Θα ήθελες ο χειρότερος εχθρός σου να αντιμετωπίσει την άσβεστη φωτιά της κόλασης;
Ο Ιούδας μας παρακαλεί:
Ιούδ.α:22,23 Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες
διάκρισιν, άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός,
μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός.
«Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι» (Πράξ.ιζ:30)
Με το να ωραιοποιούμε καταστάσεις δεν καταφέρνουμε τίποτα.
Πολλοί πιστεύουν ότι ένας καλός Μουσουλμάνος, ένας καλός Ορθόδοξος
χριστιανός, ένας καλός άθεος είναι αποδεκτός από τον Θεό.
Όμως, ποια είναι η αλήθεια για το μέλλον της ανθρωπότητας; Μπορούμε να λέμε
αυτό που λένε οι περισσότεροι;
Πολλοί λένε: Δεν πιστεύω ότι ένας Θεός αγάπης
μπορεί να στείλει ανθρώπους στην κόλαση.
Η απάντηση σ’ αυτό το σκεπτικό βρίσκεται στον Ης.νε:8
«Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου,
λέγει Κύριος»
Η ανθρώπινη φαντασία ΔΕΝ μπορεί να δώσει σωστές απαντήσεις για το Θεό.
Μόνο όταν επιστρέψει ο άνθρωπος στον Θεό μπορεί να πιστεύει ότι έχει τις
σωστές απαντήσεις.
Οι άνθρωποι πολλές φορές ζουν
ενδιαφέρουσες ζωές χωρίς τον Θεό. Καταφέρνουν ν’ αποκτήσουν όνομα.
Κανένας όμως δεν εκπληρώνει το
σκοπό της ζωής του χωρίς το Πνεύμα του Θεού μέσα του.
Δεν αρκεί να «σκουπίζουμε» τις
καταστάσεις κάτω από το χαλί, η βρωμιά παραμένει. Χρειάζονται ριζοσπαστικές
λύσεις.
Είναι όμορφο να σκέφτεσαι ότι
ελάχιστοι θα πάνε στην κόλαση, αλλά η Βίβλος έχει διαφορετική γνώμη!
Ματθ.ζ:13-14 «Εισέλθετε διά της στενής πύλης· διότι πλατεία
είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι
οι εισερχόμενοι δι' αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η
φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν»
Ματθ.ζ:22-23 «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη
ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί
σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε
θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι
εργαζόμενοι την ανομίαν»
Οι περισσότεροι άνθρωποι το
ξέρουν – κι έτσι είναι – ότι πρώτα πρέπει να εξιλεωθεί η οργή του Θεού για ν’
απολαύσουν την παρουσία Του.
Πως εξιλεώνεται η οργή του
Θεού;
Εβρ.θ:22 «Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον
νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις».
Ο Κάιν ήξερε ότι πρέπει να
φέρει κάποια θυσία, αλλά η θυσία που έφερε δεν του εξασφάλισε ειρήνη με το Θεό.
Δεν αρκεί να κάνεις κάτι,
πρέπει να το κάνεις σωστά!
Ο Κάιν ήταν σωστός που ήρθε με
θυσία, αλλά έκανε λάθος στο είδος της θυσίας. Ήταν η πρώτη «άλλη θρησκεία» που
δεν άλλαξε τη ζωή του Κάιν.
Αν προσφέρουμε λάθος θυσίες,
ίσως να μην έχουμε τη δύναμη που περιμένουμε.
Πολλοί λένε: ο καθένας λατρεύει το Θεό με τον τρόπο του. Όμως, ο
Θεός δεν βλέπει έτσι τα πράγματα.
Όταν οι Ισραηλίτες έφτιαξαν
στην έρημο το χρυσό μοσχάρι, νόμιζαν ότι μ’ αυτό τον τρόπο λάτρευαν τον Θεό:
Έξοδ.λβ:5 Και ότε είδε τούτο ο Ααρών, ωκοδόμησε θυσιαστήριον
έμπροσθεν αυτού· και εκήρυξεν ο Ααρών, λέγων, Αύριον είναι εορτή εις τον Κύριον.
Ο Θεός κάνει την αύξηση
Όταν διαδίδουμε το ευαγγέλιο θα πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνο ο Θεός
σώζει.
Ιωάν.ς:44 Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ,
εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο πέμψας με…,
Πράξ.β:47 … Ο δε Κύριος προσέθετε καθ'
ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.
Το βιβλίο των Πράξεων καταγράφει πώς η εκκλησία μεγάλωσε τόσο γρήγορα:
Πράξ.ια:21 Και ήτο χειρ Κυρίου μετ' αυτών,
και πολύ πλήθος πιστεύσαντες επέστρεψαν εις τον Κύριον.
Δεν είναι δική μας ευθύνη να σώσουμε κανέναν, είναι η ανταπόκριση των
ανθρώπων στο μήνυμα του ευαγγελίου. Αλλά είναι δική μας ευθύνη να τους το
πούμε.
Θα είστε ευλογημένοι από τον Θεό
Ο Ιησούς λέει ότι είμαστε μακάριοι αν διωκόμαστε για χάρη Του:
Ματθ.ε:10,11 Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν
δικαιοσύνης, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είσθε, όταν σας
ονειδίσωσι και διώξωσι και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι
ένεκεν εμού.
Το θέλεις; Το θέλω!
Γνωρίζατε ότι:
Α’ Πέτρ.δ:14 Εάν ονειδίζησθε διά το όνομα του
Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται
εφ' υμάς· κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται.
Η δύναμη δεν είναι δική μας.
Δεν έχω τη δύναμη να σώσω κανέναν, αλλά γνωρίζω την πραγματική πηγή της
δύναμης.
Ρωμ.α:16 Διότι δεν αισχύνομαι το
ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις
πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίόν τε, πρώτον και Έλληνα.
Η δύναμη βρίσκεται στο λόγο του Θεού και το ευαγγέλιο είναι ο λόγος του
Θεού για το πώς μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι.
Ο Θεός εγγυάται ότι:
Ησ.νε:11 ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο
εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει
εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.
Χρειάζονται άντρες, για να διακηρύξουν τον λόγο του Θεού, χρισμένοι από το
Πνεύμα Του. Όταν όμως μιλάμε για ευαγγελισμό, άντρες και γυναίκες μπορούν να
πουν τα καλά νέα στους ανθρώπους!
Ο Θεός έχει δύναμη πίσω από τον λόγο Του. Το υπόσχεται, γι' αυτό μεταφέρετε
ολόκληρο το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο, ακόμα κι αν είναι η διπλανή πόρτα.
Σκεφτείτε την αιωνιότητά τους
Αν πραγματικά σταματήσεις και το σκεφτείς, η μεγαλύτερη πράξη αγάπης που
μπορείς να δείξεις σε κάποιον είναι να του πεις την αλήθεια.
Ότι αν φύγει από αυτή τη ζωή χωρίς τον Χριστό, είναι καταδικασμένος. Το πιο
στοργικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να τον αρπάξεις από την επερχόμενη
φωτιά της οργής του Θεού, να τον σώσεις από τον αιώνιο θάνατο (αποχωρισμό από
τον Θεό) και να τον κρατήσεις από τον αιώνιο βασανισμό.
Συμπέρασμα
Την επόμενη φορά που θα διστάσεις να πεις σε κάποιον για τη χάρη και το
έλεος του Θεού, σκέψου την αιωνιότητά του, σκέψου από πού προέρχεται η δύναμη
της σωτηρίας, σκέψου πώς μπορείς να ευλογηθείς και να ξέρεις ότι είναι ο Θεός
που χορηγεί τη σωτηρία.
Μας χρησιμοποιεί, αλλά είναι Αυτός που σώζει.
Ο Παύλος ρωτάει:
Ρωμ.ι:14,14 Πως λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή
εκείνον, εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον,
περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο
κηρύττων; Και πως θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον·
Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα
αγαθά.
Προσεύχομαι ο «κάποιος» να είσαι εσύ.
Εδώ λοιπόν έχουμε
ένα θέμα που είναι αρκετά σημαντικό ώστε να πρέπει να αφιερώσουμε κάποιες
σκέψεις. Και το θέμα αυτό είναι:
Πώς ευαγγελίζουμε.
Και λέγοντας
“πώς” δεν αναφέρομαι στη μέθοδο, αλλά στο περιεχόμενο του ευαγγελισμού.
Πιστεύω
μάλιστα ότι πολλές φορές το περιεχόμενο (και άρα η ποιότητά του) είναι αυτό που
καθορίζει και τη «μέθοδο» – τον τρόπο παρουσίασης.
Με αυτό θέλω
να πω το αυτονόητο: ότι δεν χρησιμοποιείς τον ίδιο τρόπο για να παρουσιάσεις
διαφορετικά προϊόντα γιατί αυτό που ταιριάζει στο ένα δε θα ταιριάζει στο άλλο.
Το ευαγγέλιο
δεν πρέπει να παρουσιάζεται με τρόπους που ταιριάζουν σε εμπορικά προϊόντα γιατί
αυτό μειώνει τη σπουδαιότητα, την αξία και το μεγαλείο του μηνύματός του. Με
λίγα λόγια το «φτηναίνει». Το κάνει ρηχό και επιφανειακό, χωρίς βάθος και
ουσία.
Είναι
αλήθεια ότι πολλές φορές, μέσα στον ενθουσιασμό και το ζήλο μας να μοιραστούμε
τα καλά νέα με τους άλλους θέλοντας να τους πείσουμε να ακολουθήσουν τον
Χριστό, τους παρουσιάζουμε το μήνυμα της σωτηρίας σαν κάποιο εμπορικό προϊόν.
Τι θέλω να πω;
Ότι
υπερτονίζουμε τα θετικά του ευαγγελίου, αποφεύγοντας επιμελώς τα «αρνητικά»,
όπως θα έκανε κάθε καλός πωλητής για ένα προϊόν που παρουσιάζει.
Είναι κάπως
σαν τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια. Όλα τα θετικά είναι κατεβατά με μεγάλα
γράμματα και ωραία λόγια, ενώ οι υποχρεώσεις και οι όροι είναι με ψιλά
γραμματάκια.
Όμως – και δίκαια
θα αναρωτηθεί κάποιος – υπάρχουν «αρνητικά» στο ευαγγέλιο;
Σίγουρα δεν
υπάρχουν αρνητικά. Υπάρχουν υποχρεώσεις όμως και όροι. Είναι κάπως σαν τις
πιστωτικές κάρτες (ας μου συγχωρεθεί η σύγκριση).
Όλα είναι
καλά από τη στιγμή που τηρείς τις υποχρεώσεις σου. Αν όμως πάψεις να τις
τηρείς, τότε θα βρεθείς μπλεγμένος και δε θα φταίει η όποια τράπεζα.
Κάπως έτσι
γίνεται και με τους ανθρώπους που ακούνε μόνο το ένα σκέλος του μηνύματος του
ευαγγελίου – τις υποσχέσεις – αλλά στην επιθυμία μας να τους δούμε να έρχονται
στην εκκλησία, αποφεύγουμε να τους ενημερώσουμε κάποια στιγμή και για το άλλο
σκέλος: τις υποχρεώσεις τους απέναντι στον Κύριο.
Με απλά
λόγια τους λέμε για τη ΔΩΡΕΑΝ ΣΩΤΗΡΙΑ αλλά αποφεύγουμε να τους μιλήσουμε για το
ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ.
Τους μιλάμε
για τον Σωτήρα Χριστό αλλά δεν τους παρουσιάζουμε τον Χριστό τον Κύριο!
Και ένα
τέτοιο ευαγγέλιο είναι μισό. Ένα ευαγγέλιο που μιλάει για τα οφέλη του Χριστού
μόνο θα κάνει πολλούς – ίσως – να πιστέψουν και να έλθουν, όμως στην πρώτη
καταιγίδα, για να μην πω στο πρώτο αεράκι που θα φυσήξει, θα αναρωτιούνται τι
δεν πάει καλά με την θεολογία του ευδαιμονισμού που διδάχτηκαν.
Είναι
θλιβερό αλλά αληθινό. Με το να προσφέρουμε στον κόσμο ένα εύκολο και φαρδύ
δρόμο γεμάτο θαύματα που θεραπεύουν κάθε πρόβλημα, απλά και μόνο για να μη
ζοριστούν λιγάκι, στην αλήθεια τους παραπλανούμε.
Κι όταν θα
βρεθούν μπροστά στο στενό, κακοτράχαλο κι ανηφορικό δρόμο του προσωπικού
Γολγοθά με ένα σταυρό στον ώμο, θα αναρωτιούνται σε ποιο σημείο πήραν «λάθος
δρόμο».
Το ευαγγέλιο
χωρίς προσωπικό κόστος είναι μισό. Μπορεί η σωτηρία να είναι δωρεάν. Το να
παραμείνεις όμως σωσμένος θα σου κοστίσει όλη τη ζωή σου. Κι αν δεν είσαι
αποφασισμένος, τότε θα βρεθείς προ εκπλήξεων.
Γι’ αυτό
πρέπει να προσέξουμε να μην πέσουμε στην παγίδα να πιστέψουμε ή να
παρουσιάσουμε μόνο τα θετικά του ευαγγελίου. Γιατί θα είναι σα να αφήνουμε να
εννοηθεί ότι μπορεί κάποιος να δεχτεί το Χριστό σαν Σωτήρα του αλλά θα
αποφασίσει κάποια άλλη στιγμή αν και πότε θα Τον αποδεχτεί σαν Κύριο της ζωής
του.
Όμως ο
αγιασμός, αν και προέρχεται από τη δωρεάν σωτηρία που μας προσφέρει ο Ιησούς
Χριστός, ολοκληρώνεται ωστόσο από την κυριότητα –την καθημερινή κυριότητά Του– σαν
Κύριου στη ζωή μας.
Αφού όμως
μιλήσαμε για το λανθασμένο τρόπο, ας μιλήσουμε και για τον σωστό που βέβαια
έχει να κάνει με το πλήρες μήνυμα του ευαγγελίου, συμπεριλαμβανομένων των
υποσχέσεων αλλά και των υποχρεώσεων.
Μέσα στον
λόγο του Θεού, όπου βρίσκουμε ευαγγελιστικό κήρυγμα, τα πρώτα λόγια που
διαβάζουμε είναι: Μετανοείτε!
Ο άνθρωπος
θα πρέπει να αναγνωρίσει την ανάγκη του για να εκτιμήσει το δώρο του Θεού, το
ευαγγέλιο.
Όπως πολύ
όμορφα είπε ο απόστολος Πέτρος – στον οποίο είχαν δοθεί τα κλειδιά της
Βασιλείας των ουρανών
Μετανοήστε,
βαπτιστείτε στο όνομα του Ιησού Χριστού και θα πάρετε το δώρο του Αγίου
Πνεύματος που είναι για όλους όσους προσκαλέσει ο Κύριος (Πράξ.β:38).
Αυτή ήταν η
απάντηση στην ερώτηση τι πρέπει να κάνουμε. Εμείς δεν μπορούμε να δίνουμε
διαφορετικές απαντήσεις στους ανθρώπους σήμερα!
Ο απόστολος
Παύλος επιβεβαιώνει τα λόγια του Πέτρου, όταν γράφει:
Σας
φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και
παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε, διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω
σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως. Διότι
παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός
απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη
την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς (Α’ Κορ.ιε:1-4).
Μα, αν αυτό
είναι το ευαγγέλιο, εγώ πως μπορώ να το υπακούσω - αφού αν δεν το κάνω, ο Θεός εν
πυρί φλογός, θα κάνει εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη
υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Β’ Θες.α:8);
Η απάντηση
είναι τα λόγια του Πέτρου που διαβάσαμε αλλά και του Παύλου στη Ρωμ.ς:3-7
Η
αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού
εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον
θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω
και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν
κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της
αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να
καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας·
διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας.
Ένα άλλο
σημείο που πρέπει να σταθούμε το εκφράζουν πολύ καλά οι απόστολοι Πέτρος και
Ιωάννης μπροστά στο Συνέδριο με τα λόγια:
«Επειδή,
εμείς δεν μπορούμε να μη λέμε όσα είδαμε και ακούσαμε» (Πράξ.δ:20).
Οι δύο
απόστολοι στέκονται μπροστά στο Συνέδριο σαν μάρτυρες της ανάστασης του Ιησού
Χριστού και ενώ απειλείται η ζωή τους, εκείνοι απαντούν μ’ αυτά τα λόγια.
Κάτι
παρόμοιο λέει κι ο Παύλος στη φυλακή λίγο πριν τον θανατώσουν για τη μαρτυρία
του για το Χριστό:
«...για
την οποία αιτία και πάσχω αυτά· όμως, δεν ντρέπομαι· επειδή, ξέρω σε ποιον
πίστεψα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη
μου μέχρι εκείνη την ημέρα» (Β’ Τιμ.α:12).
Μερικές
φορές, παρ’ όλη την καλή και ειλικρινή μας πρόθεση, θέλουμε να πούμε όλα όσα
έχουμε διαβάσει στις Γραφές, κηρύττουμε θεολογίες απέραντες για τις οποίες ούτε
κι εμείς είμαστε πεπεισμένοι.
Πολλές φορές
μιλάμε στους ανθρώπους και ο λόγος που είμαστε αναποτελεσματικοί είναι ότι
μιλάμε για ένα Θεό που δεν ξέρουμε. Και αυτό οι άνθρωποι το αντιλαμβάνονται και
στέκονται αρνητικά απέναντί μας.
Είναι εύκολο
να μιλάμε για ένα Χριστό για τον Οποίο ακούσαμε. Αλλά είναι αλλιώς το να μιλάμε
μέσα από προσωπική και ζωντανή εμπειρία.
Μ’ αυτό θέλω
να πω ότι καλό είναι να μη λέμε περισσότερα από αυτά που εμείς προσωπικά
γνωρίζουμε για τον Κύριο, απ’ αυτά που έχουμε σαν εμπειρία από τη σχέση μας
μαζί Του.
Γι’ αυτό ο
καλύτερος οδηγός είναι τα απλά λόγια των αποστόλων. Μιλάμε γι’ αυτά που είδαμε
κι ακούσαμε. Μιλάμε για έναν Θεό αληθινό με τον οποίο έχουμε μια ζωντανή
εμπειρία και μια αληθινή σχέση. Και μαρτυρούμε για έναν Θεό που θέλει κοντά Του
μαθητές κι όχι προσήλυτους, φίλους κι όχι οπαδούς.
