Κάποτε ο Κύριος και οι μαθητές Του, είδαν ένα εκ γενετής τυφλό (Ιωάν.θ:1).
Είναι μεγάλο δράμα να μην έχει
δει κάποιος τον ήλιο, τα πουλιά, τους ανθρώπους (και πως να τα εξηγήσεις)!
Όμως, ακόμα μεγαλύτερο δράμα, είναι να χάσεις ξαφνικά το φως σου και να βυθιστείς στο σκοτάδι, γιατί ξέρεις τι έχασες.
Οι αρχαίοι είχαν προσέξει ότι
«νους ορά και νους ακούει» (Επίμαρχος).
Υπάρχει πνευματική όραση που
βλέπει την πνευματική πραγματικότητα.
Ματθ.ε:8 Μακάριοι οι καθαροί
την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.
Ιωάν.ια:40 Λέγει προς αυτήν ο
Ιησούς· Δεν σοι είπον ότι εάν πιστεύσης, θέλεις ιδεί την δόξαν του Θεού;
Εβρ.ια:27 Διά πίστεως αφήκε
την Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως· διότι ως βλέπων τον αόρατον
ενεκαρτέρησε.
Όλα αυτά τα εδάφια μιλάνε γι’
αυτή την πνευματική όραση, τα μάτια της ψυχής.
Η φυσική τύφλωση είναι ένα μικρό
επεισόδιο συγκρινόμενη με την πνευματική, ιδιαίτερα όταν ο τυφλός είναι ηγέτης!
Ματθ.ιε:14 Αφήσατε αυτούς·
είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον
θέλουσι πέσει.
Στο ερώτημα, γιατί οι άνθρωποι
δεν πιστεύουν, ο Ιησούς απάντησε:
Ιωάν.ιβ:40 Ετύφλωσε τους
οφθαλμούς αυτών και εσκλήρυνε την καρδίαν αυτών, διά να μη ίδωσι με τους
οφθαλμούς και νοήσωσι με την καρδίαν και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς.
Ο άνθρωπος δεν είναι εκ γενετής
τυφλός, γιατί (Ιωάν.α:9) Ήτο το φως το
αληθινόν, το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Αλλά
το έχασε.
Γιατί οι άνθρωποι ενώ έχουν το
φως, πάνε στο σκοτάδι; Η Γραφή απαντά: οι
άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών
(Ιωάν.γ:19).
Α’ Ιωάν.β:9.11 Όστις λέγει
ότι είναι εν τω φωτί και μισεί τον αδελφόν αυτού, εν τω σκότει είναι έως
τώρα….. όστις όμως μισεί τον αδελφόν αυτού εν τω σκότει είναι και εν τω σκότει
περιπατεί και δεν εξεύρει που υπάγει, διότι το σκότος ετύφλωσε τους οφθαλμούς
αυτού.
Ματθ.κγ:19 Μωροί και τυφλοί·
διότι τι είναι μεγαλήτερον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον;
Ματθ.κγ:26 Φαρισαίε τυφλέ,
καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και του πινακίου, διά να γείνη και το
εκτός αυτών καθαρόν.
Β’ Κορ.β:11 διά να μη
υπερισχύση καθ' ημών ο Σατανάς· διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού.
Ένας από τους μεγαλύτερους
κινδύνους, στη ζωή του χριστιανού, είναι να σκληρύνει η καρδιά του όσο περνάει
ο καιρός. Όσο γίνεται πιο «παλιός».
Έχει δει πολλά, έχει ακούσει
πολλά και όλα αυτά τον έχουν κάνει να έχει χάσει τη φλόγα της πίστης και την
πρώτη αγάπη (και κάποιες φορές το παραδέχεται).
Πρέπει να μάθουμε να υπερνικούμε
και να μην τα αφήνουμε να μας αγγίζουν.
Η σκληροκαρδία έχει σαν
αποτέλεσμα την απομάκρυνση από το Θεό και την απιστία.
Εβρ.γ:12-14 προσέχετε,
αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να
αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω
ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της
αμαρτίας· διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους
βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως,
Παρ.κη:14 Μακάριος ο άνθρωπος
ο φοβούμενος πάντοτε· όστις όμως σκληρύνει την καρδίαν αυτού, θέλει πέσει εις
συμφοράν.
Μάρκ.ις:14 Ύστερον εφάνη εις
τους ένδεκα, ενώ εκάθηντο εις την τράπεζαν, και ωνείδισε την απιστίαν αυτών και
σκληροκαρδίαν, διότι δεν επίστευσαν εις τους ιδόντας αυτόν αναστάντα.
Ησ.ξγ:17 Διά τι Κύριε, αφήκας
ημάς να αποπλανώμεθα από των οδών σου και να σκληρύνωμεν την καρδίαν ημών, ώστε
να μη σε φοβώμεθα; επίστρεψον ένεκεν των δούλων σου, των φυλών της κληρονομίας
σου.
Το φάρμακο για όλα τα παραπάνω
είναι:
Ρωμ.ιβ:2 και μη συμμορφόνεσθε
με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας,
ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και
τέλειον.
Όταν το κέντρο και σημείο
αναφοράς δεν είναι ο Θεός, γίνεται το ΕΓΩ.
Β’ Τιμ.γ:1-4 Γίνωσκε δε
τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν
είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι,
απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι,
συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι,
φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι,
Η φιλαυτία οδηγεί στην απομόνωση.
Ο άνθρωπος προσπαθεί να καλύψει το τρομερό αυτό κενό με συμβατικές φιέστες
κοινωνικού ή πολιτιστικού περιεχομένου.
Εφεσ.ε:10 εξετάζοντες τι
είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.
Εφεσ.ε:15 Προσέχετε λοιπόν
πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί,
