Η ΧΑΜΕΝΗ ΔΡΑΧΜΗ

Στο Λουκά ιε, έχουμε ένα μοναδικό μπουκέτο τριών παραβολών ή μάλλον τρεις όψεις της καταπληκτικής αγάπης του Θεού που ψάχνει για τον αμαρτωλό.

Ο άνθρωπος ένας, σε τρεις όμως διαφορετικές καταστάσεις -παρασυρμένος σαν το πρόβατο, προσωπικά αποστατημένος σαν τον άσωτο ή σαν τη δραχμή που θα δούμε διεξοδικότερα, ποιον τύπο ανθρώπου συμβολίζει:

1. Είναι μια αξία

Μπορεί η ανθρώπινη προσωπικότητα να ’χει υποβαθμιστεί και εξευτελιστεί... μπορεί στην έντεχνη κοπαδοποίηση που τα ποικίλα ολοκληρωτικά καθεστώτα του επέβαλαν, να ’χει κι ο ίδιος πιστέψει στην απαξία του... Όμως είναι «δραχμή μία» (8), που εδώ σημαίνει μοναδική. Φτιαγμένος «κατ’ εικόνα Θεού», στέκεται όρθιος, κοιτάζει μπροστά και ψηλά, έχει ελεύθερη βούληση, μετράει τις αστρικές αποστάσεις, εισχωρεί στην εσώτατη δομή της ύλης, φτιάχνει ύμνους στον Δημιουργό ή επαναστατεί, Τον αρνείται και Τον αποστρέφεται. Δείξε μου, ένα άλλο τέτοιο δημιούργημα! Είναι, «δραχμή μία», μοναδική.

2. Είναι μια χαμένη αξία

Μια δραχμή υποτιμημένη, μπορεί ν’ αξίζει 8 ή 7 ή 3 δεκάρες. Μια δραχμή χαμένη, είναι μια χαμένη αξία. Με μια δραχμή που έχασα, δεν αγοράζω ούτε μια... οδοντογλυφίδα. Και τέτοιος είναι ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό. Χωρίς, αξία. Μιλάμε για τον αμαρτωλό, στην όποια έκδοσή του, τον σαρκολάτρη, αυτή που νοικιάζει το κορμί της, τον μέθυσο, τον φιλάργυρο, τον εγωπαθή, τον βλάσφημο, τον θρησκευόμενο υποκριτή κλπ. Πιο ειδικά, όλους που την από Θεού αξία τους, σπαταλάνε στην αμαρτία και τα πάθη της.

3. Χαμένη μέσα στο σπίτι

Εδώ έχουμε την ιδιαιτερότητα τούτης της δεύτερης παραβολής. Να χαθεί κανείς, γιατί αποφάσισε να φύγει «εις χώραν μακράν», το καταλαβαίνουμε. Να μη αξιωθεί σωτηρίας, αυτός π’ άφησε να παρασυρθεί στο λόγγο της αμαρτίας, κι αυτό όχι δυσεξήγητο. Όμως, να χαθεί κανείς μέσα στο σπίτι! Να 'χεις γεννηθεί σε χριστιανική οικογένεια... να γνωρίζεις από βρέφος τα ιερά γράμματα... να ’χει γραφτεί η Καινή Διαθήκη στη γλώσσα σου... να ’χεις ακούσει χίλιες φορές την πρόσκληση... και να χαθείς!.. Να ’σαι κάπου χωμένος και μακριά από το Θεό!.. Είμαι σίγουρος πως κανένας Ευριπίδης ή Σοφοκλής ή Δάντης, δεν θα ’χαν πένα ικανή να περιγράφουν το δράμα.

4. Χαμένη, αλλ’ όχι ξεχασμένη

Τόσα πράγματα που χάσαμε και... τα ξεχάσαμε. Δεχτήκαμε την κατάσταση και την αδυναμία μας. Όχι όμως κι ο Θεός για μας. Μια εργώδης προσπάθεια γίνεται από το Άγιο Πνεύμα, μέσα στην οικογένεια για σε, τη χαμένη δραχμή. Μέσα στην ψυχή σου, ακόμη: α) «Άπτει λύχνον». Να η προσευχή κι η υμνωδία, τώρα η επίσκεψη του κήρυκα, χθες η ιδιαίτερη απάντηση του Θεού στο οικογενειακό αίτημα, β) «σαροί» και κάποτε η σκούπα του Πνεύματος σου αφαιρεί τα σκουπίδια με τα οποία σκέπασες την πολύτιμη αξία σου, για να έλθεις στο φως και την κυκλοφορία. γ) «ζητεί επιμελώς». Τούτη την επιμέλεια του Πνεύματος, την έχει κάθε χαμένη μέσα στο σπίτι δραχμή. Και θα την έχει... δ) «έως ου», είναι το ρεφραίν και στις τρεις παραβολές. Άοκνη κι ακάματη η αναζήτηση του Πνεύματος, ακαταπόνητη μέχρις ότου βρεθείς.

5. «Επί ενί αμαρτωλώ»

Τούτη τη στιγμή, ξέχασε όλους και όλα. Υπάρχεις σε τούτη την αίθουσα μονάχα εσύ και το Πνεύμα του Θεού. Η δραχμή και η πάλη για την ανεύρεσή της. Την επανατοποθέτησή της στα χέρια του Θεού. Είναι μια συγκλονιστική πάλη. Άφησε το Πνεύμα να την κερδίσει. Να σε ανεύρει. Να χαρούν οι ουρανοί «επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι». Είσαι πολύτιμος, στο Θεό. Ξαναπόκτησε την αξία σου, στα χέρια Του.

 Συμπέρασμα:

Μπορούμε να το βρούμε στο προοίμιο των παραβολών (εδ.1,2). Ο Χριστός ήταν και εξακολουθεί να ’ναι κάτω από την κατηγορία του κάθε θρησκευτικού κατεστημένου, ότι- «δέχεται αμαρτωλούς, έτσι βρώμικους και ρακένδυτους όπως είναι». Την κατηγορία αυτή την αποδεχόμαστε και την κάνουμε μόνιμο θέμα των κηρυγμάτων μας. Με μια διευκρίνιση, ότι τους δέχεται όπως είναι, για να τους φτιάξει όπως τους θέλει. Ξαναφέρνοντάς τους στη στάνη του. Ξαναδίνοντάς τους την αξία τους. Ξαναντύνοντάς τους την πρώτη στολή.