Η σκηνή στο λιμάνι της Ιόππης. Κάποιος – ανήσυχος – ζητάει
πληροφορίες για τα καράβια που είναι αγκυροβολημένα. Θέλει να ξέρει ποιο θα
φύγει πρώτο και τα δρομολόγιά τους.
Ο Ιωνάς χρειάζεται επειγόντως ένα καράβι που θα τον φέρει όσο μπορεί πιο μακριά από το Ισραήλ και το Θεό του Ισραήλ.
Δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ, σε λίγο έφευγε ένα για Θαρσείς
της Ισπανίας – ούτε το περίμενε ότι θα έφευγε μακριά τόσο γρήγορα.
Πρόσεχε, μερικά καράβια δεν λένε το πραγματικό τους
δρομολόγιο.
Όσοι ανήκουμε στο Χριστό, και θέλουμε να μας οδηγεί, ξέρουμε
ότι πολλές φορές το κάνει με τις εξωτερικές περιστάσεις, αλλά όχι μόνο έτσι. Οι
εξωτερικές περιστάσεις δεν είναι πάντα ασφαλής ένδειξη του θελήματος του Θεού.
Πρέπει να προσέχουμε αρκετά.
Αν ο Ιωνάς ζητούσε μια μαρτυρία από το Θεό που θα
επιδοκίμαζε την αυθαίρετη απόφασή του, αυτό το καράβι που ήταν έτοιμο να
σαλπάρει, ήταν ιδεώδης απάντηση του ουρανού.
Δεν λέμε να μην προσέχουμε τις περιστάσεις, αλλά
χρειαζόμαστε μάλλον την οδηγία του λόγου του Θεού και τον ψίθυρο του Πνεύματος
μέσα μας.
Όλα τα καράβια που είναι αγκυροβολημένα στο λιμάνι της ζωής,
δεν είναι στην υπηρεσία του Θεού. Υπάρχουν καράβια που έχουν ναυλωθεί ειδικά
από τον εχθρό για να βγάλουν το παιδί του Θεού έξω από το θέλημά Του.
Χρειάζεται περισσότερος έλεγχος και αυστηρότερη κριτική στα
καράβια των περιστάσεων, στις διάφορες οδηγίες.
Μη βιαστείς να μπαρκάρεις στο πρώτο καράβι που υπόσχεται να
σε οδηγήσει μακριά από το πρόβλημά σου.
Πολλές φορές η συρροή ευνοϊκών περιστάσεων έχει αντίθετο
σκοπό απ’ αυτόν που υπόσχονται.
Ιων.α:1-3 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς Ιωνάν τον υιόν
του Αμαθί, λέγων, Σηκώθητι, ύπαγε εις Νινευή, την πόλιν την μεγάλην, και
κήρυξον κατ' αυτής· διότι η ασέβεια αυτών ανέβη ενώπιόν μου. Και εσηκώθη ο
Ιωνάς διά να φύγη εις Θαρσείς από προσώπου Κυρίου και κατέβη εις Ιόππην· και
εύρηκε πλοίον πορευόμενον εις Θαρσείς, και έδωκε τον ναύλον αυτού και
επέβη εις αυτό, διά να υπάγη μετ' αυτών εις Θαρσείς από προσώπου Κυρίου.
Τι έκανε πριν επιβιβαστεί; «έδωκε τον ναύλον αυτού». Σε όσα
ταξίδια αναφέρει η Γραφή, πουθενά εκτός από εδώ, δεν μιλάει για πληρωμή ναύλων.
Γιατί αυτό;
Ίσως, επειδή τα ναύλα αυτού του ταξιδιού, ήταν πιο βαριά απ’
όσο υποπτεύθηκε ο επιβάτης. Πάντα βαριά είναι τα ναύλα που πληρώνει το παιδί
του Θεού όταν επιβιβάζεται σε καράβι παρακοής.
Τι πλήρωσε;
1. Έχασε την επαφή του με το Θεό. Δεν τον
βλέπουμε ούτε μία φορά να προσεύχεται. Όταν ήρθαν τα δύσκολα, όλοι προσευχόταν
εκτός από τον προφήτη του Θεού (α:4-6)! Ο μόνος που ήξερε πως και σε ποιον να
προσευχηθεί, δεν το έκανε. Ήξερε, αλλά δεν μπορούσε. Ίσως να σκεφτόταν ότι ήταν
μάταιο, ότι θα ήταν εμπαιγμός στην κατάσταση που βρίσκεται. Αυτά είναι τα
ναύλα, κλείνει η καρδιά και χάνεις την επαφή με το Θεό.
2. Παραλίγο να χάσει μια μοναδική ευλογία που
είχε ετοιμάσει ο Θεός γι’ αυτόν. Δεν αρνήθηκε επειδή φοβόταν την αποτυχία,
την ενδεχόμενη επιτυχία φοβόταν. Η Ασσυρία και η πρωτεύουσα Νινευή ήταν
υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή, εκείνη την εποχή. Απ’ όπου περνούσε η πολεμική
μηχανή της Ασσυρίας, άφηνε πίσω της ερείπια κι έσπερνε το φόβο στις γύρω χώρες.
Εδραίωνε την ηγεμονία της με φοβερές φρικαλεότητες. Προχωρούσε ακάθεκτη και σε
λίγο θα έφτανε στο Ισραήλ και ο Ιωνάς το ήξερε αυτό. Σαν καλός πατριώτης είχε
κάθε λόγο ο Ιωνάς να φοβάται και να μισεί την Ασσυρία. Σ’ αυτή την κατάσταση,
έρχεται ένα πρωί ο Κύριος να του αναθέσει μια αποστολή.
(α:1-2) Και έγεινε λόγος
Κυρίου προς Ιωνάν τον υιόν του Αμαθί, λέγων, Σηκώθητι, ύπαγε εις Νινευή, την
πόλιν την μεγάλην, και κήρυξον κατ' αυτής· διότι η ασέβεια αυτών ανέβη ενώπιόν
μου.
Αν τους κήρυττε και μετανοούσαν,
η Νινευή δεν θα καταστρεφόταν. Αλλά αν συνέβαινε αυτό, η πατρίδα του θα γνώριζε
μαύρες μέρες. Απ’ τη μια μεριά ήθελε να κάνει το θέλημα του Θεού, απ’ την άλλη
η αγάπη για την πατρίδα του.
Τελικά παίρνει την απόφασή του:
Αν θέλει ο Θεός να δώσει στην Ασσυρία την ευκαιρία να μετανοήσει και να
αποφύγει την καταστροφή, ας βρει κάποιον άλλο να το κάνει. Εγώ δεν θα γίνω
προδότης της πατρίδας μου.
Έτσι, από αγάπη για την πατρίδα
του, θυσιάζει τη θέση του σαν προφήτης του Θεού.
Παραλίγο να χάσει το καλύτερο
γιατί επέλεξε το απλά καλό. Ποιο ήταν το καλύτερο; Ο Θεός τον ξεχώρισε να είναι
ο πρώτος άνθρωπος που θα κήρυττε έξω από το Ισραήλ. Μια μικρή προσκιαγράφηση
του Χριστού που δέχτηκε κάθε άνθρωπο που θα μετανοούσε.
Βρισκόμαστε πολλές φορές στην
ανάγκη να επιλέξουμε όχι ανάμεσα σε καλό και κακό, αλλά ανάμεσα στο καλό και το
καλύτερο. Κι αυτό είναι πιο δύσκολο. Όμως, ο Χριστιανός δεν έχει καλεστεί για
να περνάει όπως-όπως, αλλά να πετύχει το καλύτερο στη ζωή του.
Πολλές φορές εμείς δημιουργούμε
τα διλήμματα. Η πικρία του Ιωνά ξεκίνησε από ένα δίλημμα που ο ίδιος
δημιούργησε-στην πραγματικότητα δεν υπήρχε!
Το δίλημμα ξεκίνησε όταν
αποφάσισε να υποδυθεί το ρόλο της θείας πρόνοιας.
Τώρα που ο Θεός στρέφει το έλεός
Του στην Ασσυρία, η πατρίδα του μένει εκτεθειμένη και αποφάσισε να αναλάβει την
προστασία της. Προσπαθώντας να πληρώσει το κενό που κατά τη γνώμη του
δημιουργούσε η προσφορά ελέους του Θεού στην Ασσυρία, μοιραία βρέθηκε στο δρόμο
της παρακοής.
Τοποθετούμαστε σε επικίνδυνη
θέση, όταν προσπαθούμε να πάρουμε τη θέση της πρόνοιας του Θεού, είτε για τη
δική μας ζωή, ή για τη ζωή άλλων.
Καθήκον μας δεν είναι να κάνουμε
σχέδια για το πώς θα καλύψουμε τα κενά που κατά τη γνώμη μας παρουσιάζει το
έργο του Θεού, αλλά να εντοπίσουμε το σχέδιο του Θεού και να συμμορφωθούμε μ’ αυτό.
Άλλο μάθημα: ποτέ δεν μπορεί να
απομονωθεί ο στόχος μιας τρικυμίας που ξεσπά στη ζωή ενός χριστιανού εξαιτίας
μιας απροσεξίας του ή μιας αμαρτίας του. Οι συνέπειες θα μοιραστούν και με
άλλους. Ένας είχε παρακούσει, πολλοί κινδύνεψαν. Το ίδιο όμως ισχύει και για
τις ευλογίες.
Αν το καράβι είναι η εκκλησία,
όταν επιβιβάζεσαι, κανείς δεν υποψιάζεται την περιπέτεια που μπορεί να τους
μπλέξει μια παρακοή σου. Κι εσύ κάποια στιγμή μπορεί να ξεχάσεις αυτή την
παρακοή, αλλά κάποιοι να συνεχίσουν να θερίζουν τις συνέπειες.
Το «κατά Ιωνά» ευαγγέλιο: μήνυμα
παρηγοριάς!
Δεν άφησε ο Θεός τον προφήτη του
να αποκομίσει ολόκληρο το θερισμό της ανόητης σποράς του.
Πάνω στο καράβι, ο Ιωνάς νόμισε
ότι είχε ξεφύγει, ότι είχε πει την τελευταία λέξη. Δεν είχε πει όμως ο Θεός τη
δική Του τελευταία λέξη.
Άπλωσε το χέρι του στο
ανυποψίαστο καράβι για να επαναφέρει τον απειθή υπηρέτη Του στο δρόμο του
καθήκοντος. Του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία.
Όλα τα πλοία που σαλπάρουν για
κάποια Θαρσείς, δεν ξεμπαρκάρουν όλους τους επιβάτες τους εκεί. Η τελευταία
λέξη του ανθρώπου δεν είναι κατ’ ανάγκη και η τελευταία λέξη του Θεού.
Το χέρι του Θεού κινείται
διαρκώς στη ζωή μας, ακόμα κι όταν εμείς δεν το βλέπουμε, και μας δίνει
ευκαιρίες να αξιοποιήσουμε τα τάλαντα που μας έχει δώσει με τον καλύτερο τρόπο.
