Οι ήσυχοι άνθρωποι

Ας εξυψώσουμε τους ήσυχους ανθρώπους. Ας τους διακρίνουμε και ας τους τιμήσουμε. Δεν είναι τίποτα στα μάτια του κόσμου και πολύ συχνά τίποτα στα μάτια των αδελφών τους, αλλά είναι εκλεκτοί και πολύτιμοι στα μάτια του Θεού.

Κάθε εκκλησία τους έχει. Έρχονται πιστά σε κάθε συνάθροιση, αλλά σπάνια κάνουν «θόρυβο». Μάλλον δεν έχουν καμία δημόσια θέση στην εκκλησία. Είναι, με μια λέξη, ήσυχοι. Το εδάφιό τους είναι:

ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΑΙ !

Χρειάζεται κάτι παραπάνω από ικανότητες επιβίωσης για να επιβιώσεις σε μια κρίση. Για παράδειγμα, η ικανότητα να επιβιώνεις σε μια φυσική έρημο δεν είναι απλά να έχεις γνώσεις για το πώς να φτιάξεις ένα καταφύγιο, να ανάψεις μια φωτιά και να κάνεις το νερό πόσιμο.

Πρέπει να έχεις την ανάλογη ψυχολογία, τον τρόπο σκέψης και τη θέληση που νικάει τον φόβο και το στρες που προκαλεί η κρίση.

Η αλήθεια είναι ότι, κάποιοι άνθρωποι παρότι ήταν εκπαιδευμένοι, πέθαναν όταν βρέθηκαν απομονωμένοι σε μια φυσική έρημο, διότι δεν είχαν την θέληση να ζήσουν. Ενώ άλλοι, που δεν είχαν την εκπαίδευση, αλλά είχαν την θέληση, βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν.

ΒΗΘΑΝΙΑ: Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Η παρουσία του Κυρίου κοιτάζει να βρει εδώ κάτω στη γη ένα χώρο, μία ομάδα πιστών με φιλόξενες καρδιές για να έρθει και να κατοικήσει. Το Άγιο Πνεύμα ψάχνει με ζήλο τοποθεσίες όπου οι άνθρωποι εκεί προετοιμάζονται για την επερχόμενη άφιξη της παρουσίας του Θεού. Ο Κύριος πάντα ζητούσε ζεστές καρδιές. Ερχόταν και ξεκουραζόταν σε ανθρώπους, σε φίλους που Τον δέχονταν και Τον αγαπούσαν.

Η Βηθανία ήταν ένας τέτοιος τόπος για τον Ιησού. Υπήρχε μία σπάνια πνευματική ομορφιά στο χωριό αυτό, μέσα στην οποία ο Κύριος δεχόταν τη ζεστή και εγκάρδια φιλοξενία των ανθρώπων που ήταν κοντά Του.  Η Βηθανία ήταν ένα χωριό ανατολικά του όρους των Ελαιών και 3 χλμ. νοτιοανατολικά των Ιεροσολύμων. Το όνομα αυτό έχει δύο έννοιες. Η πρώτη σημαίνει "οίκος φοινίκων ή σύκων" και η δεύτερη και σημαντικότερη ερμηνεία είναι "οίκος θλίψης". Η έννοια αυτή είναι πολύ σημαντική και αποκαλυπτική σε μας, διότι μας διδάσκει ότι ο Κύριος κατοικεί σε συντετριμμένες καρδιές. Κατοικεί σε ανθρώπους που έχουν αρνηθεί τον εαυτό τους. Υπάρχει θλίψη στη σάρκα, αλλά καρπός στο πνεύμα.

Η μοναξιά και η σιωπή

Υπάρχει πάντοτε καιρός για περισυλλογή.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΤΑΣ ευκαιρία κατάλληλη για να περισυλλέγεσαι και να εξετάζεις τον εαυτό σου, χωρίς να παραλείπεις και την ευγνώμονα ανάμνηση των ευεργεσιών του Θεού.

Να προσέχεις στην εκλογή των θεμάτων σου. Μη διαλέγεις θέματα περιέργειας, μόνο άξια. Να σε απασχολούν τα θέματα εκείνα πού προκαλούν την συγκίνηση της καρδιάς και την μετάνοια.

Στον Ιησού Χριστό, αλλά χωρίς ανάπαυση…

 «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και Εγώ θέλω σας αναπαύσει.»   (Ματθ.ια:28)

                                                      

Υπάρχουν λέξεις χαρακτηριστικές, πλούσιες σε νόημα και περιεχόμενο, που από μόνες τους μπορούν να αποδώσουν με περισσή ακρίβεια την προσφορά της σωτηρίας του Ιησού Χριστού στον αμαρτωλό άνθρωπο. Μία τέτοια είναι η λέξη ανάπαυση. Εκφράζει απόλυτα και την πραγματική ανάγκη του, αλλά και την ομορφιά και το βάθος της σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Η ανάπαυση στον κουρασμένο και καταφορτωμένο αμαρτωλό άνθρωπο είναι σαν να του προσφέρεις ζωή ενώ δεν ζούσε. Ανάπαυση και στην κουρασμένη του καρδιά και στην κουρελιασμένη του ψυχή, αλλά και στο καταπονημένο σώμα του. Αν κάτι αποζητά απελπισμένα ο αμαρτωλός άνθρωπος, αυτό είναι η ανάπαυση. Δοκιμάζει λύσεις, ακολουθεί υποσχέσεις, δαπανά και προσπαθεί. Είναι έτοιμος να αγκαλιάσει ό, τι του υπόσχεται την πολυπόθητη ανάπαυση.