Πνευματική τύφλωση & σκληροκαρδία

 

Κάποτε ο Κύριος και οι μαθητές Του, είδαν ένα εκ γενετής τυφλό (Ιωάν.θ:1).

Είναι μεγάλο δράμα να μην έχει δει κάποιος τον ήλιο, τα πουλιά, τους ανθρώπους (και πως να τα εξηγήσεις)!

Όμως, ακόμα μεγαλύτερο δράμα, είναι να χάσεις ξαφνικά το φως σου και να βυθιστείς στο σκοτάδι, γιατί ξέρεις τι έχασες.

Πνευματική τύφλωση & σκληροκαρδία

Κάποτε ο Κύριος και οι μαθητές Του, είδαν ένα τυφλό εκ γενετής (Ιωάν.θ:1).

Είναι μεγάλο δράμα να μην έχει δει κάποιος τον ήλιο, τα πουλιά, τους ανθρώπους (και πως να τα εξηγήσεις)!

Όμως, ακόμα μεγαλύτερο δράμα, είναι να χάσεις ξαφνικά το φως σου και να βυθιστείς στο σκοτάδι, γιατί ξέρεις τι έχασες.

«ΙΣΩΣ ΠΡΟΣΕΞΩΣΙ»

Ιεζεκ.ιβ:1-20
Και στο σημερινό μας ανάγνωσμα, την ίδια εποπτική γλώσσα χρησιμοποιεί ο Θεός, για να μιλήσει σε κείνους, που «έχουν μάτια για να βλέπουν και δεν βλέπουν και αυτιά έχουν για ν’ ακούν και δεν ακούν» (2). Ίσως η «παράξενη» συμπεριφορά του προφήτη να τους έκανε να σκεφτούν. «Ίσως, προσέξωσι» (3).
 

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ

 Κάποτε ο Χριστός με τους μαθητές του, είδαν κάποιον «τυφλό εκ γενετής» (Ιωάννης θ:1). Κι είναι αλήθεια ένα μεγάλο δράμα, να μην έχεις ποτέ δει το ξημέρωμα και τη δύση του ήλιου, να μην έχουν χαϊδέψει ποτέ τα μάτια σου την ομορφιά των λουλουδιών, το φτερωτό κόσμο του Θεού, τον έναστρο ουρανό. Να μην έχεις γνωρίσει άλλο κόσμο, παρά μονάχα αυτόν του σκοταδιού και του ψηλαφίσματος. Δράμα όμως ακόμη μεγαλύτερο είναι, ξαφνικά να χάσεις το φως που είχες και να βυθιστείς στο σκοτάδι. Να βυθιστείς σε μια ισόβια νύχτα, ενώ ξέρεις ότι υπάρχει αυγή κι ηλιόλουστη μέρα.