Πυρ καθαρισμού

Ένα σπίτι, χτίζεται για ένα σκοπό. Προσπάθεια καταβάλλεται, να είναι τέτοιο που να εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Όμως τι γίνεται, όταν ένα σπίτι πού χτίστηκε για να στεγάσει μια οικογένεια, χρησιμοποιείται για... έδρα λ.χ. ποδοσφαιρικού σωματείου! Όμως πιο πολύ, όταν ό «Οίκος του Θεού», καταντάει «οίκος εμπορίου» (α’ καθαρισμός – Ιωάν.ς:16) και... «σπήλαιο ληστών» (β’ καθαρισμός – Ματθ.κα:13).

ΥΠΗΡΧΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑΟΣ;

Λατρεία ναι, όχι όμως ναός! Ήταν στην περίοδο της αθωότητας. Τότε πού «η αμαρτία δεν είχε ακόμη υψώσει μεσότοιχο φραγμού» (Εφες.ς:14), ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Στην Εδέμ υπάρχουν τα πάντα, έκτος από Ναό. Υπήρχε η ελεύθερη επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό. Ο Θεός «περπατούσε στον Παράδεισο» (Γέν.γ:8) και ο άνθρωπος πρόσφερε απευθείας τη λατρεία του σ’ Αυτόν.

ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΑ / ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΝΑΟΙ

Τα θυσιαστήρια του Άβελ και Κάιν, είναι οι πρώτοι μνημονευόμενοι ανθρωπόφτιαχτοι ναοί (Γέν.δ). Αργότερα οι πατριάρχες Νώε (η:20,21), Αβραάμ (ιγ:18), Ισαάκ (κς:25), Ιακώβ (λγ:20) κλπ., οικοδομούν θυσιαστήρια για να λατρεύσουν το Θεό. Παντού δε, η ίδια κυρίαρχη στάση. Ο άνθρωπος συντριμμένος από τη συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του, προσφέροντας ιλαστήριο θυσία στο Θεό. Η απευθείας επικοινωνία με το Θεό, είναι - λόγω τής αμαρτίας - ανέφικτη πιά.

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Η Σκηνή του Μαρτυρίου, ο πρώτος καθιερωμένος τόπος συλλογικής λατρείας, σύμφωνα με το σχέδιο τού Θεού στο Μωυσή (Έξοδ.κε:9, κς:30, Εβρ.η:5). Μαζί της καθιερώνεται το ιερατείο (Αριθ.γ:10, ιη:3,5, Εβρ.θ:6, η:2). Με την εγκατάσταση στη γη της Επαγγελίας, έχουμε το Ναό τού Σολομώντα (4^ο έτος βασιλείας του). Στοίχισε 490.000.000 χρυσές λίρες, 3.000 φοίνικες (δέντρα Λιβάνου) και 150.000 Χαναναίοι λατόμοι, μεταφορείς κλπ. Λεηλατήθηκε το 587 από Βαβυλώνιους

Ο Ναός, τού Ζοροβάβελ (537-515), έπειτα από διάταγμα του Κύρου, βασιλιά Περσίας. Απλούστερος του πρώτου. Άγια αγίων αδειανά, αφού ή Κιβωτός τής Διαθήκης είχε εξαφανιστεί

Ο Ναός, του Ηρώδη (8^ο έτος Ηρώδη -19 π.Χ.). Σέ ½  χρόνο από ιερείς και υπόλοιπο σέ 8 χρόνια. Άγια αγίων πάλι κενά. Το 70 μ.Χ. Ρωμαίος στρατιώτης, παρά διαταγή του Τίτου, έβαλε φωτιά (Ιωάν.6:20 και Ματ- θ.κα:12,13).

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν τόπος επικοινωνίας με το Θεό, μέσω του ιερέα και της προσφερόμενης θυσίας. Ήταν άγιος χώρος, αφού τον επισκίαζε ή παρουσία του άγιου Θεού.

Όμως, στην εποχή του Χριστού, υπήρχε ένας ηθικός και πνευματικός ξεπεσμός. Μια απαίσια εκμετάλλευση γινόταν της θρησκευτικότητας του λαού (αργυραμοιβοί, έμποροι, μεσάζοντες). Ο οίκος προσευχής, είχε γίνει οίκος εμπορίου. «Ό οίκος μου, σπήλαιο ληστών».

Ο ΝΑΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Στην Εδέμ, Ναός είναι ό Θεός. Στην Π. Διαθήκη, υπάρχει ο τυπικός Ναός. Στην Καινή, ό Χριστός «καταργεί το μεσότοιχο του φραγμού και διά του καταπετάσματος τουτέστι τής σαρκός του, παρουσιαζόμαστε μπροστά στο Θεό» (Εφες.β:14, Εβρ.ι:19,20). Απόδειξη, το σχίσιμο του καταπετάσματος στο Ναό, κατά τη σταύρωση του Χριστού (Ματθ.κζ:51).

Η πρώτη επικοινωνία, που χάλασε η ανθρώπινη αμαρτία, αποκαταστάθηκε από «την εφάπαξ» προσφορά του Χριστού (Εβρ.θ:12). Ήρθε ή ώρα... που «πνεύματι και αληθεία» (Ιωάν.δ:21). Γι’ αυτό και τα «ούκ έν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί» (Πράξ.ιζ:24)... «το Πνεύμα του Θεού οίκει έν ύμιν» (Α’ Κορ.ς:19)... «ημείς γάρ ναός Θεού εσμέν» (Β’ Κορ.ς:16).

ΝΑΟΣ Ο ΠΙΣΤΟΣ

Το ένδοξο μήνυμα του Ευαγγελίου, τούτο είναι: Η καρδιά η γεννημένη στην αμαρτία, η δουλωμένη στη δύναμή της, καθοριζόμενη στο αίμα του Χριστού, γίνεται κατοικητήριο του Θεού διά του Πνεύματος (Εφες.β:22). Πρόκειται για μια παρουσία, ουσιαστική όσο και πνευματική. Η υμνωδία, η προσευχή, η μελέτη του λόγου, η μαρτυρία, η υπηρεσία, γίνονται πρώτα μέσα στο ναό της λυτρωμένης ψυχής κι έπειτα στον Οίκο του Θεού, που αποδεικνύεται τέτοιος, από την ύπαρξη των παραπάνω πνευματικών στοιχείων.

Υπό μια έννοια η Εκκλησία δεν είναι ναός, είναι άθροισμα πνευματικών ναών, που είναι οι λυτρωμένες ψυχές. Στην Κ.Δ. (Πράξεις, Επιστολές) και οι 7 φορές που μνημονεύεται ο ναός, αφορά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το «ημείς ναός Θεού εσμέν».

Ο ΝΑΟΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ...

Δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρχε στην Εδέμ. Η επικοινωνία έχει πλήρως αποκατασταθεί. Έτσι, που «ναόν δεν είδον εν αυτή, ο γαρ Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ ναός αυτής έστίν και το Άρνίον» (Αποκ.κα:22).

Πως η πιστή πόλις κατεστάθη πόρνη, ήτο πλήρης κρίσεων η δικαιοσύνη κατώκει εν αυτή αλλά τώρα, φονείς. Ο άργυρός σου κατεστάθη σκωρία, ο οίνός σου συνεκεράσθη μεθ' ύδατος. Οι άρχοντές σου είναι απειθείς και σύντροφοι κλεπτών· πάντες αγαπώσι δώρα και κυνηγούσιν αντιπληρωμάς δεν κρίνουσι τον ορφανόν ουδέ έρχεται η δίκη της χήρας προς αυτούς. Διά τούτο λέγει ο Κύριος, ο Κύριος των δυνάμεων, ο Κραταιός του Ισραήλ, Ω, θέλω χορτασθή επί τους εναντίους μου και θέλω εκδικηθή κατά των εχθρών μου και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου και αφαιρέσει όλον σου τον κασσίτερον. Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ' αρχής μετά ταύτα θέλεις ονομασθή η πόλις της δικαιοσύνης, η πιστή πόλις. Η Σιών θέλει εξαγορασθή διά κρίσεως, και οι επιστρέψαντες αυτής διά δικαιοσύνης. (Ησ.α:21-27).

Άργυρος = Σωτηρία. Έγινε σκουριά αυτό που ο Ιησούς πλήρωσε με αίμα.

Ο χρυσοχόος για να καθαρίσει το χρυσό βάζει δυνατή φωτιά και η σκουριά βγαίνει στην επιφάνεια του μίγματος. Μετά φυσάει τη σκουριά, λιγοστεύει το μίγμα, μέχρι να μπορεί να βλέπει το πρόσωπό του στην επιφάνεια (Εβρ.ιβ:29).

Ο άγιος του Θεού καίγεται για να καθαριστεί αλλά δεν κατακαίγεται.

όταν εκπλύνη ο Κύριος την ακαθαρσίαν των θυγατέρων της Σιών και καθαρίση το αίμα της Ιερουσαλήμ εκ μέσου αυτής διά πνεύματος κρίσεως και διά πνεύματος καύσεως. (Ησ.δ:4).

οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ· διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός, (Α’ Πέτρ.α:5-7).

Πιστεύουμε μόνο όταν όλα είναι εντάξει;

Είμαι πιστός: μάλλον είναι κάτι που φαίνεται παρά που λέγεται. Στην εποχή μας, ο χριστιανισμός έχει γίνει πολύ φλύαρος. Ας προσέξουμε μήπως αυταπατόμαστε.

Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί. (Ματθ.γ:11)

εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός. (Α’ Κορ.γ:13-15)

Τίποτα δεν δοκιμάζει τόσο σκληρά τα ανθρώπινα έργα, όσο η φωτιά. Έτσι, θα ξεκαθαρίσουν τα άχρηστα από τα εύχρηστα έργα μέσα μας.

Το χωνευτήριον δοκιμάζει τον άργυρον και η κάμινος τον χρυσόν, ο δε Κύριος τας καρδίας. (Παρ.ιζ:3)

Εξέτασόν με, Κύριε, και δοκίμασόν με· δοκίμασον τους νεφρούς μου και την καρδίαν μου. (Ψαλμ.κς:2)

Θέλει κότσια (όχι παχιά λόγια), κι όταν έρθει η φωτιά ας μην κάνουμε πίσω!

Γνωρίζει όμως την οδόν μου· με εδοκίμασε· θέλω εξέλθει ως χρυσίον. (Ιώβ κγ:10)

Ιδού, σε εκαθάρισα, πλην ουχί ως άργυρον· σε κατέστησα εκλεκτόν εν τω χωνευτηρίω της θλίψεως. (Ησ.μη:10)

Διότι συ ηρεύνησας ημάς, Θεέ· εδοκίμασας ημάς, ως δοκιμάζεται το αργύριον. Ενέβαλες ημάς εις το δίκτυον· έθεσας βαρύ φορτίον επί τα νώτα ημών. Επεβίβασας ανθρώπους επί τας κεφαλάς ημών· διήλθομεν διά πυρός και ύδατος· και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν. (Ψαλμ.ξς:10-12)

Και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει, διά να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών. (Λουκ.β:35)

Εγώ ο Κύριος εξετάζω την καρδίαν, δοκιμάζω τους νεφρούς, διά να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού, κατά τον καρπόν των έργων αυτού. (Ιερ.ιζ:10)

Ο άργυρος δοκιμάζεται διά του χωνευτηρίου και ο χρυσός διά της καμίνου· ο δε άνθρωπος διά του στόματος των εγκωμιαζόντων αυτόν. (Παρ.κζ:21)

Η δοκιμασία μπορεί να έρθει και κάπως έτσι, λέγοντάς μας πράγματα που ίσως δεν είμαστε.

Δεν υπάρχουν «μεγάλοι άνδρες». Υπάρχει ένας μεγάλος Θεός, δίπλα σε μικρούς ανθρώπους.

Και θέλω περάσει το τρίτον διά πυρός· και θέλω καθαρίσει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς ως δοκιμάζεται το χρυσίον· αυτοί θέλουσιν επικαλεσθή το όνομά μου κα εγώ θέλω εισακούσει αυτούς· θέλω ειπεί, ούτος είναι λαός μου· και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Ο Κύριος είναι ο Θεός μου. (Ζαχ.ιγ:9)

Αλλά τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού και ως σμίγμα γναφέων. (Μαλ.γ:2)

Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, Υιέ ανθρώπου, ο οίκος Ισραήλ έγεινεν εις εμέ σκωρία· πάντες είναι χαλκός και κασσίτερος και σίδηρος και μόλυβδος εν τω μέσω του χωνευτηρίου· είναι σκωρίαι αργύρου. Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Επειδή πάντες σεις εγείνετε σκωρίαι, ιδού, διά τούτο θέλω σας συνάξει εις το μέσον της Ιερουσαλήμ· καθώς συνάγουσιν εις το μέσον του χωνευτηρίου τον άργυρον και τον χαλκόν και τον σίδηρον και τον μόλυβδον και τον κασσίτερον, διά να φυσήσωσι το πυρ επ' αυτά ώστε να διαλύσωσιν αυτά, ούτως εν τω θυμώ μου και εν τη οργή μου θέλω σας συνάξει και θέλω σας βάλει εκεί και διαλύσει. Θέλω εξάπαντος σας συνάξει, και εν τω πυρί της οργής μου θέλω εμφυσήσει εφ' υμάς και θέλετε διαλυθή εν τω μέσω αυτής. Καθώς ο άργυρος διαλύεται εν μέσω του χωνευτηρίου, ούτω θέλετε διαλυθή εν μέσω αυτής· και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος εξέχεα την οργήν μου εφ' υμάς. (Ιεζ.κβ:17-22)