό συμβόλιζε την Μηδο - Περσία, η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό, αυτή ήταν η αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, και οι κνήμες της ήταν από σίδηρο που συμβολίζουν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τελευταία τα πόδια της εικόνας ήταν μέρος πηλού και μέρος σιδήρου. Αυτό συμβολίζει την παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ των εσχάτων ημερών. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το σύστημα του Α/Χ συνδέονται και ενώνονται μεταξύ τους σαν να είναι ένα πράγμα..

Ο Ιησούς λοιπόν σταυρώθηκε μέσα σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα. Όταν λέει ότι τα πτώματά τους θα κείνται στην πλατεία της πόλεως της μεγάλης, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη, εννοεί αυτή την πνευματική τοποθεσία που σταυρώθηκε ο Κύριος. Έχει το ίδιο πνεύμα, τις ίδιες αντιλήψεις, και είναι ο ίδιος πνευματικός τόπος που σταυρώθηκε ο Κύριος. Αποδεικνύεται δε ότι είναι ο ίδιος τόπος, γιατί και τον Κύριο σταύρωσαν και τους δύο μάρτυρες θανάτωσαν.

Ακόμα, δύο άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρίσκονται σε τρείς διαφορετικούς τόπους ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει κανένα μέρος πάνω στη γη που να ονομάζεται και με τα τρία αυτά ονόματα. Αυτή είναι μια από τις πιο σημαντικές αποδείξεις, γιατί θα δούμε παρακάτω ότι υπάρχουν ορισμένοι που διδάσκουν ότι αυτοί οι δύο μάρτυρες είναι ο Μωυσής και ο Ηλίας ή ο Μωυσής και ο Ενώχ που ξαναγύρισαν στη ζωή.

αι δύο λυχνίαι

Οι δύο μάρτυρες αποκαλούνται δύο λυχνίες που στέκονται ενώπιον του Θεού της γης. Στην Αποκ.α:12 & 20 είδαμε ότι οι λυχνίες συμβολίζουν ομάδες ανθρώπων και μάλιστα ήταν 7 λυχνίες που συμβόλιζαν τις 7 εκκλησίες, που ήταν σύνολα ανθρώπων. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι οι δύο μάρτυρες είναι δύο ομάδες ανθρώπων και όχι δύο άνθρωποι.

Είναι δύο λυχνίες. Είναι λυχνοστάτες και δείχνουν συμβολικά το φως του Θεού, το φως του Χριστού. Πρόκειται για την διπλή μαρτυρία των Ιουδαίων και εθνικών Χριστιανών.

αι ιστάμεναι ενώπιον του Θεού της γης.

Στη Β’ Κορ.δ:4 ο Σατανάς αποκαλείται θεός του κόσμου τούτου. Δεν είναι όμως ο Θεός της γης. Δεν δημιούργησε τη γη. Δεν κατέχει τη γη. Ο Θεός είναι ο κυρίαρχος και ο κάτοχος της γης. Ο Σατανάς μπορεί να κυριαρχεί στις καρδιές πολλών ανθρώπων και γι’ αυτό το λόγο αποκαλείται και θεός του κόσμου τούτου, του παγκόσμιου συστήματος. Ο Θεός όμως είναι ο Θεός της γης. Είναι ο μόνος που κρατά το σύμπαν στα χέρια Του.

Το κείμενο λέει ότι στέκονται ενώπιον του κυρίου της γης. Στέκονται ενώπιον του Κυρίου πάσης της γης. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι μαζί τους, τους γνωρίζει. Είναι πολύτιμοι στα μάτια του Θεού.

Βλέπει ο Θεός τις δοκιμασίες και τις θλίψεις που περνούν, βλέπει ότι μένουν πιστοί σ’ Αυτόν, ότι νικούν το σύστημα του Α/Χ και την αμαρτία, και γι αυτό πρόκειται να τους καλέσει και να τους πάρει μαζί Του. Στο Ζαχ.δ:14 αναφέρει πάλι δύο λυχνίες, δύο κεχρισμένων που παρίστανται ενώπιον του Κυρίου πάσης της γης.