Ευαγγελισμός

Είναι αναμφισβήτητο ότι ο ευαγγελισμός αποτελεί θεμελιακό χαρακτηριστικό της Εκκλησίας του Χριστού. 

Ο άγγελος που ανακοίνωσε στους ποιμένες της Βηθλεέμ τη γέννηση του Χριστού, είπε: «Μη φοβείσθε διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν» (Λουκ.β:10).

Ο Κύριος Ιησούς διακήρυξε στη Συναγωγή της Ναζαρέτ ότι: «Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ διά τούτο με έχρισε με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν» (Λουκ.δ:18-19).

Το ίδιο εξήγησε στους όχλους, που ήθελαν να Τον έχουν μόνιμα κοντά τους, ότι «και εις τας άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος. Και εκήρυττεν εν ταις συναγωγαίς της Γαλιλαίας» (Λουκ.δ:43-44).

Όταν αργότερα ο Βαπτιστής Ιωάννης έστειλε ανθρώπους του ζητώντας πειστήρια για την ταυτότητα του Μεσσία, «αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτούς, Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα είδετε και ηκούσατε, ότι τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται» (Λουκ.ζ:22).

Και πράγματι ο ευαγγελισμός ήταν το κυριότερο χαρακτηριστικό της διακονίας Του, επειδή «διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού και οι δώδεκα ήσαν μετ’ αυτού» (Λουκ.η:1).

Το ίδιο έργο συνέχισε και μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη, είπε δε στους ακροατές Του: «Ο νόμος και οι προφήται έως Ιωάννου υπήρχον από τότε η βασιλεία του Θεού ευαγγελίζεται, και πας τις βιάζεται να εισέλθη εις αυτήν» (Λουκ.ις:16).

Το παράδειγμα του Κυρίου τους ακολούθησαν πιστά οι απόστολοι, οι οποίοι «πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν» (Πράξ.ε:42).

Την ίδια πρακτική συνέχισαν και οι υπόλοιποι πιστοί, ιδιαίτερα δε μετά το διωγμό του Στέφανου, αφού «διασπαρέντες διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον» (Πράξ.η:4) όχι μόνο προς τους κατοίκους της Παλαιστίνης αλλά και στους διάσπαρτους Ιουδαίους.

Όπως διηγείται σχετικά ο Λουκάς, «εισελθόντες εις Αντιόχειαν, ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν. Και ήτο χειρ Κυρίου μετ’ αυτών και πολύ πλήθος πιστεύσαντες επέστρεψαν εις τον Κύριον» (Πράξ.ια:20-21).

Μιλώντας στη Συναγωγή της Αντιόχειας της Πισιδίας ο Παύλος εξήγησε στους Ιουδαίους της περιοχής ότι, «ημείς ευαγγελιζόμεθα προς εσάς την γενομένην εις τους Πατέρας επαγγελίαν, ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν» (Πράξ.ιγ:32).

Ο ίδιος απόστολος είχε ως τη μεγαλύτερη καύχησή του ότι, «Εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού» (Εφεσ.γ:8).

Επίσης εξήγησε στους πιστούς της Εφέσου ότι για την οικοδομή της εκκλησίας Του ο Χριστός «έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους» (Εφεσ.δ:11), όπου βλέπουμε το λειτούργημα του ευαγγελιστή να καταγράφεται αμέσως μετά τους απόστολους και προφήτες.

Τη σημασία αυτού του λειτουργήματος ο Παύλος την τονίζει ιδιαίτερα στον Τιμόθεο, τον οποίο προτρέπει: «Συ δε αγρύπνει εις πάντα, κακοπάθησον, εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη» (Β' Τιμ.δ:5).

Το περιεχόμενο αυτού του ευαγγελισμού στην Καινή Διαθήκη περιγράφεται με διάφορες φράσεις, που έχουν υπογραμμιστεί στα εδάφια που παραθέσαμε, όπως «η Βασιλεία του Θεού», «ο Ιησούς Χριστός», «ο λόγος», «ο Κύριος Ιησούς», «η γενομένη εις τους Πατέρας επαγγελία», «ο ανεξιχνίαστος πλούτος του Χριστού». 

Όλα αυτά δεν ήταν διαφορετικά μεταξύ τους αλλά πτυχές του ενός και μοναδικού ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ, που αναφέρεται στον θάνατο, την ταφή και την ανάσταση του του Χριστού (Α’ Κορ.ιε:1-4). Αυτός ήταν και εξακολουθεί να είναι «ο λόγος ο ευαγγελισθείς εις εσάς» (Α' Πέτρ. 1:α:25).

Μέσα στους αιώνες η μια και αληθινή Εκκλησία ενδιαφερόταν πάντα να «ευαγγελίσει» τον κόσμο με τα μέσα που είχε στη διάθεσή της, ακολουθώντας το αποστολικό πρότυπο και την εντολή του Χριστού, «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ.κη:19), είναι δε καταπληκτικό ότι όχι μόνο το Ευαγγέλιο έφτασε σε όλο το γνωστό τότε κόσμο - μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα - αλλά και ότι αυτό έγινε με τρόπο τόσο δυναμικό, ώστε οι απόστολοι να χαρακτηρίζονται ως «οι αναστατώσαντες την οικουμένην» (Πράξ.ιζ:6), και τόσο αποτελεσματικό ώστε ο Παύλος καλούσε τους Κολοσσαείς να μείνουν πιστοί στην ελπίδα του Ευαγγελίου, «του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν» (Κολ.α:23).

Όποια κι αν ήταν η εξέλιξη της εκκλησίας στους επόμενους αιώνες, και παρά τα σχίσματα και την απόκλισή της από την αποστολική απλότητα, γεγονός είναι ότι δράση για διάδοση του κηρύγματος υπήρξε πάντοτε, αν και πλέον το κίνητρο δεν ήταν ούτε η υπακοή στο Θεό ούτε η αγάπη για τους ανθρώπους αλλά μάλλον η διάθεση επιβολής από καθένα του δικού του «ευαγγελίου», που τις περισσότερες φορές συνδεόταν με προσωπικές, πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες. Θα μπορούσαμε ωστόσο να επαναλάβουμε εδώ το λόγο του Παύλου: «Τι λοιπόν; πλην κατά πάντα τρόπον, είτε επί προφάσει είτε τη αληθεία, ο Χριστός κηρύττεται και εις τούτο χαίρω αλλά και θέλω χαίρει» (Φιλιπ.α:18).

Ανάλογες προσπάθειες στο έργο του ευαγγελισμού εκδηλώνουν και οι σημερινές εκκλησίες, χρησιμοποιώντας κάθε προσφερόμενο τρόπο και μέσο, είτε μιμούμενες τα βιβλικά πρότυπα είτε εκμεταλλευόμενες συστήματα και μεθόδους που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία (έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, μουσική, θέατρο κ.λ.π.).

Δύο περίοδοι ξεχώρισαν στην εκκλησιαστική ιστορία που το ευαγγελιστικό έργο δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα. 

Η πρώτη ήταν στους δύο-τρεις πρώτους αιώνες, όταν - παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τα ελάχιστα μέσα που πρόσφερε ο τότε πολιτισμός - το ευαγγέλιο έφτασε από τη Βρετανία μέχρι την Κίνα. 

Η δεύτερη περίοδος ήταν στους αιώνες μετά τις μεγάλες ανακαλύψεις, όταν ο ευαγγελισμός ξεπέρασε κάθε προηγούμενο φέρνοντας το Ευαγγέλιο σε όλη την Αφρική, την Ασία, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Αυστραλία κ.λ.π., με μοναδικό ιεραποστολικό ζήλο όμοιος του οποίου κανείς δε γνωρίζει αν θα υπάρξει ξανά.

Ξεχωριστή περίπτωση εντούτοις αποτέλεσε ο 20^ος αιώνας, καθώς η εποχή μας διαθέτει όχι μόνο τα ισχυρότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και ιεραποστολικές οργανώσεις με τεράστια κονδύλια και πολυάριθμο ανθρώπινο δυναμικό στη διάθεσή τους.

Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται σήμερα και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για τον ευαγγελισμό του κόσμου, τα πράγματα δεν είναι διόλου ανθηρά. Οι χριστιανοί στο σύνολό τους (γνήσιοι και κατ’ όνομα) αποτελούν μόλις το 33%, δηλαδή μόνον ένας σε κάθε τρεις κατοίκους της γης.

Ο αριθμός αυτός, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα της πίστης όλων των ονομαζόμενων «χριστιανών», η οποία είναι ένα χιλιόμετρο σε μήκος αλλά μόνο ένα εκατοστό σε βάθος (δηλαδή πολλά λόγια αλλά ελάχιστη ουσία...)!

Οι Αμερικανοί, που γενικά προβάλλονται σαν ο πιο θρησκευόμενος λαός, έχουν μεγάλη άγνοια για το περιεχόμενο της θρησκείας τους και στερούνται εμπιστοσύνη στο Θεό. Σαν αποτέλεσμα, χρειάζεται: «Οι εκκλησίες να ενδιαφερθούν να ευαγγελίσουν εκείνους που ήδη πηγαίνουν στις εκκλησίες και να τους βοηθήσουν ν’ αναπτυχθούν βαθύτερα στην πίστη».

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η μεγάλη αριθμητική αύξηση που παρατηρείται σε διάφορες περιοχές που προηγούμενα δεν χαρακτηρίζονταν σαν χριστιανικές, δεν σημαίνει οπωσδήποτε αληθινή αύξηση της Εκκλησίας. Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε ότι πολλοί στις αναπτυσσόμενες χώρες καταγράφονται χριστιανοί σαν ένα είδος «μόδας», ενώ πολλά εκατομμύρια καταγράφτηκαν αυτόματα ως «χριστιανοί» ύστερα από την πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία. Αυτό όμως δεν μαρτυρεί κατ’ ανάγκη και τη γνησιότητα της πίστης τους.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στην Τσεχία, παρ’ όλο που η χώρα αυτή κατατάσσεται πλέον στις «χριστιανικές», σύμφωνα με έρευνα που έγινε πριν λίγο καιρό, το 55% του πληθυσμού δηλώνει ότι δεν πιστεύει σε κανένα Θεό. Με άλλα λόγια είναι «χριστιανοί» αλλά άθεοι(!)

Μεγάλη αμφιβολία υπάρχει και για τις μαζικές «μεταστροφές» εκείνων που παρακολουθούν ευαγγελιστικές σταυροφορίες (π.χ. Billy Graham, Louis Pallau, Beny Hinn κ.ά.). Κάποιος είπε σκωπτικά: «Αν προσθέταμε τους αριθμούς «μεταστροφών» που αναφέρονται κάθε φορά, θα έπρεπε να ήταν χριστιανοί όλοι οι κάτοικοι της γης...»

 

Τόσο απλά, όσο...η συμπλήρωση μιας κάρτας;

Είναι λανθασμένη η αντίληψη ορισμένων, που νομίζουν ότι η σωτηρία της ψυχής είναι μια πολύ δύσκολη έως ακατόρθωτη υπόθεση, αφού η σωτηρία δεν είναι έργο ανθρώπων αλλά του Πνεύματος του Θεού, που στη συνέχεια «συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών» στον αγώνα της πίστης.

Όμως το λάθος έχει και την άλλη του πλευρά, αφού υπάρχουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι όλα είναι τόσο απλά όσο η συμπλήρωση μιας “Κάρτας Απόφασης”.

Με τούτη την κατηγορία ασχολούμαστε εδώ, με αφορμή ένα πρόσφατο δείγμα της επιπολαιότητας με την οποία πολλοί βλέπουν το έργο του Χριστού. Αντιγράφουμε παρακάτω από το μηνιαίο δελτίο «Telegram, Revival Report» (Δεκ. 2003) που εκδίδει ο Γερμανό-Αμερικανός Πεντηκοστιανός ιεροκήρυκας Reinhard Bonnke, όπου αναφερόμενος στην πρόσφατη σταυροφορία της οργάνωσής του στη Νιγηρία, μεταξύ άλλων δηλώνει:

«Άλλη μια μεγαλειώδης συγκομιδή έχει συγκεντρωθεί! Ήταν μια θαυμάσια επιτυχία του Ευαγγελίου.  809.137 άνθρωποι συμπλήρωσαν μια κάρτα απόφασης για σωτηρία στη διάρκεια εκείνων των 5 ημερών! Είναι μια «μαζική έξοδος» από τη φυλακή του διαβόλου και μια λαμπρή είσοδος στο βασίλειο του Θεού».        

Αυτό σημαίνει ότι κάθε ένα από τα πέντε βράδια ομιλιών, 161.827 άνθρωποι (μουσουλμάνοι, μάγοι, ειδωλολάτρες και κατ’ όνομα χριστιανοί) ΣΩΖΟΝΤΑΝ. Τι θαύμα! θα έλεγε κανείς. Όμως γεννιέται το εύλογο ερώτημα, «Γιατί συμβαίνουν αυτά στη Νιγηρία και άλλες χώρες της Αφρικής; Γιατί δεν συμβαίνουν στη Δύση; Γιατί δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα»; Γιατί επίσης δεν συμβαίνουν με το κήρυγμα άλλων ιεροκηρύκων;

Μήπως όλη η «ευλογία» έχει δοθεί στον Bonnke, και μερικούς σαν κι αυτόν, που καταφέρνουν να «σώζουν» χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπους;...

Η απάντηση βρίσκεται σε δύο σημεία:

1. Στο κήρυγμά τους

2. Στην άποψή τους για το τι είναι σωτηρία.

Αυτό γίνεται φανερό αν μόνο προσέξουμε το έντυπο που προαναφέραμε, από όπου και αντιγράφουμε:

«Με 200.000 ανθρώπους παρόντες την τρίτη νύχτα, υπήρξε ένας αέρας προσδοκίας ήδη από την έναρξη ακόμη της σύναξης. Στη διάρκεια της σύναξης, ο Reinhard Bonnke προσευχήθηκε για τις γυναίκες με στείρες μήτρες και προφήτευσε ότι πολλές από αυτές, τον ίδιο καιρό το επόμενο έτος θα καλωσόριζαν παιδιά στις οικογένειές τους. (...)

Την τέταρτη νύχτα της σταυροφορίας, με 300.000 ανθρώπους παρόντες, ο ευαγγελιστής Bonnke φώναξε στο ακροατήριο ότι, «Ο νόμος της σωτηρίας σας ελευθερώνει από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου έτσι είστε τόσο ελεύθεροι όπως θέλετε να είστε».

Δύο μεγάλα κουτιά, από ένα σε κάθε πλευρά της πλατφόρμας, συνέλεξαν αμέτρητα φύλλα χαρτιού που παρείχαν αιτήματα προσευχής από τα πλήθη των ανθρώπων. Την τελευταία νύχτα της σταυροφορίας, ο ευαγγελιστής Bonnke και άλλοι λειτουργοί συγκεντρώθηκαν στην πλατφόρμα για να προσευχηθούν για τις πολυάριθμες ανάγκες που υπήρχαν στις αιτήσεις, με πολλούς ανθρώπους να αναφέρουν μετά ότι είχαν δει άμεσες απαντήσεις.

Επίσης το τελευταίο βράδυ, ο Reinhard Bonnke έσπασε την κατάρα της φτώχειας πάνω από το πλήθος των 400.000 ακροατών και πρόφερε την ευλογία του Θεού πάνω στον λαό. «Ο Θεός έκανε μια υπόσχεση και μια παροχή για σας για να λάβετε δύναμη και ευημερία, αναφώνησε».

Τι προκύπτει από τα παραπάνω; Μια εκμετάλλευση της υλικής και συναισθηματικής ανάγκης των ανθρώπων. Αν δεν κάνεις παιδιά, πήγαινε στον Bonnke. Αν είσαι φτωχός πήγαινε στον Bonnke. Αν αισθάνεσαι ενοχές, πήγαινε στον Bonnke. Αν έχεις ανάγκες, πήγαινε στον Bonnke. Κι ακόμη, για την φτώχια σου δεν φταις εσύ αλλά κάποια «κατάρα»(!) Αφού δοκίμασες τους άλλους μάγους, γιατί δεν δοκιμάζεις και τη δύναμη του Bonnke;

Στο μεταξύ, μέχρι τον άλλο χρόνο, όλο και κάποιες γυναίκες, που ως τώρα δεν είχαν κάνει παιδί, πιθανότατα θα μείνουν έγκυες. Αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες... το θαύμα δεν φτάνει για όλες!

Παρόμοιες σκηνές συμβαίνουν σε όλες σχεδόν τις μεγάλες «ευαγγελιστικές συγκεντρώσεις» της εποχής μας. Όσοι συμπληρώσουν μια τέτοια κάρτα – συνήθως ύστερα από υποσχέσεις για θεραπεία, ευτυχία και ευημερία (καλή ζωή), δηλαδή πράγματα εντελώς υλιστικά – θεωρούνται ΠΙΣΤΟΙ και ΣΩΣΜΕΝΟΙ και «γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου»...

Ύστερα από κάποιο διάστημα και μόλις σβήσει ο πρώτος ενθουσιασμός ή δεν πραγματοποιηθούν εκείνα που τους έταξαν, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είτε επιστρέφουν πάλι «στον κόσμο τους» είτε μένουν στις εκκλησίες απαρτίζοντας ένα «σύμμικτο πλήθος».

Υπάρχει και ένα άλλο σημείο, που επίσης αξίζει να αναφερθεί, επειδή δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, κι αυτό είναι Η ΖΗΤΙΑΝΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΩΝ.

ΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ, λοιπόν! ΣΩΣΤΕ ΕΜΑΣ, ΣΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ... Δώστε πλούσια για να πάρετε πλούσια! Δώστε πλούσια για να ΑΝΤΑΜΕΙΦΘΕΙΤΕ ΛΑΜΠΡΑ!!! 

Αλλά με τον τρόπο αυτό ικανοποιούνται όχι μόνο εκείνοι που εισπράττουν, αλλά κι εκείνοι που δίνουν, επειδή έτσι αισθάνονται ΝΙΚΗΤΕΣ, αισθάνονται πως ο Θεός έχει κάποια «υποχρέωση» απέναντί τους, και θα θελήσει κάποτε να ξεχρεωθεί!

Εμάς όλα αυτά μας θυμίζουν άλλους χώρους, όπως τους αστρολόγους και τους έμπορους φτηνής ελπίδας, που όμως καμία σχέση δεν μπορούν να έχουν με το Θεό της Βίβλου.

Αντίθετα με τους περισσότερους από εμάς, ο Beny Hinn μπορεί κάλλιστα να κατηγορηθεί για ποινικά αδικήματα. Το υπολογιζόμενο ετήσιο εισόδημα της διακονίας του σχεδόν τριπλασιάστηκε από το 1993, από 33 εκατ. δολάρια σε 75 εκατ. δολάρια το 1999. 

Λέμε «υπολογιζόμενο» εισόδημα, γιατί ο Hinn δεν είναι υποχρεωμένος από το νόμο να αποκαλύπτει το μισθό του ή το λογαριασμό του για τα βιβλία του – και βέβαια δεν το κάνει!

Αυτό μας οδηγεί σ’ ένα σενάριο που έχει παιχτεί το ίδιο μέχρι τέλους, τουλάχιστον 3 φορές από το 1990:

Όταν ο Hinn γίνεται αντικείμενο έρευνας, αρχικά αρνείται να συνεργαστεί. Μετά από πολλές υπαναχωρήσεις, ξαφνικά δέχεται να δώσει συνέντευξη και επιτρέπει την προσπέλαση στις δραστηριότητές του - επιτρέπει στους δημοσιογράφους να παρευρίσκονται στις περιοδείες του, τους αφήνει να μαγνητοφωνούν τις συνελεύσεις του διοικητικού συμβουλίου του καθώς και να μπουν στις υπηρεσίες εξεύρεσης πόρων (στις δύο πρώτες περιπτώσεις, οι αφηγητές καυχήθηκαν για τις «πρωτοφανείς προσβάσεις» τους και μετά απ’ αυτό υποπτεύομαι ότι άρχισαν να μπαίνουν στο νόημα.

Σε κάθε αντιπαράθεση ο Hinn δείχνει σοκαρισμένος, ορκίζεται να κάψει όποιον είναι υπεύθυνος και αργότερα ανακοινώνει ότι αυτή η υπόθεση έφερε δραματικές αλλαγές στη διακονία του.

Όμως, τι ακριβώς αποκαλύφτηκε που έκανε τον Hinn να εκφράζεται έτσι; Αρκετές άσχημες πραγματικές καταστάσεις: για παράδειγμα, ότι έχει εξαπατηθεί πάνω από μια φορά κατά τη διάρκεια περιοδειών του από μισθωμένους ηθοποιούς που προσποιούνται τους ανάπηρους και μετά ότι θεραπεύτηκαν – αντίθετα με τις υποσχέσεις που είχε δώσει ο Hinn, να μη μεταδίδει τηλεοπτικά θεραπείες, αν δεν επιβεβαιωθούν κλινικά.

Άλλοι άνθρωποι που ήταν πραγματικά άρρωστοι, δήλωσαν ότι είχαν θεραπευτεί και η τηλεόραση τους πρόβαλε σαν θεραπευμένους. Οι δημοσιογράφοι όμως ανακάλυψαν σε πολλές περιπτώσεις, ότι κανείς δεν έδωσε συνέχεια σ’ αυτούς κι ότι κανείς απ’ αυτούς δεν είχε πραγματικά θεραπευτεί. Απ’ αυτά τα άτομα 6 έπασχαν από AIDS, μερικά παιδιά ήταν κουφά ή τυφλά, ένας παραπληγικός έφηβος και μια γυναίκα με καρκίνο που διέκοψε τις χημειοθεραπείες και πέθανε μετά από δύο μήνες. 

Οι δημοσιογράφοι δεν μπόρεσαν να βρουν ούτε μια αληθινή θεραπεία παρόλο που σε μια ψυχρή συνέντευξη, μια γυναίκα με σκλήρυνση κατά πλάκας ανακοίνωσε ότι σταμάτησε τη θεραπευτική αγωγή της γιατί πίστευε εξαιτίας του Hinn ότι μπορεί να θεραπευτεί ανά πάσα στιγμή.

Σε κάποιες άλλες αντιπαραθέσεις, ο Hinn αρνήθηκε να φανερώσει το μισθό του αλλά υποσχέθηκε να το κάνει στην επόμενη συνέντευξη, αλλά και πάλι υπαναχώρησε. Είπε όμως σε κάποιο δημοσιογράφο ότι σχεδιάζουν να δοθούν τα ποσά πολύ σύντομα στη δημοσιότητα. Μέχρι αυτή τη στιγμή, ο μισθός του παραμένει μυστικός.

Από το 1990, έχει ακόμα υποσχεθεί σε πολλές περιπτώσεις:

Να σταματήσει να πετάει το σακάκι του και να φυσά πάνω σε ανθρώπους για να τους ρίχνει κάτω επί σκηνής.

Να οδηγεί πιο οικονομικά υπηρεσιακά αυτοκίνητα από Mercedes.

Να μην υπόσχεται ότι ο Θεός θα θεραπεύσει αυτούς που εκδηλώνουν την πίστη τους δίδοντάς του (του Hinn) χρήματα.

Να αποκαλύψει το μισθό του.

Ν’ ανοίξει φανερά τα βιβλία του σ’ ένα συμβούλιο εκκλησιών επί οικονομικών θεμάτων.

Να αποφεύγει να λέει στους ανθρώπους ότι είναι θεραπευμένοι πριν δουν ένα γιατρό.

Να κρατάει ανθρώπους στα παρασκήνια πριν τους βγάλει στη σκηνή κατά τις περιοδείες του.

Να παρακολουθεί την κατάσταση των ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι θεραπεύτηκαν.

Να μη βιάζεται ν’ αναγγέλλει από τα Μ.Μ.Ε. θεραπείες και τα όμοια αυτών πριν πιστοποιηθούν ιατρικά.

Απ’ όσο μπορώ να ξέρω, από τα στοιχεία που έχω, η μόνη υπόσχεση που κράτησε ήταν να μην κρύβει ανθρώπους στα παρασκήνια πριν τους βγάλει στη σκηνή και μάλλον αυτό το έκανε για να σταματήσει τηλεοπτικούς σταθμούς να στέλνουν ηθοποιούς και κρυφές κάμερες στην σκηνή.

Η θρησκευτική οργάνωση που κάνει το μεγαλύτερο «ευαγγελιστικό» έργο παγκόσμια, αναμφίβολα είναι η Εταιρεία «Σκοπιά».

Αν και διαφωνούμε με τις διδασκαλίες και τις πρακτικές τους, είναι αλήθεια εντούτοις ότι οι οπαδοί της Εταιρείας «Σκοπιά» διεξάγουν ένα απαράμιλλο έργο διάδοσης της πίστης τους.

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία (περιοδικό «Σκοπιά» τεύχος της 1-1-2000, σελ. 17-20), τη χρονιά που πέρασε («Υπηρεσιακό Έτος 1999»), από τους «Μάρτυρες» της Σκοπιάς διατέθηκαν:

 

Ε λ λ ά δ α...	Δ Ι Α Τ Ε Θ Η Κ Α Ν	...Π α γ κ ό σ μ ι α
27.327	Ευαγγελιζόμενοι	5.912.492
2.986	Σκαπανείς	738.343
4.971.495	Ώρες	1.144.566.849
9.430	Γραφικές Μελέτες	4.433.884
425	Εκκλησίες	89.985

Από όλη αυτή την αξιοσημείωτη δραστηριότητα προέκυψε ένας αριθμός 566 για την Ελλάδα και 323.439 παγκόσμια νέων βαπτίσεων. 

Για να πετύχουν αυτό τον «καρπό» χρειάστηκε ο κόπος 48,2 ευαγγελιζόμενων και 8.783,5 ώρες για κάθε νέο οπαδό στην Ελλάδα, ενώ από αυτούς αντιστοιχεί μόλις 1,3 για κάθε εκκλησία. Οι αριθμοί αυτοί γίνονται ακόμη πιο μεγάλοι αν υπολογιστεί ότι σημαντικό ποσοστό από τους «νέους» οπαδούς προέρχεται από παιδιά των «Μαρτύρων» που γεννημένα σ’ αυτό το θρησκευτικό χώρο και κλίμα, ήταν αναμενόμενο ν’ ακολουθήσουν τη θρησκεία των γονέων τους (με σοβαρή πιθανότητα ν’ αποσκιρτήσουν σε μεγαλύτερη ηλικία).

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι ακόμη και το πιο άρτια οργανωμένο «ευαγγελιστικό» πρόγραμμα δε μπορεί να φέρει σημαντικά αποτελέσματα από μόνο του.

Το βέβαιο είναι ότι ο «ευαγγελισμός» ως αυτοσκοπός ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Επιτέλους, και αν υπολογίσουμε ως «πιστούς» το 1.000.000.000 των καταγραμμένων Ρωμαιοκαθολικών, τα 700.000.000 καταγραμμένων Διαμαρτυρόμενων και τα 300.000.000 των καταγραμμένων Ορθόδοξων, τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα; Μήπως όλοι αυτοί έχουν κάποια ουσιαστική σχέση με την εκκλησία τους και η ζωή τους διαφέρει σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο; Δυστυχώς όχι! Ο λόγος του Χριστού: «Το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός» (Αποκ.γ:1), βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στο προκείμενο.

Για να είμαστε πιο σωστοί, θα έπρεπε να πούμε ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, επειδή μια εκκλησία που έχασε τον ευαγγελιστικό της ζήλο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Για να καταντήσει όμως μια εκκλησία σ’ αυτή την αδράνεια, το βέβαιο είναι ότι προηγούμενα έχει χάσει τον ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΗΣ, έχει χάσει την κοινωνία με το Θεό και την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Από κει και πέρα δεν συζητούμε για εκκλησίες αλλά για διάφορες θρησκευτικές ομάδες που ενδιαφέρονται για τη δογματική τους διδασκαλία, για την ευημερία των μελών τους, για την οικοδόμηση μεγάλων ναών, για κοινωνικές ή οικονομικές δραστηριότητες. Οτιδήποτε άλλο, δηλαδή, εκτός από Εκκλησίες του Χριστού, αδιάφορο ποιο είναι το όνομα που έχουν διαλέξει για τον εαυτό τους και τα μέλη τους.

Ο «ευαγγελισμός», όμως, που γίνεται από κάθε άλλη ομάδα έξω από την αληθινή εκκλησία, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, που υπακούει σε όλες τις προϋποθέσεις και χρησιμοποιεί όλες τις τεχνικές της πολιτικής ή εμπορικής διαφήμισης και τις μεθόδους διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, χωρίς όμως καμιά ουσιαστική αλλαγή στο χαρακτήρα, πολύ δε περισσότερο στην καρδιά του ατόμου.

Κάθε αλλαγή στην προτίμηση κάποιου, που συντελείται ύστερα από την εφαρμογή των παραπάνω τεχνικών, σε τίποτα δε μπορεί να βοηθήσει την εκκλησιαστική ομάδα που τη χρησιμοποιεί και η οποία ούτως ή άλλως οδηγείται σε ΑΦΑΝΙΣΜΟ. Αυτό δε σημαίνει ότι θα αφανιστεί η ομάδα -αν και αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν- αλλά οπωσδήποτε θα αφανιστεί το γνήσιο Ευαγγέλιο, για να πάρει τη θέση του κάποιο ΑΛΛΟ από τα πολλά που προσφέρονται σήμερα ή εκείνα που έχει στη φαρέτρα του ο Διάβολος για το μέλλον.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι το πρόβλημα δεν έγκειται στον «ευαγγελισμό» αλλά στον ΑΓΙΑΣΜΟ. Όχι στην απουσία ζήλου για το έργο, αλλά στην απουσία υποταγής στον Κύριο. Όχι στην έλλειψη μέσων και χρημάτων -επειδή αυτά πάντοτε βρίσκονται- αλλά στην έλλειψη γνήσιας αγάπης για το Θεό και τον πλησίον. Όχι στην άγνοια των μεθόδων διαμόρφωσης της γνώμης των ανθρώπων, αλλά άγνοια της αληθινής καθοδήγησης από το Πνεύμα του Θεού.

Επιτέλους, ο Χριστός βεβαίωσε για την Εκκλησία Του, ότι «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής» (Ματθ.ις:18). Γι’ αυτό ας μην ανησυχούν όσοι μιλούν για «αφανισμό», επειδή, έτσι κι αλλιώς, η Νύμφη του Αρνίου δεν αποβλέπει σε ανθρώπινες και κοσμικές «επιτυχίες». Αντίθετα αναπαύεται στην υπόσχεση του Αρχιποιμένα Χριστού που είπε: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να σας δώση την βασιλείαν» (Λουκ.ιβ:32).

 

Τα ρεκόρ των Σούπερ Ευαγγελιστών

Υπάρχει μια αδυναμία ή μανία μεταξύ των ανθρώπων, να θέλουν «να σπάσουν» τα προηγούμενα ρεκόρ, κι αυτό το ακούμε συνεχώς στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκείνος πήδηξε τόσο μακριά, εγώ πρέπει να πάω μακρύτερα ο άλλος έτρεξε τόσο γρήγορα, εγώ να τρέξω ταχύτερα... Αυτό σήμαινε πως με την επίδοσή του έπρεπε να ξεπεράσει το ανώτερο μέτρο που είχε κατορθώσει κάποιος άλλος ή ο ίδιος στο παρελθόν.

Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο, κάτι αντίστοιχο υπάρχει μεταξύ των Διαμαρτυρομένων και ιδιαίτερα ανάμεσα στους «αστέρες» του στερεώματος των ιεροκηρύκων, ευαγγελιστών, τηλευαγγελιστών κ.λ.π. Κάποτε μιλούσαν για τον Γουέσλευ, τον Μούντυ, τον Μπίλυ Γκράχαμ... Σήμερα μιλούν για τον Λούις Παλάου, τον Μπόνκε τον Μπένι Χίνν και τόσους άλλους.

Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Κηρύττουν, λένε, το Ευαγγέλιο. Και τι διαφορετικό έχουν; Τον αριθμό των ανθρώπων που συγκέντρωσαν και εκείνων που μπόρεσαν να επηρεάσουν. Με άλλα λόγια «σπάνε ο ένας του άλλου τα ρεκόρ»! Αυτό φαίνεται από τα διάφορα έντυπα που στέλνουν στους υποστηρικτές τους για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερα έσοδα: «Χιλιάδες σώθηκαν και έγιναν μεγαλεία». «Έγινα θαύματα πολλά»... κι ο αναγνώστης τους μένει με την εντύπωση ότι ο Θεός είναι κλεισμένος στο τσεπάκι μερικών ανθρώπων και των οργανώσεών τους, και ενεργεί κατά παραγγελία ανάλογα με τις προσταγές τους, παρ’ όλο που οι εικόνες, δυστυχώς, θυμίζουν περισσότερο σόου του Ρουβά παρά χριστιανική εκδήλωση.

 

Πώς λειτουργεί το σύστημα

Σαν παράδειγμα αναφέρουμε την εκστρατεία του παγκόσμιου ευαγγελιστή και συγγραφέα Λούις Παλάου που έγινε στη Λίμα του Περού την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου 2004 με τίτλο «Great music, Good News!».

Ο Παλάου κλήθηκε στο Περού από την πολιτική ηγεσία της χώρας και ηγέτες εκατοντάδων εκκλησιών, για να φέρει το φεστιβάλ χριστιανικής μουσικής και εορτασμού στην πρωτεύουσα Λίμα, που έχει πληθυσμό 8.000.000.

Τα τελευταία χρόνια, η περιοχή της πρωτεύουσας έχει χτυπηθεί από πολιτική ανησυχία, σποραδικές τρομοκρατικές επιθέσεις, ανεργία και μεγάλη φτώχεια.

Στις έξι ημέρες του φεστιβάλ, σχεδόν 650.000 άνθρωποι άκουσαν το μήνυμα του Παλάου. (Το βράδυ της Παρασκευής το πάρκο γέμισε με 300.000 άτομα. Το Σάββατο το πλήθος ξεπέρασε τις 350.000 και καταγράφηκαν 41.000 αποφάσεις για τον Χριστό). Σύμφωνα με στοιχεία που δίνει η επίσημη ιστοσελίδα της οργάνωσης του Παλάου, αυτός έχει κηρύξει μέχρι σήμερα σε 70 χώρες και ενώπιον 70.000.000 ανθρώπων.[1]

Έτσι σώζονται οι ψυχές;

Όμως ο Παλάου δεν είναι παρά ένας μόνο από τους δεκάδες ευαγγελιστές που διασχίζουν σήμερα τον κόσμο διοργανώνοντας Εκστρατείες (Crusades=Σταυροφορίες) επιδιώκοντας να προσελκύσουν ανθρώπους στην πίστη τους, σημειώνοντας αριθμητικά ρεκόρ...

 Σύμφωνα με τη βιογραφία του Βαπτιστή Μπίλυ Γκράχαμ,[2] αυτός έχει κηρύξει το ευαγγέλιο απέναντι σε περισσότερους ανθρώπους από κάθε άλλον στην ιστορία – πάνω από 210 εκατομμύρια σε περισσότερες από 185 χώρες. Εκατοντάδες εκατομμύρια επιπλέον τον έχουν ακούσει μέσω τηλεόρασης, βίντεο, ταινιών και διαδικτύου. Από την πρώτη σταυροφορία του στο Λος Άντζελες, το 1949, μέχρι σήμερα, ο Γκράχαμ έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων να λάβουν προσωπικές αποφάσεις να ζήσουν για το Χριστό.

 Για το γιο του προηγουμένου, Φραγκλίνο Γκράχαμ, πληροφορούμαστε πως από το 1989 ως τώρα ηγείται σε τουλάχιστον 10 ευαγγελιστικά “φεστιβάλ” κάθε χρόνο σε διάφορες χώρες και έχει κηρύξει σε περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους.^[3]

Σύμφωνα με τη βιογραφία του Πεντηκοστιανού Ράινχαρντ Μπόνκε, όπως παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα της οργάνωσης “Christ for all Nations”,^[4α] ο Μπόνκε κήρυξε σε πάνω από 50.000.000 ανθρώπους, και έχει καταγράψει 34.000.000 αποφάσεις για τον Χριστό! (Μόνο σε δύο τελευταίες συνάξεις του στη Νιγηρία συγκέντρωσε 163.730 κάρτες αποφάσεων).

Στο τελευταίο γράμμα του (Οκτ. 04) γράφει: «κάθε εκστρατεία μας κοστίζει περίπου 700.000 ευρώ... συγκεντρώνουμε κατά μέσο όρο περισσότερες από 800.000 κάρτες ανταπόκρισης από ανθρώπους που συμπληρώνοντας τις κάρτες αυτές δηλώνουν ότι δέχτηκαν τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο και Σωτήρα τους...».^[4β]

 Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της “Messenger Films”,^[5] χάρη στις προσπάθειες της οργάνωσης 465.200.000 άνθρωποι είδαν διάφορες ταινίες παραγωγής της, από τους οποίους δήλωσαν αποφάσεις για το Χριστό 51.500.000.

 Σύμφωνα με την “The JESUS Film Project”,^[6] που διαχειρίζεται την ταινία «ΙΗΣΟΥΣ», μέχρι την 1-10-04 είδαν την ταινία 5.204.856.902 άνθρωποι και καταγράφηκαν περισσότερες από 19.357.774 αποφάσεις για το Χριστό.

 Ο James Robison,^[7] ισχυρίζεται ότι περισσότεροι από 15.000.000 άνθρωποι παρακολούθησαν συναθροίσεις, με περισσότερες από 2.000.000 αποφάσεις για το Χριστό.

 Μια άλλη οργάνωση, η “Dayspring International”,^[8] ισχυρίζεται ότι συγκέντρωσε περισσότερες από 7.200.000 αποφάσεις για το Χριστό χάρη σε μια ταινία με τη ζωή του Χριστού ινδικής παραγωγής.

 H εταιρεία θρησκευτικής μουσικής “Carman”,^[9] σε μία μόνο βραδιά κατέγραψε περισσότερες από 70,000 αποφάσεις για το Χριστό, ενώ μόνο ένα CD της απέφερε 1.000.000 αποφάσεις για το Χριστό.

 Η οργάνωση “Every Home for Christ”,^[10] ισχυρίζεται ότι χάρη στη δράση της σε 192 χώρες, έχει καταγράψει 30.000.000 αποφάσεις για το Χριστό.

 Ο πάστορας David Allbritton μάς πληροφορεί ότι έχει οργανώσει πολλά Σεμινάρια για Σωτηρία Ψυχών, και έχει συγκεντρώσει πάνω από 10.000.000 αποφάσεις για το Χριστό.^[11]  Ο ίδιος δηλώνει: «Στη διάρκεια της εκστρατείας στην Αιθιοπία είδαμε περισσότερες από 1.200.000 αποφάσεις για το Χριστό».

 Το «Κέντρο για τον Ευαγγελισμό και Μαθητεία» έχει καταγράψει 1.800.000 αποφάσεις για το Χριστό.^[12]

 Οι υπεύθυνοι του τηλεοπτικού σταθμού “Trinity Broadcasting Network” (ΤΒΝ), δηλώνουν ότι από όσο γνωρίζουν, έχουν γίνει περισσότερες από 20.000.000 αποφάσεις για το Χριστό  σαν αποτέλεσμα της λειτουργίας του.^[13]

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχίσει για πολύ ακόμη.[*]

Δεν εκμηδενίζουμε τα πάντα, όμως οι απορίες παραμένουν

Τι συμβαίνει με όλους αυτούς τους «μετανοημένους»; Είναι ειλικρινείς; Εγκαταλείπουν τους δρόμους της αμαρτίας; Μένουν κοντά στο Χριστό; Υπάρχει κάποια σοβαρή αλλαγή στη ζωή τους; Για όλα αυτά κανείς δε μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα. Σίγουρα κάτι καλό μένει στο τέλος σε κάποιους από αυτούς, όμως σε πόσους;

Επιπλέον, όπως καταλαβαίνει κάθε νοήμων άνθρωπος, όλες αυτές οι κινήσεις χρειάζονται πάρα πολλά χρήματα, τα οποία συγκεντρώνουν κυρίως από εισφορές δωρητών –πολλές φορές φτωχών ανθρώπων– και είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς ζουν πλουσιοπάροχα.

Δεν εκμηδενίζουμε καμία ιεραποστολική προσπάθεια, όμως οι «βιομηχανίες παραγωγής προσήλυτων» πολλές υποψίες γεννούν και θα ήταν ψέμα αν δεν το αναφέραμε...

Ειλικρινά έχουμε την απορία, μήπως ταιριάζουν και εδώ –σε ορισμένους τουλάχιστον από αυτούς– οι λόγοι του Χριστού: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κατατρώγετε τας οικίας των χηρών και τούτο επί προφάσει ότι κάμνετε μακράς προσευχάς» και, επίσης, «Περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν διά να κάμητε ένα προσήλυτον, και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών». (Ματθ.κγ:13,16). Δεν παίρνουμε θέση απλά αναρωτιόμαστε ΜΗΠΩΣ;

 

Πηγές:

[1]http://www.palau.org/lpea/resources/news.php?rowid=134,

www.assistnews.net/Stories/s04100054.htm (13-10-04).

[2] http://www.billygraham.org/mediaRelations/bios.asp?p=1

[3] http://www.billygraham.org/mediaRelations/bios.asp?p=5

[4α] http://www.cfan.org/{english}/[us_site]/biography.asp

[4β] “The Harvest Goes On”, 15-10-2004

[5] http://www.messengerfilms.com/ministry.html

[6] http://www.jesusfilm.org/progress/statistics.html

[7] http://www.ctnonline.com/newsletter/july-aug_nl.htm

[8] http://www.dayspringinternational.org/-1999998580/-1999981368/-1999776966.htm

[9] http://www.carman.org/about/honors_awards_2.html

[10] http://www.chc.org.sg/version3/news_archives/news_archives2.cfm

[11] http://www.wincityonline.org/default1.asp

[12] www.krausmission.com/docs/gufactsheet.pdf

[13] http://www.tbn.org/about/newsletter/index.php/44.html

[*] Ένα κοινό σε όλους σχεδόν από τους παραπάνω κήρυκες που έχουν έδρα την Αμερική, είναι ότι υποστήριξαν τον πόλεμο στο Ιράκ και άλλους προηγούμενα, γεγονός που γεννά πολλά ερωτήματα...