ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

1. Υπάρχει μόνο ένας Θεός ο Πατέρας (Α’ Κορ.η:6 – Μάρκ.ιβ:29)

    2. Αυτός ο ΕΝΑΣ Θεός είναι πνεύμα (Ιωάν.δ:24)

    3. Υπάρχει μόνο ένα Πνεύμα (Εφες.δ:4)

  4. Στο πλήρωμα των καιρών (Γαλ.δ:4), ο ΕΝΑΣ Θεός που είναι Πνεύμα, γέννησε μέσω της Μαρίας (Ματθ.α:18) τον ΑΝΘΡΩΠΟ Ιησού Χριστό.

   5. Μέσα στον άνθρωπο Ιησού Χριστό, κατοίκησε εξ’ αρχής και κατοικεί ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ (Κολ.β:9).

     6. Έτσι έχουμε τον άνθρωπο Ιησού Χριστό (κατά πάντα όμοιο με εμάς αλλά χωρίς αμαρτία) – ανθρώπινη φύση – να κατοικείται από το πλήρωμα της θεότητας, τον Πατέρα – θεϊκή φύση.

   7. Ο Ιησούς λοιπόν, έχοντας αυτές τις δύο φύσεις, λειτουργεί άλλοτε σαν ο Θεός και άλλοτε σαν άνθρωπος.

Ο απόστολος Παύλος το ήξερε πολύ καλά αυτό και γι’ αυτό γράφει: «των οποίων είναι οι πατέρες, και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν» (Ρωμ.θ:5).

Ο Χριστός το κατά σάρκα που είναι από τους Πατέρες – ανθρώπινη φύση, είναι την ίδια στιγμή , ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας – θεϊκή φύση.

Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, μαρτυρεί για τον Εαυτό Του στην Αποκ.κβ:16 «... Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός».

Το γένος του Δαβίδ, ξέρουμε ότι αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Κυρίου μας, γιατί αυτό είδαμε και στο Ρωμ.θ:5.

Η ρίζα του Δαβίδ όμως αναφέρεται στον γεννήτορα του Δαυίδ. Αν ακολουθήσουμε τη γενεαλογία που δίνει ο Λουκάς, βλέπουμε ότι ο γεννήτορας τόσο του κατά σάρκα Ιησού Χρίστου, όσο και του Δαβίδ, είναι ο ίδιος ο Θεός (Λουκ.γ:23-38). 

Η διπλή φύση του Ιησού Χριστού.

 

Βλέπουμε, ότι ο Ιησούς είχε καθαρά δύο φύσεις, κατά τέτοιο τρόπο, που ποτέ άλλοτε κανένας άνθρωπος δεν είχε.

Η μία φύση ήταν η ανθρώπινη ή σαρκική και η άλλη η θεία ή πνευματική.

Ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος και ο Θεός.

Το όνομα Ιησούς, αναφέρεται στο αιώνιο Πνεύμα του Θεού (του Πατέρα) που κατοίκησε στη σάρκα του ανθρώπου Χριστού.

Μπορούμε να χρησιμοποιούμε το όνομα Ιησούς για ν’ αναφερθούμε είτε στη μία απ’ τις δύο φύσεις Του, είτε και στις δύο μαζί.

Για παράδειγμα, όταν λέμε ότι ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό, εννοούμε ότι η ανθρώπινη φύση, η σάρκα Του πέθανε στο σταυρό. Όταν λέμε ότι ο Ιησούς κατοικεί στην καρδιά μας, εννοούμε ότι ο Θεός, που είναι Πνεύμα, είναι εκεί.

Παρακάτω, ακολουθεί ένας συγκριτικός κατάλογος που θα δείξει τι εννοούμε όταν λέμε ότι ο Ιησούς είχε δύο φύσεις ή διπλή φύση.

 

Σαν άνθρωπος ο Ιησούς:

1. Γεννήθηκε σαν μωρό (Λουκ.β:7)

2. Αυξήθηκε διανοητικά, φυσικά, πνευματικά, κοινωνικά (Λουκ.β:52)

3. Πειράχτηκε απ’ το διάβολο (Λουκ.δ:2)

4. Πείνασε (Ματθ.δ:2)

5. Δίψασε (Ιωάν.ιθ:28)

6. Κουράστηκε (Ιωάν.δ:6)

7. Κοιμήθηκε στην καταιγίδα Μάρκ.δ:38

8. Προσευχήθηκε (Λουκ.κβ:41)

9. Μαστιγώθηκε και χτυπήθηκε  (Ιωάν.ιθ:1-3)

10. Πέθανε (Μάρκ.ιε:37)

11. Έγινε θυσία περί αμαρτίας (Εβρ.ι:10-12)

12. Δεν ήξερε τα πάντα (Μάρκ.ιγ:32)

13. Δεν είχε δύναμη (Ιωάν.ε:30)

14. Ήταν κατώτερος απ’ το Θεό (Ιωάν.ιδ:28)

15. Ήταν υπηρέτης (Φιλιπ.β:7-8)

 

Αλλά σαν ο Θεός:

1. Υπήρχε πάντοτε (Μιχ.ε:2  Ιωάν.α:1-2)

2. Είναι πάντοτε ο ίδιος (Εβρ.ιγ:8)

3. Εκβάλει δαιμόνια (Ματθ.ιβ:28)

4. Είναι ο άρτος της ζωής (Ιωάν.ς:35) και με θαύμα έθρεψε πλήθη (Μάρκ.ς:38-44, 52)

5. Έδωσε ζωντανό νερό (Ιωάν.δ:14)

6. Αναπαύει τους κουρασμένους (Ματθ.ια:28)

7. Ησύχασε την καταιγίδα (Μάρκ.δ:39-41)

8. Απάντησε προσευχές (Ιωάν.ιδ:14)

9. Θεράπευσε τους ασθενείς (Ματθ.η:16-17 Α’ Πέτρ.β:24)

10. Ανάστησε το σώμα Του απ’ τους νεκρούς (Ιωάν.β:19-21  κ:9)

11. Συγχώρεσε αμαρτίες (Μάρκ.β:5-7)

12. Γνώριζε τα πάντα (Ιωάν.κα:17)

13. Είχε όλη την εξουσία (Ματθ.κη:18 Κολ.β:10)

14. Ήταν ίσος με το Θεό, ήταν ο Θεός (Ιωάν.ε:18)

15. Ήταν Βασιλιάς βασιλιάδων (Αποκ.ιθ:16)

 

Μπορούμε ν’ απαντήσουμε τις περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τη θεότητα, αν καταλάβουμε σωστά τη διπλή φύση του Ιησού.

Όταν διαβάζουμε κάτι για τον Ιησού, πρέπει ν’ αποφασίσουμε αν μιλάει γι’ Αυτόν σαν το Θεό ή σαν άνθρωπο.

Ακόμα, κάθε φορά που ο Ιησούς μιλάει στις Γραφές, πρέπει να ξέρουμε πώς μιλάει, σαν ο Θεός ή σαν άνθρωπος.

Όταν συναντάμε περιγραφή και των δύο φύσεων του Ιησού, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε δύο πρόσωπα στη θεότητα ή δύο θεούς, αλλά θα πρέπει να εννοούμε την ανθρώπινη και τη θεϊκή φύση Του.

Καμιά φορά, είναι εύκολο να μπερδευτούν κάποιοι, όταν η Γραφή περιγράφει τον Κύριο σ’ αυτούς τους δύο διαφορετικούς ρόλους Του, ιδιαίτερα όταν Τον δείχνει να ενεργεί σαν ο Θεός, αλλά και σαν άνθρωπος στην ίδια ιστορία.

Για παράδειγμα, μπορούσε να κοιμάται τη μια στιγμή και την άλλη να ησυχάζει την τρικυμία. Τη μια στιγμή μπορούσε να μιλάει σαν άνθρωπος και την άλλη στιγμή σαν ο Θεός.

Εμείς όμως, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός κι όχι απλά κάποιος χρισμένος άνθρωπος. Την ίδια στιγμή όμως ήταν τέλειος άνθρωπος κι όχι κάποια φανέρωση ανθρώπου. Είχε διπλή φύση κατά τέτοιο τρόπο που εμείς σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να έχουμε.