Το Ευαγγέλιο

 

"Ούτω πρόθυμος είμαι... να κηρύξω το ευαγγέλιον" (Ρωμ.α:15)

 

Για τον κάθε αναγεννημένο χριστιανό, για τον κάθε αδύναμο και κλονισμένο πιστό, για τον κάθε άνθρωπο που νοιώθει μέσα του μια φουρτούνα ταραχής καθώς αισθάνεται την ενοχή του ενώπιον του Θεού, υπάρχει μια γλυκιά λέξη: Ευαγγέλιο!

Για τους πρώτους, το ευαγγέλιο και η αξία του είναι κάτι που το έχουν ήδη ανακαλύψει και γευθεί· αυτοί έχουν χαρά γνωρίζοντας ότι έχουν αποκτήσει και κατέχουν την από Θεού αιώνια ζωή. Δεν είναι παράξενο που η λέξη αυτή τους προκαλεί μόνο ευχαρίστηση.

Για τους δεύτερους, ισχύουν τα ίδια. Μπορεί να περνάνε από μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο σε μία συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, μπορεί αγκάθια να φράζουν το στενό τους πέρασμα αλλά η σκέψη και μόνο του ευαγγελίου τους κάνει να ξεχνούν τα γρατσουνίσματα.

Για τους τρίτους, δεν ισχύουν τα ίδια. Αυτοί δεν έχουν έρθει ακόμα στην ευλογημένη γνώση του ευαγγελίου αλλά μπορούν να ισχύσουν τα ίδια, όπως και για τις δύο προηγούμενες κατηγορίες, όταν καλωσορίσουν το ευαγγέλιο στην καρδιά τους. Μήπως εσύ είσαι ένας που χρειάζεσαι το ευαγγέλιο; Θα μπορέσεις πραγματικά να ανασάνεις όταν το δεχθείς· ο πυρετός της ενοχής θα πέσει· η δροσιά της ειρήνης με τον Θεό θα πάρει τη θέση του ιδρώτα. Από κει και μετά η λέξη "ευαγγέλιο" και μόνο για έναν τέτοιο άνθρωπο θα είναι μια πραγματική μουσική ορχήστρα.

Όλοι οι πιστοί μπορούμε να πούμε Αμήν σε όλα αυτά. Είναι αλήθειες που αποτελούν μέρος της βιωματικής μας εμπειρίας. Αν όμως όλα αυτά είναι αλήθειες που πλαισιώνουν τη λέξη ευαγγέλιο, τι θα πούμε όταν σκεφτούμε για την ουσία και το περιεχόμενο του ευαγγελίου!

Εδώ πραγματικά συναντάμε βάθη, ύψη, μήκη και πλάτη που μας μεταφέρουν σε ουράνια τοπία. Θα παραδεχόμασταν λοιπόν όλοι την ανάγκη να μην περιοριστούμε σε μια απλώς συναισθηματική εκτίμηση και απόλαυση του ευαγγελίου αλλά να απλώσουμε πιο μακριά τα πασαλάκια της σκηνής μας ούτως ώστε αυτή να γίνει πιο ευρύχωρη και να μπορέσει να φιλοξενήσει εκτός από την συναισθηματική, και την διανοητική κατανόηση του ευαγγελίου.

Στο βαθμό που κατανοούμε αντικειμενικά το ευαγγέλιο, σε ανάλογο βαθμό θα απολαύσουμε και την ειρήνη που αυτό μας δίνει. Όταν μιλάμε για την ανάγκη μίας διανοητικής και θεολογικής κατανόησης του ευαγγελίου δεν μιλάμε για ξερή, άγονη και νεκρή διαδικασία όπως το θεωρούν μερικοί.

Δυστυχώς υπάρχουν αδελφοί που δίνοντας έμφαση μόνο στις συναισθηματικές εξάρσεις και εκρήξεις όσον αφορά στη στάση μας απέναντι στο ευαγγέλιο δίνουν την εντύπωση ότι κάθε προσπάθεια βαθύτερης διανοητικής κατανόησης του ευαγγελίου, κάθε προσπάθεια θεολογικής και συστηματικής ταξινόμησης των στοιχείων του ευαγγελίου δεν είναι αρκετά "πνευματική".

Μία τέτοια νοοτροπία όμως είναι ολέθρια. Μεσομακροπρόθεσμα δυναμιτίζει τα θεμέλια της εκκλησίας. Ποια είναι τα θεμέλια αυτά; Είναι ο Χριστός, είναι τα δόγματα της χάρης, είναι η αλήθεια που όμως γίνεται κτήμα μας μόνο όταν την κατανοήσουμε. Αν παραμελήσουμε την γνώση της αλήθειας χάνουμε το ευαγγέλιο. Αν χαθεί το ευαγγέλιο χάνεται ταυτόχρονα και η δυνατότητα σωτηρίας των ανθρώπων.

Κανένας δεν σώζεται με το να νοιώσει μια "δύναμη" μέσα του σε κάποια συνάθροιση ή με το να νοιώσει ότι κάτι τον "άγγιξε" μέσα του ή έξω του ή ότι αισθάνθηκε υπέροχα, αν δεν ακούσει καθαρά, με σαφήνεια αλλά και νηφαλιότητα τα περιεχόμενα του ευαγγελίου. Πρόκειται για μία ιερή υπόθεση από την οποία εξαρτάται το αιώνιο μέλλον των ανθρώπων.

Καμία υπηρεσία ή διακονία στον κόσμο αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο αυτό. Πιστεύω ότι κανένας δεν θεωρεί τέτοια λόγια υπερβολές. Κανένας δεν ετοιμάζεται για πόλεμο αν η σάλπιγγα δεν δώσει ευκρινή ήχο. Αν πράγματι αποτύχαμε να μεταδώσουμε το ευαγγέλιο με ενθουσιασμό, έναν ενθουσιασμό που πρέπει να έχουμε, αποτύχαμε πολύ περισσότερο αν το μεταδώσαμε χωρίς σαφήνεια που είναι χειρότερο. Ο ενθουσιασμός μπορεί να προέλθει από την καλή γνώση της αλήθειας αλλά η γνώση της αλήθειας δεν μπορεί ποτέ να προέλθει από τον ενθουσιασμό. Μήπως υποστηρίζουμε το ένα εις βάρος του άλλου; Ασφαλώς όχι! Απλώς προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε μία ισορροπία που ίσως έχει χαθεί. Καμιά εκκλησιαστική απόχρωση δεν είναι τέλεια. Μπορούμε όμως να βελτιωθούμε.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν τι εννοούμε όταν λέμε "ευαγγέλιο"; Ωραίο είναι να προφέρουμε τη λέξη. Καταλαβαίνουμε όμως τι σημαίνει; Ποιες είναι οι αλήθειες που συνθέτουν το ευαγγέλιο; Ποια είναι τα στοιχεία του; "Ευαγγέλιο" σημαίνει καλά νέα. Αυτό ας το συμπληρώσουμε λιγάκι.

Αυτά τα καλά νέα δεν είναι ότι υπάρχει δυνατότητα ο άνθρωπος να αποκτήσει αιώνια ζωή. Απλώς μία τέτοια δήλωση θα άφηνε ίσως την εντύπωση ότι ο άνθρωπος χρειάζεται κάτι να κάνει, να προσπαθήσει και θα την αποκτήσει. Το "ευαγγέλιο" είναι τα καλά νέα της σωτηρίας που ο Θεός απευθύνει σε έναν κόσμο χαμένο μέσα στην αμαρτία. Όχι τι εμείς πρέπει να κάνουμε αλλά τι ο Θεός έχει κάνει για μας μέσω του Χριστού. Αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο του ευαγγελίου. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η αμαρτία του ανθρώπου: Φαίνεται ίσως παράξενο καθώς ξεκινάμε να μιλήσουμε για το ευαγγέλιο να αρχίζουμε με το θέμα της αμαρτίας! Κι όμως το ευαγγέλιο δεν αρχίζει με την αγάπη του Θεού αλλά με την αμαρτία του ανθρώπου. Αν δεν υπάρχει αμαρτία, δεν υπάρχει ούτε ευαγγέλιο. Δεν χρειάζεται να υπάρξει ευαγγέλιο!

Η αναγκαιότητα του ευαγγελίου υφίσταται ακριβώς επειδή ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός. Η παράβαση του Θεϊκού Νόμου είναι βασικά το πρόβλημά του. Άντε να το πεις αυτό στους συνανθρώπους σου. Δεν το βρίσκεις δύσκολο; Έχεις βέβαια σε κάποιο βαθμό σύμμαχό σου την συνείδηση του συνανθρώπου σου, αλλά όχι και τη διάθεσή του.

Η υπερήφανη φύση του ανθρώπου προσβάλλεται από μία τέτοια διάγνωση. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα αφού "τυχαίνει" να ζούμε σε μία κατ' εξοχήν ανθρωποκεντρική εποχή. Πιστότητα όμως στο Θεό και στο ευαγγέλιό Του (από την οποία πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχουμε πολύ λίγη) απαιτεί, προτού μιλήσουμε για την αγάπη του Θεού, να μιλήσουμε για την αμαρτία του ανθρώπου.

Προτού να μιλήσουμε για το "βάλσαμο της Γαλαάδ" και για τον "εκεί ιατρό" πρέπει να προβάλουμε το δυσάρεστο θέμα της αμαρτίας μας. Αυτή είναι η Βιβλική τάξη. Ο Κύριός μας και οι απόστολοι ποτέ δεν απέφευγαν να μιλήσουν για την αμαρτία του ανθρώπου. Προτού ο Παύλος αναπτύξει την δικαίωση δια της πίστεως αναφέρει την "οργή του Θεού" που "αποκαλύπτεται επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων" (Ρωμ. κεφ.α΄). Επίσης λέει ότι ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. Αλλά αμέσως πριν από αυτό λέει ότι αυτό έγινε όταν εμείς είμασταν "έτι αμαρτωλοί" (Ρωμ.ε:8). Αυτές οι αλήθειες αφορούν όλους τους πιστούς. Μόνον έτσι μπορούμε πραγματικά να εκτιμήσουμε την αγάπη του Θεού.

Η δύναμη του ευαγγελίου: Στο Ρωμ.α:16 ο Παύλος λέει ότι το ευαγγέλιο είναι "δύναμις Θεού προς σωτηρίαν". Η λέξη "δύναμη" φανερώνει ότι ο άνθρωπος γίνεται σκλάβος της αμαρτίας γι' αυτό και χρειάζεται κάποια δύναμη να τον απελευθερώσει από αυτήν την σκλαβιά. Ναι είναι αλήθεια! Το ευαγγέλιο σπάζει τα δεσμά της αμαρτίας, καταργεί την σκλαβιά του ανθρώπου στην αμαρτία όχι ψηφίζοντας νομοθετικά διατάγματα αλλά ελευθερώνοντας τον άνθρωπο εσωτερικά. Το ευαγγέλιο λυτρώνει, αλλάζει την ζωή, ελευθερώνει.

Και όλα αυτά γίνονται όχι με τις προσπάθειες και αποφάσεις του ανθρώπου αλλά με την δύναμη του Θεού. Όταν η αμαρτία γίνει έξη, όταν γίνει εθισμός είναι αδύνατον να διακοπεί· έχει γίνει πάθος. Μπορεί ο αλκοολικός, ο ανήθικος, ο βλάσφημος να αλλάξει ριζικά; Μπορεί ένας εξαρτημένος; Εξαρτάται από το εάν θα έρθει σε επαφή με το ευαγγέλιο και το δεχθεί.

Δοκίμασε κάθε άλλο τρόπο: ηθικολογίες, προτροπές, καλό παράδειγμα, απειλές και τιμωρία. Θα απογοητευθείς. Ο Θεός όμως με την κυρίαρχη χάρη Του και χρησιμοποιώντας σαν μέσο την αλήθεια του ευαγγελίου ελευθερώνει τον σκλάβο! Πού είναι τώρα το οποιοδήποτε πάθος του; Έχει εξοριστεί. Μπορεί το παλιό πάθος να προσπαθήσει να επιστρέψει και να ενοχλήσει αλλά δεν μπορεί να αλλάξει πλέον το καινούργιο καθεστώς στην καρδιά του ανθρώπου. Μπορεί να συνεχίσει να κινείται για κάποιο μικρό ή μεγάλο διάστημα αλλά και το φίδι που του έχουν συνθλίψει το κεφάλι συνεχίζει να σπαρταράει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ζωή.

Ο εμπνευστής του ευαγγελίου: Ο εμπνευστής της σωτηρίας και του ευαγγελίου που υπόσχεται σωτηρία είναι ο Θεός εν Χριστώ. Διαβάζουμε για το "ευαγγέλιο του Θεού" (Α΄ Θεσ.β:9), διαβάζουμε και για το "ευαγγέλιο του Χριστού" (Α΄ Θεσ.γ:3).

Ο Παύλος τονίζει ότι το ευαγγέλιο δεν είναι ανθρώπινο επινόημα. Δεν είναι κατασκευασμένο από άνθρωπο. Αυτό το σημείο είναι η αφετηρία της μοναδικότητάς του. Κάθε άλλη θρησκεία ή θρησκευτική ιδέα είναι ανθρώπινη θεωρία· είναι εκ των κάτω. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά με το ευαγγέλιο. Αυτό δεν είναι ανθρώπινη φιλοσοφία ή θεωρία. Εδώ δεν έχουμε να ασχοληθούμε με τις γνώμες και τις πεποιθήσεις ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων.

 Έχουμε να κάνουμε με αυτά που μας αποκάλυψε ο Θεός. Αυτό είναι εκ των άνω. Ο απόστολος το έχει λάβει με αποκάλυψη εκ του Θεού (Γαλ.α:11,12, β:16). Ενώ από την μία πλευρά ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι απόλυτα ανίκανος να εφεύρει το ευαγγέλιο ή να σώσει τον εαυτόν του, από την άλλη πλευρά ο Θεός όχι μόνο είναι ικανός αλλά και εφηύρε το ευαγγέλιο, το έθεσε σε εφαρμογή και το αποκάλυψε στον άνθρωπο.

Τα παραπάνω έχουν άμεση σχέση με την ευθύνη μας να διατηρήσουμε την αγνότητα του ευαγγελίου. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έχουμε το δικαίωμα να προσθέσουμε οποιεσδήποτε παραδόσεις των ανθρώπων (πατερικές, εκκλησιαστικές ή άλλες) στο μήνυμα της Αγίας Γραφής αλλά και να προασπίσουμε την καθαρότητα της Αγίας Γραφής έναντι οποιασδήποτε άλλης εκκλησιαστικής ομολογίας που όχι μόνο επεχείρησε αλλά και υιοθέτησε τέτοιες ανθρώπινες εκκλησιαστικές παραδόσεις που άλλες λίγο, άλλες πολύ νοθεύουν την Βιβλική αγνότητα.

Σεβόμαστε απόλυτα και εις το ακέραιο τις πεποιθήσεις κάθε άλλης εκκλησιαστικής απόχρωσης. Σεβόμαστε τις απόψεις της κρατούσης εκκλησίας στην πατρίδα μας, αλλά δεν μπορούμε να γίνουμε συνένοχοι στην επιτυχημένη απόπειρα νοθείας του Βιβλικού μηνύματος με την πρόσμειξή του με ανθρώπινα στοιχεία.

Ας μιλήσουμε όμως και λίγο για τα του οίκου μας. Εάν το ευαγγέλιο είναι ο λόγος του Θεού, τότε οφείλουμε να διδάξουμε όχι μόνο τις κεντρικές πτυχές του αλλά όλες τις πτυχές του, όλες τις παραμέτρους του, όλα τα στοιχεία του, χωρίς να αποκρύπτουμε τίποτα από όσα ο Θεός αποκάλυψε, χωρίς να διστάζουμε να διδάξουμε "πάσαν την βουλήν του Θεού". Πιστεύω ότι κανείς δεν έχει αντίρρηση σ' αυτό.

Ποιος άλλωστε θα τολμούσε να πει ότι δεν έχουμε δικαίωμα να προσθέσουμε στο ευαγγέλιο αλλά έχουμε δικαίωμα να αφαιρέσουμε απ' αυτό! Υπάρχουν ορισμένες ξεκάθαρες αλήθειες όπως: η κυριαρχία του Θεού στη σωτηρία του ανθρώπου, η Θεία εκλογή, ο προορισμός, η αιώνια ασφάλεια και διατήρηση των αγίων στη σωτηρία, κ.λπ. Τα αναφέρουμε άραγε ποτέ αυτά; Ασφαλώς αυτά δεν είναι απαραίτητα για τη σωτηρία ενός ανθρώπου. Είναι όμως απαραίτητα για την οικοδομή των πιστών. Είναι απαραίτητα για την εκ μέρους μας καλύτερη κατανόηση του πλούτου της Θείας χάριτος προς εμάς. Ο Θεός δεν κάνει λάθη στην επιλογή της διδακτέας ύλης.

Η έμφαση του ευαγγελίου: Το ευαγγέλιο τοποθετεί όλη την έμφαση στη χάρη. Φυσικά μιλάμε για τη χάρη του Θεού. Ο Παύλος προσδιορίζει το ευαγγέλιο ως "το ευαγγέλιο της χάριτος του Θεού" (Πράξ.κ:24). Χάρη, στα πράγματα του ευαγγελίου, σημαίνει όχι απλά ότι μας δίδεται κάτι που δεν το αξίζουμε αλλά και ότι αξίζουμε κάτι: και αυτή είναι η τιμωρία. Και όμως ο Θεός αντιστρέφει τα πράγματα! Δεν μας δίνεται αυτό που αξίζουμε αλλά μας δίνεται αυτό που δεν αξίζουμε. Φυσικά η χάρη αποκλείει κάθε ιδέα συμβολής των έργων του ανθρώπου στο θέμα της σωτηρίας του. Όσο και να προσπαθήσουμε ούτε να πετύχουμε αλλά ούτε και να βοηθήσουμε στη σωτηρία μας μπορούμε. Μία τέτοια διδασκαλία προσβάλλει βέβαια την αυτού μεγαλειότητα τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αρνείται να ταπεινωθεί αναγνωρίζοντας τη μηδαμινότητά του. Αυτό ήταν το σημείο προσκόμματος για τους Φαρισαίους και άλλους θρησκευόμενους στην εποχή του Χριστού. Τους ήταν αδιανόητο ότι έπρεπε να σωθούν κατά τον ίδιο τρόπο με την πόρνη, τον τελώνη, τον κάθε άλλο αμαρτωλό. Δεν πίστευαν στη χάρη αλλά στα έργα. Τελικά έμειναν απ' έξω.

Το μήνυμα του ευαγγελίου: Ποιο λοιπόν είναι το μήνυμα ή τα νέα που αυτό το ευαγγέλιο φέρνει; Τι έχει κάνει η χάρη για να πραγματοποιήσει τη σωτηρία; Στο κέντρο αυτού του μηνύματος δεν βρίσκεται η δήλωση ότι ο Θεός συγχωρεί, όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό. Στο κέντρο αυτού του μηνύματος βρίσκεται κάτι άλλο: ο Χριστός. "Σας φανερώνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιο... ότι ο Χριστός απέθανε δια τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς· και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν, κατά τας γραφάς" (Α΄ Κορ.ιε:1-4). Ο Χριστός είναι το παν στο ευαγγέλιο. Χωρίς Αυτόν δεν υπάρχει ευαγγέλιο, ούτε σωτηρία, ούτε συγχώρηση αμαρτιών, ούτε συμφιλίωση με τον Θεό, ούτε δικαίωση, ούτε αιώνια ζωή.

Αλλά είναι απαραίτητο να προσθέσουμε ότι μιλάμε για έναν Χριστό όχι σαν διδάσκαλο, προφήτη ή παντοδύναμο θαυματουργό, αλλά σαν αμνό που αντικατέστησε τον λαό Του πάνω στον σταυρό και ως αντικαταστάτης μας σήκωσε τις αμαρτίες μας και τιμωρήθηκε από τον ουράνιο Πατέρα Του γι' αυτές. Αυτό ήταν το έργο Του, αυτό είναι το ευαγγέλιο. Δεν είναι τι ο άνθρωπος πρέπει να κάνει αλλά τι ο Θεός έκανε δια του Χριστού.

Ένα τέτοιο μήνυμα είναι το γλυκύτερο που θα μπορούσε να υπάρξει! Δεν βάζει στα δικά μου αμαρτωλά χέρια την υπόθεση της σωτηρίας μου αλλά στα Θεία χέρια του Ιησού Χριστού. Την ικανοποίηση της Θείας δικαιοσύνης την αναλαμβάνει ο Ιησούς Χριστός· τον καθαρισμό των αμαρτιών μας τον αναλαμβάνει Αυτός· εδώ ο Αρχιτέκτονας αναλαμβάνει και το κτίσιμο· ο προσβεβλημένος Κύριος αναλαμβάνει να αθωώσει τον παραβάτη· ο αδικημένος αναλαμβάνει να εξοφλήσει το χρέος του χρεοφειλέτη· ο εκ των άνω αναλαμβάνει να τραβήξει προς τα επάνω τον ξεπεσμένο άνθρωπο.

Το κάλεσμα του ευαγγελίου: Το κάλεσμα του ευαγγελίου είναι σαφώς αυτό, ότι ο αμαρτωλός πρέπει να αποδεχθεί αυτό το ευαγγέλιο, ότι πρέπει να οικειοποιηθεί αυτή τη σωτηρία, μετανοώντας και αγκαλιάζοντας τον Χριστό με μια ζωντανή πίστη. "Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα" (Ρωμ.α:16). Άρα είναι ευαγγέλιο για τον οποιοδήποτε. Στην πρόσκλησή του δεν υπάρχει περιορισμός και αυτό ισχύει άσχετα με την φυλή, τη γλώσσα, το χρώμα, το φύλο, την κοινωνική τάξη ή ο,τιδήποτε άλλο. Οι πάντες καλούνται και πρέπει να καλούνται να πιουν από το νερό του Χριστού.

Οι πρέσβεις του ευαγγελίου: Μερικοί έχουν ξεχωριστεί κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο από τον Θεό για να κηρύξουν αυτό το ευαγγέλιο. Έτσι, σαν παράδειγμα, ο Παύλος ήταν "κεχωρισμένος δια το ευαγγέλιον του Θεού" (Ρωμ.α:1).

Ο απόστολος ήταν τόσο βαθιά πεπεισμένος γι' αυτό και τόσο ενθουσιασμένος για μία τέτοια ιερή υποχρέωση που έκραξε "ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω" (Α΄ Κορ.θ:16). Αλλά και με μία ευρύτερη έννοια όλοι οι πιστοί είναι πρέσβεις και αντιπρόσωποι του ευαγγελίου.

Η επιλογή της λέξης "αντιπρόσωποι" είναι εσκεμμένη. Και τούτο διότι επικρατεί η ιδέα ότι αντιπρόσωποι του Θεού είναι μόνο μία ορισμένη τάξη ανθρώπων που φέρουν κάποιο συγκεκριμένο σχήμα. Η Βίβλος όμως λέει άλλα. Ο κάθε αναγεννημένος πιστός είναι πρέσβης και αντιπρόσωπος του Θεού. Αυτό είναι το προνόμιό μας και η ευθύνη μας.

Πρέπει να κηρύξουμε με το στόμα μας και να δείξουμε με τη ζωή μας ότι είμαστε άνθρωποι του Θεού. Είμαστε πιστοί στο κήρυγμα του ευαγγελίου; Ζούμε σε αρμονία με αυτό; Αυτό το θέμα είναι το πιο σημαντικό στον κόσμο αυτό. Και αυτό το εννοούμε. Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σπουδαιότητα του ευαγγελίου. Αυτό είναι το μήνυμα του Θεού, αφορά στους ανθρώπους και έχει σχέση με την αιωνιότητα.