Ο τρόπος ντυσίματος της γυναίκας της Παλαιάς
Διαθήκης χρησιμοποιείται από τον απόστολο Πέτρο σαν παράδειγμα για το σωστό
ντύσιμο των γυναικών της Καινής Διαθήκης (Α’ Πετρ.γ:5). Ξέρουμε ότι οι άγιες
γυναίκες της Π.Δ. υπάκουαν στο Δευτ.κβ:5 κι έτσι ο Πέτρος είναι σίγουρος ότι
αυτό ισχύει και για σήμερα.
Μερικά άλλα
εδάφια της Κ.Δ. αποδεικνύουν ότι ο Θεός θεωρεί ακόμα σημαντικό τη διάκριση
ανάμεσα στα φύλα. Η Α’ Κορ.ια διδάσκει ότι οι άνδρες οφείλουν να έχουν κοντά
μαλλιά αντίθετα με τις γυναίκες που πρέπει να έχουν μακριά μαλλιά. Η Α’
Κορ.ς:9-10 διδάσκει ότι θηλυπρεπής δεν
θα κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού. Η θηλυπρέπεια αναφέρεται σε άνδρες που
ξεπερνούν τη γραμμή του φύλου τους και ενεργούν σαν γυναίκες και η ενδυμασία
είναι ένας σημαντικός τομέας της θηλυπρέπειας. Σημειώστε ότι η θηλυπρέπεια δεν
είναι εντελώς το ίδιο με την ομοφυλοφιλία που αναφέρεται χωριστά στο ίδιο
εδάφιο. Θηλυπρέπεια είναι να δείχνεις και να ενεργείς σαν το αντίθετο φύλο σε
κάθε τομέα. Αυτό το εδάφιο καθαρά μας λέγει ότι ο Θεός δεν συγχωρεί αυτούς που
συμπεριφέρονται έτσι.
Η διάκριση των
φύλων στην ενδυμασία. Όταν εφαρμόσουμε αυτή την αρχή στη σημερινή
κοινωνία μας, τότε οι άνδρες δεν πρέπει να φοράνε φορέματα και φούστες καθώς
και οι γυναίκες παντελόνια. Κι ενώ ο καθένας μπορεί να συμφωνήσει ότι δεν είναι
σωστό ένας άνδρας να φοράει γυναικεία ρούχα (φορέματα και φούστες) την ίδια
στιγμή αδυνατούν να καταλάβουν γιατί δεν είναι σωστό και μια γυναίκα να φοράει
ανδρικά ρούχα.
Το εδάφιο που
εξετάζουμε στο Δευτερονόμιο είναι γραμμένο έτσι ώστε να καλύπτει όλους τους
πολιτισμούς. Το ανήκον εις τον άνδρα αναφέρεται σε κάθε ρούχο που παραδοσιακά
είναι συνδεδεμένο με τους άνδρες σε κάθε πολιτισμό, ή και ότι μιμείται το
αντρικό ρούχο. Αυτό μπορεί να είναι κάτι που να διαφέρει από πολιτισμό σε
πολιτισμό. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι επιτρεπτό σε μερικά μέρη της Σκοτίας
για ένα άνδρα να φοράει φούστα, αλλά το ίδιο δεν ισχύει για την Ελλάδα!
Αν κάποιος τύπος
ενδυμασίας έχει παραδοσιακά και πολιτιστικά καθιερωθεί σαν ενδυμασία του ενός
φύλου και είναι διαφορετική από παρόμοια ενδυμασία που φοριέται από το αντίθετο
φύλο, τότε επιτρέπεται να φοριέται από το ένα φύλο μόνο. Φυσικά, αν κάποιοι
άνθρωποι που ντύνονται κατά κάποια άλλη συνήθεια από την Ευρωπαϊκή αποφασίσουν
να ντύνονται Ευρωπαϊκά, θα πρέπει να τηρήσουν τους Ευρωπαϊκούς κανόνες
ντυσίματος.
Δεν υπάρχει
αμφιβολία ότι στον κόσμο σήμερα, τα παντελόνια θεωρούνται ανδρική ενδυμασία.
Ακόμα και παντελόνια που τώρα σχεδιάζονται για γυναίκες, είναι τέλεια απομίμηση
και αντιγραφή της ανδρικής ενδυμασίας και έχει να κάνει με τον ορισμό “το
ανήκον εις τον άνδρα”. Ανήκω εδώ έχει την έννοια του είμαι μέρος, είμαι
ιδιότητα, χαρακτηριστικό, λειτουργία, έχω σχέση, αναφέρομαι. Όλα τα είδη των
παντελονιών έχουν σχέση, αναφέρονται και έχουν βασικά χαρακτηριστικά και
λειτουργίες ανδρικής ενδυμασίας. Βέβαια δεν γίνεται λόγος για κάποια είδη όπως
τα jeans που αγόρια και κορίτσια φοράνε ακριβώς τα ίδια.
Ιστορικά,
εθεωρείτο κακό και λάθος για μια γυναίκα να φορά παντελόνια. Στην
πραγματικότητα μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν διαδεδομένο να φοράει
μια γυναίκα παντελόνια. Όμως απ’ τη στιγμή που οι γυναίκες άρχισαν να παίρνουν
ανδρικές θέσεις μέσα στα εργοστάσια, αυτή η διάθεση άρχισε να αμβλύνεται. Την
ίδια εποχή οι γυναίκες αρχίζουν να κόβουν κοντά (ανδρικά) τα μαλλιά τους, να
καπνίζουν και να πίνουν. Έτσι, ιστορικά και πολιτιστικά τα παντελόνια
θεωρούνται ανδρικό ένδυμα. Μόνο όταν η κοινωνία διασπάστηκε και οι γυναίκες
άρχισαν να σφετερίζονται ανδρικούς ρόλους, τα παντελόνια έγιναν και γυναικείο
ένδυμα.
Ακόμα και σήμερα
έχουμε παρά πολλές αποδείξεις ότι τα παντελόνια είναι πρωτίστως συνδεδεμένα με
τον ανδρισμό. Είναι η βασική ενδυμασία του άνδρα και η βασική έκφραση
ανδρισμού. Έχεις ποτέ παρατηρήσει κοπέλες ή γυναίκες που σχεδόν αποκλειστικά
φοράνε παντελόνια; Υπάρχει μια ορισμένη αλλαγή στη συμπεριφορά και μια ελάττωση
της θηλυκότητας. Γίνονται επιρρεπείς στο να περπατάνε, να κάθονται και να χρησιμοποιούν
τα πόδια τους σαν άνδρες. Αντίθετα, μια γυναίκα ενεργεί και φαίνεται
περισσότερο γυναίκα μέσα σ’ ένα φόρεμα. Αυτό ακριβώς είναι που ήθελε ο Θεός
όταν αποκάλυπτε τη βουλή Του σ’ αυτό το θέμα.
Μπορούμε ακόμα
να συμφωνήσουμε ότι τα περισσότερα γυναικεία παντελόνια είναι πιο άσεμνα από τα
φορέματα. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος γιατί δεν πρέπει να φοριούνται.
Πολλές εκκλησίες στο ξεκίνημά τους τοποθετήθηκαν σωστά πάνω στο θέμα που εξετάζουμε.
Όμως στην πορεία συμβιβάστηκαν, όπως συμβιβάστηκαν και με πολλά άλλα κοσμικά
πράγματα. Δεν είναι λοιπόν επιχείρημα ότι κάποιες εκκλησίες δεν έχουν την ίδια
διδασκαλία σχετικά με την ενδυμασία. Αυτοί μπορεί ν’ άλλαξαν, αλλά ο Θεός δεν
αλλάζει! Πρόκειται ν’ ακολουθήσουμε το
Θεό και το λόγο Του, ή τη ροπή του κόσμου που τελικά θα μας οδηγήσει ν’
αρνηθούμε κατά μέρος βασικές διδασκαλίες του λόγου του Θεού;
Απ’ την άλλη
μεριά, μετά απ’ όλα αυτά που εξετάσαμε, δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι περιορισμοί
στην ενδυμασία. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει διδασκαλία μέσα στη Γραφή σχετικά
με τα καπέλα. Μπορούμε ν’ ακολουθούμε βασικές μόδες καθ’ όσον είναι σεμνές.
Φυσικά, το καλό γούστο και το τί συνηθίζεται, θα μας οδηγήσουν να ντυνόμαστε
ανάλογα τις περιστάσεις. Ιδιαίτερα οι εργάτες θα πρέπει να προσέξουν τον τρόπο
ντυσίματος ώστε να φανερώνουν το σεμνό και το πρέπον.
Ας μην ξεχνάμε
το Ιακ.β:1-9 και
ότι ακόμα και σε περιπτώσεις φτώχειας, οι Χριστιανοί μπορεί να είναι καθαροί
και κόσμιοι. Είμαστε πρέσβεις Χριστού, και πρέπει να προσπαθούμε να Τον
αντιπροσωπεύσουμε σωστά, δίχως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε καινούρια
ρούχα συνέχεια, αρκεί να είναι κόσμια και καθαρά.
Διαχωρισμός απ’
τον κόσμο. Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να αναγνωρίσουμε μια
άλλη σημαντική αρχή αγιασμού που έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση - ο
διαχωρισμός απ’ τον κόσμο. Ο Θεός πάντοτε επιμένει ο λαός Του να είναι
διαφορετικός απ’ τον κόσμο. Αυτό περιλαμβάνει και εξωτερικές διαφορές, βάσει
των οποίων να μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει ένα αληθινό Χριστιανό. Ο Θεός
με ορατούς τρόπους έκανε τους Ισραηλίτες να διαφέρουν από τα έθνη με το ντύσιμό
τους, με τις αγροτικές ιδιοτυπίες, τις λατρευτικές τελετουργίες και τα Σάββατα.
Κανείς θα μπορούσε εύκολα να πει αν κάποιος είναι πραγματικός Ισραηλίτης βλέποντάς
τον και παρατηρώντας τις πράξεις του. Σαν αποτέλεσμα, οι Εβραίοι έχουν επιζήσει
σαν η μόνη αρχαία φυλή στη Βίβλο που υποστηρίζουν καθ’ ολοκληρία την
πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά τους. Οι Αιγύπτιοι σήμερα δεν έχουν τον
ίδιο πολιτισμό, θρησκεία, και γλώσσα με τον καιρό των Φαραώ. Οι Πέρσες, Σύριοι,
Έλληνες, Ρωμαίοι δεν έχουν τους αρχαίους πολιτισμούς τους, θρησκείες και
πολιτικά συστήματα. Πολλές άλλες φυλές και έθνη που συνυπήρξαν με τους
Ισραηλίτες όπως οι Χετταίοι, Βαβυλώνιοι, Εδωμίτες, Φιλισταίοι και Αμμωνίτες,
ούτε καν υπάρχουν σήμερα σαν ξεχωριστά έθνη. Ακόμα οι Εβραίοι διατήρησαν την
πολιτιστική τους ταυτότητα κατά τη διάρκεια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας, της
Ρωμαϊκής κατοχής, και τα 1900 χρόνια χωρίς δική τους γη. Ο λόγος είναι ότι οι
νόμοι του Θεού τους ξεχώριζαν από τα άλλα έθνη και φανέρωναν την ταυτότητά
τους.
Το ίδιο, για
τους Χριστιανούς, για να διατηρηθούν σαν εκλεκτή ομάδα ανθρώπων, πρέπει να
υπάρξουν σημεία διαχωρισμού εσωτερικά και εξωτερικά. Όσον αφορά το ντύσιμο και
τη συμπεριφορά, ο Θεός θα μπορούσε να είχε διαλέξει ένα σωρό πράγματα για να
μας κάνει να διαφέρουμε. Άντ’ αυτού, διάλεξε κάποια πρότυπα που φανερώνουν διαχωρισμό,
και την ίδια στιγμή επιτελούν και τους άλλους σκοπούς Του που είναι η σεμνότητα,
η μετριοπάθεια, η ταπείνωση και ο διαχωρισμός των φύλων. Το θέμα είναι ότι οι αρχές
του αγιασμού σχετικά με το ντύσιμο, τη διαγωγή και τον στολισμό, εξυπηρετούν
και το πολύ βασικό θέμα της φανέρωσης του διαχωρισμού από τον κόσμο. Κρατούν σε
απόσταση το Χριστιανό από πειρασμούς αμαρτίες και το φρόνημα του κόσμου.
Χρησιμοποιούνται σαν μέσα που θα φανερώσουν ποιοι είναι οι πραγματικοί
Χριστιανοί.
Στο ίδιο πνεύμα
των αρχών του διαχωρισμού, υπάρχουν κάποια πράγμα που πρέπει να αποφεύγουμε
απλά γιατί μας εξομοιώνουν με τις ασεβείς καταστάσεις που συμβαίνουν στον
κόσμο. Κάποια στυλ χτενίσματος και ντυσίματος μπορεί να μην έρχονται σε
κατευθείαν σύγκρουση με κάποιο εδάφιο, αλλά να είναι πολύ κοσμικά. Ίσως σε
άλλους πολιτισμούς και άλλους καιρούς να ήταν επιτρεπτά, αλλά στις μέρες μας
και μέσα στην κοινωνία που ζούμε μας εξισώνουν με πράγματα και καταστάσεις ή
ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν να κάνουν τίποτα με το Θεό. Να θυμάσαι ότι η
συμπεριφορά και το ντύσιμο μιλάει πολύ για τον τρόπο ζωής, το πιστεύω και τις
αρχές ενός ανθρώπου. Για παράδειγμα, το σκεπτικό των Hippies εκφράστηκε με
συγκεκριμένο μήκος μαλλιών, τύπο ρούχων, ώστε όλοι να καταλάβουν ότι
επαναστατούν, έχουν συγκεκριμένες πολιτικές ιδέες και σεξουαλικές ελευθερίες.
Το ίδιο κάποιοι συμπαθούντες του Μάο κάποτε κυκλοφορούσαν μ’ ένα συγκεκριμένο
στυλ πουκάμισου που εξέφραζε την ιδεολογική τους τοποθέτηση. Πρέπει λοιπόν να
είμαστε προσεκτικοί με τις τελευταίες μόδες μήπως μας συνδέουν με κάποιες
ομάδες ανθρώπων.
Ρώτα τον εαυτό
σου αν τα ρούχα που φοράς είναι μια καλή χριστιανική μαρτυρία για τους
αμαρτωλούς. Μήπως φανερώνουν ένα επαναστατικό πνεύμα; Φανερώνουν ένα
θεοσεβούμενο παρουσιαστικό και μέσα αλλά και έξω από την εκκλησία; Μήπως θα
μπορούσαν να γίνουν λίθος προσκόμματος στους άλλους;
Πρέπει να
είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τις τελευταίες τρέλες της μόδας γιατί
μπορούμε να παγιδευτούμε χωρίς να το καταλάβουμε. Ακόμα το πνεύμα του
συναγωνισμού είναι κάτι που μπορεί να επηρεάσει το Χριστιανό. Αυτό το πνεύμα
είναι αντίθετο με τη σεμνότητα, τη μετριοπάθεια, την ταπείνωση και τον αγιασμό.
Δεν μπορούμε ν’ αφήνουμε τους εαυτούς μας να επηρεάζονται από τις επιθυμίες και
τα πάθη του κόσμου. Ίσως χρειαστεί να αποφύγουμε κάποια πράγματα απλά και μόνο
επειδή είναι πολύ ιδιότυπα και μπορεί να μας εξομοιώσουν με τον κόσμο.
Διαχωρισμός από
τον κόσμο σημαίνει ότι πρέπει να χαράσσουμε συνέχεια γραμμές προκειμένου να
αποφύγουμε τέτοιες εξομοιώσεις. Οι πιστοί θα πρέπει να σέβονται αυτές τις
γραμμές που χαράσσονται από τους ποιμένες τους ακόμα και αν διαφωνούν σε κάποια
πράγματα γιατί είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθούν κάποιες αρχές. Αν κάποιοι
επαναστατούν όταν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες, αυτό το πνεύμα της επαναστατικότητας
και του συμβιβασμού σταδιακά θα διαβρώσει όλο τον αγιασμό τους. Απ’ την άλλη
μεριά, οι ποιμένες δεν πρέπει να είναι σκληροί, ανυπόμονοι και ασύνετοι ώστε να
προκαλέσουν, να ερεθίσουν και να οδηγήσουν τους πιστούς σε επανάσταση με
αποτέλεσμα να αποστατήσουν!
