Ομοφυλοφιλία.

Ονομάζεται και σοδομισμός ή λεσβιασμός όταν αναφέρεται στις γυναίκες. Η Βίβλος σαφώς περιγράφει και καταδικάζει αυτή την πράξη σε πολλά σημεία. Επειδή ακριβώς είναι ένα θέμα πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος σήμερα, ας εξετάσουμε τί διδάσκει η Γραφή σχετικά μ’ αυτό. Ο νόμος έδινε την ποινή του θανάτου για την ομοφυλοφιλία (Λευιτ.κ:13). Ονομάζεται βδέλυγμα και είναι ένα απ’ αυτά που θα κρατήσουν τους ανθρώπους έξω απ’ τη Βασιλεία των ουρανών (Λευιτ.ιη:22 & Αποκ.κα:27). Οι πόρνες και οι σοδομίτες ήταν τόσο απεχθείς στο Θεό, που τα χρήματα που κέρδιζαν απ’ αυτή τη δουλειά δεν έπρεπε να έρχονται στον οίκο του Κυρίου (Δευτ.κγ:17-18). Ο όρος “μίσθωμα κοινός” χρησιμοποιείται σ’ αυτό το εδάφιο για να εκφράσει το ποσό που ζητούσε ένας σοδομίτης. Η διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την ομοφυλοφιλία υιοθετήθηκε από την εκκλησία της Καινής Διαθήκης όταν αποφάσισε να απέχει από την πορνεία, ένας όρος που εδώ αναφέρεται σε κάθε παράνομη σεξουαλική πράξη (Πράξ.ιε:19-29).

Ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα ομοφυλοφιλίας, βρίσκεται στην ιστορία των Σοδόμων (Γεν.ιθ:4-11). Όταν δύο άγγελοι με μορφή ανθρώπων επισκέφθηκαν το σπίτι του Λωτ, οι άνδρες των Σοδόμων επιχείρησαν να τους επιτεθούν σεξουαλικά. Ζήτησαν απ’ το Λωτ να βγάλει έξω τους δυο άνδρες “δια να γνωρίσωμεν αυτούς”!!! - Βιβλικός τρόπος αναφοράς στη σεξουαλική πράξη. Φυσικά αυτή ήταν η κύρια αμαρτία εξαιτίας της οποίας ο Θεός κατέστρεψε την πόλη. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η αμαρτία των ανθρώπων των Σοδόμων ήταν ότι δεν ήταν φιλόξενοι παρά η ομοφυλοφιλία τους. Αυτή η άποψη όμως έρχεται σε αντίθεση με τον Ιουδ.7 που λέει ότι η αμαρτία τους ήταν ότι “ακολουθούσαν οπίσω άλλης σαρκός” που καθαρά αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία. Στην πραγματικότητα ο Ιούδας λέγει ότι τα Σόδομα, τα Γόμορρα και οι γύρω πόλεις καταστράφηκαν με φωτιά σαν παράδειγμα για μας, επειδή ήταν παραδομένες στην πορνεία. Δες ακόμα Β’Πετρ.β:6-22. Ακόμα, ο Θεός είχε αποφασίσει να καταστρέψει τις πόλεις πριν ακόμα οι άγγελοι φθάσουν στα Σόδομα.

Μια παρόμοια ιστορία βρίσκεται στους Κριτ.ιθ:22-25. Υπάρχει άλλο ένα περιστατικό στην Παλιά Διαθήκη, που βέβαια δεν περιγράφει σαφώς κάτι τέτοιο, αλλά μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι είχε να κάνει. Είναι η περίπτωση του Νώε που μέθυσε όταν βγήκαν από την κιβωτό (Γεν.θ:20-27). Η Γραφή μας λέγει ότι όταν ο Νώε ανένηψε “έμαθεν όσα έκαμεν εις αυτόν ο υιός αυτού ο νεώτερος”, και πρόφερε μια κατάρα γι’ αυτόν. Σημειώστε ότι ο Νώε ήξερε ότι κάτι έγινε. Ακόμα η διατύπωση φανερώνει ότι ο Χαμ διέπραξε κάποια συγκεκριμένη πράξη. Τελικά το μέγεθος της κατάρας και της τιμωρίας φανερώνει ότι κάποιο σοβαρό γεγονός (έγκλημα) είχε διαπραχθεί. Αν ο Χαμ απλά είχε δει τον πατέρα του γυμνό, αυτό δεν φαίνεται να είναι και τόσο σοβαρή αμαρτία. Ιδιαίτερα στις Ανατολικές κοινωνίες κι εκείνα τα χρόνια που η οικογένεια ζούσε όλη μαζί και δεν υπήρχε αυτή η προσωπική ευχέρεια ιδιωτικού χώρου που έχουμε σήμερα.

Υπάρχουν κι άλλες αναφορές ομοφυλοφιλίας στην Π.Δ. όπου βασιλιάδες μετακίνησαν σοδομίτες από τη γη του Ιούδα κατά το θέλημα του Θεού αλλά και σαν μέρος των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων τους (Α’Βασ.ιε:12  κβ:46 Β’Βασ.κγ:7). Μια από τις πιο μεγάλες αμαρτίες του Ιούδα ήταν ότι επέτρεπαν να πουλιούνται αγόρια για πόρνες (Ιωήλ γ:3). Μια δεύτερη σημασία αυτών των εδαφίων είναι ότι οι σοδομίτες ασχολούνταν μ’ αυτές τις πράξεις, σαν μέρος λατρείας στα είδωλα. Οι περισσότερες ειδωλολατρικές θρησκείες εκείνων των ημερών χρησιμοποιούσαν την ομοφυλοφιλία αλλά και την πορνεία σαν τελετουργική λατρεία. Ορισμένοι έχουν αμφισβητήσει ότι αυτός ήταν ο μόνος λόγος που η ομοφυλοφιλία καταδικαζόταν στην Π.Δ. Ωστόσο αυτό το επιχείρημα δεν μπορεί πιθανώς να εξηγήσει όλα τα εδάφια της Καινής Διαθήκης και ιδιαίτερα τα εδάφια στους Ρωμ.α.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο απόστολος Παύλος μας περιγράφει πολύ καθαρά βήμα προς βήμα την αποστασία του ανθρώπινου γένους. Αρχίζει αποδεικνύοντας ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ξέρει δύο πράγματα - την ύπαρξη και τη δύναμη του Θεού. Σαν αποτέλεσμα οι άνθρωποι είναι αναπολόγητοι (Ρωμ.α:20). Οι άνθρωποι γνώρισαν το Θεό αλλά δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε και ευχαρίστησαν. Απεστράφησαν το Θεό και άρχισαν να λατρεύουν εικόνες δημιουργημάτων Του αντί τον Ίδιο το Θεό (εδ.21-23). Σαν αποτέλεσμα, ο Θεός παρέδωσε αυτούς εις ακαθαρσία <ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών> (εδ.24). Επειδή λάτρεψαν την κτίση παρά τον Κτίσαντα, ο Θεός τους παρέδωσε σε <πάθη ατιμίας>. Οι γυναίκες άλλαξαν την φυσική χρήση των σωμάτων τους εις την παρά φύσιν (εδ.26). Το ίδιο και οι άνδρες άφησαν τη φυσική χρήση της γυναίκας.....(εδ.27). Επειδή αποδοκίμασαν να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τους παρέδωσε σε αδόκιμο νου (εδ.28).

Τί μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια;  Μαθαίνουμε ότι η ομοφυλοφιλία είναι η τελική εξαχρείωση που ακολουθεί τον άνθρωπο που απομακρύνεται από το Θεό αφού Τον έχει γνωρίσει. Είναι η λατρεία της κτίσης, που είναι το σώμα. Αυτό είναι αντίθετο με τη φύση, που σημαίνει ότι αντικρούει το σχέδιο και το σκοπό του Θεού. Έχοντας τώρα υπ’ όψιν το σκοπό του γάμου, βλέπουμε ότι η ομοφυλοφιλία δεν έχει να κάνει με τη γέννα, δεν επιτρέπει στη γυναίκα να είναι βοηθός του άνδρα, δεν επιτρέπει στον άνδρα και τη γυναίκα να ενωθούν σε σάρκα μία, και ποτέ δεν υποστηρίζει κάποια μονογαμική σχέση.

Τα εδάφια που είδαμε στην επιστολή προς Ρωμαίους καθαρά περιγράφουν την ομοφυλοφιλία και τον λεσβιασμό και καταδικάζουν και τα δύο σαν αποτέλεσμα της αποστασίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας ομοφυλόφιλος είναι αποστάτης. Ούτε ότι είναι περισσότερο αμαρτωλός από οποιονδήποτε άλλο. Μάλλον σημαίνει ότι αυτή η εποχή είναι μια αποστατημένη περίοδος κι ακριβώς αυτή η αποστατημένη εποχή οδηγεί συνεχώς περισσότερο στην ομοφυλοφιλία. Οι καιροί που ζούμε (έσχατοι) συντελούν πάρα πολύ σ’ αυτή την αμαρτία. Καθώς η κοινωνία απομακρύνεται από το Θεό, τα σπίτια και οι γάμοι διαλύονται, οι γυναίκες σφετερίζονται ανδρικούς ρόλους, οι άνδρες παραιτούνται από τις υποχρεώσεις που έχουν σαν άνδρες και τα ακάθαρτα πνεύματα κερδίζουν συνεχώς περισσότερη ελευθερία να εργάζονται, κάτι που φαίνεται καθαρά πια. Έτσι, η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένα σημείο κάποιας έξω από τα συνηθισμένα προσωπικής αμαρτίας, αλλά είναι το αποτέλεσμα και το σημείο της κακής εποχής που ζούμε.

Υπάρχουν κι άλλα εδάφια μέσα στην Κ.Δ. που καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία σαν αμαρτία: Α’Κορ.ς:9, Α’Τιμ.α:10, Β’Τιμ.γ:3. Ας σημειώσουμε ότι η λέξη “ακαθαρσία” που χρησιμοποιείται πολλές φορές αναφέρεται σε όλων των ειδών τις σεξουαλικές ανηθικότητες και διαστροφές καθώς και στην ομοφυλοφιλία (Β’Κορ.ιβ:21  Γαλ.ε:19  Εφεσ.δ:19  ε:3  Κολ.γ:5 Α’Θεσ.δ:7  Β’Πετρ.β:10). Αυτή η σημασία μπορεί να εξακριβωθεί από το Ρωμ.α:24.

Θα μπορούσαμε να συγκεφαλαιώσουμε λέγοντας ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια αμαρτία όπως το ψέμα και η κλεψιά. Δεν είναι αρρώστια ή εναλλακτικός τρόπος ζωής! Από τη στιγμή που έχει επικρατήσει τόσο πολύ και είναι ολοφάνερη στις μέρες που ζούμε, υπάρχει πραγματικά ανάγκη να κατανοήσουμε καλύτερα το όλο θέμα. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να καταλάβουμε μερικές από τις αιτίες που την προκαλούν. Ασφαλώς, είναι αποτέλεσμα του ελεύθερου δικαιόματος να διαλέξεις την αμαρτία. Προέρχεται από την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και από το έργο του διαβόλου μέσα σε μια επαναστατημένη ζωή. Ωστόσο, πέρα από την καθαρά πνευματική αυτή μελέτη, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που κάνουν κάποιο άτομο να ρέπει στην ομοφυλοφιλία περισσότερο από κάποιες άλλες αμαρτίες. Μπορεί να είναι κάποια χαρακτηριστικά της μόρφωσης, της προσωπικότητας ή της σωματικής κατασκευής που κάνουν ένα άτομο περισσότερο τρωτό από άλλα, ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο επιρρεπείς στον αλκοολισμό από τους άλλους, αλλά όλα αυτά μπορούν να υπερνικηθούν!

Δεν υπάρχει πραγματικά καμιά απόδειξη ότι η ομοφυλοφιλία αυτή καθ’ αυτή είναι κάτι που υπάρχει απ’ τη γέννα. Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι δεν είναι κάτι κληρονομικό. Δεν είναι σωστό να λέει κανείς: “Έτσι γεννήθηκα” ή “Ο Θεός μ’ έκανε έτσι”. Ο Θεός δεν θα ήταν δίκαιος αν έκανε κάποιον με κάποιο τρόπο και μετά τον τιμωρούσε γι’ αυτό που είναι. Υπάρχουν ωστόσο πολλές ψυχολογικές και περιβαλλοντικές αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν προδιάθεση για το θέμα μας. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μπορούμε να βοηθήσουμε παρεμποδίζοντας την ανάπτυξη κάτι τέτοιου αλλά και συμβουλεύοντας σχετικά μ’ αυτό. Καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι παράγοντες δεν μπορούν να θεωρηθούν λόγοι δικαιολόγησης της ομοφυλοφιλίας, γιατί κάποιοι παρόμοιοι παράγοντες μπορεί να δημιουργήσουν από συνήθεια δολοφόνους και αλκοολικούς, από συνήθεια ψεύτες, πόρνες και πάει λέγοντας. Κάθε κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων και των πρωτόγονων πολιτισμών που μελετώνται από τους ανθρωπολόγους, έχει μερικά περιστατικά ομοφυλοφιλίας. Φυσικά, το ίδιο μπορεί να λεχθεί για οποιαδήποτε άλλη αμαρτία.

Κάτι άλλο που θα πρέπει να πούμε είναι ότι η θηλυπρέπεια και η ομοφυλοφιλία δεν είναι απαραίτητα το ίδιο πράγμα. Πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν παρουσιάζουν θηλυπρεπή χαρακτηριστικά αλλά συμπεριφέρονται όπως οι άλλοι άνδρες. Επίσης πολλοί ομοφυλόφιλοι είναι συγχρόνως και ετερόφυλοι με τις ανάλογες εμπειρίες.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν να μορφωθεί μια ομοφυλοφιλική συμπεριφορά. Βασικά ένα παιδί είναι εύκολο να καταντήσει ομοφυλόφιλος αν μιμείται το γονιό του αντίθετου φύλου. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν υπάρχει ανικανότητα να ταυτιστεί με το γονιό του ίδιου φύλου. Για παράδειγμα, ένας πατέρας που λόγω της δουλειάς του λείπει πολύ από το σπίτι, ή είναι “χοντρά” υβριστικός, ή αν και βρίσκεται είναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι (δεν έχει καμία εξουσία), τότε δίνει κάθε δικαίωμα στο γιο του να ταυτιστεί με τη μητέρα. Το ίδιο βέβαια μπορεί να συμβεί όταν η μητέρα είναι πολύ φιλόστοργη αλλά συγχρόνως ελέγχει και κατευθύνει τα πάντα. Αυτό το γεγονός μπορεί να έχει κάποια υποσυνείδητη επίπτωση στο αγόρι. Μπορεί για παράδειγμα να μάθει να ταυτίζει τον εαυτό του με γυναικείους ρόλους. Η μπορεί να μάθει να φοβάται τη συναναστροφή με άλλες γυναίκες. Μπορεί να φέρει βαρέως - να μνησικακεί - γι’ αυτή την επικυριαρχία της μητέρας του ή να αισθάνεται ανεπαρκής συγκρινόμενος μ’ αυτήν κι αυτά τα αισθήματα μπορεί να μεταφερθούν γενικά στο γυναικείο φύλο. Μπορεί ν’ αρχίσει να βλέπει όλες τις γυναίκες σαν κάτι που δεν μπορείς να το αγγίξεις, απλησίαστες - άγιες φιγούρες - όπως τη μητέρα του. Ή μπορεί να μείνει τόσο υπερβολικά δεμένος μ’ αυτήν, που να μην μπορεί να έχει φυσιολογική σχέση με άλλη γυναίκα. Οποιαδήποτε τέτοια αντίδραση μπορεί να οδηγήσει σε ομοφυλοφιλία. Μια άλλη σημαντική επιρροή μπορεί να είναι η πρώτη εμπειρία και γνωριμία με το σεξ. Αν αυτή η εμπειρία συμβεί με κάποιο ομοφυλόφιλο, αυτό μπορεί να διαμορφώσει αργότερα κάποια συμπεριφορά, ιδιαίτερα αν αυτή η εμπειρία εκληφθεί σαν απόλαυση. Κάποια ερωτική περιπέτεια σε νεαρή ηλικία που τέλειωσε άδοξα (καταστροφικά), το ότι κάποιος είναι νόθος, ή ότι γλίτωσε από έκτρωση, μπορεί να γίνει αιτία να δημιουργηθούν αισθήματα απόρριψης, ενοχής και φόβου που μπορούν να σπρώξουν κάποιο μακριά απ’ το αντίθετο φύλο. Ακόμα αισθήματα κάποιας φυσικής ανεπάρκειας μπορεί να δημιουργήσουν το ίδιο πρόβλημα. Τελικά, η εφηβική αποξένωση έχει να κάνει πάρα πολύ. Η έλλειψη φίλων του ίδιου φύλου, και η έλλειψη δυνατότητας συμμετοχής σε τυπικές δραστηριότητες του ίδιου φύλου, μπορεί να δημιουργήσει την ανάγκη για συντροφιά και αποδοχή που αργότερα μπορεί να ικανοποιηθεί με την ομοφυλοφιλία. Η αποξένωση και ο περίγελος από τους ομόφυλους μπορεί επίσης να οδηγήσει τον έφηβο σε επαφή και επικοινωνία με ομοφυλόφιλους που εύκολα μπορούν να τον επηρεάσουν.

Αν ένα άτομο που περνάει τέτοιο πρόβλημα μπορεί να πειστεί ότι αυτό δεν συμβαίνει επειδή γεννήθηκε έτσι αλλά κάποιοι παράγοντες το επηρέασαν, μετά μπορεί να του ειπωθεί πώς μπορεί ν’ αλλάξει συμπεριφορά και τρόπους με τη βοήθεια πάντοτε του Θεού. Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε πόσο αναγκαίο είναι για ένα πατέρα ν’ αναπτύξει μια ζεστή προσωπική σχέση με το γιο του, η σύζυγος να μην σφετερίζεται την εξουσία μέσα στο σπίτι, και το αγόρι να έχει τη σωστή αγορίστικη παρέα. Ένα αγόρι δεν πρέπει να παραχαϊδεύεται, να υπερπροστατεύεται και ιδιαίτερα από τη μητέρα του. Πρέπει ακόμα να καταλάβουμε ότι στις μέρες μας δεν μπορούμε πια να εμπιστευόμαστε την κοινωνία ή το σχολείο να δώσουν την κατάλληλη και σωστή διδασκαλία σχετικά με το σεξ. Οι γονείς και η εκκλησία πρέπει ν’ αναλάβουν την εκπαίδευση σχετικά με την αρχή της διάκρισης ανάμεσα στα δυο φύλα, τους διαφορετικούς ρόλους του άνδρα και της γυναίκας, και τη σωστή σχέση ανάμεσά τους. Tα παιδιά μας και οι νέοι μας χρειάζεται να διδαχτούν τί πρέπει να αποφεύγουν και πώς να το αποφεύγουν. Πρέπει να προστατεύονται από καταστάσεις και ανθρώπους που μπορούν να τους επηρεάσουν λάθος σ’ αυτά τα κρίσιμα στάδια της ζωής τους.

Τονίζουμε ότι κανένας περιβαλλοντικός παράγοντας δεν αποτελεί δικαιολογία για την ομοφυλοφιλία. Ο λόγος είναι ότι κάθε αμαρτία από συνήθεια μπορεί να δικαιολογηθεί έτσι, ότι κάποιες πιέσεις ή το περιβάλλον είναι η αιτία. Καθένας έχει ακόμα την ικανότητα να αποφασίσει τί είναι σωστό και τί λάθος και ακόμα έχει το ελεύθερο θέλω να διαλέξει. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ή να υποτιμούμε τις πνευματικές δυνάμεις που μπορεί να έχουν να κάνουν μ’ όλα αυτά. Πολλοί άνθρωποι έχουν νικήσει κάτω από παρόμοιες καταστάσεις ακόμη κι αν βρισκόταν μέσα σε οικογένεια και περιβάλλον που ευνοούσε την ομοφυλοφιλία. Πέρα απ’ αυτά, ο Θεός θα προμηθεύσει τη δύναμη που χρειάζεται για να νικήσει κανείς όταν Του παραχωρηθεί.

Η ομοφυλοφιλία είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη. Ένας λόγος είναι ότι μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας εμπειρίας σε νεαρή ηλικία που είναι δύσκολο να σβηστεί. Επίσης, μπορεί να είναι κάτι που έχει ήδη διαρκέσει πάρα πολύ χρόνο στη ζωή κάποιου, που έχει εμποτίσει τη ζωή του. Σε πολλές, αν όχι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δαιμονική επιρροή. Το άτομο μπορεί ειλικρινά να θέλει να ελευθερωθεί αλλά να μην μπορεί. Πολλά πράγματα φανερώνουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι συχνά στενά συνδεδεμένη με κακά πνεύματα. Πρώτο, είναι δύσκολο να νικήσεις. Δεύτερο, η επικράτησή της τους τελευταίους καιρούς και στην ειδωλολατρική λατρεία, φανερώνει ότι είναι συνδεδεμένη με την αύξηση και την ραγδαία δραστηριότητα ορισμένων πνευμάτων. Τρίτο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ετερόφυλοι Χριστιανοί έγιναν ομοφυλόφιλοι μετά από αποστασία. Δεν είχαν καμία ροπή προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά με την αποστασία άφησαν τους εαυτούς τους τελείως ανοιχτούς σε όλα τα δαιμόνια της κόλασης. Μετά, γνωρίζουμε πολύ καλά το γεγονός ότι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι αναγνωρίζονται αμέσως μεταξύ τους πριν ακόμα υπάρξει οποιαδήποτε εξωτερίκευση.

Αυτό που μπορούμε να πούμε τελικά είναι ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι που έχει να κάνει και με το φυσικό αλλά και με τον πνευματικό κόσμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τέλεια απελευθέρωση είναι μια μακριά και δύσκολη πορεία. Όπως σ’ όλες τις από συνήθεια αμαρτίες, μερικοί άνθρωποι ελευθερώνονται τελείως και τίποτα δεν τους ξαναενοχλεί, ενώ άλλοι πρέπει συνεχώς να είναι προσεκτικοί και να μην εκθέτουν τους εαυτούς τους σε πειρασμούς που δεν χρειάζεται. Η νίκη συμπληρώνεται με συνεχή προσευχή και πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα γιατί ο σκοπός είναι η πλήρης απελευθέρωση. Πρέπει να υπάρχει υπομονή, αποφασιστικότητα και καθολική αγάπη προς το Θεό. Ψαλμ.λζ:4

Το πρώτο βήμα είναι να ελευθερωθεί κανείς από ομοφυλοφιλικές επιθυμίες. Η ομοφυλοφιλία έχει κάποια εξωτερικά γνωρίσματα και πράξεις, που αν κάποιος απαλλαχτεί απ’ αυτά, καθώς και από ασελγείς επιθυμίες και σκέψεις, τότε δεν είναι πια ομοφυλόφιλος. Το επόμενο βήμα είναι από το Θεό να δώσει τη σωστή ετερόφυλη επιθυμία που θέλει να έχουν όλοι. Ο ομοφυλόφιλος δεν πρέπει να δέχεται ότι αυτό είναι μέρος της προσωπικότητάς του, αλλά να τη θεωρεί σαν μια συνήθεια που είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα διάλεξε, που μπορεί όμως να ξεριζωθεί. Είναι ομοφυλόφιλος μόνο επειδή έχει αποδεχτεί να ενεργεί έτσι. Αν σταματήσει να ενεργεί σαν ομοφυλόφιλος, δεν είναι ομοφυλόφιλος!

Οι ομοφυλόφιλοι είναι άνθρωποι ακριβώς σαν όλους τους άλλους. Θα πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε κανονικά και με σεβασμό. Δεν πρέπει να τους κοιτάζουμε κοροϊδευτικά και να τους περιφρονούμε, αλλά να τους δείχνουμε την αγάπη και το ενδιαφέρον του Χριστού. Δεν πρέπει να καταδικάζονται περισσότερο από κάποιον άλλο αμαρτωλό. Ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να είναι ειλικρινής και πεινασμένος για το Θεό καθώς και πολύ ηθικός σε πολλούς άλλους τομείς. Συχνά είναι άτομο μοναχικό και αγχωτικό. Συνήθως περνάει μέσα από μια αγωνιώδη περίοδο μίσους του εαυτού του, κατάπτωσης και απελπισίας μέχρι η συνείδησή του να καυτηριαστεί τελείως. Η δουλειά μας είναι να πλησιάσουμε αυτά τα άτομα και να τα οδηγήσουμε στην ελευθερία του Πνεύματος του Θεού. Μόνο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μπορούν να ελευθερωθούν και ν’ αλλάξουν, γι’ αυτό τα μέλη της εκκλησίας καλό είναι να μην προσπαθούν μ’ άλλους τρόπους. Δεν θα πρέπει να αποκλείονται από τις συναθροίσεις, εκτός και αν γίνονται επικίνδυνοι για τα νέα παιδιά.

Η ομοφυλοφιλία είναι ένας πραγματικός κίνδυνος σήμερα για την εκκλησία. Πολλές εκκλησίες σήμερα χρίουν ομοφυλόφιλους στη διακονία. Οι ποιμένες ας προσέξουν πάρα πολύ αυτό το θέμα διδάσκοντας και κηρύττοντας πάνω σ’ αυτό. Ο ποιμένας μπορεί να συγκαλέσει ανδρικές συγκεντρώσεις - καθώς και η γυναίκα του αντίστοιχα γυναικείες - όπου θα πρέπει να συζητηθούν ανοικτά αυτά τα θέματα και ο καθένας να μπορεί ελεύθερα να κάνει ερωτήσεις ή να ζητήσει βοήθεια. Τα πνεύματα που επικρατούν στον κόσμο πάντοτε κάνουν επιθέσεις εναντίον της εκκλησίας, και αργά ή γρήγορα η παρουσία τους γίνεται αισθητή. Το θέμα που εξετάζουμε καθώς και η πορνεία είναι η πρόκληση της εποχής μας που πρέπει με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσουμε. Την ίδια στιγμή όμως θα πρέπει να προσέχουμε το πνεύμα της υποψίας. Δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιος άνδρας έχει κάτι που θυμίζει ομοφυλόφιλο ότι είναι ομοφυλόφιλος. Απ’ την άλλη μεριά, ένας αρρενωπός άνδρας μπορεί να είναι το ίδιο εύκολα ομοφυλόφιλος όσο και κάποιος που είναι θηλυπρεπής. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κάνουμε υποθέσεις και υπαινιγμούς για τέτοια θέματα.

Για να τελειώσουμε μ’ αυτό το θέμα, ας ξαναθυμηθούμε μερικά πράγματα: Η ομοφυλοφιλία είναι κάτι που νικιέται!  Ο καθένας έχει έστω και μια λανθάνουσα επιθυμία για το αντίθετο φύλο αρκεί να ξεφύγει από το επίπεδο των συνηθειών και των πράξεών του. Όλες οι αμαρτίες μπορούν να νικηθούν. Το Άγιο Πνεύμα θα προμηθεύσει τη δύναμη!  Ο ποιμένας και οι φίλοι του ατόμου που θέλει να ελευθερωθεί πρέπει να έχουν υπομονή και το άτομο να προσεύχεται συνέχεια. Περισσότερο από κάθε τι άλλο, το άτομο πρέπει να έχει πάρει σταθερή απόφαση ν’ αλλάξει ζωή και να ζήσει για το Θεό. Ο απόστολος Παύλος αφού παρέθεσε ένα κατάλογο από σχετικές αμαρτίες γράφει στους Κορίνθιους: «Και τοιούτοι υπήρχετε τινές αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του Πνεύματος του Θεού ημών»  Α’Κορ.ς:11.