Ενώ έκοβε το ψωμί

Βρισκόμαστε μαζί με τον Ιησού και τους δύο μαθητές, στο δρόμο προς τους Εμμαούς.

Καθώς πλησίαζαν στην πόλη,

ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ

Όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, όπως συχνά συμβαίνει, όταν ο δρόμος στον οποίο βαδίζεις είναι γεμάτος με εμπόδια, όταν το εισόδημά σου είναι μικρό και τα χρέη σου μεγάλα, όταν θέλεις να γελάσεις, αλλά μονάχα αναστεναγμοί ανεβαίνουν στο στόμα σου, όταν οι φροντίδες σε πιέζουν ασφυκτικά, ξεκουράσου για λίγο, αν χρειάζεται, αλλά ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ.

Πίκρα, μοναξιά, απογοήτευση. Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει!

Οι άνθρωποι της εποχής μας, μοιάζουν άλλος λίγο και άλλος πολύ, σαν μεθυσμένοι. Όλες αυτές οι ανακαλύψεις, εφευρέσεις και εφαρμογές των τελευταίων δεκαετιών, πέσανε πάρα πολύ δυνατές για το πνευματικό του στομάχι, και τον κάνανε να παραπατά, να παραληρεί και να έχει παραισθήσεις.

Πολλοί είναι αυτοί που θαυμάζουν και θριαμβολογούν για τον πολιτισμό της εποχής μας, μα δεν λείπουν παράλληλα και άλλοι συνετοί στοχαστές, που απορούν και διερωτώνται, αν πραγματικά υπάρχει πολιτισμός, αν ο άνθρωπος έχει καθόλου προοδεύσει ή παραμένει στα παλιά, με μοναδική διαφορά ένα βερνίκι γνώσεων και επιτευγμάτων. Ας δούμε κάποια σημεία πιο συγκεκριμένα, ας τα δούμε με ειλικρίνεια:

Αδειανά δίχτυα

Ιωάν.κα:1-14

Πείρα και τούτη!..

Έπειτα από τον άγονο ιδρώτα μιας ολόκληρης νύχτας, να στέκεσαι στο γιαλό της αποτυχίας σου, χωρίς να ’χεις πιάσει λέπι και με τα δίχτυα των προσπαθειών σου σκισμένα. Έχω δει, σαν νησιώτης, τέτοιες σκηνές στους γιαλούς του νησιού μου και πρέπει να 'ναι κάποιος πολύ ανευαίσθητος, να μη κατανοήσει και να μη συμπονέσει. Τρύπια δίχτυα, άδεια καλάθια και το πιο πολύ, καρδιές πικραμένες κι απογοητευμένες.

Μην τα παρατάς!

Όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, όπως συχνά συμβαίνει, όταν ο δρόμος που βαδίζεις είναι γεμάτος εμπόδια, όταν το εισόδημά σου είναι μικρό και τα χρέη σου μεγάλα, όταν θέλεις να γελάσεις αλλά μονάχα αναστεναγμοί ανεβαίνουν στο στόμα σου, όταν οι φροντίδες σε πιέζουν ασφυκτικά, ξεκουράσου για λίγο, αλλά ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ.

Φύγε μακριά από την αποθάρρυνση!

Ψαλμ.α:1

Πρόσφατα ήμουν απογοητευμένος.

Συλλογίστηκα βαθιά τα χειρότερα πιθανά σενάρια στην περίπτωσή μου και απελπίστηκα.

Ψαλμ.α:1 Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθησεν·

Ναι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει. Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε καν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο –να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’ το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.

Αδειανά δίχτυα

Ιωάν.κα:1-14

Πείρα και τούτη!..

Έπειτα από τον άγονο ιδρώτα μιας ολόκληρης νύχτας, να στέκεσαι στο γιαλό της αποτυχίας σου, χωρίς να ’χεις πιάσει λέπι και με τα δίχτυα των προσπαθειών σου σκισμένα. Έχω δει, σαν νησιώτης, τέτοιες σκηνές στους γιαλούς του νησιού μου και πρέπει να 'ναι κάποιος πολύ ανευαίσθητος, να μη κατανοήσει και να μη συμπονέσει. Τρύπια δίχτυα, άδεια καλάθια και το πιο πολύ, καρδιές πικραμένες κι απογοητευμένες.

Μόνος μου!

Πολλοί είναι αυτοί που λόγω αρνητικών πραγμάτων, απογοητεύσεων και πληγών από φίλους, φτάνουν στο σημείο να αποτραβιούνται και να κλείνονται στον εαυτό τους, λέγοντας, αφού δεν υπάρχει κάτι το θετικό, καλύτερα να μείνω μόνος μου, να αποχωριστώ, να κλειστώ στον εαυτό μου και να έχω κοινωνία με το Θεό μόνος μου.

Πίκρα, μοναξιά, απογοήτευση.

Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει!

Οι άνθρωποι της εποχής μας, μοιάζουν άλλος λίγο και άλλος πολύ, σαν μεθυσμένοι. Όλες αυτές οι ανακαλύψεις, εφευρέσεις και εφαρμογές των τελευταίων δεκαετιών, πέσανε πάρα πολύ δυνατές για το πνευματικό του στομάχι, και τον κάνανε να παραπατά, να παραληρεί και να έχει παραισθήσεις.

Πολλοί είναι αυτοί που θαυμάζουν και θριαμβολογούν για τον πολιτισμό της εποχής μας, μα δεν λείπουν παράλληλα και άλλοι συνετοί στοχαστές, που απορούν και διερωτώνται, αν πραγματικά υπάρχει πολιτισμός, αν ο άνθρωπος έχει καθόλου προοδεύσει ή παραμένει στα παλιά, με μοναδική διαφορά ένα βερνίκι γνώσεων και επιτευγμάτων. Ας δούμε κάποια σημεία πιο συγκεκριμένα, ας τα δούμε με ειλικρίνεια:

Τι είναι πίσω από τα βουνά;

Δευτ.ια:10-12

Ο λαός Ισραήλ ήταν κατασκηνωμένος στην πεδιάδα που εκτείνεται μέχρι την ανατολική όχθη του Ιορδάνη. Εκείνη η μεγάλη περιπέτεια των περιπλανήσεων στην έρημο έφτανε πια στο τέλος της. Μόνο ο ποταμός τους χώριζε απ’ τη χώρα,

Πίκρα, μοναξιά, απογοήτευση. Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει!

Οι άνθρωποι της εποχής μας, μοιάζουν άλλος λίγο και άλλος πολύ, σαν μεθυσμένοι. Όλες αυτές οι ανακαλύψεις, εφευρέσεις και εφαρμογές των τελευταίων δεκαετιών, πέσανε πάρα πολύ δυνατές για το πνευματικό του στομάχι, και τον κάνανε να παραπατά, να παραληρεί και να έχει παραισθήσεις.

Αδυναμία

Είναι αδυναμία του ανθρώπου να βλέπει τα πράγματα «με το δικό του μάτι». Και το λέμε αυτό «αδυναμία» επειδή, όχι λίγες φορές, αυτή η άποψη, που εμείς σχηματίζουμε, είναι πολύ διαφορετική από την πραγματικότητα.

Έτσι, όταν τα γεγονότα προχωρήσουν, αρκετά συχνά οδηγούμαστε σε απογοητεύ­σεις, διαπιστώνουμε ότι πέσαμε σε παγίδες ή ότι χάσαμε μοναδικές κι ανεπανάληπτες ευκαι­ρίες, που λίγο πριν βρίσκονταν μπροστά μας.