Ιωάν.κα:1-14
Πείρα και τούτη!..
Έπειτα από τον άγονο ιδρώτα μιας ολόκληρης νύχτας, να
στέκεσαι στο γιαλό της αποτυχίας σου, χωρίς να ’χεις πιάσει λέπι και με τα
δίχτυα των προσπαθειών σου σκισμένα. Έχω δει, σαν νησιώτης, τέτοιες σκηνές
στους γιαλούς του νησιού μου και πρέπει να 'ναι κάποιος πολύ ανευαίσθητος, να
μη κατανοήσει και να μη συμπονέσει. Τρύπια δίχτυα, άδεια καλάθια και το πιο
πολύ, καρδιές πικραμένες κι απογοητευμένες.
Τέτοια είναι η ανθρώπινη ζωή, μακριά από το Χριστό. Αγώνας,
χωρίς αποτέλεσμα. Ιδρώτας, χωρίς χορτασμό. Νυχτοξημέρωμα, με μόνο σύντροφο την
αποτυχία. Τέτοια, δεν ευχόμαστε και δεν πρέπει να 'ναι η ζωή κανενός μας. Ούτε
η δική σου η προσωπική βέβαια. Μα, αν παρ’ ελπίδα είναι, δες και πάρε θάρρος
από την περίπτωση τούτη των μαθητών.
Τα πράγματα τελείως άλλαξαν, όταν ο Χριστός φάνηκε στο γιαλό
της ζωής τους. Και... όταν αυτοί άκουσαν και υπάκουσαν τη φωνή Του. Το άδειο δίχτυ,
γέμισε (εδ.6). Το άδειο στομάχι, χόρτασε (εδ.12). Οι απογοητευμένες καρδιές,
αναθάρρησαν. Τα ερωτηματικά τους όλα, απαντήθηκαν.
Αλήθεια, αν η ως τα τώρα Βιβλική μελέτη δεν σ’ οδήγησε σε
μια προσωπική επικοινωνία με τον Χριστό, γιατί δεν το κάνεις σήμερα; Άκουσε την
ευλογημένη πρόσκλησή Του - «έλθετε, γευματίσατε» (εδ.12). Είναι από τις πιο
όμορφες και γλυκές προσκλήσεις του Χριστού.
Έλα. Και έλα, σήμερα. Το τραπέζι της σωτηρίας είναι
στρωμένο. Ο Χριστός, μ’ αγάπη σε προσκαλεί.
