3 ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ

Θέλω να ξεκινήσω αυτό το μήνυμα με μια ρητορική ερώτηση: Όταν αναφέρεται ο όρος «ήρωας», ποιος έρχεται στο μυαλό σας; Για μερικούς, μπορεί να είναι χαρακτήρες όπως ο «Spider Man» ενώ άλλοι μπορεί να θυμούνται πραγματικούς φωστήρες όπως ο Τσε Γκεβάρα ή ο Νέλσον Μαντέλα.

Ανεξάρτητα από το αν είναι φανταστικοί ή πραγματικοί, έχουν παγκόσμια ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό – θυσιάζονται πρόθυμα για να βελτιώσουν τον κόσμο για τους άλλους.

Η ανιδιοτέλεια και η ετοιμότητά τους να βάλουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για το γενικότερο καλό είναι χαρακτηριστικά του αληθινού ηρωισμού.

Η Αγία Γραφή έχει μια σειρά υποδειγματικών μορφών, όπως ο Μωυσής, η Ραάβ και ο Δαβίδ.

Ωστόσο, σήμερα, σκοπεύω να στρέψω την προσοχή μας σε τρεις ήρωες της Βίβλου που συχνά παραβλέπονται, θέλοντας να πω ότι ο καθένας από εμάς έχει τη δυνατότητα να είναι ένας αφανής ήρωας ή ηρωίδα στην καθημερινή μας ζωή, ακόμη και αν ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να αναγνωρίσει πλήρως τη συμβολή μας.

Καθώς εξετάζουμε τις μυστηριώδεις ιστορίες αυτών των ανθρώπων των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζουμε, ας καταλάβουμε γιατί αναφέρονται στη Βίβλο και ας σκεφτούμε τα σημαντικά πνευματικά μαθήματα που έχουν να μας πουν.

Παρόλο που δεν γνωρίζουμε πολλά γι' αυτούς, οι εμπειρίες τους μπορούν να μας διδάξουν πολύτιμα μαθήματα που ισχύουν για την πίστη μας.

Υπάρχουν φορές που νιώθουμε κουρασμένοι να κάνουμε το καλό, ειδικά όταν φαίνεται ότι κανείς δεν δίνει σημασία στις θυσιαστικές μας προσπάθειες.

Ωστόσο, η αναφορά από την Αγία Γραφή των πράξεων αυτών των αφανών ηρώων της πίστης χρησιμεύει σαν επίσημη υπενθύμιση ότι οι θυσίες μας δεν θα περάσουν απαρατήρητες από τον Κύριο.

Αυτές οι ιστορίες μας ενθαρρύνουν να επιμένουμε να κάνουμε το καλό χωρίς να κουραζόμαστε, καθώς τελικά θα δρέψουμε τις ανταμοιβές, όπως αναφέρεται στο Γαλ.ς:9:

Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.

 

Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΣΑΟΥΛ

Α’ Σαμ.ις:17,18 Και είπεν ο Σαούλ προς τους δούλους αυτού, Προβλέψατέ μοι λοιπόν άνθρωπον παίζοντα καλώς και φέρετε προς εμέ. Τότε απεκρίθη εις εκ των δούλων και είπεν, Ιδού, είδον υιόν του Ιεσσαί του Βηθλεεμίτου, ειδήμονα εις το παίζειν και ανδρειότατον και άνδρα πολεμικόν και συνετόν εις λόγον και άνθρωπον ώραίον, και ο Κύριος είναι μετ' αυτού.

Οι ενέργειες ενός ανώνυμου υπηρέτη στην αυλή του Βασιλιά Σαούλ μας θυμίζουν πως ακόμη και ένα φαινομενικά ασήμαντο άτομο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Κύριο.

Η Αγία Γραφή απλά αναφέρεται σε αυτόν σαν «εις εκ των δούλων».

Εκείνο τον καιρό, ο Σαούλ ενοχλείτο από ένα πνεύμα επειδή είχε απομακρυνθεί από τον Θεό.

Οι υπηρέτες του παλατιού αποφάσισαν να βρουν έναν «άνθρωπον ειδήμονα εις το να παίζη κιθάραν» για να παρηγορήσει τον βασιλιά.

Εκείνη την ώρα της κρίσης, αυτός ο συγκεκριμένος υπηρέτης βγήκε μπροστά και πρότεινε τον Δαβίδ στον βασιλιά.

Τον περιέγραψε σαν έναν άνδρα ικανό να παίζει άρπα, έναν ισχυρό και γενναίο πολεμιστή, σοφό στην ομιλία του και όμορφο.

Το πιο σημαντικό, τόνισε ότι ο Δαβίδ είχε μια όμορφη σχέση με τον Κύριο στη ζωή του. Τι γενναιόδωρη υποστήριξη!

Αντίθετα με τον Σαούλ, ο οποίος ζήλεψε τον Δαβίδ αργότερα, αυτός ο υπηρέτης χρησίμευσε σαν σκαλοπάτι για τον Δαβίδ και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο σχέδιο του Θεού για τον Ισραήλ.

Η ιστορία αυτού του άγνωστου υπηρέτη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον «πυρετό της κορυφής», έναν όρο που επινοήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης μετά τον τραγικό θάνατο του David Sharp, ενός από τα 350+ άτομα που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να ανέβουν στο Έβερεστ.

Ο όρος εμπεριέχει μια ανησυχητική πραγματικότητα - καθώς πολλοί ορειβάτες πέρασαν μπροστά από τον Sharp, ενώ ήταν εμφανώς ζωντανός αλλά σε κίνδυνο, και κανένας δεν έδωσε χέρι βοήθειας.

Αυτή η σύγκριση μας υπενθυμίζει τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν ακόμη και μικρές πράξεις θυσίας στις ζωές των άλλων.

 

Ο Sir Edmund Hillary, ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε στο Έβερεστ με τον Tenzing Norgay, είπε: «Νομίζω ότι η όλη στάση απέναντι στην αναρρίχηση στο Έβερεστ έχει γίνει μάλλον τρομακτική. Οι άνθρωποι θέλουν απλώς να φτάσουν στην κορυφή. Δεν νοιάζονται για κανέναν άλλον που μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο».

Τα λόγια του μας υπενθυμίζουν ότι το να βοηθάμε ο ένας τον άλλον σε οποιοδήποτε ταξίδι, είτε ανεβαίνουμε σε ένα βουνό είτε στη ζωή, είναι μια απαραίτητη ευθύνη κάθε χριστιανού. Ο απόστολος Παύλος εξέφρασε επίσης μια παρόμοια ιδέα:

Φιλ.β:4 Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων.

Τι κάνει λοιπόν αυτόν τον υπηρέτη να ξεχωρίζει σαν αφανής ήρωας; Αντίθετα με τον Σαούλ, που είχε εμμονή να σκοτώσει τον Δαβίδ και να στέψει τον γιο του τον Ιωνάθαν, αυτός ο ανώνυμος υπηρέτης εξύμνησε τις αρετές του Δαβίδ, ένα βαθύ μάθημα σχετικά με το να βοηθάμε άλλους στην άνοδό τους στη ζωή, ακόμη και όταν αυτό δεν αποφέρει άμεσο όφελος σ’ εμάς.

Αυτός ο άνθρωπος υποστήριξε τον Δαβίδ, ενώ δεν ήταν παρών! Συνήθως κολακεύουμε τους ανθρώπους όταν είναι παρόντες, περιμένοντας κάτι…

Σήμερα, ο Δαβίδ αναγνωρίζεται σαν ο πολυτάλαντος βασιλιάς του Ισραήλ. Ωστόσο, το ταξίδι προς την εκπλήρωση του πεπρωμένου του θα ήταν πολύ μακρύτερο και πιο δύσκολο χωρίς την παρέμβαση αυτού του ταπεινού υπηρέτη.

Ακολουθώντας το παράδειγμα αυτού του υπηρέτη, αναγνωρίζουμε ότι το αληθινό μεγαλείο έγκειται στο να υπηρετούμε τους άλλους αντί να επιζητούμε προσωπική αναγνώριση.

Καλλιεργώντας ένα πνεύμα ενθάρρυνσης και υποστήριξης για τους γύρω μας, συμβάλλουμε σε μια κοινότητα όπου κάθε άτομο μπορεί να ανθίσει στις θεόδοτες ικανότητές του.

 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ

Στη συνέχεια, ας δούμε το νεαρό προφήτη που συναντάμε στο Α’ Βας.ιγ.

Ο συγγραφέας του Α’ & Β’ Βασιλέων αναφέρεται απλά σε αυτόν σαν «... άνθρωπος του Θεού εξ Ιούδα...».

Παρά την έλλειψη λεπτομερών πληροφοριών, τείνουμε να επικεντρωνόμαστε στις αποτυχίες του να ακολουθήσει τις οδηγίες του Θεού και στον τραγικό τρόπο με τον οποίο πέθανε, δέχθηκε επίθεση και σκοτώθηκε από ένα λιοντάρι.

Σήμερα, ωστόσο, θέλω να τονίσω τη θαρραλέα στάση που επέδειξε αυτός ο προφήτης όταν αντιμετώπισε τον βασιλιά Ιεροβοάμ, ο οποίος ήταν γνωστός για την κακία του.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο υπηρέτησε αυτός ο προφήτης.

Τότε, δεν υπήρχαν προστασίες για την ελευθερία του λόγου ή της έκφρασης όπως έχουμε σήμερα.

Η ανομία κυβερνούσε τη χώρα και οι προφήτες του Θεού αντιμετώπιζαν σημαντικούς κινδύνους όταν μιλούσαν ανοιχτά εναντίον των ισχυρών.

Ωστόσο, αυτός ο νεαρός προφήτης χωρίς όνομα ακολούθησε τις εντολές του Κυρίου και αντιμετώπισε γενναία έναν δολοφόνο βασιλιά, γι' αυτό και τον θεωρώ αφανή ήρωα.

Κάποιος είπε: «Μπορείς να γίνεις πρωτοσέλιδο, μπορείς όμως και να καταλήξεις σαν υποσημείωση. Η επιλογή είναι δική σου!»

Λοιπόν, έχω νέα για εσάς. Δεν είναι όλοι όσοι βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα πραγματικοί ήρωες και δεν είναι όλοι όσοι καταλήγουν σαν υποσημείωση χαμένοι.

Οι προφήτες συνήθως κατηγοριοποιούνται σαν Μεγάλοι Προφήτες ή Μικροί Προφήτες με βάση την έκταση των γραπτών τους.

Το βιβλίο του Αβδιού, είναι το μικρότερο μεταξύ των Μικρών Προφητών.

Είναι ενδιαφέρον ότι, σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, ελάχιστες λέξεις κάνουν άμεση αναφορά σε αυτόν τον προφήτη του οποίου το όνομα δεν είναι γνωστό μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, αυτός ο ανώνυμος προφήτης δεν έχει αφήσει καταγεγραμμένα λόγια, καθιστώντας τον ακόμη λιγότερο εξέχοντα από τους Μικρούς Προφήτες.

Ίσως έχεις φτάσει σε ένα σημείο στη ζωή όπου αισθάνεσαι σαν ένας ασήμαντος, άγνωστος και ίσως μοναχικός άνθρωπος του Θεού.

Είσαι απογοητευμένος και αποθαρρημένος.

Παρ' όλα αυτά, σε καλώ να μην αποθαρρυνθείς από το πως αισθάνεσαι. Να γιατί;

Η περικοπή περιέχει δύο θαυμαστά γεγονότα, όπως το σχίσιμο του βωμού και το μαρασμό του χεριού του βασιλιά Ιεροβοάμ.

Ωστόσο, αυτό που αιχμαλωτίζει περισσότερο το ενδιαφέρον μου είναι η εκπλήρωση της προφητείας μετά από μια εκτεταμένη περίοδο 300 ετών, που εκτείνεται σε περίπου 12 γενιές (Β ́ Βας.κα:26, κβ:1-20, κγ:1-10).

Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό χρειάζεται, θα αποδοθεί δικαιοσύνη.

Χρειάζεται να είμαστε θαρραλέοι στην εκτέλεση των εντολών του Θεού, επειδή τα σχέδιά Του θα καρποφορούν πάντα, ακριβώς όπως υπόσχεται:

Ησ.νε:11 ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.

Ακόμα κι αν δεν δεις τον καρπό της δουλειάς σου στη διάρκεια της ζωής σου, να θυμάσαι ότι ο Κύριος είναι πάντα πιστός:

Εβρ.ι:23 ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς·

Ο Θεός δεν λέει ποτέ ψέματα!

 

ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΕΕΜΑΝ

Αν και ο Νεεμάν είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, οι πραγματικοί ήρωες είναι οι υπηρέτες του.

Αρχικά, μια δούλη τον κατευθύνει στον προφήτη Ελισσαιέ:

Β ́ Βας.ε:2-3  Εξήλθον δε οι Σύριοι κατά τάγματα και έφερον αιχμάλωτον εκ της γης του Ισραήλ μικράν τινά κόρην· και υπηρέτει την γυναίκα του Νεεμάν. Και είπε προς την κυρίαν αυτής, Είθε να ήτο ο κύριός μου έμπροσθεν του προφήτου του εν Σαμαρεία, διότι ήθελεν ιατρεύσει αυτόν από της λέπρας αυτού.

Αργότερα, συναντάμε μια ομάδα υπηρετών που δείχνουν αξιοσημείωτη σοφία και θάρρος.

Αυτοί οι υπηρέτες, παρά τον κίνδυνο της ζωής τους, κατάφεραν να συζητήσουν με τον Νεεμάν, έναν αλαζόνα, θυμώδη, ανόητο, εγωιστή, γενοκτόνο, μανιακό, ο οποίος σκεφτόταν να επιστρέψει στην πατρίδα του χωρίς να ακολουθήσει τη συμβουλή του προφήτη:

Β ́ Βας.ε:13-14 Επλησίασαν δε οι δούλοι αυτού και ελάλησαν προς αυτόν και είπον· Πάτερ μου, εάν ο προφήτης ήθελε σοι ειπεί μέγα πράγμα, δεν ήθελες κάμει αυτό; πόσω μάλλον τώρα, όταν σοι λέγη, Λούσθητι και καθαρίσθητι; Τότε κατέβη και εβυθίσθη επτάκις εις τον Ιορδάνην, κατά τον λόγον του ανθρώπου του Θεού· και η σαρξ αυτού αποκατέστη ως σαρξ παιδίου μικρού, και εκαθαρίσθη.

 

Αν δεν ήταν αυτοί οι σοφοί υπηρέτες, οι αφανείς ήρωες, στην ιστορία, ο Νεεμάν θα είχε επιστρέψει στην πατρίδα του εκείνη την ημέρα και θα είχε θανατώσει τη δούλη της συζύγου του από θυμό και το περιστατικό θα μπορούσε να οδηγήσει την ασσυριακή αυτοκρατορία να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον του Ιούδα για άλλη μια φορά.

Στην ουσία, οι υπηρέτες του Νεεμάν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη καταστροφικών συνεπειών και ενήργησαν ως πραγματικοί ήρωες της ιστορίας, επισκιάζοντας ακόμη και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή.

Αν και έχουν φύγει προ πολλού, η κληρονομιά τους ζει για πάντα στο λόγο του Θεού.

 

Ένας Ρώσος στρατιωτικός έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην αποτροπή ενός πιθανού πυρηνικού πολέμου μεταξύ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1983, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο αντισυνταγματάρχης Stanislav Petrov ειδοποιήθηκε για πέντε αμερικανικούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους που κατευθύνονταν προς τη Σοβιετική Ένωση.

Ο Petrov αντιμετώπισε ένα μεγάλο δίλημμα επειδή θα μπορούσε να είναι ψεύτικη η πληροφορία, και ήταν συγκλονισμένος από την αβεβαιότητα.

Έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Να αναφέρει το επερχόμενο αμερικανικό χτύπημα, προκαλώντας σοβιετικά πυρηνικά αντίποινα, ή να θεωρήσει ψευδή την είδηση αποφεύγοντας να την αναφέρει.

Επέλεξε να μην το αναφέρει και αποδείχθηκε ότι ήταν ψεύτικος συναγερμός. Εκείνη την ημέρα, η απόφασή του έσωσε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και στις δύο χώρες.

Παρά τις ηρωικές ενέργειες του Petrov, η κυβέρνησή του δεν τις αναγνώρισε ούτε τον επαίνεσε για την αποτροπή μιας πιθανής καταστροφής που θα μπορούσε να οδηγήσει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντ’ αυτού, συνελήφθη και υποβλήθηκε σε αμείλικτη ανάκριση.

Παρόμοια, η ιστορία των υπηρετών του Νεεμάν αποτελεί παράδειγμα της διαχρονικής σοφίας του εδαφίου Παρ.ιε:1, παρέχοντάς μας ένα βαθύ και πρακτικά εφαρμόσιμο μάθημα.

«Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν· αλλ' ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν».

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με συγκρούσεις, μπορούμε να βρούμε ανεκτίμητες ιδέες από τις πράξεις αυτών των υπηρετών.

Η αρχή που προβάλλεται εδώ είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε έχει τεράστια δύναμη είτε να εκτονώσει την ένταση είτε να την επιδεινώσει.

Υιοθετώντας μια ήπια και συμπονετική συμπεριφορά, μπορούμε να ανακουφίσουμε αποτελεσματικά τις φλόγες του θυμού και της εχθρότητας που συχνά συνοδεύουν οδυνηρές καταστάσεις.

Οι πράξεις αυτών των αφανών ηρώων ευθυγραμμίζονται με το συναίσθημα που εκφράζεται στον έβδομο μακαρισμό που βρίσκεται στο Ματθ.ε:9:

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού».

Ένας σημαντικός δρόμος μέσω του οποίου συμβάλλουμε στην ειρήνη είναι με τη διάδοση του ευαγγελίου, αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός μας έχει δώσει τη διακονία της συμφιλίωσης, όπως αναφέρεται στο Β ́ Κορ.ε:18:

Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν διά του Ιησού Χριστού και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής, έτσι ώστε με το παράδειγμά μας να μπορέσουμε να φέρουμε άλλους σε Αυτόν.

Μέσω του ευαγγελισμού, συμμετέχουμε ενεργά στην αποκατάσταση της ειρήνης μεταξύ της ανθρωπότητας και του Θεού Τον οποίο έχουν απορρίψει και προσβάλει.

Κάθε άτομο που συμφιλιώνεται με τον Θεό μέσω αυτών των προσπαθειών γλιτώνει από το να χαθεί στην κόλαση, λειτουργούμε λοιπόν σαν αφανείς ήρωες καθώς ασχολούμαστε με το έργο της συμφιλίωσης των ανθρώπων με τον Θεό.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Είναι κατανοητό ότι υπάρχει κάτι κοινό στις αφηγήσεις αυτών των αφανών ηρώων.

Αυτό που τους ξεχωρίζει είναι η απουσία οποιασδήποτε αρχικής πρόθεσης να αναδειχθούν ήρωες.

Οι ενέργειές τους δεν υποκινήθηκαν από την επιθυμία για αναγνώριση ή ανταμοιβές. Αντίθετα, οι ανιδιοτελείς θυσίες τους οδηγήθηκαν από μια βαθιά δέσμευση να εκπληρώσουν αυτό που αντιλαμβάνονταν σαν το καλύτερο για το καλό των άλλων.

Σαν αποτέλεσμα, παρόλο που τα ονόματά τους μπορεί να μην αναφέρονται, οι πράξεις τους έχουν καταγραφεί στα χρονικά της ιστορίας.

Αυτά τα αξιοσημείωτα άτομα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της σύναξης μαρτύρων που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην Εβρ.ιβ:1:

«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα».

Πρέπει να υιοθετήσουμε τη στάση τους σαν δική μας σήμερα.

Ο Θεός περιμένει από εμάς να θυσιάσουμε τις φιλοδοξίες μας για να βοηθήσουμε τους άλλους να επιτύχουν την υψηλότερη κλήση τους από τον Θεό, όπως ο υπηρέτης του Βασιλιά Σαούλ, αντί να τους υπονομεύουμε ή να τους εμποδίζουμε.

Θέλει να επιδείξουμε την τόλμη και το θάρρος του προφήτη της Ιουδαίας, κατανοώντας ότι σαν άνθρωποι, κάνουμε λάθη. Ο Θεός μας έχει πει να συμφιλιώσομε τους ανθρώπους με Αυτόν, όπως οι υπηρέτες που διευκόλυναν τη συμφιλίωση του Νεεμάν με τον Ελισσαιέ.

Ενώ είμαστε στη Γη, μπορεί να περάσουμε απαρατήρητοι σαν αφανείς ήρωες, αλλά μια μέρα, στον Ουρανό, ο Ιησούς θα αναγνωρίσει τον ηρωισμό μας και θα μας ανταμείψει προσωπικά. Θα πει:

«Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου!»