Τα πρωτοτόκια

Γέν.κε:27-34

Ο Ησαύ ήταν σαρκικός, ήθελε να ικανοποιήσει την επιθυμία του «τώρα»!

Οι Ιουδαίοι, πούλησαν τα πρωτοτόκια στους Εθνικούς, για πρόσκαιρα πράγματα. Τώρα, έχουν το τείχος των δακρύων, ενώ οι Εθνικοί έχουν το Άγιο Πνεύμα.

Η φυσική καρδιά δεν δίνει αξία στα πράγματα του Θεού, επειδή δεν τα γνωρίζει.

Η σχέση με τον Θεό είναι κάτι αόριστο, που δεν έχει αξία και δύναμη. Γι’ αυτό τα παρόντα έχουν τόση αξία και δύναμη, έχουν τόση βαρύτητα στην εκτίμηση των ανθρώπων.

Ο άνθρωπος εκτιμά αυτό που βλέπει, αφού δεν οδηγείται από την πίστη, αλλά από την όψη.

Το παρόν είναι το παν και το μέλλον αβέβαιο. Δεν μπορεί να καταλάβει τις μακρινές ευλογίες και υποσχέσεις.

Ζητάει να ευλογηθεί τώρα, δεν του αρέσουν τα «θα», δεν έχει όραση ούτε γνώση κι έτσι πεθαίνει (Ως.δ:6).

Όταν ο Ησαύ έλεγε: «Ιδού, εγώ υπάγω να αποθάνω, και τι με ωφελούσι ταύτα τα πρωτοτόκια;», είναι σαν να έλεγε: Ο κόσμος σβήνει και χάνεται για μένα, οπότε παραιτούμαι από τις ευλογίες της αιωνιότητας.

Ο Ησαύ καταφρόνησε τα πρωτοτόκια (Γέν.κε:34).

Οι Ισραηλίτες «Κατεφρόνησαν έτι την γην την επιθυμητήν· δεν επίστευσαν εις τον λόγον αυτού» (Ψαλμ.ρς:24), καταφρόνησαν τον Χριστό.

Οι προσκεκλημένοι καταφρόνησαν την πρόσκληση του γάμου (Ματθ.κβ:5).

Ο άνθρωπος δεν έχει όρεξη για τα πράγματα του Θεού, ένα πιάτο φακή αξίζει γι’ αυτόν περισσότερο απ’ τα δικαιώματα στη γη της επαγγελίας.

Αντίθετα, η πίστη συλλογίζεται: Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ' ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή; Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί (Β’ Πέτρ.γ:11-13).

Τα πρωτοτόκια απαιτούν υπευθυνότητα, γι’ αυτό ο διάβολος προσπαθεί να μας κάνει ανεύθυνους.

Ο λόγος που δεν ενδιαφέρθηκε ο Ησαύ, ήταν ακριβώς αυτός που έπρεπε να τον υποχρεώσει να δώσει μεγαλύτερη αξία στα πρωτοτόκια.

Όσο περισσότερο βλέπω τη ματαιότητα και την αβεβαιότητα του παρόντος, τόσο περισσότερο πρέπει να προσκολλιέμαι στο μέλλον του Θεού.

Οι μέρες μας είναι σαν σκιά, σαν καπνός που «φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται». 

Ποιο πρέπει να είναι το πολίτευμά μας;

Β’ Πέτρ.γ:12 προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ' ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή;

Θα γίνουν πολλά την ημέρα του Θεού!

Κάθε άλλη σκέψη, δεν είναι παρά διαλογισμός βέβηλος, όπως ο Ησαύ!

Εβρ.ιβ:16 μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις διά μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού.

Ρωμ.ιγ:11 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν.

Εβρ.ι:25 μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.

Ιακ.ε:8-11 μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας, διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε. Μη στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, διά να μη κατακριθήτε· ιδού, ο κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών. Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Κυρίου. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος του Κυρίου, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Κύριος και οικτίρμων.

Το γεγονός αυτό πρέπει να έχει καταλυτική επίδραση στη ζωή μας, ώστε «να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι» (Τίτ.β:12).

Ησ.ξβ:6-7 Επί των τειχών σου, Ιερουσαλήμ, κατέστησα φύλακας, οίτινες ποτέ δεν θέλουσι σιωπά ούτε ημέραν ούτε νύκτα· όσοι ανακαλείτε τον Κύριον, μη φυλάττετε σιωπήν. Και μη δίδετε εις αυτόν ανάπαυσιν, εωσού συστήση και εωσού κάμη την Ιερουσαλήμ αίνεσιν επί της γης.

Εφεσ.ε:27 διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος.

Ματθ.ε:13-14 Σεις είσθε το άλας της γής· εάν δε το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να ριφθή έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων. Σεις είσθε το φως του κόσμου· πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή·

Η εκκλησία παιδεύεται, αλλά:

Εβρ.ιβ:6 Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.

Εβρ.ιβ:11 Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι' αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.

Ρωμ.η:37-39 Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.