Κύριος ο Θεός απέστειλεν εμέ και το πνεύμα αυτού

 

«Πλησιάσατε προς εμέ, ακούσατε τούτο· απ' αρχής δεν ελάλησα εν κρυπτώ· αφότου έγεινε τούτο, εγώ ήμην εκεί και τώρα Κύριος ο Θεός απέστειλεν εμέ και το πνεύμα αυτού» (Ησ.μη:16)

Λένε πάλι εδώ, ότι αναφέρεται στο θεό Υιό, ο οποίος αποστέλλεται από τον Θεό Πατέρα, το πρώτο πρόσωπο της τριάδας, και το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της τριάδας.

Ας δούμε όμως και πάλι προσεκτικά τι λέει το εδάφιο, ώστε να καταλάβουμε τη σωστή ερμηνεία του.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ρωτήσουμε είναι αν το εδάφιο αυτό είναι προφητικό, ή αν την ώρα που μίλησε ο Ησαΐας, έγινε αυτή η αποστολή. Η απάντηση είναι εύκολη και δίδεται άμεσα και από τους υποστηρικτές της τριάδας.

Το εδάφιο αυτό είναι φυσικά προφητικό και μιλάει για την αποστολή του Ιησού Χριστού στη γη.

Ξέρουμε ότι αυτό συνέβη αμέσως μετά τη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη. Ο Κύριος εδώ μας φανερώνει μια πράξη που πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Για να καταλάβουμε το νόημα της προφητείας, πρέπει να ανατρέξουμε στην εκπλήρωσή της.

Πριν πάμε όμως εκεί, πρέπει να διευκρινίσουμε και κάτι άλλο. Ποιό είναι το πρόσωπο που μιλάει; Αν ο Θεός είναι τριάδα, και όλη η τριάδα ονομάζεται Γιάχβε, (κατά τα λεγόμενα της θεωρίας), τότε ο Γιάχβε, που είναι η τριάδα, αποστέλλει το πρόσωπο για το οποίο μιλάμε και έτσι έχουμε τέσσερα πρόσωπα, τρία της τριάδας και ένα που αποστέλλεται.

Αν πάλι ισχυριστούν ότι ο Γιάχβε είναι ο Πατέρας, τότε μόνοι τους καταρρίπτουν τις δοξασίες τους, γιατί εδώ ο Γιάχβε είναι ο ποιητής του ουρανού και της γης, ενώ σε άλλη περίπτωση ισχυρίζονται ότι ο «θεός Λόγος», ή ο «θεός Υιός» έκαμε τα πάντα.

Για να το δούμε καλύτερα, πρέπει να διαβάσουμε το προηγούμενο εδάφιο (μη:15): «Εγώ, εγώ ελάλησα· ναι, εκάλεσα αυτόν· έφερα αυτόν και εγώ θέλω ευοδώσει την οδόν αυτού».

Ποιος είναι αυτός στον οποίο αναφέρεται προφητικά ο Θεός; Πρώτα αναφέρεται στον Κύρο, ο οποίος κατάκτησε και διέλυσε την αυτοκρατορία της Βαβυλώνας.

Αυτό το βλέπουμε στο μδ:28 «ο λέγων προς τον Κύρον, Ούτος είναι ο βοσκός μου και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματά μου· και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, Θέλεις ανακτισθή· και προς τον ναόν, Θέλουσι τεθή τα θεμέλιά σου».

Όμως, ο δούλος που εκπλήρωσε πάντα τα θελήματα του Πατέρα, δεν είναι ο Κύρος, αν και εκπλήρωσε ορισμένα από αυτά.

Αυτός που εκπλήρωσε πάντα τα θελήματα του Πατέρα, είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Μεσσίας, το φως των εθνών, ο οποίος δεν πρόκειται να καταστρέψει τη Βαβυλώνα του Ναβουχοδονόσορα, αλλά τη μεγαλύτερη Βαβυλώνα των τελευταίων ημερών, που βασιλιάς της θα είναι ο ίδιος ο Σατανάς στο πρόσωπο του Αντίχριστου.

Ο Γιάχβε Αδονάϊ, που μιλάει στο κεφ.μη, είναι Αυτός που μιλάει και στο μβ:5-6: «Ούτω λέγει ο Θεός ο Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς και εκτείνας αυτούς· ο στερεώσας την γην και τα γεννώμενα εξ αυτής· ο διδούς πνοήν εις τον λαόν τον επ' αυτής και πνεύμα εις τους περιπατούντας επ' αυτής· Εγώ ο Κύριος σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη, και θέλω κρατεί την χείρα σου και θέλω σε φυλάττει και θέλω σε καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών».

Ο Γιάχβε λοιπόν που στερέωσε τη γη και τα γεννώμενα εξ αυτής, είναι ο Πατέρας Θεός, γιατί Αυτός κάλεσε το δούλο Του, τον «άνθρωπο Χριστό Ιησού» και Τον έκανε φως των εθνών, είναι ο Ίδιος που «εκάλεσε αυτόν και έφερε αυτόν και ευόδωσε την οδόν αυτού».

Το πρόσωπο λοιπόν που μιλάει, είναι του Θεού Πατέρα, ο οποίος λέει στο 16^ο εδάφιο «Πλησιάσατε προς εμέ, ακούσατε τούτο απ' αρχής δεν ελάλησα εν κρυπτώ». Ακριβώς τα ίδια λόγια βλέπουμε και στο με:18-19, όπου είναι πάλι ο Γιάχβε, ο ποιητής: «Δεν ελάλησα εν κρύπτω...».

Αυτός είναι που αναγγέλλει τα μέλλοντα από το στόμα του προφήτη, Αυτός είναι που καλεί όλους να έρθουν προς Αυτόν, Αυτός είναι που υπάρχει και υπήρχε πριν από όλα.

Η προφητεία στο 16^ο εδάφιο αρχίζει από τη φράση «...και τώρα...». Αυτή η απότομη διακοπή στο εδάφιο, η αλλαγή μέσα στην ίδια την πρόταση, είναι το μεγαλείο της προφητείας.

Μέχρι τότε, είναι καθαρό, ότι μιλάει ο Πατέρας Θεός, αλλά από το «και τώρα..» μιλάει κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο αποστέλλεται από τον Γιάχβε Αδωνάϊ, τον Πατέρα.

Αν αυτός που αποστέλλεται από τον Πατέρα είναι ο «θεός Υιός», τότε ο Υιός πρέπει να είναι μικρότερος σε εξουσία από τα άλλα δύο πρόσωπα, διότι πάντοτε ο μεγαλύτερος αποστέλλει τον μικρότερο.

Ποτέ δεν βλέπουμε ο Υιός να στέλνει τον Πατέρα. Άρα έχουμε ένα μεγάλο θεό και ένα μικρότερο θεό, όπως λένε και οι Χιλιαστές.

Ας δούμε όμως τη σωστή ερμηνεία της θαυμαστής αυτής προφητείας. Είπαμε ότι στη μέση αυτού του εδαφίου είναι που αρχίζει η προφητεία που είναι λόγια που επρόκειτο να τα πει ο Κύριος, για να υπηρετήσει το θέλημα του Πατέρα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που από τη μια λέξη στην άλλη, αλλάζει η προφητεία και το περιεχόμενο της. Παράδειγμα έχουμε όταν ο Χριστός διάβασε στη Συναγωγή την προφητεία του Ησαΐα ξα:1-2 όπως μας περιγράφει ο Λουκάς (δ:18-19).

Ο Κύριος σταμάτησε την προφητεία στη μέση και δεν συνέχισε. Είπε «... διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν», ενώ η προφητεία συνεχίζει και λέει: «…και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· διά να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας».

Αυτό το μέρος δεν το είπε ο Κύριος, γιατί ήταν να εκπληρωθεί αργότερα. Βλέπουμε τις απότομες αλλαγές μέσα στην προφητεία, όχι μόνο εδώ, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη.

Μας λέει λοιπόν το εδάφιο που εξετάζουμε: «...και τωρα Γιάχβε Αδονάϊ απέστειλεν εμέ και το πνεύμα αυτού». Αυτό που το εδάφιο δεν λέει ότι «Γιάχβε Αδονάϊ και το πνεύμα αυτού με απέστειλεν».

Στο Εβραϊκό κείμενο, αύτη είναι η σειρά με την οποία είναι γραμμένη η πρόταση. Αυτός που αποστέλλει είναι ο Γιάχβε Αδωνάΐ και μόνο. Αυτός που αποστέλλεται είναι ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, ο Αμνός, ο Μεσσίας, όχι μόνος Του, αλλά αποστέλλεται μαζί με το Πνεύμα του Γιάχβε Αδωνάΐ.

Το ίδιο γεγονός λέει πάλι το Πνεύμα του Θεού με τον Ησαΐα στο ξα:1, που είναι η προφητεία της διακονίας του Ιησού Χριστού: «Πνεύμα Γιάχβε Αδωνάι είναι επ' εμέ· διότι ο Γιάχβε με έχρισε διά να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους».

Ης.ια:1-2 «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού· και το πνεύμα του Γιάχβε θέλει αναπαυθή επ' αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως και φόβου του Κυρίου».

Πότε έγινε αυτό το ευλογημένο γεγονός; Πότε ο Γιάχβε Αδοναΐ έχρισε τον Άγιο των Αγίων; (βλ. Δαν.θ:24).

Την απάντηση μας την δίνει ο Ιωάννης ο Πρόδρομος στο Ιωάν.α:32-34: «Και εμαρτύρησεν ο Ιωάννης, λέγων ότι Είδον το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού και έμεινεν επ' αυτόν. Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν· αλλ' ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι εκείνος μοι είπεν· εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω. Και εγώ είδον και εμαρτύρησα, ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού».

Εδώ είναι που εκπληρώνεται η προφητεία του Ησαΐα. Τότε απέστειλε ο Θεός τον Υιό Του.

 Βλέπουμε πάλι ότι ο λόγος του Θεού δένει και δεν αφήνει κανένα κενό για τριάδες και πεντάδες. Έχουμε τον Πατέρα Θεό και τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, μέσα στον Οποίο κατοίκησε και κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας, που είναι ο Πατέρας.