Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο σχεδιάζοντας τις διακοπές μας, τα χόμπι μας, τα γυμναστήρια και τη λίστα για το σούπερ μάρκετ από ό, τι ξοδεύουμε σχεδιάζοντας την πνευματική μας αύξηση.
Τώρα μην με
παρεξηγείτε. Δεν είμαστε υπεύθυνοι για όλα όσα οικοδομούν την πίστη μας.
Η ζωή θα προσφέρει διάφορες
προκλήσεις και δοκιμασίες που αυξάνουν την πίστη, αλλά θα πρέπει να
προετοιμάζουμε την καρδιά και το νου μας γι’ αυτές τις καταστάσεις.
Επιτρέψτε μου λοιπόν
να σας προκαλέσω σε κάτι:
Αφιερώστε λίγο χρόνο
σήμερα για να καθορίσετε τομείς όπου χρειάζεστε βελτίωση:
· Μελέτη της
Αγίας Γραφής;
· Προσευχή;
· Κοινωνία
με αδελφούς;
· Υπευθυνότητα;
· Βιβλική αντιμετώπιση
του θυμού, της αυτολύπησης, του εγωισμού, της ανευθυνότητας κ.λπ.;
Προσευχηθείτε γι'
αυτούς τους τομείς και θέστε κάποιους συγκεκριμένους στόχους που μπορούν να σας
βοηθήσουν να «προχωρήσετε» προς τον μεγαλύτερο στόχο της γνώσης του Ιησού Χριστού:
Φιλιπ.γ:7-14 Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη,
ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι
ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον
οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον
Χριστόν και να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου,
αλλά την διά πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως,
διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των
παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού, ίσως καταντήσω εις την
εξανάστασιν των νεκρών. Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον ή έγεινα ήδη τέλειος,
τρέχω όμως κατόπιν, ίσως λάβω αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού
Χριστού. Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό· αλλ' εν πράττω·
τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον
σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Μια συμπεριφορά που
χαρακτηρίζει ένα χριστιανό που είναι σοβαρός με την πίστη του, περιγράφεται στην
Κολ.γ:23-24:
Όλο το κεφάλαιο δίνει
συμβουλές καθημερινής ζωής στην εκκλησία και καταλήγει:
«Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ
ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους, εξεύροντες ότι
από του Κυρίου θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας· διότι εις τον
Κύριον Χριστόν δουλεύετε».
Ο Κύριος είναι πάντοτε
μαζί μας. Παρατηρεί τη συμπεριφορά μας όταν κανείς άλλος δεν μας κοιτάζει.
Γνωρίζει απόλυτα, τις
σκέψεις και τις πράξεις μας.
Όταν κάνουμε πράγματα
έχοντας αυτό κατά νου, γινόμαστε πιο προσεκτικοί ώστε να αποφεύγουμε αμαρτωλές
ή ανόητες καταστάσεις.
Έτσι, τα καθημερινά
μας καθήκοντα αποκτούν άλλο νόημα.
Ό,τι κι αν κάνουμε,
είτε πρόκειται για ανώτατες θέσεις είτε για καθημερινές δουλειές του σπιτιού, το
κάνουμε σαν ο Κύριος να είναι το «αφεντικό» μας.
Αυτό σημαίνει ότι το
κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε, επειδή Αυτόν υπηρετούμε πρώτα και κύρια.
Οι Χριστιανοί πρέπει
να εργάζονται «εκ ψυχής», που σημαίνει «μέσα από την καρδιά τους».
Αυτό συνεπάγεται την
ιδέα του ενθουσιασμού και του πάθους.
Κρατήστε το αυτό στο μυαλό σας, σήμερα και κάθε μέρα.
Αυτό το εδάφιο συνεχίζει τις οδηγίες του Παύλου προς τους Χριστιανούς. Η αρχή ισχύει για όλους τους πιστούς, υπηρετούμε σαν να υπηρετούμε τον ίδιο τον Θεό.
Σύμφωνα με το εδάφιο
24, αυτό είναι για έναν καλό λόγο.
Οι τελικές ανταμοιβές
μας είναι από τον Θεό, όχι από ανθρώπους.
Ο Παύλος διδάσκει αυτή
τη θέση από το εδ.17, (Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω,
πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε).
Η Χριστιανική διαγωγή
πρέπει να επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής, όχι μόνο σε ένα μικρό
σύνολο κανόνων.
Το «παν»
περιλαμβάνει τα πάντα.
Η επίδειξη καλής
εργασιακής στάσης κάνει τεράστια διαφορά στην προσωπική ζωή κάποιου και στην
επιρροή μας στους άλλους.
Τα λόγια του Παύλου
μας υπενθυμίζουν ότι, ανεξάρτητα από τη θέση μας στη ζωή, ο Θεός είναι αυτός
που τελικά κρίνει όλα όσα κάνουμε, έτσι όλη η υπηρεσία μας είναι πραγματικά για
Εκείνον.
Από τον πιο
κακομεταχειρισμένο δούλο μέχρι τον πιο ακριβοπληρωμένο ηγέτη, κάθε άτομο
καλείται να εργαστεί τιμώντας τον Θεό.
Δεν εργαζόμαστε «για
ανθρώπους» ή απλά για επίγειους στόχους, αλλά για να δοξάσουμε τον ουράνιο
Πατέρα και Κύριό μας.
Το να ζει κανείς για
την τιμή του Κυρίου είναι σημαντικό για την προσωπική του ζωή, για την
οικογένειά του και το εργασιακό του περιβάλλον.
Ο Παύλος θα
ολοκληρώσει αυτή τη γραμμή σκέψης στην Κολ.δ:1, όπου υπενθυμίζει σε εκείνους
που έχουν δούλους ότι και αυτοί έχουν έναν κύριο στον ουρανό.
Κολ.δ:1 Οι κύριοι, αποδίδετε εις τους δούλους σας
το δίκαιον και το ίσον, εξεύροντες ότι και σεις έχετε Κύριον εν ουρανοίς.
Γι' αυτό το λόγο,
εκείνοι που έχουν υπαλλήλους, πρέπει να θυμούνται ότι η κρίση του Θεού είναι
αμερόληπτη: το κακό θα τιμωρηθεί, ανεξάρτητα από το ποιος το κάνει:
Κολ.γ:25 Όστις όμως αδικεί, θέλει λάβει την αμοιβήν
της αδικίας αυτού, και δεν υπάρχει προσωποληψία.
Το να οδηγήσεις αποθαρρημένους
ανθρώπους σε πόλεμο είναι τόσο δύσκολο όσο ήταν για τους στρατηγούς του Ξέρξη να οδηγήσουν τα περσικά στρατεύματα
στη μάχη εναντίον των Ελλήνων.
Οι υποτελείς του
μεγάλου βασιλιά οδηγήθηκαν στη σύγκρουση με μαστίγια και ραβδιά, επειδή
φοβόντουσαν να πολεμήσουν: αναρωτιέστε αν ηττήθηκαν;
Μια Εκκλησία που
χρειάζεται συνεχή προτροπή και εξαναγκασμό δεν επιτυγχάνει τίποτα.
Οι Έλληνες δεν είχαν
ανάγκη από ξύλο και απειλές, γιατί κάθε άνθρωπος ήταν ένα λιοντάρι και
φλέρταραν με τη μάχη, όσο μεγάλες κι αν ήταν οι πιθανότητες εναντίον τους.
Κάθε Σπαρτιάτης
πολέμησε από αγάπη. Δεν
περνούσε τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι,
αγωνιζόταν για τους βωμούς και για τις
εστίες της χώρας του.
Θέλουμε χριστιανούς άνδρες του ίδιου είδους, οι οποίοι έχουν πίστη στις αρχές τους, πίστη στα δόγματα
της χάρης, πίστη στον Θεό.
Θέλουμε χριστιανούς
άνδρες που θα αγωνίζονται ένθερμα για την πίστη σε αυτές τις ημέρες, όταν η
ευσέβεια και το ευαγγέλιο χλευάζεται από επαγγελματίες κήρυκες.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους
που αγαπούν την αλήθεια, όσο αγαπούν τη ζωή τους.
Άνθρωποι στις καρδιές
των οποίων τα «επαγγελματικά» καίγονται από τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού μέσω μιας βαθιάς προσωπικής εμπειρίας.
Δεν χρειαζόμαστε
άλλους που παπαγαλίζουν αυτά που
διδάσκονται, αλλά θέλουμε ανθρώπους που θα πουν αυτά που ξέρουν από
προσωπική πείρα.
Τότε θα έχει ο
Κύριος των δυνάμεων ένα λαό να Τον
υπηρετεί ο οποίος θα είναι δυνατός
εν Κυρίω, με τη δύναμη Αυτού.
