Ο Ιησούς περιοδεύει και φτάνει
στην περιοχή των Γαδαρηνών, όπου τον συναντά ένας δαιμονισμένος άνθρωπος που «διά
παντός νύκτα και ημέραν ήτο εν τοις όρεσι και εν τοις μνημείοις, κράζων και
κατακόπτων εαυτόν με λίθους» (Μάρκ.ε:5).
Καθώς η σκηνή εκτυλίσσεται, βλέπουμε τον άντρα τον «έχοντα πνεύμα ακάθαρτον», να περιμένει στην ακτή την Αλήθεια, τη Λογική, την Αγάπη, τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.
Υπάρχει κάτι σχετικά με την υγιή
ψυχική κατάσταση που είναι βαθιά ελκυστικό για όσους βασανίζονται από
παράγοντες παραφροσύνης.
Κανείς δεν ήξερε το όνομα αυτού
του ανθρώπου. Στην πόλη τον αποκαλούσαν «δαιμονισμένο». Αλλά αυτό δεν κάνει για
τον Ιησού.
Για να φτάσει στον πυρήνα της
ταυτότητας αυτού του ανθρώπου, ο Ιησούς ρωτά: Ποιο είναι το όνομά σου; Η
απάντηση που βγήκε από τον δαιμονισμένο αποκάλυψε ότι η ταυτότητά του είχε
αποσυντεθεί.
Τα ψέματα ενός πλήθους φωνών τον
είχαν κυριεύσει. Δεν ήταν πλέον ένας απλός και λογικός άνθρωπος, αλλά μια σειρά
από διαλυμένες ταυτότητες: «Λεγεών είναι το όνομά μου, διότι πολλοί είμεθα»
(Μάρκ.ε:9).
Ο Ιησούς ελευθερώνει τον άνθρωπο
χωρίς πρόβλημα ή ένταση.
Αλλά αυτό που βρίσκω απίστευτα
αποκαλυπτικό σε αυτή την ιστορία είναι η αντίδραση των θεατών:
«Και έρχονται προς τον Ιησούν,
και θεωρούσι τον δαιμονιζόμενον, όστις είχε τον λεγεώνα, καθήμενον και
ενδεδυμένον και σωφρονούντα, και εφοβήθησαν» (Μάρκ.ε:15).
Ένας άνθρωπος που κάποτε ούρλιαζε
και αυτοτραυματιζόταν κάθεται ήσυχος δίπλα στον Ιησού, και αυτό είναι που
προκαλεί φόβο στους μάρτυρες.
Η αλήθεια έχει κόστος σε κάθε εποχή
που είναι συνηθισμένη στην παραφροσύνη, γι' αυτό ζητούν από την αλήθεια να
φύγει:
Μάρκ.ε:17 Και ήρχισαν
να παρακαλώσιν αυτόν να αναχωρήση από των ορίων αυτών.
Ποιες είναι οι δυσκολίες του
να είναι κανείς Χριστιανός σήμερα;
Η παραπάνω ιστορία απεικονίζει χτυπητά
τις υποκείμενες σύγχρονες χριστιανικές προκλήσεις.
Παρατηρώντας τη συμπεριφορά και
την σύγχυση του δαιμονισμένου, μπορούμε να δούμε τις συνθήκες του κόσμου που
έχουν προκαλέσει παραφροσύνη στους ανθρώπους που είναι παγιδευμένοι σε αυτόν.
Η εκκλησία πρέπει να συνεχίσει να
είναι η ενσάρκωση της αλήθειας, για να οδηγήσει τους βασανισμένους να
γονατίσουν μπροστά στον Άρχοντα της Ειρήνης.
Αλλά φαίνεται ότι σήμερα, η
εκκλησία βάλλεται από μια λεγεώνα φωνών. Πολλές φωνές!
Κατά κάποιο τρόπο έχουμε γίνει
εξίσου επιρρεπείς και ευάλωτοι στο άγχος, τον τρόμο και τη σύγχυση του κόσμου.
Τώρα είμαστε εμείς αυτοί που
ρωτάει ο Ιησούς: Ποιο είναι το όνομά σου;
Η ανικανότητά μας να απαντήσουμε
στην ερώτηση του Ιησού αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας πρόκλησης του να
είμαστε Χριστιανοί σήμερα.
Οι άνθρωποι διαμορφώνονται από
τον κόσμο που τους περιβάλει, γεμάτο με τις φωνές των διαφημίσεων, των
τραγουδιών, των μηνυμάτων, των κλισέ και του ατελείωτου scrolling.
Σήμερα, αυτά τα μηνύματα
επιμένουν ότι ο αληθινός αυθεντικός εαυτός μας είναι τελικά μια εσωτερική
πραγματικότητα.
Στον σύγχρονο κόσμο μας, ο
πολιτισμός μου λέει ότι την ταυτότητά μου πρέπει να την δημιουργήσω εγώ, ή να
την ανακαλύψω εγώ, ιδιωτικά, μόνος μου. Αυτή δεν είναι χριστιανική επιλογή.
Θα χρησιμοποιήσω χριστιανικούς
όρους για να δείξω πώς κάποιοι έχουν υποκύψει σε αυτή την υπόθεση.
Σήμερα, υποτίθεται ότι είμαι
μαθητής επειδή προσεύχομαι κατ' ιδίαν και διαβάζω τη Βίβλο μου καθώς επιδιώκω
μια προσωπική (διάβαζε: ατομικιστική) σχέση με τον Ιησού.
Γνωρίζω τον Θεό κυρίως στην
προσωπική μου αναζήτηση γι' Αυτόν. Ως εκ τούτου, είμαι ο κύριος κριτής του τι
σημαίνει να είσαι Χριστιανός, με βάση την ατομική προσευχή μου και την ανάγνωση
των Γραφών.
Όταν η χριστιανική σου κουλτούρα
εμπλέκει τον Θεό με αυτόν τον τρόπο και κατασκευάζει τη χριστιανική σου
ταυτότητα από την ιδιωτική σου ζωή, δεν πρέπει να εκπλήσει το γεγονός ότι η απάντηση
στην ερώτηση «Ποιο είναι το όνομά σου;» ή «Τι είναι η εκκλησία;» ή «Τι είναι Χριστιανός;»,
θα δώσει μια λεγεώνα απαντήσεων.
Τι είδους πράγματα σας έρχονται
στο μυαλό όταν σκέφτεστε να ζήσετε μια Χριστιανική ζωή στο σημερινό κόσμο;
Ζώντας στη σημερινή κοινωνία,
αντιμετωπίζουμε διαφορετικές προκλήσεις από αυτές που αντιμετώπιζαν οι παλαιότεροι
Χριστιανοί;
Λίγο πολύ τα προβλήματα ήταν
πάντα τα ίδια, αλλά σήμερα, όλα έχουν να κάνουν με το άτομο. Ο κύριος στόχος
είναι να ικανοποιηθούν οι προσωπικές επιθυμίες.
Ο καθένας ζει σύμφωνα με τις
δικές του ιδέες και τη δική του κατανόηση.
Το πώς αυτό επηρεάζει τους άλλους,
δεν απασχολεί.
Η εξουσία που έχει ο Θεός πάνω
στη ζωή μας δεν αναγνωρίζεται. Η έλλειψη πίστης και η άθεη ζωή κυριαρχεί σε
μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας.
Η αγάπη του χρήματος είναι
εμφανής μέσω ανέντιμων επιχειρηματικών πρακτικών και της μαύρης αγοράς.
Μεγάλο μέρος των μέσων κοινωνικής
δικτύωσης επικεντρώνεται στην επιθυμία για αναγνώριση και τιμή.
Στην ουσία, αυτό δεν είναι τίποτα
άλλο παρά ειδωλολατρία. Η αγάπη για το χρήμα και η αγάπη για την δόξα έχουν την
πρώτη προτεραιότητα.
Η πρώτη μας αγάπη υποτίθεται ότι
προορίζεται μόνο για τον Θεό.
Μάρκ.ιβ:30 και θέλεις
αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου,
και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου· αύτη είναι η πρώτη
εντολή.
Παγανιστικές πρακτικές όπως η
γιόγκα και οι εσωτερικές αναζητήσεις έχουν βρει και πάλι το δρόμο τους στην
κοινωνία μας.
Αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο. Οι
Χριστιανοί πριν από εμάς έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα ίδια ζητήματα.
Θέλω να σας ενθαρρύνω δείχνοντάς
σας ότι δεν αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις. Ο Σολομών έγραψε πριν από πολλά
χρόνια:
Εκκλ.α:9-11 ό,τι
έγεινε, τούτο πάλιν θέλει γείνει· και ό,τι συνέβη, τούτο πάλιν θέλει συμβή· και
δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον. Υπάρχει πράγμα, περί του οποίου δύναταί τις
να είπη, Ιδέ, τούτο είναι νέον; τούτο έγεινεν ήδη εις τους αιώνας οίτινες
υπήρξαν προ ημών. Δεν είναι μνήμη των προγεγονότων, ουδέ θέλει είσθαι μνήμη των
επιγενησομένων μετά ταύτα, εις τους μέλλοντας να υπάρξωσιν έπειτα.
Επομένως, η Αγία Γραφή πρέπει να
παραμείνει το θεμέλιο για τις αποφάσεις και τον τρόπο ζωής μας. Δεν είναι ένα
ξεπερασμένο βιβλίο.
Σήμερα, εξακολουθεί να έχει κύρος
και περιέχει τις απαντήσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.
Ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζει ακριβώς
μια πρόκληση, ίσως χρησιμοποιώντας διαφορετικές λέξεις και παραδείγματα, μπορεί
να δώσει λύσεις με τις θεμελιώδεις αιτίες.
Παρόλο που οι προηγούμενες γενιές
της κοινωνίας μας επηρεάστηκαν από τις χριστιανικές αξίες, σήμερα υπάρχει
αυξανόμενη αποξένωση.
Είναι πολύ σημαντικό η ζωή μας να
είναι έντονα επικεντρωμένη στην Αγία Γραφή και οι αρχές της να είναι τόσο
έντονα ενσωματωμένες στην καθημερινή μας ζωή ώστε η αντίθεση να αναγνωρίζεται
σαφώς από τον κόσμο.
Ματθ.ε:16 Ούτως ας
λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και
δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.
- Ας είναι εμφανής η αγάπη μας προς τους συναδέλφους, τους γείτονες και τους ανθρώπους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή.
- Ας υπηρετήσουμε αντί να επιμένουμε στον δικό μας δρόμο.
- Η ειλικρίνεια πρέπει να είναι εμφανής σε ό,τι κάνουμε.
- Δεν πρέπει να έχουμε ιδιοτελή κίνητρα.
- Πρέπει να αποφεύγουμε τις ειδωλολατρικές συνήθειες και η σχέση μας με τον Θεό πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα.
- Ας είμαστε ευγνώμονες άνθρωποι και όχι γκρινιάρηδες.
- Να είσαι άνθρωπος στον οποίο μπορεί κανείς να βασιστεί, είτε σε βλέπουν είτε όχι.
- Να είσαι αληθινός φίλος και πιστός σύζυγος.
- Μην προσέχεις πάντα τον εαυτό σου όταν ασχολείσαι με τους άλλους. Μην εξαπατάς κανένα και τίποτα.
- Μην εμπλέκεσαι σε συκοφαντικές συζητήσεις ή αρνητικά σχόλια για άλλους, είτε είναι παρόντες είτε όχι.
- Λέγε μόνο την αλήθεια. Δώσε δόξα στον Θεό. Όλα όσα έχουμε και ό,τι είμαστε ανήκουν σε Εκείνον.
Το να είσαι Χριστιανός σήμερα
σημαίνει να ζεις σύμφωνα με τις βιβλικές αρχές και να αποτελείς εξαίρεση σε μια
κοινωνία που αποξενώνεται όλο και περισσότερο από την ευσέβεια.
Είναι μια πραγματική πρόκληση
να ζήσουμε στη σημερινή κουλτούρα.
Υπήρξε κάποτε μια εποχή που
μπορούσες να υποθέσεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν μια γενική ιδέα για
τη Βίβλο (αν αναφερόσουν στον Αδάμ και την Εύα, στον Κήπο της Εδέμ, στον Νώε
και την κιβωτό του, ή ακόμα και στον Ιησού Χριστό, θα είχαν μια αίσθηση του τι
ή σε ποιον αναφερόσουν). Όχι πια.
Οι άνθρωποι αγνοούν σε μεγάλο
βαθμό την Αγία Γραφή, όχι μόνο σαν λόγο Θεού αλλά ακόμη και σαν σπουδαία
λογοτεχνία.
Όταν μιλάμε για το ευαγγέλιο
σήμερα –ειδικά στους νέους– δεν μπορώ πλέον να υποθέσω ότι καταλαβαίνουν τι
εννοούμε όταν λέμε κάτι όπως: «Πρέπει να μετανοήσεις για την αμαρτία σου και να
εμπιστευτείς τον Ιησού, πρέπει να αναγεννηθείς και να γίνεις μαθητής Του!»
Μπορεί να αναρωτιούνται τι σημαίνει μετάνοια, ή τι είναι αμαρτία.
Έτσι, η πρόκλησή μας ως πιστοί
για να ζήσουμε σε αυτή τη γενιά είναι να ζήσουμε χωρίς να διακυβεύουμε το
μήνυμά μας.
Ανεξάρτητα από την εποχή, το
μήνυμα του Ευαγγελίου δεν αλλάζει. Το ευαγγέλιο που παρέδωσαν οι απόστολοι τον
πρώτο αιώνα εξακολουθεί να είναι αυτό που κηρύττουμε σήμερα.
Αλλά και πάλι, χρειάζεται να
προσαρμοστούμε, όπως είπε ο Παύλος, «εις πάντας έγεινα τα πάντα, διά να σώσω
παντί τρόπω τινάς».
Βρίσκοντας κοινό έδαφος με τον
κόσμο χωρίς να συμμορφωνόμαστε με αυτόν
Α’ Κορ.θ:19-23 Διότι
ελεύθερος ων πάντων εις πάντας εδούλωσα εμαυτόν, διά να κερδήσω τους
πλειοτέρους· και έγεινα εις τους Ιουδαίους ως Ιουδαίος, διά να κερδήσω τους
Ιουδαίους· εις τους υπό νόμον ως υπό νόμον, διά να κερδήσω τους υπό νόμον· εις
τους ανόμους ως άνομος, μη ων άνομος εις τον Θεόν, αλλ' έννομος εις τον
Χριστόν, διά να κερδήσω ανόμους· έγεινα εις τους ασθενείς ως ασθενής, διά να
κερδήσω τους ασθενείς· εις πάντας έγεινα τα πάντα, διά να σώσω παντί τρόπω
τινάς. Κάμνω δε τούτο διά το ευαγγέλιον, διά να γείνω συγκοινωνός αυτού.
Σημειώστε ότι ο Παύλος λέει, «μη
ων άνομος εις τον Θεόν, αλλ' έννομος εις τον Χριστόν».
Υπάρχει πάντα η στιγμή, να τραβήξουμε
τη διαχωριστική γραμμή, όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε άπιστους.
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και
να προσπαθούμε να τους επηρεάσουμε περισσότερο από ό, τι μας επηρεάζουν αυτοί.
Μερικές φορές, προσπαθώντας να «ταιριάξουν»
με τους άπιστους, οι Χριστιανοί κάνουν περιττούς συμβιβασμούς.
Αν γίνετε πάρα πολύ σαν αυτούς,
δεν θα θέλουν ποτέ να γίνουν σαν εσάς.
Ας προσεγγίσουμε τους ανθρώπους,
αλλά ας σταθούμε στη θέση μας και ας κρατήσουμε τις αρχές μας σαν μαθητές του
Ιησού.
Η κοινή δικαιολογία του
Χριστιανού για συμβιβασμό
Μερικοί που μπορεί να θέλουν να
εκλογικεύσουν τον συμβιβασμό στη ζωή τους σαν Χριστιανοί μπορεί να
διαμαρτυρηθούν γι' αυτό και να πουν: «Λοιπόν, και ο Ιησούς έκανε παρέα με
αμαρτωλούς!»
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Ιησούς
δεν «έκανε παρέα με αμαρτωλούς» ως επί το πλείστο. Στην πραγματικότητα, «έκανε παρέα»
με τους μαθητές Του.
Όταν ο Ιησούς ήταν με αμαρτωλούς,
δεν έμενε έτσι για πολύ. Αντιμετώπισε τη γυναίκα στο πηγάδι και την αμαρτία
της. Σίγουρα την αγαπούσε, αλλά επεσήμανε ότι ζούσε αμαρτωλά προς το παρόν με
έναν άντρα. Πίστεψε, μετά από αυτό.
Ναι, ο Ιησούς συγχώρησε τη
γυναίκα που πιάστηκε να μοιχεύει, αλλά μόνο αφού Τον αποκάλεσε «Κύριο», και
τότε της είπε: «Πήγαινε, και μην αμαρτάνεις πια. . . .
Όταν πήγε στο σπίτι του Ζακχαίου,
ενός διαβόητου αμαρτωλού, αυτός ο κοντούλης μεταμορφώθηκε.
Βλέπετε, πλησίαζε τους αμαρτωλούς,
όχι για να συμμορφωθεί – ή να «κάνει παρέα»– αλλά για να τους μεταμορφώσει.
Ας εργαστούμε λοιπόν για να
χτίσουμε μια γέφυρα προς τον χαμένο κόσμο μας, όχι να την χαλάσουμε.
Ταυτόχρονα, ας μην χαμηλώσουμε τα
πρότυπά μας για να επεκτείνουμε την εμβέλειά μας.
