Η τέχνη του πολέμου

Η υπέρτατη τέχνη του πολέμου είναι να υποτάσσεις τον εχθρό χωρίς μάχη.

Σήμερα εσείς και εγώ μπορεί να μην είμαστε σε πόλεμο με ανθρώπινες εχθρικές δυνάμεις, αλλά συχνά βρισκόμαστε σε πόλεμο με εχθρούς όπως κακή υγεία, φόβο, θλίψη και κακά οικονομικά.

 

Είσαι περικυκλωμένος από τέτοιες καταστάσεις; Έχω καλά νέα για σένα.

Έχουμε ένα βιβλίο στο οποίο ο Θεός μας έχει δώσει την υπέρτατη τέχνη της υποταγής των εχθρών στη ζωή, χωρίς να σηκώσουμε το δάχτυλό μας.

Αυτό το βιβλίο είναι ο λόγος του Θεού ή η Αγία Γραφή. Σ’ αυτό υπάρχουν πολλά παραδείγματα στρατηγικών, αλλά σήμερα θέλω να εξετάσουμε τη στρατηγική του βασιλιά Ιωσαφάτ που καταγράφεται στο Β’ Χρονικών κ. Ποια ήταν η στρατηγική του;

 

      1.     Ο Ιωσαφάτ πίστευε ότι η προσευχή είναι η πρώτη αντίδραση

 

Όταν ο Ιωσαφάτ έμαθε ότι ένας μεγάλος στρατός έχει έρθει εναντίον του (Β ́ Χρον.κ:1-2), συνειδητοποίησε αμέσως τρία πράγματα.

      1.     Όσο μεγάλο στρατό κι αν είχε, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δυνάμεις των εισβολέων

      2.     Οι δυνάμεις των εισβολέων δεν μπορούν να συγκριθούν με τον παντοδύναμο Θεό

      3.     Ο Παντοδύναμος Θεός είναι σύμμαχός του και σίγουρα θα έρθει να τον σώσει

Ποια ήταν η άμεση αντίδραση του Ιωσαφάτ; Αμέσως κάλεσε πανεθνική προσευχή και νήστεψε και έκραξε στον Θεό (Β ́ Χρον.κ:3-11). Η προσευχή ήταν η πρώτη του στρατηγική.

Από ανθρώπινη άποψη, ο Ιωσαφάτ και ολόκληρο το έθνος του Ιούδα ήταν καταδικασμένοι. Ο εχθρός τους είχε στρυμωγμένους όπως μια γάτα που στριμώχνει ένα ποντίκι. Το ποντίκι όμως ήταν φίλος με το λιοντάρι και η γάτα δεν είχε ιδέα.

Η προσευχή πρέπει να είναι η πρώτη αντίδραση, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη μπορεί να φαίνεται η κρίση. Δεν πρέπει να είναι η έσχατη λύση. Αυτή είναι η πρώτη στρατηγική.

Δυστυχώς, αυτό είναι η προσευχή για τους περισσότερους από εμάς. Είναι σχέδιο Β αλλά όχι σχέδιο Α.

Εξάλλου, ο Θεός έχει υποσχεθεί να αποκαλύψει αξιοσημείωτα μυστικά που δεν γνωρίζουμε για τα πράγματα που πρόκειται να έρθουν, όταν επικαλούμαστε το όνομά του. Περισσότερα για αυτό αργότερα, αλλά εν τω μεταξύ, ας εξετάσουμε τι συνέβη στη συνέχεια.

Ιερ.λγ:3 Κράξον προς εμέ και θέλω σοι αποκριθή και σοι δείξει μεγάλα και απόκρυφα, τα οποία δεν γνωρίζεις.

 

      2.     Ο Ιωσαφάτ προσευχήθηκε ειλικρινά και με διαφάνεια

 

Ο Ιωσαφάτ ήταν ο βασιλιάς του Ιούδα. Στην αρχαία Εγγύς Ανατολή, οι βασιλιάδες ήταν περήφανοι. Έπρεπε να κρατήσουν μια εικόνα. Η ειλικρίνεια και η διαφάνεια δεν ήταν παρά δείκτες ενός αδύναμου βασιλιά.

Ωστόσο, αυτό ακριβώς έκανε ο Ιωσαφάτ:

Β’ Χρον.κ:12 Θεέ ημών, δεν θέλεις κρίνει αυτούς; διότι δεν υπάρχει εις ημάς δύναμις διά να αντισταθώμεν εις τούτο το μέγα πλήθος, το οποίον έρχεται εφ' ημάς, και δεν εξεύρομεν τι να κάμωμεν· αλλ' επί σε είναι οι οφθαλμοί ημών.

Παραδέχτηκε τους χειρότερους φόβους του παρουσία ολόκληρου του έθνους και προσευχήθηκε μπροστά σε όλους για το πόσο αδύναμος ήταν. Δεν τον ενδιέφερε να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους στρατηγούς του. Το μόνο του μέλημα ήταν να εμπνεύσει πίστη στην ικανότητα του Θεού να ελευθερώσει το λαό Του.

Από ανθρώπινη άποψη, αυτό που έκανε ο Ιωσαφάτ ήταν πολιτική αυτοκτονία. Από την οπτική γωνία του Θεού, ωστόσο, είναι το είδος της προσευχής που τιμά ο Θεός. 

Τη στιγμή που ο Ιωσαφάτ ολοκλήρωσε την προσευχή, ο Θεός μίλησε. Ενώ «το παιχνίδι είχε αρχίσει» για τον Ιωσαφάτ και το έθνος του Ιούδα, «το παιχνίδι τελείωσε» για τον εχθρό.

Οι προσευχές μας πρέπει να είναι ειλικρινείς και διαφανείς, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πιθανή απώλεια. Αυτή είναι η δεύτερη στρατηγική.

Οι προσευχές σου πρέπει να είναι ειλικρινείς και διαφανείς αν θέλεις να υιοθετήσεις τη στρατηγική του Ιωσαφάτ. Ακριβώς όπως η προσευχή του τελώνη στον Λουκ.ιη:9-14.

Η ανειλικρινής προσευχή (όπως η προσευχή του Φαρισαίου) που στερείται διαφάνειας δείχνει υπερηφάνεια. Ο Θεός αντιστέκεται στους υπερήφανους, αλλά δίνει χάρη στους ταπεινούς (Ιακ.δ:6). Ακριβώς όπως έδωσε χάρη στον Ιωσαφάτ.

 

      3.     Ο Ιωσαφάτ υπάκουσε πλήρως και με πίστη στον Θεό

 

Ο Θεός τον διαβεβαίωσε:

Β ́ Χρον.κ:14-15  Τότε ήλθε Πνεύμα Κυρίου επί Ιααζιήλ τον υιόν του Ζαχαρίου, υιού του Βεναΐα, υιού του Ιεϊήλ, υιού του Ματθανίου του Λευΐτου, εκ των υιών του Ασάφ, εν τω μέσω της συνάξεως. και είπε, Ακούσατε, πας ο Ιούδας και οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ, και συ βασιλεύ Ιωσαφάτ· ούτω λέγει Κύριος προς υμάς· Μη φοβείσθε σεις μηδέ πτοηθήτε από προσώπου τούτου του μεγάλου πλήθους· διότι η μάχη δεν είναι υμών, αλλά του Θεού·

Σύμφωνα με το εδάφιο Ιερ.λγ:3, αποκάλυψε πολύτιμες πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού:

Β ́ Χρον.κ:16 κατάβητε αύριον εναντίον αυτών· ιδού, αναβαίνουσι διά της αναβάσεως Σίς· και θέλετε ευρεί αυτούς εν τω άκρω του χειμάρρου, έμπροσθεν της ερήμου Ιερουήλ·

Τέλος, το σχέδιο μάχης και την έκβαση της μάχης:

Β ́ Χρον.κ:17 δεν θέλετε πολεμήσει σεις εν ταύτη τη μάχη· παρουσιάσθητε, στήτε και ιδέτε την μεθ' υμών σωτηρίαν του Κυρίου, Ιούδα και Ιερουσαλήμ· μη φοβείσθε μηδέ πτοηθήτε· αύριον εξέλθετε εναντίον αυτών· και ο Κύριος μεθ' υμών.

Όλα φαίνονται καλά εκτός από το σχέδιο μάχης. Ακούγεται αστείο. Ο Θεός δεν θέλει ο Ιωσαφάτ και ο στρατός να κουνήσουν το δάχτυλό τους, αλλά σύμφωνα με το σχέδιο, πρέπει να παρουσιαστούν και να στηθούν στο πεδίο της μάχης. 

Ο Θεός τους υποσχέθηκε απελευθέρωση, αλλά γιατί να ρισκάρουν πηγαίνοντας εκεί; Λοιπόν, επειδή έπρεπε να συνεργαστούν με πίστη με τον Θεό.

Παρόλα αυτά, οι πράξεις λατρείας του Ιωσαφάτ που αναφέρονται στο Β’ Χρον.κ:18-21 δείχνουν ότι υπάκουε στον Θεό πλήρως και με πίστη. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία!

«Και έκυψεν ο Ιωσαφάτ επί πρόσωπον εις την γήν· και πας ο Ιούδας και οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ έπεσον ενώπιον του Κυρίου, προσκυνούντες τον Κύριον. Και εσηκώθησαν οι Λευΐται, εκ των υιών των Κααθιτών και εκ των υιών των Κοριτών, διά να υμνήσωσι Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ εν φωνή υψωμένη σφόδρα. Και εξεγερθέντες το πρωΐ· εξήλθον προς την έρημον Θεκουέ· και ότε εξήλθον, εστάθη ο Ιωσαφάτ και είπεν, Ακούσατέ μου, Ιούδα και οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ· πιστεύσατε εις Κύριον τον Θεόν υμών, και θέλετε στερεωθή· πιστεύσατε τους προφήτας αυτού και θέλετε ευοδωθή. Και συμβουλευθείς μετά του λαού, διέταξε ψαλτωδούς διά να ψάλλωσιν εις τον Κύριον και να υμνώσι την μεγαλοπρέπειαν της αγιότητος αυτού, εξελθόντες έμπροσθεν του στρατεύματος, και να λέγωσι, Δοξολογείτε τον Κύριον, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα».

Στη Β ́ Χρον.κ:22-25, ο Κύριος έστησε ενέδρες στους στρατούς που ήρθαν να εισβάλουν στον Ιούδα. Ο Θεός τους μπέρδεψε τόσο πολύ που στράφηκαν εναντίον των δικών τους και κατέστρεψαν ο ένας τον άλλον μέχρι να μην μείνει κανείς. Τα λάφυρα ήταν τόσα πολλά που ο Ιωσαφάτ και ο στρατός του χρειάστηκαν τρεις ημέρες για να τα συλλέξουν.

Πρέπει να υπακούμε στον Θεό με πλήρη πίστη. Ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η κατάσταση. Αυτή είναι η τρίτη στρατηγική.

Δεν ζητάς από ένα πεζικάριο να σχεδιάσει μια μάχη, εκτός αν θέλεις να υποστείς επική ήττα. Οι στρατηγοί σχεδιάζουν την επίθεση. Οι στρατιώτες εκτελούν την επίθεση όπως έχει προγραμματιστεί. Δυστυχώς, δεν είμαστε έτσι μερικές φορές. Θέλουμε ο Θεός να είναι ο στρατιώτης μας και εμείς να είμαστε οι Στρατηγοί.

 

Ο Θεός σου λέει: «Περίμενε γιε μου, περίμενε κόρη μου. Η μάχη ανήκει σε μένα. Το κατάλαβες!»

Σας είπα στην αρχή του μηνύματός μου, ο Θεός μας έχει δώσει την υπέρτατη τέχνη να υποτάσσουμε τους εχθρούς στη ζωή χωρίς να σηκώσουμε το δάχτυλό μας. Πώς υποτίθεται ότι πρέπει να το κάνεις αυτό αν θέλεις να τα βάλεις με τον εχθρό μόνος/η σου;

Θυμηθείτε, είμαστε σε μια συνεργασία πίστης με τον Θεό. Πρέπει να τιμήσουμε αυτή τη συνεργασία αν θέλουμε να υιοθετήσουμε τη στρατηγική του Ιωσαφάτ.

Κάποιος είπε ότι χωρίς τον Θεό ο άνθρωπος δεν μπορεί και χωρίς τον άνθρωπο ο Θεός δεν θα το κάνει. 

Επομένως, πρέπει να υπακούμε πλήρως στον Θεό, επειδή χωρίς υπακοή η πίστη είναι νεκρή (Ιακ.β:17). Δεν έχει σημασία πόσο γελοίο ή ριψοκίνδυνο μπορεί να φαίνεται το σχέδιο του Θεού.

 

      4.     Ο Ιωσαφάτ αναγνώρισε τα δικαιώματα του Θεού

 

Στο Β’ Χρον.κ:26 ο Ιωσαφάτ και οι άντρες του συγκεντρώθηκαν στην κοιλάδα της Ευλογίας, όπου γιόρτασαν με αίνο και λατρεία:

«Και την τετάρτην ημέραν συνήχθησαν εν τη κοιλάδι της Ευλογίας· διότι εκεί ευλόγησαν τον Κύριον· διά τούτο ωνομάσθη το όνομα του τόπου εκείνου Κοιλάς Ευλογίας έως της ημέρας ταύτης».

Στα εδάφια Β’ Χρον.κ:27-28, αφού επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, πήγε στο ναό του Κυρίου και άνθρωποι με άρπες, λύρες και σάλπιγγες τον ακολούθησαν:

«Τότε πάντες οι άνδρες Ιούδα και της Ιερουσαλήμ και ο Ιωσαφάτ επί κεφαλής αυτών, εκίνησαν διά να επιστρέψωσιν εις Ιερουσαλήμ εν ευφροσύνη· διότι εύφρανεν αυτούς ο Κύριος από των εχθρών αυτών. Και ήλθον εις Ιερουσαλήμ εν ψαλτηρίοις και κιθάραις και σάλπιγξι, προς τον οίκον του Κυρίου».

Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή την ιστορική νίκη για να μεγαλύνει τον εαυτό του σαν βασιλιάς του Ιούδα, κάτι που δεν έκανε.

Μάλλον το χρησιμοποίησε για να μεγαλύνει τον Βασιλιά του σύμπαντος. Πίστευε ότι αν η μάχη ανήκει στον Θεό, το ίδιο ισχύει και για τη νίκη. Σε όλα αυτά, αναγνώρισε τα δικαιώματα του Θεού δοξάζοντάς Τον.

 

Ο Θεός σε αντάλλαγμα αναγνώρισε τα δικαιώματα του Ιωσαφάτ και ο Ιωσαφάτ έζησε, βασίλεψε και πέθανε ειρηνικά.

Κανείς δεν τόλμησε να εισβάλει στον Ιούδα όσο ζούσε (Β ́ Χρον.κ:29-30). Οι εχθροί του Ιούδα ήξεραν ότι είχε την εύνοια του παντοδύναμου Θεού. Αν και ο Ιωσαφάτ πέθανε το 849 π.Χ. 2.873 χρόνια αργότερα τον θυμόμαστε ακόμα.

Πρέπει πάντα να αναγνωρίζουμε τα δικαιώματα του Θεού δοξάζοντάς Τον σε ό,τι κάνουμε. Αυτή είναι η τέταρτη και τελευταία στρατηγική.

Αν θέλεις να υιοθετήσεις τη στρατηγική του Ιωσαφάτ, ό,τι κάνεις πρέπει να αναγνωρίζεις τα δικαιώματα του Θεού, που είναι η δόξα Του.

Α’ Κορ.ι:31 Είτε λοιπόν τρώγετε είτε πίνετε είτε πράττετέ τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.

Ο Θεός συχνά μας δοκιμάζει σε θέματα της δόξας Του. Δεν μας τιμωρεί όταν αποτυγχάνουμε στο τεστ, αλλά μας δοκιμάζει ξανά και ξανά μέχρι να το κάνουμε σωστά.

 

Συμπέρασμα

Καθώς πλησιάζω στο τέλος αυτού του μηνύματος, θέλω να αναπτύξω την τελική στρατηγική, «Αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα του Θεού».

Οι άλλες τρεις στρατηγικές που εξετάσαμε είναι προσωρινές.

Η προσευχή, είτε είναι ειλικρινής είτε όχι, δεν πρόκειται να μας βοηθήσει στην κόλαση και δεν χρειάζεται στον ουρανό.

Ούτε η υπακοή ούτε η πίστη μπορούν να μας βοηθήσουν στην κόλαση. Δεν χρειάζονται ούτε στον ουρανό.

Αυτές οι στρατηγικές δεν έχουν αιώνια αξία. Δεν έχουν καμία χρησιμότητα πέρα από το θάνατο.

Η αναγνώριση όμως των δικαιωμάτων του Θεού, έχει αιώνια αξία επειδή καθορίζει πού θα περάσουμε την αιωνιότητα. Είτε στην κόλαση είτε στον ουρανό.

Επομένως, πρέπει να αποφασίσουμε τώρα αν θέλουμε να αναγνωρίσουμε τα αιώνια δικαιώματα του Θεού ή τα προσωρινά συμφέροντά μας.

Αν αναγνωρίσεις τα δικαιώματά Του σε αυτή τη ζωή, αναγνωρίζει τα δικαιώματά σου όχι μόνο σε αυτή τη ζωή αλλά και στην επόμενη.

Σκεφτείτε τους Χριστιανούς που πέθαναν λόγω του COVID 19 παρά το γεγονός ότι προσεύχονταν για ανάρρωση. Από την οπτική γωνία του ανθρώπου, μπορεί να φαίνεται ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά του. Ωστόσο, ο λόγος Του λέει στην Ρωμ.η:35-39, ότι ούτε ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού (πόσο μάλλον από την COVID 19).

Δυστυχώς, είμαστε καλωδιωμένοι με τέτοιο τρόπο που είμαστε ανίκανοι να αναγνωρίσουμε τα συμφέροντα του Θεού πάνω από τα συμφέροντά μας.

Γι' αυτό έστειλε τον μοναχογιό του Ιησού Χριστό να πεθάνει στο σταυρό. Έτσι ώστε όλοι όσοι πιστεύουν στον Ιησού να είναι σε θέση να απελευθερωθούν από τα ιδιοτελή συμφέροντά τους και να προσβλέπουν στην αναγνώριση των δικαιωμάτων του Θεού. Θα εμπιστευτείς τον Ιησού να σε ελευθερώσει σήμερα;

 

Έξοδ.κδ:3 Και ήλθεν ο Μωϋσής και διηγήθη προς τον λαόν πάντας τους λόγους του Κυρίου και πάντα τα δικαιώματα αυτού· απεκρίθη δε πας ο λαός ομοφώνως και είπε, Πάντας τους λόγους, τους οποίους ελάλησεν ο Κύριος, θέλομεν κάμει.